Vandaag is het scheepsrecht. Na tweemaal uitstel gaat Sibiu er vandaag van komen. Zien of mijn telefoon hersteld kan worden en nog wat kleiner grut. Er is altijd wel iets wat ook nog kan. Ook gewoon ff uitwaaien. In overdrachtelijk zin dan. Even de neus buiten het dorp steken. We wachten op de doorbraak van het voorjaar en de afschaffing van de covid-beperkingen. Natuurlijk duurt dat te lang, beide, nu je er op zit te wachten.
Maar goed, eerst de telefoon. Het zou net dat zetje kunnen zijn, dat de popelende zin om aan de slag te gaan, in beweging brengt. Of doodslaat, natuurlijk. Een nwe telefoon is niet waar ik op zit te wachten, maar het is te overleven, schat ik zo in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten