Niet zozeer omdat ik weer moe was, dat valt mee, maar om Snoepie gezelschap te houden op bed gaan liggen. Nou, die slaap wil dan best wel. Twee uur slechts. Van 4 naar 3 naar 2. Bijna op normale siësta-lengte. Hoe het gaat met Snoepie blijft onduidelijk. Ik denk, dat ik kan stellen, dat hij er niet op vooruitgaat. Maar de dood neemt zich de tijd.
Intensieve tijd. Je kunt weinig tot niks doen, maar bent in je hoofd en met het geven van aandacht vrijwel continu bezig. Vanmorgen weer niet naar Sibiu gegaan. Het dier kroop bij me en is daar ruim twee uur blijven zitten. Leek wel voorbedachte rade.
Wat gaat er in het diertje zelf om? Nog steeds geen tekenen van pijn. Hij wankelt af en toe op z'n poten. Dat mag na ruim een week niet eten niet verbazen. Hij kijkt helder de wereld in. De verwondering is verdwenen. Als hij niet bij mij zit ligt hij ergens te slapen. Tegenwoordig meestal op bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten