Iemand die haar man van het ene op het andere moment aan de dood heeft verloren:
"Waar ik behoefte aan heb is alleen te zijn, geen verantwoordelijkheden te hebben, geen extra inspanning te moeten leveren waartoe ik me niet in staat voel (......) Ik zou de hele dag in bed willen blijven of gewoon mezelf willen zijn zonder me ergens om te bekommeren of alleen om mezelf, en zo beetje bij beetje bijkomen, zonder onderbrekingen of verplichtingen." (*)
Heel simpel en ik kreeg het niet onder woorden gebracht. Prachtig geschreven boek.
Precies zo was het en zo is het na de verwerking van de dood, want daarmee was ik er nog niet, op de meest uiteenlopende momenten blijven terugkeren. Een bijna voelbaar pijnlijke machteloosheid is het als je geen grip krijgt op je leven. Na Utrecht heeft het, geholpen door de weinig coöperatieve omstandigheden, weer de kans schoon gezien en is me naar mijn strot gevlogen. Ik krijg het dit keer niet gekeerd. Alles om je heen letterlijk en figuurlijk in elkaar zien zakken. Ik kan er niet meer tegen. Ik ben uitgerelativeerd, er moet eindelijk iets gebeuren. Het is op. Zo voelt het tenminste ff aan.
Exit.
(*) (Uit: 'De verliefden' van Javier Marías)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten