Van het een komt het ander en inmiddels is de erwtensoep bijna klaar. Moet natuurlijk officieel nog een nachtje staan, maar er is genoeg om straks te proeven. Al jaren bedacht om dat een keer te maken en na het slachten van het varken (poten!!) was het moment onvermijdelijk nabij. Heeft nog een jaar geduurd, maar voilà!
En passant er achter gekomen dat onze diepvries veel gevulder is, dan je op het eerste gezicht zou zeggen. De inhoud is over van die zwarte groente- en fruit mandjes verdeeld en ik was ff vergeten dat die dingen twee hoog gestapeld staan. Ik kwam er achter, omdat ik in het direct zichtbare deel geen varkenspoten kon vinden en daar moesten er toch echt vier van zijn. Wat een mens niet in korte tijd kan vergeten.
Om elf uur begonnen en inmiddels is de soep klaar voor gebruik. Gelukkig ben je niet die hele tijd d'r druk mee. Eerst de bouillon. Die laat ik langzamer trekken dan men in de recepten benoemd. Bouillon moet, zoals ik ongetwijfeld al een keer heb geschreven, zweten en niet koken als een gek. In de tussentijd de groenten voor de vulling klein gesneden. Absoluut geen stress.
Aan zo'n varkenspoot is qua vlees geen eer te behalen. Ik herinner me -vagelijk- dat mijn vader er van smulde. Niks meer dan zwoerd, kraakbeen en bot. Het zal voor de smaak en vooral voor het indikken over nacht z'n functie hebben. De restanten of eigenlijk het geheel verdeeld in brokken gaat morgen naar de honden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten