Wrang

 Hoppa daar gaat straks weer een zak miljarden richting een stel klungelende banken. Ooit verplicht geweest om een rekening te openen, omdat het contant uitbetalen van het weekloon werd afgeschaft. Ipv vrijdagmiddag was je geld ineens pas op maandag of dinsdag beschikbaar. Vrijdagmiddag hield de bank zijn hand op en kon jij zo hoog of laag springen als je wilde. Niks op de rekening, geen weekend!

 Het heeft nooit goed gevoeld en het zal ook wel nooit goed komen. De belachelijkst denkbare inperking van je persoonlijke vrijheid. Jij werkt ervoor en een ander gaat er mee strijken, vertelt je wat extra geduld te tonen terwijl ze ondertussen met jouw geld over jouw rug hun centen verdienen, dikke bankgebouwen neerzetten, je arrogant afblaffen aan de balie, zich later buitensporige bonnussen ging uitbetalen en tot slot je centen in imaginaire werelden lieten verdwijnen en hun handje ophielden bij vadertje Staat om je zo via een omweg te dwingen om te bloeden voor hun misdragingen. Dat geen wereldrevolutie is uitgebroken in 2008 blijft me hogelijk verbazen.

 Alles is met alles verweven. Dat is slim gedaan. Wil je je spaarpotje terugzien dat moet je niet alleen meer smeken maar domweg betalen, die bonussen mogelijk maken en een systeem herstellen dat een eigen leven is gaan leiden en nauwelijks meer ergens op is gebaseerd. Ik heb het altijd al geweten. Als je iets doet, moet je het goed doen. Geen klein beetje schuld maar zoveel dat anderen er door in de problemen kunnen komen als jij niet wordt geholpen. Dat is de aanpak! Jammergenoeg zijn we te netjes geweest. Hebben we nooit meer in de debets gezeten dan er credits waren. Gaat het dan mis, wordt je gevoeglijk aan je eigen lot over gelaten. Mocht jij op je bek gaan, heeft niemand daar last van. Zoals het hoort zou je denken, maar dat is een denkfout. Dat is de buurman, die drie jaar dood in z'n flatje ligt, omdat hij niet de fout heeft gemaak om met zijn ongemak jouw voordeur te blokkeren. Gggrrrrr.

 Een fractie van een fractie van een promille van al dat geld wat de afgelopen maanden met open ogen en lange lulverhalen in bodemloze putten is gestort en ik zou in alle rust mijn verkreupelde bestaan nieuw leven kunnen inblazen. Een druppel, niet meer dan een druppel van al die emmers die inmiddels al op die gloeiende plaat van die arrogante banken zijn verdampt. Oneerlijk. Zo is het leven.