De Doubs

(14-11-2001) Geen Guadelope of Thailand maar op z'n Frans in eigen land. Na de hospitaalperikelen en voor de eerste controle lekker even weg. De honden en katten achtergelaten onder de hoede van René -onze Franse steun en toeverlaat-, de auto gepakt en rijden maar. Op naar Wilma en Gerard voor de rust maar ook omdat we stik benieuwd waren naar hun ervaringen in hun eerste jaar chambres d'hôtes en dito table.

 We hadden geen haast dus gekozen voor de route pal naar het oosten richting Lyon en vandaar noordwaarts richting 'Chez Soi', even ten noordoosten van Besançon. Het stuk door de Creuse -de groene woestijn van Frankrijk- zag bij tijd en wijle wit van de sneeuw. Af en toe dwarrelden ook nog een aantal sneeuwvlokken naar beneden. Ondanks lunch en geen snelweg schoot dit deel redelijk op. Met een gemiddelde snelheid van ongeveer 65 km per uur zaten we ruim boven de 45 à 50 waar je op de provinciale wegen maximaal op mag rekenen. De tegenvaller kwam pas op de autosnelweg. De slinger om Lyon is weliswaar snelweg maar kost vele extra kilometers en dus tijd. De toer over noord is nu zeker weten korter.

 Het was inmiddels donker toen we de snelweg verlieten en het laatste stuk naar de herberg moesten vinden. Het was even oppassen, want we kwamen nu net even anders aan. Maar het lukte zonder problemen. De borrel stond klaar en het niks doen kon beginnen.

 De gesprekken gingen binnen de kortste keren over de ervaringen met gasten. Aan gesprek- en vertelstof geen gebrek. Gelukkig overheersten de prettige ervaringen maar de mindere momenten met de lastige en/of vervelende klant(en) blijven langer prominent in je geheugen aanwezig. Die moeten echt effe slijten. Misschien moeten we een post-seizoens afreageergroep oprichten. Het kan haast niet anders dan dat daar voldoende vraag naar is onder de mensen die net als ons semi-professioneel (ik bedoel ‘aan huis') bezig zijn met gasten ontvangen, herbergen en verzorgen.

 De volgende ochtend geen honden die uitgelaten moesten worden of katten die piepend hun voer opeisen, dus heeeeerlijk uitgeslapen. Het was een koude, heldere ochtend met een mooie winterzon. Net als de erop volgende dagen hebben wat gelopen, genoten van de knisperende houtkachel, heerlijk gegeten, een slokje gedronken, uitgebreid geslapen en veel, heel veel over ons nieuwe vak gesproken, waarvan de klant slechts één facet vormt.