Snoepie is inmiddels uren van de wereld, maar het leven heeft 'm nog niet vrij gegeven. Hij ademt zwak maar regelmatig en maakt af en toe geluiden, die naar mijn idee niet bij een kat passen. Het hart heeft er nog niet de brui aan gegeven. Hij ligt toegedekt in de hondenmand, waar hij al langere tijd met Prada om heeft gestreden, wie er nou in mocht liggen en wie opzoek moest naar een andere plek. Meestal had Prada het nakijken.
Zo'n sterfproces roept onwillekeurig andere doden op, die in mijn leven over de de bühne zijn gegaan. Als dat een terugkerend verschijnsel is, zal het door de jaren heen steeds meer tijd in beslag nemen tot het voor mij tijd is om de pijp in te leveren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten