Schakeldag. Stilte. De vraag is voor of na de storm? Na die geweest is en voor die gaat komen. Was het wel een storm en wat staat me straks mogelijkerwijs te wachten? Vanmorgen kwam ik d'r niet uit. Vanavond is het weinig beter.
Iets aan het huishouden, aan de conditie, aan de 406, aan het gras en aan de tuin gedaan. Ondertussen de inwendige mens met terughoudendheid verzorgd en daarbij de lever ontzien. Hoe concreet allemaal ook, desondanks de hele dag een onwerkelijk gevoel gehad. Een beetje zwaartekrachtloos in afwachting van een openklappend zwerk of het hernieuwd inschakelen van de aardse aantrekking.
Volgens mij wordt er nog getwijfeld. En dat al jaren. Iets staat ergens in de steigers, of misschien wel in de startblokken. Maar wat, waar, waarom en vooral wanneer blijft maar in zwaar oversizede zakken hangen. Steeds weer dat gevoel, dat mij nog het nodige te wachten staat en dan denk ik niet bepaald aan een plotse overmaat aan mogelijkheden, maar meer aan iets onvermijdelijks en dat erg ongewenst. Iets dat de zin sneller uit dingen en daden weet te zuigen, dan het mij lukt, die er in te willen zien. Eens zien wat de nacht er van maakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten