Hoppa, weer voor zes maanden goedgekeurd. Batterij nog oké, dus verder met mijn bionisch bestaan. Gelukkig heeft de ingebouwde zooi weer zes maanden uit z'n neus zitten eten en mag daar wat mij betreft mee doorgaan. Een klein beetje meer terughoudendheid en ik had de zorgsector inmiddels drie luxe middenklassers en een hoop overbodige accessoires bespaard en mij een hoop ergernis en irritatie. Dat laatste zowel tussen de oren als ter plekke.
Oei, oei, ai-ai het apparaat had toch een gebeurtenis geregistreerd, zei mevrouw de controlerende ritmiologe. Alles een kwestie van definiëren en grenzen trekken. Gelukkig hebben we die na wat gestuntel in het begin aardig weten op te rekken. Dus die 150 slagen per minuut daar word ik niet koud en nauwelijks warm van. Zelf 'schrok' de docteuse toen ze datum en tijd noemde .... 22 april om 22.30u .....
Enigszins van slag probeerde ze zich eruit te draaien met de opmerking, dat ze zich natuurlijk niet met mijn leven wilde bemoeien. Ah ha, helaas rond dat tijdstip zeker geen gewip! De meest recente mogelijkheid was al voor de jaarwisseling plotsklaps uit mijn leven verdwenen. Sindsdien mijn neus nog steeds ruimschoots gevuld wat deze tak van sport betreft. Maar, zeg dat maar 'ns vlotjes in het Frans. Ik heb een gekke bek getrokken en me afgevraagd wat ik toen heb uitgevreten.
Vagelijk stond me iets bij met waterleidingproblemen. Terug thuis niet voor de eerste keer praktisch baat gevonden bij het dagelijks noteren van wat zoal door mijn leven heen fietst. Die befaamde avond bleek weken na de strenge vorst een zwakke plek in het waterleidingsssyteem het te hebben begeven. In de verwarring en vrees dat de gekste toestanden hun beslag vonden waarschijnlijk iets te hard gelopen.
Dit alles op de avond van de 21ste en niet de 22ste maar die datumfout zit al sinds het begin in het systeem. Ha ha. Bij een volgend hoogtepunt mijn prestatiecurve iets afvlakken. Privacy .... wat is dat ook weer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten