Van de hoop op een beter jaar is de afgelopen wkn weinig terecht gekomen. Voor mijn gevoel allemaal doden of bijna doden. En nu dus het mes in de laatste overlevende band met Frankrijk. De kat die mijn leven heeft gedeeld sinds de dood van Y. D'r zit een paar mndn speling in, maar veel is het niet. De laatste van mijn 5 viervoetig metgezellen, die de reis in de 406 Break van Le Chalard naar Coves aan den lijve hebben meegemaakt.
Een treurig moment en een weinig prettige tijd in het vooruitzicht. Afhankelijk van hoe de komende twee wkn verlopen is inslapen misschien wel de beste optie. Ik bedenk het me nu pas. Het verhaal heeft me behoorlijk overvallen. Ik moet me nog een beeld vormen en ook proberen alles op een rijtje te krijgen. Het slikken voorbereiden.
Had ik 'm liever zonder voortekenen op een ochtend dood aangetroffen? Ik geloof het niet. Het is wel oppassen, dat hij er niet tussenuit knijpt om ergens in z'n eentje de laatste adem uit te blazen. Ik heb dat bij twee katten gehad. Dat is verre van plezierig. Hoewel je weet wat ws gebeurd is, zul je het nooit zeker weten, tenzij je de restanten ooit bij toeval ergens aantreft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten