Vier uur extra geslapen vandaag. Het is zondag. dus het mag. Onzin natuurlijk. Het blijft een bizar fenomeen, dat de inmiddels normaal geworden 8 uur per nacht, niet meer voldoende zijn. Ook nu, na 12 uur in totaal zou ik zo weer kunnen slapen. Mijn lichaam moet op de een of andere manier gedwongen worden tot het leveren van prestatie, waarvan ik in mijn dagelijkse doen en laten niks merk muv de moeheid dan.
Het was al tijd voor een nwe ronde medicijnmannen en dit onderstreept het alleen maar. Sinds eind oktober is het na een covid-dip een tijdje heel redelijk gegaan -volgens mij- om vervolgens langzaam maar zeker onderuit te gaan. Het zou prettiger zijn als oorzaak en gevolg(en) scherper omlijnd zouden kunnen worden ipv een manco dat vele gevolgen kan hebben en dus in feite onvoorspelbaar is. De pijntjes en andere irritaties neem ik voor lief. Het geheel zit mn mijn conditie in de weg. Wat vervolgens weer consequenties heeft voor een hoop dingen, die ik graag zou willen maar inmiddels bijna meer moeite kosten dan verantwoord is.
De hoop blijft gevestigd op de toename in beweging als het voorjaar de winter aan de kant heeft gewerkt. Dat zal geen proces van vandaag op morgen zijn. Het is wel te hopen, dat snel vooruitgang is te merken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten