Als ik iets zou willen, dan zou ik willen slapen. Droomloos diep slapen en op het moment dat ik mijn ogen opensla de wereld aantreffen, zoals mij dat lief zou zijn. Geen overspannen eisen zoals wereldvrede, geluk en een gevulde maag voor iedereen, mag, maar eerlijk gezegd word ik daar zelf niet beter van en dat laatste zou ik toch wel willen. Dus ik gun iedereen alles wat hij of zij wil zolang dat niet ten kostte gaat van een ander zijn of haar geluksbeleving als ik bij het ontwaken maar een ondertekend, goedgekeurd en afgehandeld koopcontract op mijn nachtkastje vind. En als het ff kan voor een somma, die de combi van een appel en een ei overtreft.
Lijkt me zalig. Is zoiets als ontwaken onder een vijf-sterren hemel en weten dat iemand anders je de kosten bespaard. Een rinkeltje onder handbereik en kamerslanke schonen verwennen je door de dag heen. Accuut golft een warm en weldadig gevoel door en over me heen en ik laat het voor de afwisseling maar eens begaan. Ooit moet die overgave er van komen en er zijn slechtere beginmomenten te bedenken.
Ik zou net zolang blijven als nodig is om de veranderingen tot me door te laten dringen en er dan nog een dag of wat aan vastplakken. De droom voorbij en vol in het levensechte genieten. Ik zou die dagen met zo'n intens tevreden en onkreukbare smile rondlopen, die me nu bij mensen knap kan irriteren. Ik zou me moeten inhouden want iedereen willen zoenen. Als die erupties zijn doorstaan, stap ik in mijn auto, haal mijn honden op, rij naar mijn nieuwe plek, pak mijn schoffel en verdwijn in de ommuurde moestuin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten