Wat een dag. Vermoeiend dat is een ding dat zeker is. Fysiek inspannend, maar dat was niet het meest vermoeiende aan de dag van gisteren en de dagen die nog volgen. Mag hopen dat mijn gemoed de rest van de week iets minder stormachtig reageert op de tegenslagen.
Sta ik weer lekken te repareren, tenminste daar moet het met een beetje goede wil op uitdraaien. Voorlopig was het localiseren en is het graven geblazen. Straks weer verder, aan het eind van de middag als de plek in de schaduw ligt. Voor die tijd aan het gras en graag geen andere verrassingen meer. Ik verveel me echt niet. Meer te doen dan mij lief is, maar dat is een vast gegeven. Twee handen en daar moet het mee gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten