Gezondheid

 "Die Wahrheit über uns Essen", Tim Spector, 2022. Niet het type boek waar mijn geld heen zou gaan, maar het levert een lezenswaardig artikel op in een redelijk recente FAZ en bevestigt veel van mijn gedachten op dit terrein. Werkelijk alle heiligenhuisjes op het gebied van zogenaamd goed of net verkeerd voedsel moeten er aan geloven. Minder tot geen zout voor hartpatiënten is flauwekul. Hetzelfde geldt voor geen/minder vet eten. En er is meer. Allemaal aangetoond cq onderuit gehaald door grootschalige vergelijkende onderzoeken aan mensen. Verhalen over effecten van vitamine C zijn fabeltjes.  Hetzelfde geldt voor Omega-3 tabletten. Sowieso voegen vitamines niks toe aan je gezondheid. Multivitamines zijn helemaal een ramp. Eiwitpreparaten voor fitnesss en krachttraining voegen nauwelijks iets toe. D'r is niks mis met het eten van rood vlees. Door de WHO notabene op gelijke hoogte gezet als de effecten van tabak. De tegenwoordige vis komt grotendeels uit aquateelt en kun je beter links laten liggen. Als vis dan besteed wat meer geld en koop hoogwaardige kwaliteit. Vis is geen alledag produkt.

 Ook het idee, dat de kwaliteit van een produkt bepaald wordt door de aanwezige hoeveelheid suiker, vet en/of zout is onzin. Zeker als deze verminderd worden en vervangen door kunstmatige additieven.

 Goed nieuws? Ja, blikgroente en -fruit doet net als de diepvriesversie nauwelijks onder voor vers (is soms zelfs beter) en is stukken goedkoper.

Stijgen

 Het schuift langzaam richting de top of beter een top. Poging, aanloop nummer ontelbaar. Langzaam iets meer vanzelfsprekendheid in het doen van wat gedaan moet worden. Neemt niet weg, dat dat, zoals vandaag, niet automatisch ook van harte gaat. Nu hopen dat het doorzet en we niet met de top in zicht weer bergaf glijden. Het normale werk.

 Het zijn voorlopig kleine dingen. Kutklusjes. Wat vandaag hoop gaf was het aanpakken van de aangeslibde administratie. Oudste niet-geopende enveloppe was van december vorig jaar. Meer dan alleen de kop is eraf. Morgen de puntjes op de 'i' zetten en in alle ongecoördineerde chaos door bergop. Da's tenminste de bedoeling.

Hervinden

 Een uur geleden voor het eerst in wkn in de cabine van mijn truck gekropen. Eigenlijk is het wachten op een nieuw stuk Europa na het debacle van de uitbreiding richting Moskou. Maar het is ook het ontbreken van rust. Rust om het genieten van de op het oneindige gerichte blik en het vreten van kilometers de ruimte te geven. Overgave mist(e).

 Terug naar de invalshoek van 85% van het wegennet bereden te hebben. Met de versplintering van kleine bijwerkprojectjes wordt het er niet makkelijk op. Mijn teller staat inmiddels op net geen 84%. In feite verdwijnt steeds meer onbereden asfalt in toegangswegen naar bedrijfsterreinen. Vaak op het bedrijfsterrein doodlopende wegen. Daar rij je niet voor je lol in als je toch al een trailer achter je truck hebt hangen.

 Voor de rest is het sprokkelen in de vernieuwde delen van het speelveld. Misschien weer een tijdje naar de parallelle World of Truck omschakelen? Daar hebben de ritten geen spelbepaalde tijdslimieten en kan op een rit makkelijker links en rechts wat onbereden asfalt meegepikt worden.

Smaakval

 Zin in zoet. Al dagen. Maar wat? Vanille-ijs of meer specifiek de Magnum Classic van Ola? Stroopwafels? Cocosmacronen? Belgische suikerwafels? Franse kruidkoek? Duitse Lebkuchen? Tiramisu uit eigen keuken? Of desnoods simpele theebiscuits/Petit Beurre met vanillesmaak? Niks van dat alles in huis en dat is maar goed ook. Zit al dagen 's ochtends aan een olijvenbroodje met Italiaanse echte boter, de net gemaakte druivenstroop en een plak wat voor Goudakaas moet doorgaan.

 Begin net weer een beetje de smaak van het koken & bakken te pakken te krijgen. Ongetwijfeld vanwege het vooruitzicht van de plotse verlengde avonden. Mag mijn fantasie nog ff richten op de nog steed pas voor de helft gerooide de wortels. Veel snijwerk. En het zijn flinke jongens geworden. Het nodigt niet uit.

 Vorig jaar is de boel verpieterd door de vorst, wat dit jaar voor een deel met de paprika's en pepers is gebeurd. Zonde maar de aandacht was er niet. Het wisselen van de huissloffen voor de tuinschoenen was me vaak al teveel. Daar dus maar ff doorheen bijten van de week.

Matigjes

 Afgelopen week een boek ter hand genomen en uitgelezen. Oorspronkelijk Spaans in Duitse vertaling. Iets met 'De Kunst van het verliezen'. Schijnt een bestseller te zijn (geweest). Zou het niemand aanbevelen. Onsamenhangende toestand van 3 - 4 verhaallijnen, die zich af en toe raken en pas in de laatste bladzijden iets meer met elkaar hebben.

 Het speelt in Madrid en gaat over een meisje van zestien, die verliefd wordt op een voetballer, die haar aanrijdt in zijn Porsche, een oude muziekleraar die tienduizenden euro's aan een bordeel verspilt terwijl zijn vrouw langzaam het leven laat en een veertiger, zoon van de muziekleraar en vader van het meisje, die een voormalige partner aan het mes rijgt zonder dat de politie hem dat aan weet te hangen.

 Alles met overdadige maar nauwelijks ter zake doende sfeertekeningen van het heden en uit het verleden. Ieder familielid heeft een eigen leven waarin vanalles gebeurd zonder dat dat met anderen wordt gedeeld.  De tijdslijn is een voetbalseizoen lang, waarna ieder een inmiddels veranderd leven probeert op te pakken.

Wintertijd

 De eerste dag met de normale tijd. Kon bijna niet later in het jaar. Zes uur en het is domweg donker. Voor een zondag haast druk bezig geweest. Geen siësta toegestaan. Dat wordt straks misschien lastig als de F1-race verreden wordt. Mexico. Andere kant van de wereld en dus weer niet om 4 of 5 uur 's middags maar tien uur 's avonds. Het kan gekker maar ook nu is de vrg of ik het ga volhouden zonder luciferstokjes ter ondersteuning van de oogleden.

 Morgen weer de laatste dag van de maand. Best het een en ander gedaan maar ook een hoop niet. Volgende week definitief met de wintervoorbereidingen beginnen. De kachels controleren, de schuur aan de kant werken, tuinkamer opruimen etc.. Daarover- dan wel doorheen zweeft natuurlijk nog de tuin. Maar of daar aan toegekomen wordt? Twijfelachtig.

Afsluiter

 Tijd om ook de laatste druiven te verwerken alvorens de keuken schoonmaakbeurt nummero zoveel te geven. Gewoon maar simpel versappen. Geen extra toeters en bellen. Wecken zou nog kunnen al worden de druiven daar qua uitzicht niet aantrekkelijker van om te eten. Jam kan ook nog. Maar dat zijn allemaal relatief kleine hoeveelheden. Kilootje hier, kilootje daar. Niet genoeg om drie emmers weg te werken. Dat wordt dan weer een ltr of tien.

 Ondertussen het zwembad leegpompen. Bezigheid twee waarbij ondertussen andere dingen gedaan kunnen worden. Een soort Verkade-effect maar dan met bezigheden. Krijg direct een visioen van links en recht krakend en piepende machines die tegelijktijd hun activiteiten verrichten  en ik er tevreden tussndoor lopend. De houtsplijter kan terug in de schuur en misschien nog iets met onkruid in de tuin. Teveel binnen bezig geweest met dit prachtige najaarsweer van de afgelopen dagen.

Inzicht

 

Premature

 Vijf uur. Wat moet je om vijf uur op? Wat moet je om vijf uur in bed als je echt, maar dan ook echt wakker bent. De koffie achter de kiezen voordat het om 07:15 licht genoeg was om met de honden te gaan lopen. Vervolgens weer in bed gekropen en alsnog mijn uren gemaakt.

Succes

 Eerst lijkt het alsof de massa niet aan de kook wil raken. Tien ltr is voor de stand van de gaspit simpelweg teveel om in z'n geheel over die 100º C te komen. Gaandeweg verdampt de boel wel. Na ongevveer de helft, gokje want er niet al die uren met de neus boven gehangen, begint de massa te borrelen. Dan is het wel iets meer oppassen, want dan gaat het sneller. Het spul dikt inmiddels duidelijk in en dan komt er een moment, dat de hoeveelheid zo gering is, dat de boel zo heet wordt, dat het omhoog komt, zoals vroeger de melk weleens overkookte.

 Het moment bepalen waarop het sap stroop is geworden is moeilijk. Niet genoeg ervaring in deze. Bovendien ergens gelezen, dat druiven niet voldoende pectine hebben om op te stijven. Nou, dat valt wel mee. Viel bijna tegen. Nog iets langer laten koken en het was al in de pan stijf geworden. Bovendien ook te weinig ervaring met beginhoeveelheid en hoeveelheid eindresultaat. Het was eerder en dus met meer volume zover dat je van stroop kon spreken. En dan absoluut geen vloeibare stroop. Gelukkig ook weer niet om te snijden. Iets van anderhalve liter was nog van de oorspronkelijke hoeveelheid over, toen het stroopstadium ruimschoots was bereikt. Vijf potten van 250 ml dus, waar het uitgangspunt 2 was, wat in feite nergens op gebaseerd was. Wel al appel- en ook perenstroop gemaakt maar niet onthouden met hoeveel sap toen is begonnen.

Dagtaak

 Twee grote pannen op het vuur. Eentje met het in te koken druivensap, ruim twee ltr zijn inmiddels vervlogen, en een met een haan, die gisteren z'n kop is verloren. Op zich is het rommelen in de keuken niet verkeerd. Het is nu een beetje drentelen, want wachten. Maar met wat meer individuen in huis zou je zo de hele dag in de keuken kunnen doorbrengen. Maaltijden koken, broodbakken, taarten maken, wecken, etc.

 De druiven houden me zeker nog een dag of twee bezig in het aanstaande weekeinde. De soep is voor de avond. Dan moet er weer iets met het vlees van de haan. Dat wordt dan een koude schotel. Kortom aardappels en wortels schillen, koken en laten afkoelen. Zilveruitjes, augurken uit eigen tuin, kappertjes, hard gekookte eieren en het klein gesneden vlees van de haan.

 Daarbij vers gebakken broodjes is een illusie maar klinkt aantrekkelijk. Misschien een andere keer. Als er iets gebakken gaat worden, is het een nwe poging tot een pain d'épices met een egalere deeg kleur. En straks natuurlijk speculaas en de Duitse printen. Met wat meer energie zou het allemaal zo gepiept zijn. Nu gaat het traag maar gestaag en toch ook langzaam aan wat doortastender.

Werkverschaffing

 Gisteren druivensap gemaakt met de sappan, dat wil zeggen met behulp van waterdamp. Het sap wordt daardoor verrijkt/verdund met iets van 10 - 20% water. Vandaag wordt van het sap stroop gemaakt. Hetgeen betekent, dat meer dan 90% van het sap moet verdampen. Net geen dweilen met de kraan open. De pan staat al te dampen. Begonnen met iets meer dan 10 ltr. Benieuwd wat over blijft als het stroopdikte heeft bereikt.

 Ondertussen hangt er nog voor dik 10 ltr aan de druif. Wat daar weer mee te doen? Maar gewoon sap maken? Hebben al 7 flessen staan. Allemaal erg natuurlijk, al zal met al dat gekook weinig van de vitaminen over zijn. Maar doe je het daarvoor? Nou, niet echt. Het wordt vooral weer een plaatsprobleem. Ook de acht potten gelei staan nog wat beteuterd op de eetkamertafel te wachten tot ze plekje toegewezen krijgen. Wat nog wel gaat lukken, Maar al die flessen sap ...

Herstel?

 Het heeft er de schijn van, dat we ff af zijn van het drie vooruit en twee tot twee-en-een-half achteruit. Hoewel meerdere dagen achter elkaar bezig zijn zo zijn sporen achterlaat, is het wel te doen. Een dag een pas op de plaats cq met een uitgebreide siësta en in principe kan het dan wel weer. Hangt een beetje af van de motivatie. Maar ook daar is vooruitgang. Het moreel zit ff niet in zak en as.

 Neemt niet weg dat een haast niet te overziene achterstand blijft weg te werken en het beter is om daar niet al teveel mee bezig te zijn. Stap voor stap. D'r zou een tijdelijke stop op het toevoegen van nwe activiteiten moeten komen. Maar wie draait daar voor op? Wie kan die verantwoordelijkheid in de schoenen worden geschoven? En daar dan ook op afgerekend worden.

Omdenken

 Nauwelijks te geloven dat het vandaag gaat regenen. Prachtige ochtend. Toch maar het zeil over het gespleten hout laten liggen. Zou lullig zijn als nou op het laatste moment weer een plensbui of urenlang gemiezerd het nadrogen van het hout ongedaan maakt. Vanaf morgen is het een week of zo droog en zonnig en kan het hout onder dak worden gestapeld. Me op andere zaken concentreren. Het is een beetje zwemmen. Vage grote lijnen, weinig enthousiasmerende details.

 Druiven verwerken staat hoog op de niet-bestaande prioriteitenlijst. Maar beginnen met plukken dan? Om een idee te krijgen van wat me nog te doen staat? Het enthousisme houdt niet over. Wordt weer aanduwen. Muziekje erbij? De druivenplukkers van de Zangeres zonder Naam?

Doorgaan

 Aha, Verstappen weet ook te winnen als mij de puf ontbreekt om de race te kijken. 22:00 uur. Op zich niet idioot laat maar de dag had z'n beste deel gehad. Verbruikt met het maken van druivensap. Nu het al duidelijk is, dat hij ook 2022 wereldkampoien F1 is, is sowieso de spanning er een beetje af. Nog drie races te gaan, die hij met twee vingers in zijn neus en een hand op de rug kan afronden zonder dat z'n titel in gevaar komt. Geen echte racefan kortom.

 Anderhalve 12 ltr emmer druiven verwerkt en 9 ltr sap verkregen. Stel, voorzichtig ingeschat, dat er nog een emmer of 6 aankomt .... 36 ltr sap en misschien/waarschijnlijk meer. Wat môt je er mee. Zien dat de planning en hopelijk de energie volgend jaar beter op dit soort seizoensactiviteiten is afgestemd en 'gewoon' weer wijn gemaakt kan worden.

 Nu een partij gelei (1 ltr) maken, 10-12 ltr sap en de rest stroop, druivenstroop!! Ongeveer 10ltr voor twee 250 grams potjes. Inkoken, inkoken en nog eens inkoken. Eigenlijk niet zo slim met die tegenwoordige gasprijzen.

Weinigs

 Een dag van niets. Niks goeds. Niks verkeerds. Niks moeten. Niks willen. Een oogstfeest in Agnita van 3x niks. Druivensap met de sappers proberen te maken, maar dat was niks. Dat ding is een van de weinig miskopen in mijn leven. Als iemand het ding wil hebben, mag hij/zij het voor niks afhalen. Het is vloeibaar wat eruit komt maar sap mag het niet heten. Daar hebben we de Nutri-Bullet voor. Sap is helder, vrij van door de centrifuge heen geperst vruchtvlees.

 De sappan maar weer uit de kast getrokken. Een halve emmer (6 ltr) geeft 3 ltr helder (!) sap. De tweede partij staat op het vuur. Straks een beetje inkoken en behalve een partij gelei de rest in literflessen vullen. Geen idee hoeveel emmers er van de druif in 13 afkomen. Om nou alles als sap op te slaan wordt een massale bedoening. We gaan het zien. Geen zin noch tijd om de druiven dit jaar tot wijn te verwerken. Geen cuvée 2022.

Seizoenswissel

 Ondertussen valt het bestaan zowel fysiek als in het minder concrete deel niks tegen. Af en toe een beduidend mindere dag. Daar valt mee te leven. Het gaat allemaal traag, dat wel. De energievoorziening laat ook te wensen over. Maar, zoals verwacht, een mens went aan alles. Daarbij sukkelen we langzaam de rustige periode van het jaar in. De eerst nacht met bijna -10º van de week gehad. Nog 14 dagen redelijk nazomerweer en dan schijnt de winter z'n intrede te doen. Sneeuw en zo.

 Benieuwd hoe dat voor de tweede hondenronde in de ochtend gaat uitwerken. Blij dat je binnen bent na de eerste ronde. Je verkleumde vingers kunnen bijkomen en je verlangt naar een warme bak leut, môt je weer in de benen. D'r is een neiging om ze maar weer los te laten. Helaas is Bobby daar te onvoorspelbaar voor.

 

 Het zou me niks verbazen als hij z'n oude gewoonte oppakt en eerst tegen de buurhond aan gaat staan blaffen en vervolgens de tuin van de vallenzetter in banjert om het zelfde met de hond van de ernaast levende oude vrouw te doen. Nu valt er weinig te vertrappen in deze tijd van het jaar, maar het lijkt me stug dat die vent niet weer problemen gaat maken. Bovendien gaat Bobby dan ook weer auto's nalopen en hebben we zo de politie aan de deur staan.

Geknoei

 Dank Rosa mijn tweede Latte over mij, de stoel, de vloer en de hond gegaan, die het nog ff door het halve huis verdeelde, ipv door het keelgat richting de maag. Een behoorlijk fout begin van de dag. Zo fout dat kwaad worden er niet eens in zat. Mag hopen, dat dit geen voorteken is voor wat als rustig, relaxte dag bedoeld was/is.

Eindstreep

 De klus is geklaard. Geen champagne-prikkels, geen feestelijk gevoel. Had wel zoiets verwacht. Iets van acht dagen 4 tot 5 uur per dag bezig geweest in sessies van 1 à 2 uur. Dat kan tegenwoordig toch rustig een prestatie genoemde worden. Niks in vergelijking met de 8 à 12 uur die nog niet zo heel lang geleden het normaal waren. Het is dubbel. Je haalt dan weliswaar de eindstreep, het doel maar het is ten koste van een behoorlijk verlies gegaan.

 D'r ligt nu een aardige berg gespleten haardhout enigszins de oppervlakkige nattigheid kwijt te raken alvorens onder dak gestapeld te worden. Zal dringen worden als het al past. Morgen terug naar de meer gewone dagelijkse sleur met hier en daar een kleine aparte klus.

Geplakt

 Vastketenen is het niet meer. Protesteren doe je tegenwoordig zittend met één van je handen met superlijm of snelcement aan de grond vast gemaakt. En de poltie maar netjes loswrikken of hakken. Als dat op een doorgaande weg gebeurd snap ik dat nog, alhoewel een omleiding van het verkeer niet verkeerd zou zijn. Maar als het in een showroom van een automerk gebeurd, laat ze dan rustig zitten. Bijna letterlijk gaar koken in hun eigen vet.

 Laat dat nou precies zijn wat ergens in een VW-showroom is gebeurd en wat denk je? Daar waren de demonstranten, notabene wetenschappers en geen verlate pubers, niet blij mee.

 "VW hat uns gesagt, dass sie unser Recht auf Protest unterstützen. Aber sie haben unsere Bitte abgelehnt, uns eine Schüssel zur verfügung zu stellen, damit wir anständig urinieren und defäkieren können, während wir angeklebt sind, und sie haben die Heizung abgestellt."

Hervonden

 Niks nieuws onder de zon of eigenlijk alles in vergelijking met gisteren. Net zo plots vertrokken als gekomen. Gewoon weer een normale dag. Een aardig end weg gespleten, maar nog steeds niet echt aan de laatste loodjes toe. Gisteren daar gelaten was het vandaag dag 7 met 4 à 5 uur aan het machien. Mag hopen dat morgen die punt eindelijk gezet kan worden. Het krijgt me teveel weg van werken.

Hommeles

 Koud. Eerst gedacht het is de tijd van het jaar maar met T-shirt, trui, bodywarmer èn jas en alsnog koud hebben heeft weinig met de tijd van het jaar te maken. Het is september niet februari. Vanochtend vanwege die kou na een uur of twee terug in bed gekropen en drie uur weggeslapen en maar met moeite of eigenlijk niet wakker willen worden. Nog wel een poging tot splijten ondernomen, maar na 45 minuten was die poging wijlen.

 Over wijlen gesproken. Had vandaag mijn laatste dag onder de levenden geweest, zou het me niks verbaasd hebben, zo miserabel voelde alles aan. Geen pijn of zo, maar wiebelig, soort van misselijk, niet vooruit te branden. Een te splijten houtblok(je) van stapel naar machine verplaatsen kostte steeds weer alle energie en was opladen gewenst.

 Waarom? Waar vandaan? Hangt zoiets in de lucht? Was de tweemaal 2 uur rijden gisteren teveel? Is toch nauwelijk inspannend te noemen en bovendien een goede nachtrust gehad. Een overval? Hopelijk morgen weer voorbij anders wordt het splijten van het laatste deel van het haardhout afzien.

Broddelwerk

 Naast een verwijsbrief voor de cardioloog, een tolbewijs voor de weg heen en terug, moet tegenwoordig ook op een parkeerbiljet voor in Targu Mûres geregeld worden. Helaas geen munt- of biljetautomaat. Nee, ze gaan met de tijd mee, hebben de boel uitbesteed en in principe moet je iets met je mobiel, een QR-code en mobiel betalen. Daarvoor is een App beschikbaar. Beetje onzin voor tweemaal per jaar en bovendien liever geen mobiele betaaltoestanden.

 

 Gelukkig kan het ook online. Er zijn drie zones (0, 1 en 2). Welke straten onder welke zone vallen zijn ze vergeten aan te geven. Na wat zoeken die link gevonden op de website van de stad. Volgende misser: je parkeertijd is of 30 min, 60 min of de hele dag. En de kers op het geklungel is, dat je alleen op de dag zelf kunt aangeven wat je wilt en niet een dag of wat vooraf.

 

 Het gaat om minime bedragen, zelfs in het centrum al is het daar iets duurder dan op de stoep voor het ziekenhuis. Dagkaart iets van 5 Lei dwz 1,20 tot 1 euro 50. De parkeerellende is er trouwens niks minder om geworden. Het vinden van een parkeerplek kost meer tijd dan de controle.

Check-up

 We mogen weer 6 mndn. Blijft een wanverhouding tussen rit (vv 4 uur) en controle (15 minuten). Zolang het ingebouwde stuk digitale techniek niet vervangen moet worden, laten we het maar zoals het in 2015 is begonnen. Toen kon het niet in Sibiu. Inmiddels volgens mij wel, maar dan na de onvermijdelijke vervanging vanwege een lege, te lege batterij. Ding moet voldoende lading houden om te kunnen schokken.

 Na 21 jaar inactiviteit en een stuk of wat defi's zou ook niet vervangen een optie kunnen zijn, al zal iedereen me dat afraden. Vooralsnog is een dergelijke keuze niet aan de orde.

 Op de terugweg net buiten de stad bij de Auchan gestopt in de hoop te kunnen krijgen wat ze in Sibiu de laatste keer niet hadden. Maar nop. Armoe troef. Erg basaal assortiment. Weinig/niks extra's. Had dat al eens geconstateerd volgens mij, maar met 6 mndn tussenpozen wil de herinnering nog wel eens verwateren. Gewoon maar van de rit en het mooie weer genoten.

Wollig

 Lang leven geitenwollen sokken zonder gigantische gaten. Warme voeten, hoera! Moet zeggen, dat die van Ana er beter uitzagen, maar soms moet je inleveren. Nou ja soms .....

Overdaad

 Waar vorige week vijf dagen voor nodig waren, is deze week in twee dagen gepiept. Het splijten is nou niet bepaald zwaar qua fysieke bezigheid. Toch was het vanmiddag na twee sessies bekeken. Compleet afgebrand. Ruim twee uur hesteltijd nodig gehad om weer in de benen te komen. Uitgeteld. Letterlijk. Onderuit op de hangstoel en tot niks meer in staat. Een kokende motor. De zon deed goed. Het daar dan maar ook bij gelaten. 

 Uiteindelijk aan het eind van de middag weer een voldoende opgeladen batterij en alsnog een kuub of wat hout weggespleten. Tot bij zevenen. Over een tweetal wkn is het om die tijd donker. Zolang gaat het hout me niet bezig houden. Maar het valt tegen. Het is gewoon bijna tweemaal zoveel als voordien normaal was. Voor de laatste kuub's is plaatsgebrek.

Hangbed

 A rope bed in a homeless shelter in Britain. Early twentieth century.

 

 

 Een ideetje voor de plaatsproblemen in Ter Apel??

Afkoelen

 Gisteren zat het het er niet in, vandaag ietsje meer. Het laatste woord is na al die eerdere gebroken beloften voorlopig nog niet aan de orde. De rust in Sibiu gezocht en deels de boel van me af kunnen zetten. Mijn geitenwollen sokken gevonden. Op een terras mensen bekeken. De supermarkten hadden voor de tweede (achtereenvolgende) keer niet al dat waarvoor oa de rit naar de stad wordt gemaakt. Moet niet vaker gebeuren. Het is dat het steeds samengaat met de aanschaf van hondenvoer voor een dikke mnd, anders zouden die ritjes zo kunnen versloffen.

 Morgen weer achter de splijtmachine. Bezig zijn met dingen en dieren is een stuk ongecompliceerde dan met een mens.

Overschreden

 Vuurspuwende ogen. Gif spuitende oren. Kokend bloed. Hoe groot de emmer ook is, en dit was een giga formaat, uiteindelijk is het die ene druppel, die 'm laat overlopen. En als die eenmaal overloopt, blijft het niet bij die ene druppel. Soms is het beter om maar direct uit je slof te schieten dan eerst tig keer dingen herhalen, uit blijven leggen en/of voor de zoveelste keer maar niet moeilijk over doen.

Getuttel

 Niks miezer, ordinair geplens en niet alleen in de nacht maar ook gewoon door de dag heen. Voor vandaag maakte het niet zoveel uit. De dag was al als pas-op-de-plaats aangewezen. Het is afwachten hoe snel het morgen bijtrekt en -voor de langere termijn- hoe diep de nattigheid weer in de bodem is gedrongen.

 Het splijten zal nog een dag of twee in beslag nemen, waarna een deel van het gespleten spul een tijd (afgedekt) aan de openlucht zal moeten blijven liggen om de ergste nattigheid, oa door tegen elkaar gezakte stapels, op te laten drogen, voordat het onder dak gaat. Maar er vallen ook dagen, mooie dagen uit vanwege verplichtingen elders. Deels vrijwillig. Deels opgelegd.

 In de aanloop naar de aanstaande wat drukkere periode vandaag op mijn 11-en-30'ste wat in de keuken gerommeld. Afwas is er altijd wel en in een opwelling een linzentaart of beter linzenvlaai (toët) gebakken. Bezig zijn blijkt toch steeds weer het belangrijkste middel tegen de hangerigheid. Geen moment de behoefte aan een siësta gehad. Als het op gang komen maar wil.

Prijzig

 Tja, alles wordt duurder. Hoewel de prijs van iets me zelden bezig houdt, is me niet ontgaan dat artikelen in een paar mndn in prijs zijn verdubbeld of een deel aan inhoud hebben verloren. Worden de verschillen te groot, is het een kwestie van switchen naar een alternatief. Indien aanwezig. Of de aanschaf achterwege laten als niet direct noodzakelijk. Maar hoe doe je dat met electra??

 Alternatieven zijn afwezig. Lampen zijn vrijwel allemaal ledlichten of kapot en (nog) niet vervangen. D'r branden geen lampen die niet nodig zijn en voor de rest? Ovens, koffiemachine, boilertje voor het warme water in de keuken, computer en de aansturing van de CV incl. warmwatervoorziening in de badkamer. Niks wat 24/7 doorgaat muv het boilertje in de keuken. Wat zet zoden aan de dijk als je het niet meer gebruikt dan wel uitschakelt?

 

 En dan ws ook het gas. Enkel koken (niet eens elke dag) en de CV en we leven echt niet op 20+ hier in huis. Het zijn kosten die zo standaard en vrijwel onvermijdelijk zijn. Het is niet de auto, waarbij je tweemaal nadenkt of de rit wel noodzakelijk is. In feite heeft alleen afsluiten effect.

 Update: Zie de vanzelfsprekendheid van electrische apparaten. Vergeet mooi ff de beide koelkasten (24/7) en de afwasmachine. Verder natuurlijk voor meer incidenteel gebruik; mixer, ijsmachine, sapcentrifuge, snijmachine, etc.

Waanzin

 Godverju. Zes maal over de kop. 600%, toch? Had verwacht, gehoopt, dat het hier niet zo uit de klauwen zou lopen. En dit is pas de rekening voor de electriciteit over de afgelopen 2 mndn. 25% van het mndbudget en straks hetzelfde nog eens (of erger) voor het gas? Hoe doen mensen dat met een klein pensioen? Dat willen ze al een jaar of twee verhogen, maar dat is er nog niet van gekomen.

 Mensen als Mariana, en die zijn er zat en ook nog met minder per mnd, houden, als ze alleen leven, niet een stukje mnd over als de rekeningen zijn betaald. Die hebben een hele mnd voor de boeg om zich af te vrgn waar ze hun boodschappen en andere noodzakelijkheden van moeten betalen.

 Kun je wel kwaad naar Poetin kijken en hij is natuurlijk een deel van het probleem, maar zo simpel ligt het niet. Die energietoestanden spelen al een jaar of 2-3 in steeds toenemende, dwz duurder wordende mate. De oorlog in Oekraöne en de sancties over en weer tussen Europa en Rusland hebben de boel alleen op de spits gedreven. Mag hopen, dat dat snel veranderd.

 Het is belachelijk, dat grote energiebedrijven gigantische winsten maken en de kleine man zich blauw moet betalen. Die winsten kunnen een stukken minder zonder de bedrijfsvoering in de problemen te brengen en dan kan de prijs, die de burger moet betalen, een stevig stuk naar beneden. Is dat zo moeilijk?

Ruimte

 Het staat anders op als de dag niet al helemaal ingevuld is. Nog net geen cherry-picking. Buiten is alles weg-, opgeruimd en afgedekt. Dat doet minstens zoveel deugd als al het werk van de voorafgaande dagen. De energie was er gisteren eigenlijk niet meer, maar toch ff door kunnen bijten. De binnenplaats is niet alleen weer vrijwel vrij maar ook schoon dus.

 In de tuin (en verder) oogt de grond alsof die weer enigszins droog is. Dat brengt die andere grote klus weer onder handbereik. Zou te gek zijn als me dat ook nog voor de winter zou lukken. Lijkt me irreëel, maar dat idee kreeg ook steeds meer vorm bij het hout en toch is het (vrijwel) weggeruimd. En die laatste rest gaat ook nog gewoon lukken. Zal in het weekeinde eens een spade in de berg grond naast de kasbak steken, dan is snel genoeg duidelijk wat mogelijk zou kunnen zijn en wat niet. Als het vannacht bij wat gemiezer blijft zou dat best nog al eens mee kunnen vallen.

Midweek-weekeind

 Aan de limiet. De vijfde dag .... ff einde werkweek. Morgen iets anders. Het is niet, dat het houtsplijten me de neus uitkomt, maar alles bij elkaar wordt het iedere dag iets zwaarder om er mee bezig te zijn dan de dag ervoor. Niet alleen mijn rug sputtert tegen. Dat is voorspelbaar. Ook armen en schouders willen wel ff rust. Het weer is ff wat minder als de voorspellingen kloppen, dus aan de timing valt weinig op te merken.

 Vrg is; Wat gaat het morgen worden? De eerste ingeving is (natuurlijk) Sibiu, maar daar moeten we zaterdag al naar toe ivm met een soort biomarkt voor honing en geitenwollen sokken. Dat laatste is geen geintje. Het vorige paar was afgelopen jaar al meer gat dan sok. Was Ana er nog zou ze een nwe voetzool gebreid hebben of de sokken uitgehaald en van het restaant een deel van een nw paar hebben gebreid. Maar Ana ligt op het kerkhof en dat breit niet zo lekker.

 Dus? Morgen? Geen idee. We gaan het zien. Misschien eindelijk iets met het nog in de grond zittende deel van de wortels? Diepvries. Soep. 'Sap'. Chutney? Dat laatste klinkt prachtig, smaakt meestal nog niet verkeerd ook, maar het gebruik laat te wensen over. Nog potten zat van een paar jaar geleden. Ach, we slapen er een nachtje over.

Oorlog-33

 Went oorlog? Als je er maar ver genoeg van verwijderd bent, lukt dat vrij aardig. Dat soldaten elkaar onder vuur nemen met de dood als uiterste consequentie, is niet toe te juichen maar is gewoon oorlog. Dat er in de van Russen bevrijdde delen van Oekraïne steeds weer massagraven worden gevonden met vnl gewone burgers incl kinderen, is niet in dat beeld te passen.

 Dat de Russen met pleepotten en wasmachines slepen à la, maar wat levert het op om burgers af te knallen? Rare vorm van voldoening zoeken. Het zijn daar in het zuidoosten bovendien nog burgers met een uitgesproken voorkeur voor Rusland en afkeer van het regime in Kiev. Het zal niet voor iedereen gelden, maar doordat de meest Kiev-georiënteerden gevlucht zullen zijn, is wat achter is gebleven vnl Russisch gezind. Je loopt dus als Rus op burgers te schieten, die zichzelf meer Rus dan Oekraïner voelen. Tenminste tot voor kort.

 Dat heeft toch weinig met oorlog te maken. Tenminste niet in mijn optiek. Dat is meer een kwestie van uitroeien en dat zonder reden. Als daar al iets van een reden zou zijn, dan ontgaat die mij.

Initiatiefloos

 Zo is het gelukkig ff niet: 

Houtig

 3x1,5 uur. Dat zijn uitzonderlijke dagen. Voelde zowaar af en toe als het 'dieselen' van voorheen. Helemaal opgaan in de handeling. Enige verschil de pauzes. Alles bij elkaar een 'normale' werkdag afgehandeld. Het gaat eerder voor- dan achteruit en dat op dag vier zonder uitval.

 Het werk krijgt iets overzichtelijks. Het eind is voorstelbaar, zelfs zichtbaar. Niet dat we daar morgen al aan toe zijn. Er zijn nog een paar m3 te gaan. Het doet deugd, dat het ws gaat lukken. Zag er even naar uit, dat het spul nog een winter open en bloot aan het weer uitgeleverd zou zijn. Bijkomend voordeel is de ontruiming van de binnenplaats. Daar zijn we gauw een half jaar de helft van kwijt geweest. Niet dat je er zo met de winter voor de deur nog veel van kunt genieten.

 Ook het netjes gestapelde gespleten hout doet deugd. Wat dat betreft is het zonde, dat die rijtjes tegen het einde van de winter aangebroken zullen worden. Eerst de partij waar we afgelopen winter al aan zijn begonnen. Eiken. Smeulhout. En het gaat snel. Snap die bergen hout wel, die de buren verbruiken. Die verwarmen er het huis mee, waar het hier slecht bijverwarming en sfeerverzorging is. Bovendien hebben ze een boiler in de badkamer, die met hout wordt gestookt. Iedere zaterdagavond.

Voortgang

 Benzine scoren en achter de vaccins aan en dan kunnen we ons weer op het hout storten. De noodzaak van de aanstaande ingreep blijft een 'ver van mijn bed'-show, zeker op momenten als deze waarop fysiek gezien niks aan het handje lijkt en de wereld tussen mijn oren zich tijdelijk (?) afzijdig houdt. Het is en blijft sowieso de vrg wie van beide in feite de dikste vinger in de pap heeft. Laat je je gaan of wordt je meegesleept?

 Enfin, het bezig zijn doet goed, voorkomt natuurlijk de moeheid niet maar maakt deze wel iets hanteerbaarder. In mezelf gekeerd, afgesloten van de wereld om me heen door het lawaai van de houtsplijter gaan zo anderhalf uur, voorbij voordat de rug begint te sputteren. Dan is het ff rekken, strekken en als het niet anders kan liggen om niet veel later de machine weer op te starten en de volgende sessie in te zetten.

 Momenten als deze geven me de hoop, dat volgend jaar ook de tuin en andere klussen voortvarend aangepakt zullen gaan worden. Ijdele hoop? Hoop van niet

Doorzetten

 De derde dag achtereen actief. Een record? Het zal d'r om hangen. Het is in elk geval al tijden verre van normaal. Nu doet de machine het meeste werk en het scheelt, dat alles omhoog gezet is en zo het meeste bukken wordt voorkomen. Oud, kraak, piep, lang leve de oude dag.

 Na drie dagen nog niet op de helft en het weer houdt het minder lang mooi dan een aantal dagen geleden werd beloofd. Dat wordt werken voor Mariana om het gespleten hout op tijd onder dak gestapeld te krijgen.

Wereldwijs

 Het is eigenlijk van de pot gerukt. Om zes uur je nest uit te komen om op tijd de honden (in het donker) gedaan te hebben voor de aanvang van de F1 in Japan. Land van de rijzende zon met een haast onmogelijk tijdverschil met hier. Was het een van de eerste races in het seizoen geweest, hadden ze het kunnen bekijken en had bed het gewonnen. Maar itt vorige week bestaat vandaag een serieuze kans dat Verstappen het tweede wereldkampioenschap binnen sleept. Beetje slorig om dat moment te missen, als je de rest gevolgd hebt.

 

 Net als vorig weekeind is het ook een beetje onzin om er mee bezig te zijn. Het is vrijwel onmogelijk voor Verstappen om dat wereldkampioenschap nog mis te lopen. Dan moet hij de rest van de wedstrijden niet meer in de buurt van het podium komen. 

 Update: In het afgelopen uur zijn 3 (!!) rondes gereden en de rest staat iederen wat te dralen in de pit vanwege teveel regen. Het bed op een oncristelijke tijd verlaten was niet nodig gewweest. Godverju. En al die toeschouwers op de niet-overdekte tribunes gedwee wachtend in hun plastic regenjassen. Wordt dit zo'n dêbacle als in Spa vorig jaar?? Met alle onderbrekingen meegerekend mag een race niet langer duren dan 3 uur.

 Update: ze bekijken het maar. Meer dan anderhalf uur naar regen kijken is nog stommer dan daarvoor om zes uur uit je nest komen.

Alternatief

 Poëtisch valt er weinig te halen maar ook prozaïsch staan de woorden niet te springen om de uren achter de houtsplijter in het blog te persen. Een hoop lawaai aan de oren en van die oorbeschermers die na verloop van tijd op z'n zachts gezegd gaan irriteren aan de oren. Een stapel aan de ene kant die redelijk hard groeit en de berg aan de andere kant, die maar mondjesmaat wil slinken.

  Het hout is vochtig en niet van de gewenste kwaliteit. Het jaar buiten liggen heeft het geen goed gedaan en dat is niet zoals het bij beuk of eik had moeten zijn. Dat is het dus ook niet. Het is haagbeuk en deels zelfs populier. Dan wordt het al op een onmogelijke tijd geleverd en krijg je ook nog eens niet, waar je om gevraagd hebt. Moet weer op de strepen gestaan worden. Volgende keer beuk en/of eik èn voor eind mei leveren. Zo niet, dan laat maar zitten. En de volgeladen kar wegsturen, als ze weer in september komen aankakken.

 Het is de enige manier die werkt hier. Men heeft teveel de instelling, als het voor je neus staat neem je het wel ook al is het niet wat je wilde hebben. De kop van de aannemer (en chauffeur) staan me nog bij toen een grote truck met aanhanger de bestratingsstenen wilde lossen, maar het niet de gevraagde kleur was. Terug? Werkelijk? Een hoop hoofdschudden van de betrokkenen en gegniffel bij de werklui, maar de zooi ging retour.

Hè, hè

 Voor het eerst sinds bijna veertien dagen een hele dag in de benen geweest. Mens en machine functioneerden vandaag naar behoren. Uiteindelijk maar iets van twee uur met het hout bezig geweest. Mens heeft ook nog andere dingen te doen. Maar twee, maar wel twee belangrijke uren. De kop is er af, het begin gemaakt. Nu doorstoten naar het voorbeeld van de Oekraïnse landmacht in de door Rusland bezette delen. De inschatting is, als alles een beetje meezit, minimaal een week werk met liefst 4 uur per dag 'in het hout'.

Vertraging

 Met twee dagen vertraging en weer een beetje mens de houtsplijter op z'n werkplek weten te parkeren. Soepeltjes gaat het nog steeds niet, maar we kunnen aan de slag. Met een x-aantal uur per dag moet het lukken om het spul onder dak te krijgen, voordat het weer serieuze nattigheid geeft. Het weer lijkt mee te werken. Dat doet deugd.

 

 Hoef me de komende week (minimaal) niet af te vrgn wat gedaan moet worden. 's Ochtends de (af)was, na de lunch het hout en voorlopig helaas ws ook enige slaaptijd. Zat ook vandaag bij de lunch bijna slapend aan tafel. Rare taferelen.

Oud zeer

 Vandaag in diepgravende teleurstelling rond het middaguur in bed gekropen om het ongewenste innerlijke gebibber een halt toe te roepen. Ruim twee uur en niet te stoppen.

Leeggetrokken

 Geen knip voor de neus waard. Slapen, slapen, slapen. Begint het verhaal van afgelopen winter weer? Het bereiken van de rand van het bed leek vandaag soms een bovenmenselijke prestatie. Had gewoon niet moeten opstaan. En alles weer zo prachtig onmogelijk getimed.

Peugeot

 Nog een papier, dat ons ergens de komende tijd wordt toegestuurd, naar het gemeentehuis brengen en dan is de Peugeot definitief uit mijn leven verdwenen. Een tijdperk wordt afgesloten. Misschien wel het mooiste van mijn leven qua omgang met een ding op de knuffels na. De aanschaf kort na de verhuizing naar Frankrijk. De ritten naar Nederland, mn na Y's dood. De rust en soms troost van simpelweg achter het stuur kruipen en wegrijden.

 De laatste blik op het blik een paar weken geleden deed al pijn om de verwaarloosde toestand te zien waarin de trouwe vierwieler verkeerde. Probleem ... niet samenwerkende elektronica. Een mechanische constructie die in ongebruik geraakt doordat onderdelen elektronisch niet meer communiceren met het geheel.

 

 Dat was dat na bijna 20 jaar trouwe dienst en nog een laatste vier jaar van de ene garage naar de andere verplaatst te zijn. Treurig. Triest.

Oorlog-32

 Als je de kaartjes van de Oekraïnse activiteit 'en detail' bekijkt, lijkt het heel wat, wat er gebeurt  Neem je een overzichtskaart, dan zie je, dat al die heroveringen weinig meer zijn, dan wat gerommel in de marge. Een domino-effect zou leuk zijn. Misschien dat de strategische waarde de feitelijke vierkante kilometers ruimschoots overtreft, maar op deze manier zijn ze nog wel een paar jaar bezig alvorens de onlangs door Rusland geannexeerde delen en de Krim terugvallen in de handen van Oekraïne.

 En dan? Gaat dan de burgeroorlog verder? Krijgen we een soort van door Oekraïne bezette delen van Oekraïne? Van mij mag het stukken sneller gaan. Met Kerst iedereen die het overleefd heeft thuis muv Putin dan. Zou mooi zijn als die gek tegen die tijd ergens tussen zes planken is ondergeschoffeld. Aub geen oorlogstribunaal à la de krijgsheren van het voormalige Joegoslavië. Dat kost klauwen met geld en gaat jaren en jaren duren voordat het überhaupt begint. En wat levert het op? Een oude man die z'n laatste jaren achter tralies mag slijten. Wie is nog bezig met de resultaten? Dure geschiedenisarchieven.

Herstel

 Na iets van anderhalve week terug van weg geweest. Nu enkel nog een punt achter dat ellendige, soms wurgende gehoest. Vanochtend voor het eerst sinds een week de honden gedaan. Was te merken, dat ze meer hun eigen gang hadden kunnen gaan dan bij mij de bedoeling is. Rosa moest bij terugkomst apart gehouden worden ivm een bezoekje aan de dierenarts. De dame had direct door dat de afwijking van de normale routine niet was waar ze om te springen liep.

 Na de heren, de koffie èn een ochtenddut op weg naar de vaccins. Triest. Het blijft regenen. De grond is inmiddels zo door en door nat dat van opdrogen nauwelijks nog sprake is. Zo verlies je de nazomer als actieve periode. Hoop toch deze week iets met het hout te kunnen doen. Het weer lijkt mee te werken. Nu is het wachten op mezelf.

 Na de dierenarts een paar overbodige boodschappen gedaan. Oa kokosmacronen èn chocola. Bij de Mega Image hebben ze nog Côte d'Or en Lindt. Bij de Auchan en Penny zijn ze helemaal overgestapt op sub-merken muv Milka. Tien meter schappen met Milka-varianten. Puur melk, niet mijn smaak. De Penny is zelfs van 100 naar 80 grams tabletten geswitcht. Nog ff wat Chinees meegepikt en terug naar het platteland.

Tekort

 Een litertje of wat brandstof te weinig in de tank en zeg maar 'Dag' met het hand naar de pole, waarvoor hij op koers lag. Zo nauw luistert het in de F1-racerij. Eerste of vierde startrij bij de race vanmiddag maakt nogal een verschil uit. Mn naar het schijnt omdat het in Singapore een stratencircuit betreft. Afwachten maar. Kan een hoop gebeuren in zo'n race. Verstappen ziet zich niet op het podium eindigen. Geen ramp trouwens maar dat zou best nog wel eens mee kunnen vallen. Dat tweede kampioenschap kan 'm trouwens nauwelijks nog ontgaan.

Sukkel!

 Na het akkefietje onlangs van pap of pudding vanochtend bijna in dezelfde valkuil getrapt. Die 4 eetlepels waren bedoeld voor één liter melk. Dat dubbeltje viel dus pas vanochtend, nadat al roerende het mengsel in de pan weinig weg bleef houden van een aanstaande pudding. Hoe dom kun je zijn? Mag hopen, dat de correctie er voor eens en altijd ingeramd zit.

 Misschien een raar tijdstip om pudding te koken op zondagochtend. Het idee was sinds het ontwaken niet uit mijn hoofd te krijgen. Het heeft iets van rechtzetten. Zo zal ergens de komende tijd ook die pain d'epices in de re-try gaan. Behalve enige onvrede over het deeg, zit mn die plots verdwenen helft dwars. Het was en is Ukkie niet gegund en alhoewel het natuurlijk niet de verdwenen helft zal zijn, moet het pleit, al is het in tweede instantie, voor en door mij beslecht worden.

Herstart?

 Pas tegen het middaguur het bed verlaten na een 'nacht' met hindernissen. Horizontaal is op het moment niet de meest ideale houding. Zien dat we voor de kwalificatie van de F1-race in Singapore de keuken een slag in de goede richting kunnen geven. Het voelt stukken minder gesloopt dan gisteren, dus minder weerstand te overbruggen.

Krimp

 Die was me mndn geleden al opgevallen: