Eerst lijkt het alsof de massa niet aan de kook wil raken. Tien ltr is voor de stand van de gaspit simpelweg teveel om in z'n geheel over die 100º C te komen. Gaandeweg verdampt de boel wel. Na ongevveer de helft, gokje want er niet al die uren met de neus boven gehangen, begint de massa te borrelen. Dan is het wel iets meer oppassen, want dan gaat het sneller. Het spul dikt inmiddels duidelijk in en dan komt er een moment, dat de hoeveelheid zo gering is, dat de boel zo heet wordt, dat het omhoog komt, zoals vroeger de melk weleens overkookte.
Het moment bepalen waarop het sap stroop is geworden is moeilijk. Niet genoeg ervaring in deze. Bovendien ergens gelezen, dat druiven niet voldoende pectine hebben om op te stijven. Nou, dat valt wel mee. Viel bijna tegen. Nog iets langer laten koken en het was al in de pan stijf geworden. Bovendien ook te weinig ervaring met beginhoeveelheid en hoeveelheid eindresultaat. Het was eerder en dus met meer volume zover dat je van stroop kon spreken. En dan absoluut geen vloeibare stroop. Gelukkig ook weer niet om te snijden. Iets van anderhalve liter was nog van de oorspronkelijke hoeveelheid over, toen het stroopstadium ruimschoots was bereikt. Vijf potten van 250 ml dus, waar het uitgangspunt 2 was, wat in feite nergens op gebaseerd was. Wel al appel- en ook perenstroop gemaakt maar niet onthouden met hoeveel sap toen is begonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten