Het leven kost moeite en dat terwijl ik in feite geen ruk doe, tenminste niks noemenswaardigs. Bizar, toch? Stervensbegeleiding, spuitpoep ruimen, lunch verzorgen, met de honden in touw geweest, wat zaken in Agnita geregeld en de wereldse actualiteit doorgebladerd. Zometeen kruip ik achter het stuur van mijn Volvotruck en sluit de avond af opweg naar Pirdop.
Had ik me zo ooit de aanloop naar de ouwe dag voorgesteld? Daar kan ik volmondig "Nee!!" op antwoorden. Het is natuurlijk winter. Niet de actiefste periode van het jaar. En ook nog in overgang naar het voorjaar, wat me nog ongeduldiger maakt, dan ik anders al zijn kan.
Alles duurt me te lang. Het geklooi met de kweekbak, de inmiddels een halve meter hoge tomaten planten, het winterse aangezicht van de tuin, de doods ogende aardbeiplanten, etc. Het deed daarentegen goed om te zien, dat de tulpen de eerste tekenen van leven vertonen. Het zijn de zwaluwen van de tuin. Alleen onkruid start nog eerder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten