Koud. Eerst gedacht het is de tijd van het jaar maar met T-shirt, trui, bodywarmer èn jas en alsnog koud hebben heeft weinig met de tijd van het jaar te maken. Het is september niet februari. Vanochtend vanwege die kou na een uur of twee terug in bed gekropen en drie uur weggeslapen en maar met moeite of eigenlijk niet wakker willen worden. Nog wel een poging tot splijten ondernomen, maar na 45 minuten was die poging wijlen.
Over wijlen gesproken. Had vandaag mijn laatste dag onder de levenden geweest, zou het me niks verbaasd hebben, zo miserabel voelde alles aan. Geen pijn of zo, maar wiebelig, soort van misselijk, niet vooruit te branden. Een te splijten houtblok(je) van stapel naar machine verplaatsen kostte steeds weer alle energie en was opladen gewenst.
Waarom? Waar vandaan? Hangt zoiets in de lucht? Was de tweemaal 2 uur rijden gisteren teveel? Is toch nauwelijk inspannend te noemen en bovendien een goede nachtrust gehad. Een overval? Hopelijk morgen weer voorbij anders wordt het splijten van het laatste deel van het haardhout afzien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten