Ik mis mijn koekje bij de koffie en het wordt met de ochtend erger. Stom en qua buikspek niet slim, maar de hang naar zoet, mn in de ochtend is onmiskenbaar aanwezig. Sowieso zijn de voorkeuren qua voedsel danig overhoop gegooid de laatste tijd. Zou ik alleen leven, zou ik nu ws grotendeels uit blik leven en niet eens de moeite doen om het op te warmen. Bonen dan mn. Witte bonen in tomatensaus of chili con carne. Die ingrediënten willen ook nu nog wel eens deel uitmaken van het menu, maar bijv. ravioli uit blik. Ik zou normaal niet op het idee komen, maar ik kan de neiging er naar momenteel niet ontkennen.
Het is met een hoop zaken weer 'achtbaan'. Het wisselt voortdurend èn het wisselt snel. Tussen ontwaken en de nacht in rollen zitten meerdere pieken en dalen van zaken als zin, motivatie, moreel, activiteit, etc. Zaken die je het liefst niet alle kanten op ziet schieten. De ene keer moet je zwaar op de rem, de andere keer zit je op het gas te rammen of bent veroordeeld tot aanduwen. Continuïteit is ver te zoeken, zeker wat betreft de juiste zaken op het gewenste niveau met een prettige snelheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten