Hoe raar dat gaat als je een streven loslaat lijkt wat ooit normaal was een uitzonderlijke situatie. Hoe heb ik ooit, een goed jaar geleden een gemiddelde van ruim 4 berichten per dag voor elkaar weten te boksen als het me nu vaak voor een enkel berichtje al moeite kost om wat woorden bij elkaar te vegen, die zin samen zin geven? Is me dat in de ochtend gelukt, denk ik, dat de rest 's avonds wel komt. Mooi niet, dus.
Het kan nauwelijks anders, dan dat ik met minder dingen bezig ben. Mijn hoofd leger is. Ik me minder druk maak over de wereld om me heen en het geklungel van mezelf. Minder interesse? Minder te beleven? Een saaier leven? Het zou natuurlijk ook gewoon beter kunnen gaan, wat ik niet geloof en bovendien geen reden om met minder dingen bezig te zijn. Het lijkt erop alsof ik me bij het leven in het algemeen en in mindere mate bij dat van mezelf heb neerlegd. Zoiets?
Het huishouden rolt. De planten groeien. Het seizoen maakt buiten bezig zijn vooralsnog weinig zinvol. Er is voor de rest genoeg te doen en dat probeer ik zoveel mogelijk te ontwijken. So what?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten