Slechte dag en zie dat maar weer de goeie kant op te lullen, voordat we schapen gaan tellen. Zo'n dag van niks. Je kunt er achteraf alle kanten mee op, waar je gedurende de dag niks mee hebt gedaan, niet aan moest denken en als je er al aan gedacht zou hebben, zou het denken de laatste rest bewegingsenergie verbruikt hebben.
Koud voor de tijd van het jaar, zoals dat heet, waardoor je jezelf zo in de lappen moet wikkelen, dat het krommen van je pink al het zweet langs je lijf laat gutsen. Dom weer dus, maar dat zou het punt niet zijn geweest als mijn bui een andere pet op had gehad.
Zaterdag en geen zin om geld uit te geven. Niet aan noodzakelijk spul noch aan overbodigheden. Het aanrecht vol afwas en vanzelfsprekend geen haar op mijn hoofd, dat zich aangetrokken voelde tot die klus. Maar ja, dat is meer standaard dan uitzonderlijk, hoewel het vaak de eerste stap is in de richting van hernieuwd gecoördineerde actie.
Niet het moment, zoals niks het moment was. Niet het bed, niet het opstaan, niet de koffie noch het lopen, niet het rijden noch het vooruitzicht van een winderig terras, nauwelijks het schrijven en een heel klein beetje de moestuin. Had natuurlijk mijn handen in de grond moeten stoppen ipv het zaaigoed water geven. Het blijft ook ingewikkeld met het Universum als je via aarden het grote allesomvattende Niks moet zien te bereiken. De dag was al niks genoeg, nog meer niks had ik überhaupt niet getrokken. Zo vol met niks, zo compleet gevuld met leegte dat er geen nanodeeltje meer bij had gekund.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten