Het duurde bijna twee jaar voordat elementen van de zg pandemie doordrongen in mijn nachtelijke droomwereld. Het geweld in Oekraïne is dat in 2 dagen gelukt. Het houdt me bezig, dat mag duidelijk zijn. Ik krijg het beeld niet scherp van het feit dat zoiets als een grootschalig oorlog tegenwoordig in Europa nog mogelijk is. Het gekke is daarbij, dat ik me nauwelijks iets herinner van het gedoe in voormalig Joegoslavië. Was toch ook niet mis toen. Meer een kwestie van onderlinge mot dan het grootschalig overrulen wat nu in Oekraïne wordt geprobeerd. Toch was het 'dichterbij' met familie in de frontlinie, beelden van gebombardeerde plekken waar ikzelf was geweest, zoals de befaamde brug in Mostar, tegenwoordig deel van Herzegovina. Het was duidelijk, dat het erg, bovendien smerig maar ook lokaal was en lokaal zou blijven. Bovendien bemoeide zich de hele wereld ermee. Bij wijze van spreken dan.
Nu is het frappant om te zien wat Poetin er steeds weer van denkt te kunnen/moeten maken. Het beeld wat in het Westen van de situatie wordt geschapen, zal ook niet 100% zuiver zijn, maar wat zo'n Poetin ervan weet te maken, daar gaan je oren spontaan van klapperen. Zonder verknipte geest is die man nauwelijks nog te volgen.
Ondertussen maken onschuldigen mensen elkaar af zonder elkaar te kennen of ooit met elkaar te maken hebben gehad. Als je dat vergelijkt met de strijd in voormalig Joegoslavië. Toen werden mn openstaande rekeningen vereffend van buurniveau tot in de hoogste overheidsregionen. Iedereen had wel wapens liggen en velen hebben die toen oneigenlijk gebruikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten