Niks miezer, ordinair geplens en niet alleen in de nacht maar ook gewoon door de dag heen. Voor vandaag maakte het niet zoveel uit. De dag was al als pas-op-de-plaats aangewezen. Het is afwachten hoe snel het morgen bijtrekt en -voor de langere termijn- hoe diep de nattigheid weer in de bodem is gedrongen.
Het splijten zal nog een dag of twee in beslag nemen, waarna een deel van het gespleten spul een tijd (afgedekt) aan de openlucht zal moeten blijven liggen om de ergste nattigheid, oa door tegen elkaar gezakte stapels, op te laten drogen, voordat het onder dak gaat. Maar er vallen ook dagen, mooie dagen uit vanwege verplichtingen elders. Deels vrijwillig. Deels opgelegd.
In de aanloop naar de aanstaande wat drukkere periode vandaag op mijn 11-en-30'ste wat in de keuken gerommeld. Afwas is er altijd wel en in een opwelling een linzentaart of beter linzenvlaai (toët) gebakken. Bezig zijn blijkt toch steeds weer het belangrijkste middel tegen de hangerigheid. Geen moment de behoefte aan een siësta gehad. Als het op gang komen maar wil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten