Sodenodeju! De kerstverlichting naar binnen gehaald. Een beetje heen en weer gesleept met de ladder. Ladder op, ladder af. De ledjes zijn opgeruimd en mijn lijf voelt aan alsof het een poging tot vierendelen heeft ondergaan. Als dat een teken aan de wand is voor de naderende tuinactiviteit, dan hou ik mijn hart vast. Misschien moet dat wel letterlijk.
Het mag dan allemaal redelijk goed en rustig aanvoelen, maar dan wel het niveau van tjokken niet overstijgen. Dit gaat nog voor menig tegenvaller zorgen, vrees ik. In elk geval straks niet te hard van stapel lopen. Was ik al niet van plan. Dit is een stevige reminder.
Vrg me af of ik nog terug weet te halen, terug weet op te bouwen, wat ik in de laatste 2 jaar verloren ben. Mn de conditie heeft zwaar ingeleverd. Direct gevolgd door het incasseringsvermogen en kracht van de spieren. Zo'n uurtje als vanmiddag stemt me daarin niet bijster hoopvol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten