Nummer twee in de ziekenboeg. Ik mag hopen niet ook palliatief. In elk geval iets gehaald tegen de spuitpoep. Een poeder. Dat het nog bestaat. Te lui om het in de vorm van een pil te persen? Nu moet ik het oplossen en dan zien dat ik het bij Ukkie naar binnen weet te werken. Het zal, zoals bij geneesmiddelen vrijwel standaard, vast geen aangename smaak hebben. Dan druk je een halve pil, want ik moet de poeder ook nog eens in twee delen opsplitsen, een stuk makkelijker door de strot.
Maar soit, we zorgen voort. Je zou er bijna je eigen gerotzooi door vergeten. Nu zou dat voor een deel geen kwaad kunnen, maar bij de voortdurende moeheid werkt dat gewoon niet. Bezig blijven scheelt. Daarvoor hakt het er dubbel zo hard in als je een moment stil zit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten