Oorlog_05

 Van Leyen had zich zondag beter de tong af kunnen bijten dan de Oekraïne de toezegging doen, dat ze (op termijn) 'recht' hebben op het EU lidmaatschap. Zelensky zat al dagen te pushen en heeft vandaag de officiële aanvrg voor een EU-lidmaatschap ondertekend en ongetwijfeld opgestuurd. De best man heeft gevraagd het land met een speciale procedure toe te laten.... zodat het zich kan verdedigen tegen Rusland.

 Volgens mij verwart de beste man hier EU en NAVO. Ik zie niet wat de EU meer kan doen dan de meeste afzonderlijke staten al doen, nl materieel toezenden. De Eu heeft geen leger en volgens mij ook niet de regel, dat een aanval op één van de leden een aanval op allen is.

 Ik het Nederlandse kamerdebat over de Russische inval in de Oekraïne, ik heb het proberen te volgen maar het was me teveel bla-bla, net een stukje van Rutte meegepikt, waar hij op de voor hem bekende wijze steeds maar weer herhaalde, dat het niet het moment was om een lidmaatschap te bespreken, maar wel gekeken moest worden naar andere wegen op de Oekraïne te ondersteunen in zijn strijd tegen Rusland. Daarbij zorgvuldig vermijden om te zeggen, dat hij een lidmaatschap nu niet zit zitten.

 

 Zelensky ziet dat ff wat anders en naar vanavond is gebleken een deel van de EU-leden ook. Niet verbazingwekkend dat dat landen zoals Letland, Litouwen, Polen en Bulgarije zijn. Die willen Oekraïne per direct de staus van kandidaatlid toekennen. Lijkt me een slecht idee.

Miskleun

 "War Child gaat de Roemeense organisaties, kerken en bevolking leren hoe om te gaan met kinderen uit conflictgebieden, waar ze geen ervaring mee hebben. "Voor deze gezinnen is de ellende nog maar net begonnen. Ze zijn nu weliswaar veilig, maar hun ingrijpende ervaringen met oorlog en geweld zijn met hen meegereisd", stelt de hulporganisatie."

 Het zij me vergeven, maar hier moet ik een beetje van braken. Alsof de kinderen 4 jaar oorlog met alle bijbehorende ontberingen en ervaringen hebben moeten meemaken ... Bovendien stammen de laatste oorlogshandelingen in Roemenië uit 1989. De tijd daarvoor kan je ook niet bepaald als leven in luilekkerland bestempelen.

 Wat die kinderen (en ouders) zo snel mogelijk moeten hebben is bed en brood. Vervolgens, in zoverre dat kan, zo regulier mogelijke huisvesting en vervolgens een zo normaal mogelijk dagverloop. Het aangepraat krijgen van trauma's maakt geen deel uit van hun prioriteitenlijst.

Verouderen

 Het schiet allemaal niet op. Niet alleen ik niet maar ook de opmars van de Russische troepen niet en ook bij die zogenaamde vredesgesprekken blijft het volgens mij vnl bij een glaasje water drinken. Of zou het wodka zijn? Wat zal d'r aangeboden worden? Geef je over en we gebruiken de atoomwapens niet tov rot op naar je eigen land?

 

 Het gaat mij al te langzaam. Kun je je voorstellen hoe dat voor mister Poetin of Putin moet zijn. Na vijf dagen min of meer gedwongen aan de onderhandelingstafel zitten, waar je vooraf bedacht had het naburige land ff in een paar dagen in te nemen. Vladimir, je wordt oud en oude mensen worden ongeduldig. Verliezen ook een beetje het zicht op wat allemaal in de wereld speelt. Denken last but not least, dat ze niet ouder zijn dan ze zich voelen. Maar die 40 zijn inmiddels lang geleden. Eerder ziek, zwak en misselijk, net als Rusland zelf.

 Maar goed. Het is lonely at the top. Een beetje dictator maakt daar vroeg werk van. Iemand zou je zo af en toe op dingen moeten wijzen. Het is niet het beste recept om in de verkregen gratie te kunnen blijven vertoeven. Soort van zelfmoord zelfs. En dan veronderstel ik mensen in Putin's nabijheid met een afwijkend moreel besef. Kleine kans, schat ik zo in.

Uitwijken

 Tijd om achter het stuur te kruipen en de blik op de einder te richten. Een opstapje naar de afwas. Al digitale dagen onderweg van Kouvola naar Cordoba, dik 4000 km. Dwars door Europa van NO naar ZW. Het enige dat naast afleiding ook een beetje rust in het lijf en tussen de oren geeft.

Afleiding

 Zien, dat ik, ondanks alles, mijn zinnen kan verzetten. Lang leve de afwas!! Of deze steun en toeverlaat sterk genoeg is om mijn aandacht, al is het maar tijdelijk, van de toestand in Oekraïne weg te leiden, is nog maar de vrg. Een kunstmatig coma voor de rest van de week zou effectiever zijn. Of de komende 24 uur of de komend week cruciaal zullen zijn, geen idee. Ws beide.

 Het is zonde, dat ik niet in de tuin aan de slag kan. Ik val in herhaling. Maar het is wel zo. De rest van de week zie ik zelfs geen gaatje met zon en niet teveel wind. Je zou nou een verwarmde kas moeten hebben. Dan was er genoeg te doen. Mijn tweede ronde pepers zijn inmiddels groot genoeg om verpot te worden. Uiteindelijk zijn er 14 plantjes verschenen .... en dus 58 zaden niet ontkiemd. Volgend jaar nw zaad, dat lijkt me duidelijk. 

 Wat ook duidelijk is, is een later tijdstip van zaaien voor de tomaten planten. Zou nu zo ongeveer of nog twee wkn later een tweede partij kunnen uitzaaien. Die hebben dan alsnog 2 mndn, voordat ze in de koude grond kunnen. En twee mndn heeft de eerste groep nu bijna achter de rug en daarmee hoogtes van een halve meter bereikt. En naar mijn idee te ielig. Ze zien niet uit als de planten, die je begin mei op de markten kunt kopen. Die zien er altijd een stuk robuuster uit. Staan die kouder? Worden ze gemest? Er is kortom meer werk aan de winkel dan enkel het moment van zaaien.

Oorlog_04

 Mijn persoonlijk geklungel maar ff op een laag potje. De hele oorlogstoestand doet mijn stemming geen goed, maar wat doet dat wel? Het sneeuwt weer buiten. Het is niet veel, maar alles is weer wit voor het moment. Ik zie het en ben er verder niet mee bezig. Het eerste wat ik dacht, toen ik vannacht wakker werd, was hoe het met de aanval op Kiev zou staan....

 Hoe serieus ik Poetin's dreiging met kernwapens moet nemen, geen idee. Om nou, zoals van Leyen, extra zout in de Russische wond te wrijven door zich ineens uit te spreken voor toetreding van de Oekraïne tot de Europese Unie, lijkt me daarin niet de-escalerend. Bovendien heeft de EU volgens mij al meer problemen dan ze aan kan. Nog een bodemloze put erbij lijkt me om meer redenen dom dan enkel de Russische weerstand er tegen.

 Anderzijds heeft Wit-Rusland gisteren per referendum de weg vrij gemaakt voor het stationeren van Russische kernwapens op hun grondgebied. Waarmee Poetin dus de mogelijkheid krijgt, die hij de NAVO zo zwaar loopt te verwijten. Hoe 'democratisch' zal dat referendum zijn gegaan?? Lukashenko is niks meer of minder dan een marionet van Poetin.

Oorlog_03

 Daar is ie dan, de dreiging van een kernoorlog. Nu kun je natuurlijk denken, dat die gek nou ook weer niet zo gek zal zijn, maar tot op heden heeft hij al zijn dreigementen omgezet in daden. Waarom zou dat hierbij niet gebeuren? Of ik er een hard hoofd in moeten hebben of dat het mee zal vallen, ik heb geen idee. Het zal de wereld niet direct de kop kosten maar het hart van Europa wel. Daar zal geen jodiumpil aan helpen. Ik heb die dingen niet in huis. Moet ik er van de week achteraan? Als ze nog te krijgen zijn, als je niet direct morgenochtend bij de apotheek voor de deur staat.

 Wat moet je je bij de onderhandelingen voorstellen, die morgen gaan beginnen? Rusland zal geen knieval maken en ik zie het Oekraïne ook niet doen. Behalve de dreiging met kernraketten heeft Rusland geen poot om op te staan. Het belangrijkste element, verborgen weliswaar, tijdens eventuele onderhandelingen is, dat je met een persoon te maken hebt, die tot alles in staat lijkt om zijn inmiddels al aardig opgelopen gezichtsverlies een halt toe te roepen.

Oorlog_02

 De vierde dag. Zondag. Rustdag. De oorlog trekt er zich ongetwijfeld niks van aan. Als je de berichten mag geloven is het de Russen gelukt om op een paar plekken vooruitgang te boeken met hun inname van de Oekraïne. Hoelang gaat het duren voordat al het toegezegde materieel in de Oekraïne op plaats van bestemming is aangekomen? Wanneer is er effect van de zg zwaarst mogelijke sancties? Gaan ze überhaiupt effect hebben? Naar welke kant hellen vandaag de militaire acties over?

 Wegwijzering wordt door de Oekraïne weggehaald. Als je daar als agressor op aangewezen bent bij de inval in een ander land, dan heb je een paar linken in opleiding en voorbereiding gemist. Kaarten en kaartlezen lijkt me een basaal, zelfs cruciaal vereiste bij een militaire aanval. De volgende stap is nwe borden neerzetten die de Russen terug naar huis wijzen zonder dat ze dat door hebben? Er zijn de nodige berichten die het ondersteunen maar de Russische militairen hebben blijkbaar geen kaas gegeten van waar ze mee bezig zijn.

 Hoeveel doden heeft deze waanzin van Poetin inmiddels gekost? Burgers of militairen, maakt me niet uit. Ze worden beide ergens in betrokken, waar ze niet om gevraagd hebben.

Vasten?

 Het overslaan van een lunch of, wat vaker voorkomt, het minimaliseren van de avondmaaltijd tot een bakje yogurt. Het speelt al mndn als het geen jaren zijn. Altijd een gevuld gevoel. Soms opgeblazen. Ontbrekende trek. Eten omdat het moet en niet omdat je ergens zin in hebt, afgezien van koekjes dan. Boodschappen doen is nog geen probleem. Koken daarentegen is vergelijkbaar met het met tegenzin eten van doorgekookte havermoutse pap.

 

 Wat bij het boodschappen doen voorkomt, dat je teveel in je kar laadt, maakt bij het koken, dat je liever een blik bonen opentrekt dan een maaltijd op tafel zet, die zorgvuldig is samengesteld uit verse ingrediënten. Mij maakt het weinig uit en gelukkig is Mariana erg makkelijk in wat op haar bord komt, zolang ze het niet zelf hoeft te maken, maar het is niet wat het is geweest, het is niet wat het zou moeten zijn.

Misrekening?

 Is het spannend? Nee. Meeslepend? Ja. Het ongeloof over al dat wat gaande is in de Oekraïne houdt het touwtje strak. Het gespeculeer over wat Poetin wil, kan, waar hij toe in staat is, etc. Vastberaden of gestoord? De legioenen waarop Poetin z'n hoop heeft gevestigd bestaan uit jonkies van 20-21 jaar. Niet bepaald de leeftijd om een geharde, ervaren krijger te zijn.

 Hij, Poetin, had blijkbaar gedacht, dat als hij 'Boe' zou roepen, dat al die 44 miljoen Oekraïners zich bibberend zouden overgeven of liefst zelfs van vreugde over zijn komst een dansje zouden maken. Zo werkt het duidelijk niet. Getalsmatig mag het dan David tegen Goliath zijn, voor wat betreft mentaliteit en motivatie zit het qua formaten omgekeerd.

 Het is natuurlijk nog niet voorbij en hou je hart vast voor het moment dat de Russische beer werkelijk aan de verliezende hand zal zijn. Een kat in het nauw maakt rare sprongen.

Pril

 Gisteren mijn eerste tuinuren gedraaid. Het was een prachtige dag en in het zonnetje was het buiten goed te doen. Voor het betere spitwerk is de grond nog te nat maar het verdroogde onkruid was goed te ruimen. De bessenstruiken zijn weer zichtbaar. Heb ze zelfs gesnoeid waar ik dacht dat het nodig was. Enkel de zwarte aalbessen. Dat zijn de hardst groeiende struiken, terwijl ik dat liever bij de rode bessen had gezien. De kruisbessen zijn klein en deels warrig. Voor het snoeien daarvan neem ik me volgend jaar de tijd. Dan zijn daar nog twee aronia-struiken. Benieuwd of die dit jaar vrucht dragen. Heb nog geen idee wat dat moet worden qua struik. Het groeit niet erg hard.

 Na de overgeslagen lunch zelf nog in de kasbak aan de slag gegaan. Het grote dooie onkruid met wortel en al verwijderd en voorzichtig met het nwe spul begonnen. Tegen de tijd, dat ik ook het nwe onkruid te lijf wilde gaan, zakte de zon achter de daken weg en was het buiten zijn aburpt niet zo aangenaam meer. Vandaag verder zien, al zijn de voorspellingen voor vandaag stukken minder mooi.

 Al met al een aardig aantal tuinuren gedraaid. Weliswaar geen zwaar werk, daarvoor niet hoeven kappen, omdat ik het fysiek gehad had. Opbouwen! Niet alleen de tuin, ook mezelf.

Oorlog

 Het duurde bijna twee jaar voordat elementen van de zg pandemie doordrongen in mijn nachtelijke droomwereld. Het geweld in Oekraïne is dat in 2 dagen gelukt. Het houdt me bezig, dat mag duidelijk zijn. Ik krijg het beeld niet scherp van het feit dat zoiets als een grootschalig oorlog tegenwoordig in Europa nog mogelijk is. Het gekke is daarbij, dat ik me nauwelijks iets herinner van het gedoe in voormalig Joegoslavië. Was toch ook niet mis toen. Meer een kwestie van onderlinge mot dan het grootschalig overrulen wat nu in Oekraïne wordt geprobeerd. Toch was het 'dichterbij' met familie in de frontlinie, beelden van gebombardeerde plekken waar ikzelf was geweest, zoals de befaamde brug in Mostar, tegenwoordig deel van Herzegovina. Het was duidelijk, dat het erg, bovendien smerig maar ook lokaal was en lokaal zou blijven. Bovendien bemoeide zich de hele wereld ermee. Bij wijze van spreken dan.

 Nu is het frappant om te zien wat Poetin er steeds weer van denkt te kunnen/moeten maken. Het beeld wat in het Westen van de situatie wordt geschapen, zal ook niet 100% zuiver zijn, maar wat zo'n Poetin ervan weet te maken, daar gaan je oren spontaan van klapperen. Zonder verknipte geest is die man nauwelijks nog te volgen.

 Ondertussen maken onschuldigen mensen elkaar af zonder elkaar te kennen of ooit met elkaar te maken hebben gehad. Als je dat vergelijkt met de strijd in voormalig Joegoslavië. Toen werden mn openstaande rekeningen vereffend van buurniveau tot in de hoogste overheidsregionen. Iedereen had wel wapens liggen en velen hebben die toen oneigenlijk gebruikt.

Alledaags

 Je kunt de hele dag de ontwikkelingen via meerdere kanalen op de voet proberen te volgen, maar ook hier geen hulp van buiten af. De afwas moet ik zelf doen. Bovendien is het een prachtige dag en zou het zonde zijn om geen poging te ondernemen om iets te doen in de tuin. De situatie in de Oekraïne verandert er niet door. Niet ten goede (helaas) noch ten slechte.

 In de beentjes kortom. Losrukken van het gebeuren op het wereldtoneel, het machteloos gespartel van de zg Europese leiders, de al bijvoorbaat zinloze maar als o zo effectief gepresenteerde sancties en al die verdere poppenkast. Laat ik me over het huishouden en de bessenstruiken buigen. Zelfs als de tuin straks gebombardeerd wordt, kan ie er beter netjes bij liggen.

Doelwit(ten)

 Je zult maar in de frontlinie vertoeven. Ik heb met die mensen te doen. Niet dat die mensen daar wat aan hebben, maar toch. En eigenlijk ook wel met de soldaten. De Russische militairen schijnen (deels?) geen idee te hebben, waarmee ze bezig zijn. Wat Poetin's streven is, is nog steeds giswerk. Alleen het afscheiden van de al opstandige en in feite Russische delen in het zuid-oosten is het in elk geval niet. Daar hoef je Kiev niet voor in te nemen. Voor een landverbinding met de Krim geldt hetzelfde. Voor een algehele bezetting van het land richten de Russen zich net weer teveel op een paar punten zoals Kiev, Marioepol en Charkov. Bovendien zijn de experts het er over eens, dat de aanval langzamer gaat dan ws de bedoeling was.

 

 Heeft Poetin zich vercalculeerd? Ik denk, dat hier weer de befaamde lange adem van de Russen om de hoek komt kijken. Een mannetje of wat en een paar tanks minder doet er niet toe. Dat telt niet. D'r komt nog zo'n massa achter aan, dat het uiteindelijk doel hoe dan ook bereikt wordt. Het zou Poetin sieren als hij de consequenties van zijn beslissing onder ogen zou willen zijn vanaf een plek in de frontlinie en niet in een van de overheidsgebouwen in Moskou of misschien wel zijn nwe 'optrekje' op de Krim met de bijnaam 'Versailles aan de Zwarte Zee'.

Tja ...

 

Miskleun?

 Over de nacht niks te klagen. Dat zullen ze in Kiev niet kunnen zeggen. Blijft het een regionaal conflict of worden we een Europa-brede oorlog ingerommeld? Het schijnt dat Rusland verwacht had op minder tegenstand te stuiten en de meeste Oekraïnse strijdmachten hun wapens zouden neerleggen uit vreugde over de komst van de Russen .... Tja, je wereldbeeld maak je zelf.

Getut

 De EU en sancties. Ik kwam vandaag iets tegen wat, als het waar is, de halfslachtigheid en zelfs decadentie van West-Europa haarfijn laat zien. Het schiet niet zo op met die snoeiharde sancties, omdat landen als Duitsland, Oostenrijk en Italie minder zwaarwegende bancaire beperkingen opgelegd willen zien. Dan weet je waar de grootste belangen zitten.

 Maar het kan nog een stapje erger. Het is bijna niet te geloven dat het waar is, maar België wil, dat diamenten uitgesloten worden van de sancties en Italië vindt hetzelfde van luxe artikelen. Nu zie ik Russen straks niet ineens betalingsverplichtingen voldoen met Louis Vuitton handtassen, maar diamanten zijn natuurlijk een uitstekend middel om financiële markten te omzeilen. Maar nogmaals, ik kan nauwelijks geloven, dat die laatste twee voorbehouden werkelijk waar neergelegd zijn op het hoogste onderhandelingsniveau.

De voortzetting

Na een werkdag:

 

Sukkelig

 Of het slim is om concreet met tegenactie in het veld op de Russische agressie te reageren, durf ik niet te zeggen. De kans is dan aanwezig, dat de boel escaleert of een soort Vietnam-oorlog ontstaat, die door geen van beide partijen is te winnen. Maar in feite zou het de enige werkende optie zijn. Dat gedreig met sancties, waar zich eerst nog iedereen over uit moet spreken, zou mij, als ik Poetin was, aan mijn reet roesten. De eerste klap is een daalder waard en die heeft meneer vandaag uitgedeeld.

 Het Westen heeft geblunderd met hun beloftes -of de pretentie daarvan- van een EU- en NAVO-lidmaatschap, het gebral van Euro-parlementariërs op het maidanplein in 2014, het negeren van de uitslag van het Oekraïne referendum 2016 en nu weer het vingertjeswapperen naar Poetin, dat hij vooral van de Oekraïne af moest blijven.

 De EU met z'n verzameling ongekozen burocraten is het zicht op de werkelijkheid al langer kwijt. Kwalijk, dat daar nu mensen met hun leven voor moeten boeten.

Het begin

De eerste Russische aanvallen op de Oekraïne

Afbakenen

 Hebben we de zg pandemie net bijna achter de rug, krijgen we een oorlog voor de kiezen. Het normaliseren van het leven schiet op die manier niet op. Je zou bijna je eigen sores vergeten. Gisteren controle nummer twee gehad. Aan de pomp mankeert het dus niet, dan blijft wat rondgepompt wordt het probleem. Alles met een stevige slag om de arm. Wat vandaag niet is, kan morgen zijn. Met cardiotraining, ik bedoel wandelen en fietsen, moet de conditie een eind op te krikken zijn. Werkt dat niet naar wens, het zal hoe dan ook moeite kosten, is duidelijk waar naar de oorzaken gezocht moet worden.

 Laat nu dat voorjaar maar komen. Over twee wkn zou het kunnen beginnen. De vooruitzichten aarzelen nog, maar de tendens van de temperatuur gaat opwaarts. Mag hopen dat dit tuinseizoen niet ten ondergaat in gebulder van kanonnen. Geheel onbekend daarmee zijn we niet. Met enige regelmaat wordt er in Cincu geoefend. Laat het daarbij blijven.

Vuur

 Een leven lang geen oorlog in redelijke nabijheid mee hoeven maken en nu gaat de Russische beer tekeer in wat je mijn achtertuin zou kunnen noemen. Dat het eraan zat te komen was de afgelopen wkn wel duidelijk. Dat tegenwoordig nog naar dergelijke middelen gegrepen kan worden zijn we in Europa bijna vergeten. Als ze oa het stukje Oekraïne wensen in te pikken dat Moldavië scheidt van de zwarte zee, dan hebben we Poetin als directe buurman.

 

 Was het de afgelopen wkn een kwestie van "Doet ie het of doet ie het niet", is het nu de vrg hoever gaat hij? Benieuwd ook wat de reactie van het Westen zal zijn. Van al dat gedreig met sancties schijnt Poetin niet erg van onder de indruk. Soldatenlevens, mensenlevens, materiële schade en dat enkel en alleen omdat het Westen z'n strot in oostelijke richting niet vol genoeg wist te krijgen. Burocratisch geklooi tegen iemand die bereid is zijn visie met alle machtsmiddelen door te drukken. Nastrovje.

 Ik heb met een groot deel van de Oekraïners te doen, maar na jaren met vuur spelen moest het branden er eens van komen.

Start?

 Tijd om in de tuin aan de slag te gaan. Het kriebelt en dat al wkn. Het vertrek van de winter duurt me te lang en er valt genoeg te doen voordat de spade echt de grond in moet. Een mooie gelegenheid om mijn huidige grenzen van de conditie te checken en hopelijk te merken dat ze bereid zijn om opgerekt te worden.

 

 De percelen met de aardbeien, bessen en druiven kunnen schoongemaakt en volgens mij ook losgewerkt worden. Daarna de uien, maar dan moet Hornbach wel weer toegankelijk zijn zonder speciale certificaten. Helaas zijn de gewenste pootuien niet buiten die winkel te krijgen. Wat ze hier overal massaal aanbieden zijn Stuttgarter Riesen. Nadeel in mijn optiek is dat het een afgeplatte ui is en dus niet prettig bij de verwerking. Sturon is een ronde soort en stukken prettiger in de keuken.

Herkansing

 Gisteren voor nop naar Sibiu gereden. Altijd ff checken of het klopt waar je zo van overtuigd bent. Vanwege hezelfde euvel ook al eens een vlucht misgelopen. En je trekt zo'n arts ook niet zomaar ff ergens vandaan. Die hebben hier allemaal meerdere werkplekken. Meestal in het reguliere ziekenhuis, een of meerdere privé klinieken en soms dan nog een spreekuur aan huis.

 Kwam me in feite niet eens zo slecht uit. Gisteren naast de overbodige rit vnl in bed gelegen. Vandaag een stuk meer mens. Het is echt weer de ellende van afgelopen zomer. Een knock-out en dan meerdere dagen bijkomen. Mag hopen dat het ditmaal iets eenmaligs was en de komende mndn niet bedorven worden door regelmatige herhaling.

Shit!

 Een zeldzaam beroerde nacht achter de rug. Slapend moe worden. Gesloopt de ogen opslaan. Het is, dat er een afspraak staat anders zou ik rechtsomkeer maken richting bed. Dit is de dagen kostende onzin weer. Voor het eerst sinds half november. Het heeft de hele winter gehad om me lastig te valllen en niks gedaan. Nu kan ik het niet meer gebruiken et voilà, daar is het dan.

Terugslag

 Alsof de duvel er mee speelt. Het is niet de eerste keer, dat ik na een afspraak met een medicus ineens onderuit ga. Koud, rillerig, zwaar hoofd. Dat belooft weinig goeds voor de nacht. Ingepakt alsof ik bij -15º buiten aan de slag moet en zo onder het dekbed gekropen. Na een goed uur leek de temperatuur een stuk acceptabeler.

 Waar heb ik dat aan te danken? Aan het feit dat de arts overal en nergens heeft lopen drukken of, wat ook zou kunnen, is het de inspanning geweest van het gat graven voor Snoepie? 0,5 bij 0,5 bij 0,5m. Je zou er je hand niet voor hoeven omdraaien, maar zo voelde het absoluut niet nadat alles afgehandeld en het gat weer dicht was.

 Afgezien van wat vanavond gebeurde, gaat het afzien worden in de tuin, als dit de voorbode was. Ligt het aan het bloed of mankeert iets aan de pomp? Mag hopen, dat ik niet in een situatie terecht kom waar de ene medicus naar de ander wijst en omgekeerd en ik het verder mag uitzoeken. Morgen de volgende stap.

Rouwen?

 Nu bijkomen. Morgen graven. Vervolgens het leven weer voldoende zin toe weten te schuiven om op oude vertrouwde voet verder te klooien. Het afschakelen ging geruisloos. Het opschakelen zal meer moeite kosten en lawaai maken. Zou mooi zijn, als ik me op de tuin zou kunnen storten. Daar ziet het niet naar uit. Eind februari-begin mrt slaat de winter nog een keer terug. Zal het meer in de voorbereiding van het tuinseizoen moeten zoeken.

 Niet het moment om daarmee bezig te zijn. Het vanavond ff bij het moment houden. Het beeld van de laatste adem van Snoepie is nog niet van mijn geestesoog verdwenen. Geen idee hoe ik zo soepel mogelijk weer aan kan haken aan wat ik los heb gelaten. Achter het stuur kruipen? In de kranten duiken?

 Vandaag zijn alle geplande activiteiten liggen gebleven. Wordt ff druk morgenochtend. Je probeert toch altijd je schoonste beentje voor te zetten, als je vrijwillig naar de slachtbank van een medicijnman spoedt. Twee controles voor de boeg de komende week, waarvan ik benieuwd ben wat ze per saldo gaan inhouden. Niet de ruimte om lang stil te blijven staan en dat is maar goed ook.

RIP

 And now the end is near

 And he will face the final curtain 

 My friend, I'll say it clear 

 He will state his case of which I'm certain

 He has lived a life that's full

 He has traveled more then one country

 And more, much more than this he did it his way

 

 Regrets, maybe a few

 But then again too few to mention

 He did what he had to do

 And saw it through without exception

 

 No plans for

 a charted course

 Each step careful

 Along the byway

 And more, much more than this he did it his way

 

 For what is a cat, what has he got?

 If not himself, then he has not

 To do the things he truly feels

 And not the wishes of the one who leads

 The record shows he took the blows

 And did it his way

 

 (Vrij naar Paul Anka's My way)

Eindstrijd

 Snoepie is inmiddels uren van de wereld, maar het leven heeft 'm nog niet vrij gegeven. Hij ademt zwak maar regelmatig en maakt af en toe geluiden, die naar mijn idee niet bij een kat passen. Het hart heeft er nog niet de brui aan gegeven. Hij ligt toegedekt in de hondenmand, waar hij al langere tijd met Prada om heeft gestreden, wie er nou in mocht liggen en wie opzoek moest naar een andere plek. Meestal had Prada het nakijken.

 Zo'n sterfproces roept onwillekeurig andere doden op, die in mijn leven over de de bühne zijn gegaan. Als dat een terugkerend verschijnsel is, zal het door de jaren heen steeds meer tijd in beslag nemen tot het voor mij tijd is om de pijp in te leveren.

IQ=60?

 De president van Oekraïne is een grapjas. Zo ongeveer in één adem heeft hij het erover, dat de Oekraïne niet ingaat op de provocaties van Rusland en verlangt anderzijds een heldere tijdslijn van het Westen voor de toetreding tot de NAVO. De man kan net zo goed direct een raket op Moskou afvuren.

Eindfase

 Dat gaan geen dagen meer worden, dat zijn hooguit nog uren. Van majestueuse theemuts naar een zak rammelende botten. Het gaat hard nu. De dood lijkt het wachten beu. Die aftakeling. Wat dat betreft kun je beter 'Pats, boem' de overgang maken.

 In de VK is een artikelenserie over mensen, die het stervensproces van iemand van dichtbij hebben meegemaakt. Partner, ouder, kind. Meer dan koppen lees ik niet en niet alleen vanwege de betaalmuur, die ik -indien nodig- weet te omzeilen. Laatst was er een kop in de trant van "Ik wil mijn vrouw niet herinneren zoals ze in de laatste 3 mndn was". Kan op vanalles slaan, maar ik kan me er een hoop bij voorstellen. De dood als proces brengt niet het beste in je boven en je wordt er ook niet mooier op. Zelfs niet als je al oud en het fysiek beste deel van je leven achter de rug hebt.

 In de afgelopen twee wkn gemerkt, dat je er langzaam in mee gezogen wordt. Ok, ik had Snoepie ergens in een hoek kunnen leggen en er verder geen aandacht aan hebben besteed. Na ruim 14 jaar samen niet iets wat in de buurt van een overweging had kunnen komen. Maar van de bewust gehouden afstand zijn de afgelopen wkn stap voor stap delen weggeslagen. Ik merk dat Snoepie's langzaam wegglijden mij meetrekt. Ik was al niet de actiefste en wil zo langzamerhand helemaal nergens meer mee bezig zijn. Ik zie het niet eens als 'erin hakken'. Het is meer een overgeven aan, waarin je meegenomen wordt zonder dat het idee je er tegen te verzetten een kans krijgt om invloed uit te oefenen.

Lunchen

 Weer een herdenksdienst met maaltijd achter de rug. Niet onprettig maar het kost je de hele middag. Mariana komt aan tafel nauwelijks aan eten toe door al het geklets. Het is een beetje het gedrag van een verslaafde na een periode van onthouding. Ik snap ook niet waarom ze niet zelf meer doet om onder de mensen te komen. Vreemd genoeg hangt dat vrijwel volledig van mijn bereidwilligheid af om het 'samen' te doen. Terwijl ik er zelden behoefte tot voel en nog minder vaak iets aan heb.

 Soms is dat niet zo'n probleem, maar vaak is het als vanmiddag, dat zij losbarst en ik ergens het interesse verlies om te proberen het te volgen en dan zou ik net zo goed naast een stel kakelende kippen kunnen zitten. Het geluid dringt tot me door, de betekenis gaat langs me heen.

 Geen voorgekookt menu vandaag. À la carte! Iedereen mocht zelf kiezen. Dat een restaurant zich dat zelf aandoet. Je hoort mij niet klagen. Niet de standaard varkenslap en kipfilet met (koude) friet en koolsalade. Het zelf vegetarisch gehouden en de overdaad aan feta voor een deel aan de kant geschoven.

 De prijzen waren vrijwel allemaal bijgewerkt. Van 15 naar 20 of van 20 naar 25 lei. Dat zijn toch prijsstijgingen van 20-30%. Over inflatie gesproken ....

Diers

 De kleine net z'n tweede portie anti-diarree middel gevoerd. Ditmaal niet opgelost en in de bek gespoten maar over kleingesneden, gebakken vlees gestrooid en goed vermengd. Of dit een slimme combi is, geen idee. Het ging er echter probleemloos in en dat kon bij de eerste portie niet gezegd worden. Hij likte zelfs het bordje af. Schijnbaar smaakt de poeder niet al te afschrikwekkend.

 Snoepie slentert verder door de laatste étappe van zijn leven. Het doet me denken aan een filmpje, wat ik ooit ergens heb gezien, van de laatste dagen/momenten van een leeuw. Machtige beesten. Je vergeet dan altijd gemakshalve dat ook de dieren niet het eeuwige leven hebben. Worden ze niet gegeten, verongelukken ze niet, dan komt een moment waarop de dood ook aan hun deur klopt. Uitgemergeld maar nog steeds met een angstaanjagende majestueuze kop zijgt de leeuw op een gegeven moment ter aarde en sluit z'n ogen. Ook aan negen levens komt een einde.

Verouderen

 Het leven kost moeite en dat terwijl ik in feite geen ruk doe, tenminste niks noemenswaardigs. Bizar, toch? Stervensbegeleiding, spuitpoep ruimen, lunch verzorgen, met de honden in touw geweest, wat zaken in Agnita geregeld en de wereldse actualiteit doorgebladerd. Zometeen kruip ik achter het stuur van mijn Volvotruck en sluit de avond af opweg naar Pirdop.

 

 Had ik me zo ooit de aanloop naar de ouwe dag voorgesteld? Daar kan ik volmondig "Nee!!" op antwoorden. Het is natuurlijk winter. Niet de actiefste periode van het jaar. En ook nog in overgang naar het voorjaar, wat me nog ongeduldiger maakt, dan ik anders al zijn kan.

 

 Alles duurt me te lang. Het geklooi met de kweekbak, de inmiddels een halve meter hoge tomaten planten, het winterse aangezicht van de tuin, de doods ogende aardbeiplanten, etc. Het deed daarentegen goed om te zien, dat de tulpen de eerste tekenen van leven vertonen. Het zijn de zwaluwen van de tuin. Alleen onkruid start nog eerder.

Zorglast

 Nummer twee in de ziekenboeg. Ik mag hopen niet ook palliatief. In elk geval iets gehaald tegen de spuitpoep. Een poeder. Dat het nog bestaat. Te lui om het in de vorm van een pil te persen? Nu moet ik het oplossen en dan zien dat ik het bij Ukkie naar binnen weet te werken. Het zal, zoals bij geneesmiddelen vrijwel standaard, vast geen aangename smaak hebben. Dan druk je een halve pil, want ik moet de poeder ook nog eens in twee delen opsplitsen, een stuk makkelijker door de strot.

 Maar soit, we zorgen voort. Je zou er bijna je eigen gerotzooi door vergeten. Nu zou dat voor een deel geen kwaad kunnen, maar bij de voortdurende moeheid werkt dat gewoon niet. Bezig blijven scheelt. Daarvoor hakt het er dubbel zo hard in als je een moment stil zit.

Dierenleed

 Snoepie houdt me bezig. Het is nu bijna twee wkn geleden, dat de dierenartsen hun doodvonnis uitspraken. Het dier is inmiddels graatmager, de buik zwelt weer (langzaam) op. Behalve wat melkschuim heb ik hem al dagen niks zien eten, wel drinken. Hij loopt achter me aan zo snel ik in beweging kom, kijkt naar me op, miauwt, is blij als hij opgepakt wordt en aandacht krijgt, waar hij na korte of langere tijd genoeg van heeft en een eindje verder gaat liggen om niet veel later weer naar me toe te komen, etc.

 Hoelang gaat Snoepie dit volhouden? Blijkbaar is het op het virus na een zeer gezonde kat. Hoe serieus is de schijterij van Ukkie? Het zijn dingen waar je weinig zicht op hebt. Ik heb liever zelf ergens last van, dan ik dat bij dieren zie. Als Mariana zich niet lekker voelt, wat nooit te missen is, kun je het hebben over het wat en hoe. Ukkie en Snoepie kan ik alleen aankijken, vanalles bedenken en proberen in te schatten wat daarvan van toepassing is en wat niet.

 Ik ga Ukkie een halve snee droog/geroosterd brood geven na de avondronde. Afhankelijk hoe zijn maag- en darmstelsel daarop reageert, gaat ik morgen achter iets aan tegen de diarree. Geen tweede dier in de ziekenboeg aub.

+/-

 Wordt dat vannacht opnieuw eruit moeten vanwege de kleine? Meneer is aan de schijt en goed ook. Prettig, dat hij dat aangeeft en het niet in de kennelbox doet. Moet moeite kosten. Het is waterdun wat eruit komt en ik was eigenlijk niet van plan om op te staan en heb een tijdje geaarzeld. Dat had verkeerd kunnen uitpakken.

 De kleine tegenslagen van de dag. Daar tegenover staat een gerepareerde telefoon en een zeer soepel afsprakenmechanisme voor een medische controle. Ook de supplementen gescoord en nu maar hopen, dat die effect hebben. Vandaag weer 2,5 uur liggen slapen. Weliswaar weer vanwege aandacht voor Snoepie, maar toch. Het is een aanslag op de toch al krappe beschikbaarheid van de tijd.

 Opweg naar huis een Chinese maaltijd ingeslagen. Gelijk maar gevraagd of ze nog steeds bezig zijn met dat certificate verde. Nou, ik kon gewoon komen. Formeel gold de beperking nog, maar ze waren er niet meer mee bezig. Iets wat hij bij 5-6 andere, min of meer gerenomeerde restaurants had gecontroleerd en kunnen constateren, dat men er niet mee bezig was. Goed nieuws voor Mariana. Die houdt het bijna niet meer uit om niet buiten de deur te kunnen eten.

Smartig?

 Heeft mijn leven een verandering ondergaan sinds mijn telefoon niet meer functioneerde?  Nauwelijks. Voor het slapen gaan lig ik nu te hannessen met de mini om via een omweg mijn persoonlijke impressie van de dag in Evernote te krijgen. Dat is alles. Toch is het voor het eerst sinds 2008, dat ik meerdere dagen geen mobiel onder handbereik of in mijn zak heb. Ooit bedoeld als laatste redmiddel, als me iets zou overkomen, nadat ik het leven alleen tegemoet moest treden. Vooral psychosomatotisch want net als hier in grote delen van het dorp was ook in Frankrijk op LpM de ontvangst minimaal, zeker als ik met Sammy en Katrien onderweg was rond meer en in het bos.

 Het zijn indirecte zaken waar ik tegen aan loop. Niet het telefoneren (doe ik werkelijk nooit), de sociale media (grotendeels verleden tijd) of het maken foto's en video's (doe ik nauwelijks) wat mis ik, het is de mogelijkheid om snel iets te registreren/noteren zonder eerst papier en pen of potlood te moeten zoeken waar de schoen ff wringt. Geen halszaak, wel een afwijking van waar ik aan gewend ben geraakt. Als het goed is, ben ik over een aantal uur weer 'compleet'.

Misleiding?

 Ga ik me bezighouden met de evaluatie van de coronaperiode in Nederland? Denk dat dat geen goed idee is. Slecht voor hart en humeur. Behalve dat het van begin af aan mis is gegaan, oa omdat draaiboeken ontbraken waar een paar jaar daarvoor nog druk over gesproken werd, voorzie ik alleen nog meer van het politieke gekonkel, waarmee men zich voordien door de maatregelen tegen de zg pandemie heen heeft geklooid, gelogen en bedrogen.

 

 Er is de hoop, dat de evaluatie, maar dan als parlementaire enquête premier Rutte de kop zal kosten. Ik geloof daar niks van. Niet dat het niet verdiend zou zijn, ruimschoots zelfs, en met hem de nodige andere verantwoordelijken. Dan zal Nederland zich toch eerst anders moeten positioneren in verkiezingen.

 Hoe het hier gaat is moeilijker te volgen voor mij, maar we hebben in de afgelopen 2 jaar in elk geval zeker 1 en misschien wel twee regeringswisselingen meegemaakt. Niet zozeer vanwege de aanpak van corona trouwens, maar het speelde wel mee. De maatregelen zijn hier bovendien nog niet opgeheven. Dat zal op z'n vroegst begin mrt zijn als de zoveelste verlenging van de uitzonderingstoestand (of zoiets) afloopt.

Bijspijkeren

 Morgen, als ik de hopelijk gerepareerde telefoon ga ophalen, is toch weer 4 uur rijden zonder wat de reparatie kost, zien dat ik wat supplementen weet te regelen en vervolgens zien of die in een week of wat enig effect hebben op deze voortslepende moeheid. Het zit 'm momenteel niet in het niet willen, het gaat gewoon niet. Als ik beweeg, gaat het slakgewijs. Zit ik stil of lig met Snoepie op bed, val ik domweg in slaap. Vanmiddag weer twee uur.

Beweging

 Vandaag is het scheepsrecht. Na tweemaal uitstel gaat Sibiu er vandaag van komen. Zien of mijn telefoon hersteld kan worden en nog wat kleiner grut. Er is altijd wel iets wat ook nog kan. Ook gewoon ff uitwaaien. In overdrachtelijk zin dan. Even de neus buiten het dorp steken. We wachten op de doorbraak van het voorjaar en de afschaffing van de covid-beperkingen. Natuurlijk duurt dat te lang, beide, nu je er op zit te wachten.

 Maar goed, eerst de telefoon. Het zou net dat zetje kunnen zijn, dat de popelende zin om aan de slag te gaan, in beweging brengt. Of doodslaat, natuurlijk. Een nwe telefoon is niet waar ik op zit te wachten, maar het is te overleven, schat ik zo in.

Gekkenwerk

 De flauwekul is tegenwoordig nauwelijks nog bij te benen. Mn in Nederland dan. Naast de woke-onzin, inclusie-flauwekul en diversity-nonsens is het alweer ff stil geweest rond de hele transgender-heisa. Dat gaat ergens de komende weken mogelijk, hopelijk, etc. veranderen. D'r schijnt een wetswijziging ter behandeling voor te liggen, die oa iedereen vanaf 16 jaar de mogelijkheid moet gaan geven om op eigen verzoek en zonder verdere onderbouwing, medische/psychologische checks je geslacht te wijzingen. Op papier wel te verstaan. Je gevoel is het enige wat telt. Verbouwen is niet nodig. Het gaat erom hoe je je identificeert. Schijnt belangrijk en een hele vooruitgang te zijn, als je de translobby moet geloven. Volgens mij is het de opmaat naar een hoop ellende.

 

 Je hoeft als man straks niet meer te gluren door de spleten van de meidenkleedruimte. Je identificeert je als vrouw en kunt gewoon naar binnen lopen. Mannelijke zedendeliquenten, die tot een gevangenisstraf worden veroordeeld, identificeren zich als vrouw en kunnen hun hobby in de vrouwenvleugel voortzetten. Middelmatige mannelijke sporters zeggen zich vrouw te voelen en staan ineens op de hoogste trede van een sport. Dat is nu al het geval in de VS.

 Erger is, dat ook de stap naar een verbouwing op deze manier helemaal alleen gaat afhangen van hoe iemand zich voelt .... en dat als 16 jarige?? Tegenwoordig zijn ondanks uitgebreide en zo zorgvuldig mogelijke procedures de nodige spijtoptanten bekend. Het is nogal een ingrijpende ingreep.

 Kortom de biologie wordt aan de kant gezet, de chromosomen doen er niet meer toe. Kan dat alleen met m/v of kan ik me straks ook bijv. als kat identificeren?  Als miljonair zou ook een leuke zijn. Het is tenslotte de maatschappij die al die inbeeldingen vorm en inhoud zal moeten geven.

Rekken

 Niet zozeer omdat ik weer moe was, dat valt mee, maar om Snoepie gezelschap te houden op bed gaan liggen. Nou, die slaap wil dan best wel. Twee uur slechts. Van 4 naar 3 naar 2. Bijna op normale siësta-lengte. Hoe het gaat met Snoepie blijft onduidelijk. Ik denk, dat ik kan stellen, dat hij er niet op vooruitgaat. Maar de dood neemt zich de tijd.

 Intensieve tijd. Je kunt weinig tot niks doen, maar bent in je hoofd en met het geven van aandacht vrijwel continu bezig. Vanmorgen weer niet naar Sibiu gegaan. Het dier kroop bij me en is daar ruim twee uur blijven zitten. Leek wel voorbedachte rade.

 

 Wat gaat er in het diertje zelf om? Nog steeds geen tekenen van pijn. Hij wankelt af en toe op z'n poten. Dat mag na ruim een week niet eten niet verbazen. Hij kijkt helder de wereld in. De verwondering is verdwenen. Als hij niet bij mij zit ligt hij ergens te slapen. Tegenwoordig meestal op bed.

Herhaling

 Ander medium, andere invalshoek, zelfde conclusie. Op GS 'Experts: Falende coronapas moeten we houden'.

 

 En alles dat krom is, is recht.

 

 Welkom bij een discussie die u niet kunt winnen. De gehate QR-coronapas werkt al nauwelijks en de 2G-versie heeft nog minder effect terwijl het wel de vrijheid der mensen flink inperkt. En dus adviseren experts om die pas en de 2G-versie gewoon achter de hand te houden, want "de vraag is of je een maatregel wilt uitsluiten, omdat hij nu niet werkt". Dus ook als iets niet werkt moet de Kamer instemmen met deze privacyslopende maatregel, want "het kan ooit werken". Dat is een beetje als Hugo de Jonge blijven inzetten als minister omdat "het ooit kan werken", of blijven daten met Lil Kleine omdat "het ooit kan werken". Het is dezelfde vorm van ongefundeerde eigenwijsheid die leidt tot het ongewenst blijven sturen van foto's van uw onaantrekkelijke Overmars-worst omdat ondanks alle boze reacties van de ontvangsters "het ooit kan werken". Nu de coronamaatregelen eindelijk richting de prullenbak gaan, is het tijd om ook het 2G preventief naar de eeuwige jachtvelden te begeleiden. Het werkt niet, we willen het niet en dat "het ooit kan werken" is een flutargument om een dergelijke ingrijpende maatregel in de handen van machtsbeluste controlepolitici te leggen. Want zelfs de Volkskrant concludeert dat tijdelijke maatregelen zelden tijdelijk zijn en dat de QR-pas ook al in 3G-vorm onherstelbare schade aanrichtte. Dus rot op met die 2G en het angstzaaien. Die gereedschapskist van het kabinet biedt al te veel opties, daar hoeft helemaal niets meer bij.

Ter lering...

 Het 'ende vermaeck' zal ik maar gevoeglijk weg laten. Stukje uit een VK-artikel. Hele artikel "Coronapas zal nooit meer helemaal verdwijnen" van Huib Modderkolk (wat een naam).

 

 Het gaat niet enkel over de inzet van het toegangsbewijs. Het gaat over het oprekken van grenzen. Een paspoortcontrole bij de kroeg om de hoek, een werkgever die een vaccinatiestatus verlangt, de introductie van gezondheidschecks. ‘Het gevaar dat dit gaat gebeuren is levensgroot’, zegt Hoepman.

 

 Heel concreet: Europa werkt al aan een digitale identiteit die zowel online als offline als toegangsbewijs kan gelden. Die digitale identiteit wordt, net als de coronapas, een app op de telefoon die overal en nergens gebruikt kan of zelfs moet worden. Volgens de Europese Commissie is de eID straks nodig bij het openen van een bankrekening, het bewaren van een medisch recept in een app, het inchecken in een hotel en het ophalen van, tadaa, ‘medische certificaten’. 

 Andere doeleinden 

 Michael Veale, universitair hoofddocent aan de rechtenfaculteit van het University College in Londen, waarschuwt hier al langer voor. Hij ziet ‘een grote kans’ dat we eindigen met gezondheidsinfrastructuur die niet meer het probleem oplost waarvoor het was bedoeld, maar door de publieke en private sector wordt gebruikt voor andere doeleinden. Denk aan een hotelketen die wil weten of iemand de griepprik wel heeft gehad. Een werkgever die controleert of het personeel zich herhaaldelijk laat vaccineren. De partijen die hebben geïnvesteerd in gezondheidstechnologie (denk aan Apple en Google) hebben exclusieve macht en marktaandeel gekregen. Vaele: ‘Het risico is nu al dat private partijen zoals restaurants eigenstandige handhavers worden die beslissen of je binnen mag komen. Gebaseerd op voorwaarden die zij, niet de overheid of de gezondheidsinstanties, bepalen.’

 

 Daarom is de Britse minister van Volksgezondheid Sajid Javid altijd tegen het gebruik van het coronatoegangsbewijs geweest. Hij wil de mogelijkheid niet normaliseren. ‘Ik ben geen voorstander van het idee dat mensen bij alledaagse activiteiten hun papieren moeten laten zien’, zei hij. Hij voegde toe: ‘We moeten geen dingen doen om ze maar te doen of omdat anderen ze doen.’

 

 Vergelijk dat met het Nederlandse beleid. Hoogstwaarschijnlijk zal minister Ernst Kuipers op korte termijn het einde van de coronatoegangsbewijs aankondigen. Maar zelfs als hij zegt dat de coronapas écht gaat verdwijnen, dan is dat niet helemaal waar. Zoals terrorismemaatregelen zelden worden afgeschaft als de terroristische dreiging allang weer is verdwenen, zo zal de coronapas ook nooit meer helemaal weggaan.

Spierballenvertoon

 Moet ik bezig zijn met Rusland of de VS dan wel NATO, me er druk over maken? Ik kan me vanalles erbij en erover bedenken maar invloed op wat nou wel of net niet gaat gebeuren, heb ik nog niet voor een fractie van een miljoenste mm. Hier wordt met vuur gespeeld. Iets waar ik zelf een grondige hekel aan heb. Als je de gevolgen van je handelen niet kunt overzien, kun je de hele boel beter laten. Nee, ben niet het type voor een duik in het diepe.

 Het idee, dat iemand als zo'n Poetin bereid is om een grootschalige oorlog te riskeren, is moeilijk te bevatten. Voor een bluf is de situatie naar mijn idee te explosief. Maar wie ben ik? Ik dacht trouwens, dat we het tijdperk van een conventionele oorlog achter ons hadden gelaten. Al dat materieel, al die mensen en dat voor een immens land, 400 x groter dan Nederland met iets van 145 miljoen inwoners en een economie niet groter dan die van de Benelux, heb ik net ergens gelezen.

 Ik kan me niet voorstellen dat de gemiddeld Rus op een oorlog zit te wachten, al hangt dat een beetje af van het beeld dat daar in de media geschets wordt van de huidige situatie. Iets wat trouwens ook geldt voor de berichtgeving in het zg Westelijke deel van de wereld..

Maatjes

 Weer dik drie uur extra geslapen. Het moet geen gewoonte worden. Met Snoepie op bed gaan liggen en voorspelbaar in slaap gevallen. Ik neem aan, dat het met mij minder ver naar het einde gevorderd is dan met hem. Hoewel, het is duidelijk geen kwestie van dagen geworden. Hoelang houdt een kat het vol zonder serieuze hoeveelheden voer? Misschien pikt hij naast het melkschuim nog af en toe een brokje kattenvoer mee. Ik zie het hem niet doen en veel zal het niet zijn.

 Nu in de benen en iets meer van de middag proberen te maken. De keuken was de bedoeling. In principe zou dat nog moeten lukken. Daarna mag ik weer plat .... zo voelt het tenminste.

Schuiven

 Weer een dag, weer een week. De winter trekt zich minder snel terug dan het weerbericht doet vermoeden. Ondanks de mooie dagen, blijft het 's nachts vriezen. Het raam kan 's nachts weer open. Die paar graden vorst gaan de net onder het raam hangende radiator niet bevriezen. Dat is bij -20º niet zo zeker.

 Had me bedacht om vandaag naar Sibiu te gaan oa om te zien of mijn telefoon valt te reanimeren. Het opruimen van de keuken lijkt me een zinvollere actie. Bovendien zou ik zo weer naar bed kunnen. Ga daar niet aan toegeven, maar het zou probleemloos kunnen.

 Bedacht me gisteren dat het niet vanzelfsprekend zal zijn om een nwe telefoon te kopen vanwege de covid-restricties. Weer zo'n voorbeeld van wat niet-essentiële winkels worden genoemd maar dat afhankelijk van de omstandigheden wel zijn. Eerst maar 'ns alle kaarten op repareerbaarheid zetten. De rest is mogelijk van latere zorg.

Slaapzucht

 Vier uur extra geslapen vandaag. Het is zondag. dus het mag. Onzin natuurlijk. Het blijft een bizar fenomeen, dat  de inmiddels normaal geworden 8 uur per nacht, niet meer voldoende zijn. Ook nu, na 12 uur in totaal zou ik zo weer kunnen slapen. Mijn lichaam moet op de een of andere manier gedwongen worden tot het leveren van prestatie, waarvan ik in mijn dagelijkse doen en laten niks merk muv de moeheid dan.

 Het was al tijd voor een nwe ronde medicijnmannen en dit onderstreept het alleen maar. Sinds eind oktober is het na een covid-dip een tijdje heel redelijk gegaan -volgens mij- om vervolgens langzaam maar zeker onderuit te gaan. Het zou prettiger zijn als oorzaak en gevolg(en) scherper omlijnd zouden kunnen worden ipv een manco dat vele gevolgen kan hebben en dus in feite onvoorspelbaar is. De pijntjes en andere irritaties neem ik voor lief. Het geheel zit mn mijn conditie in de weg. Wat vervolgens weer consequenties heeft voor een hoop dingen, die ik graag zou willen maar inmiddels bijna meer moeite kosten dan verantwoord is.

 De hoop blijft gevestigd op de toename in beweging als het voorjaar de winter aan de kant heeft gewerkt. Dat zal geen proces van vandaag op morgen zijn. Het is wel te hopen, dat snel vooruitgang is te merken.

Ziektebeeld

 Moeilijk in te schatten hoe het met Snoepie gaat. Ik heb hem niet meer zien eten. Niet meer dan een koffielepel melkschuim, als ik aan de koffie zit. Hij zoekt bijna voortdurend mijn gezelschap, als hij niet ligt te slapen. Aandacht? Troost? Geruststelling? Geen idee in wat voor tijdspanne ik moet denken mbt tot zijn afscheid. Zichtbaar achteruit gaat hij niet. Vooruit ook niet. Hij zit in de wachtkamer, wacht op z'n oproep? Meer dan hem in de gaten houden en aandacht geven zit er niet in.

 Sissi loopt ondertussen rond alsof niks aan de hand is. Ze heeft niks in de gaten. Of ik me met haar bezig moet houden, ivm een mogelijke besmetting? Het is Russisch roulette. FIP ontwikkelt zich soms uit een onschuldig corona-besmetting. Een besmetting die bovendien jaren geleden plaats gevonden kan hebben. Dat die twee nou samen zijn, dwz door hetzelfde huis heen lopen, zegt dus weinig. Misschien als ook zij 14 jaar op de teller heeft? Of ook niet.

85,01

 Tijd om achterover te leunen. Laat 'The Heart of Russia' maar komen. Ik ben er klaar voor. Benieuwd hoever het bereden wegennet door de uitbreiding verwaterd. Van Iberisch schiereiland naar het Rusland van St. Petersburg naar Moskou. Ik kan me geen beeld vormen van wat dat gaat betekenen. Ik moet bekennen, dat Rusland nou niet het deel van Europa is waar mijn aandacht naar uitgaat. Met de invvasie van de Okraïne in het vooruitzicht, misschien tijd om dat gat op te vullen?

 Net als bij Covid is die inval in de Oekraïne meer, minder of niet mogelijk afhankelijk van welke nieuwsbron je aanhangt dan wel overheerst. Het is een akelig vooruitzicht dat zoiets, wat danig uit de klauwen kan lopen, afhankelijk is van wat een stel oudere heren zich in het hoofd zetten. Zou er ook een vrouw tussen zitten? Aan Russische kant is het éénmans actie. Misschien dat Poetin 'ns met derden praat, maar ik ben er van overtuigd, dat dit 'spelletje' geheel uit zijn eigen koker komt.

 Z-O Oekraïne wordt enkel door Moldavië van Roemenië gescheiden. Een landje van niks. Een uurtje extra als Poetin besluit het Zuid-oostelijke deel van de Oekraïne te bezetten cq annexeren. Ik ben dan ook overtuigd, dat het hier een 20-tal km verderop in Cincu een drukte van jewelste is met soldaten mn uit de VS

Normaliseren

 De eerste zeswkndienst achter de rug. Volgende week zaterdag de 6 mndn dienst van Ana. Gelukkig wordt je ervoor uitgenodigd. Ik zou het anders niet allemaal bij weten te houden. Mariana is daar beter in. Die weet ook, dat de man van Ana begin mrt 30 jaar geleden gestorven is. Als ik aan mijn vader of moeder denk, moet ik steeds diep(er) gaan om tot de juiste datum te komen. Zelfs het jaar geeft problemen. Mijn vader was in 2002, maar van mijn moeder, van veel recentere datum, zou ik het ff niet precies weten. Misschien wel dank het familiegezeik te goed weggestopt?

 Vandaag voor het eerst weer 'en groupe' naar een restaurant voor een gemeenschappelijke maaltijd ipv de 'lunch'-pakketten, die de afgelopen 2 jaar na afloop van begrafenis of herdenkingsdienst werden uitgedeeld. Kleine groep mensen, iets van 20 personen, maar niet ongezellig. Als je zo'n sfeertekening mag toepassen. Ik denk van wel en ik denk dat het goed is, dat het zo gaat. Het hoort bij het afscheid en de rouw. Volgens Mariana is die 6 wkn dienst (officieel 40 dagen) het moment waarop de overledene de wereld van de levenden definitief verlaat. Heerlijk toch, als je je helemaal aan het geloof kunt overgeven

Fonig

 Het is dan wel geen paniek, gaat het ook niet worden, maar handig is een foon, die niet meer werkt zoals het moet, niet. Het duurt natuurlijk altijd ff, voordat je goed zicht heb op de consequenties. De meest vervelende is, dat ik het ding niet meer als extern geheugen voor mijn opmerkingen, overpeinzingen, passwords en boodschappenlijsten kan gebruiken. Maar daar is verder geen wereld aan verloren.

 Onpraktisch wordt het bij zoiets de 2-trapsverificatie. Wie wil het je tegenwoordig niet in je maag splitsen? Wil ik iets online met mijn Nederlandse bank, moet dat tegenwoordig stap voor stap bevestigd worden in de 'app'. Stom woord. Die bank wordt oa gebruikt voor extra uitgaves, zoals bijv. de aanschaf van een nieuwe telefoon ... Wat dus mooi niet kan nu. En dan?

 Ik heb mijn geheugen nog niet helemaal uitgekleed, maar volgens mij is het het enige programma op de telefoon, dat voor problemen zorgt, zolang het ding niet naar behoren functioneert. Je zult de OR-code, DigiD, en weet ik wat niet allemaal op je telefoon geladen wil worden, op je kapotte telefoon hebben staan. Het gebruik als betaalpas, nog zoiets. Ik ga er niet aan beginnen en dit is een mooie reminder in deze.

 Wat ooit iets vrijwilligs was, verwordt langzaam maar zeker tot een verplichting. Net zoals iedere bejaarde ineens een wizzkid moet worden, willen ze nog informatie krijgen over zaken als bankrekening, pensioen, woningbouwvereniging, gas, water, licht, etc. etc. etc. Dit gaat geen jaren meer duren. En dan heb je er twee nodig, nl eentje als reserve.

Kapot

 Dat kan ook nog. Valt je foon 'ns een keer, kijk je direct naar de glazen voorkant. Ah, geen barst, ok! Mooi dat daar meer mogelijkheden bestaan qua kapot gaan. Mijn smartgeval kukelde vanochtend op de badkamervloer en heeft sindsdien een probleem met zijn scherm. Geen barst of zo, maar langzaam verschijnende paarsige strepen van beneden naar boven en, wat vervelender is, het vegen werkt niet meer. Het touchscreen ter ziele? Ik vrees het. Zonder die functie blijft er weinig over van het apparaat. Is zoiets te repareren of is dit einde oefening?

 Eerst maar opzoek naar een plek waar ze in principe reparaties uitvoeren. Ooit bij zo iemand geweest, niet eens voor een reparatie, maar waar was dat? Ben ik de afgelopen mndn niet langs zo'n plek gekomen? Vage herinnering. Het is weekeinde, dus niet echt het onderwerp om mee bezig te zijn. Twee dagen zonder foon. Menig iemand zou hyperventileren bij het idee alleen al. Het is niet praktisch, maar verder zal het ding vnl ergens liggen, zoals altijd al het geval is.

Soep

 Van het een komt het ander en inmiddels is de erwtensoep bijna klaar. Moet natuurlijk officieel nog een nachtje staan, maar er is genoeg om straks te proeven. Al jaren bedacht om dat een keer te maken en na het slachten van het varken (poten!!) was het moment onvermijdelijk nabij. Heeft nog een jaar geduurd, maar voilà! 

 En passant er achter gekomen dat onze diepvries veel gevulder is, dan je op het eerste gezicht zou zeggen. De inhoud is over van die zwarte groente- en fruit mandjes verdeeld en ik was ff vergeten dat die dingen twee hoog gestapeld staan. Ik kwam er achter, omdat ik in het direct zichtbare deel geen varkenspoten kon vinden en daar moesten er toch echt vier van zijn. Wat een mens niet in korte tijd kan vergeten.

 Om elf uur begonnen en inmiddels is de soep klaar voor gebruik. Gelukkig ben je niet die hele tijd d'r druk mee. Eerst de bouillon. Die laat ik langzamer trekken dan men in de recepten benoemd. Bouillon moet, zoals ik ongetwijfeld al een keer heb geschreven, zweten en niet koken als een gek. In de tussentijd de groenten voor de vulling klein gesneden. Absoluut geen stress.

 Aan zo'n varkenspoot is qua vlees geen eer te behalen. Ik herinner me -vagelijk- dat mijn vader er van smulde. Niks meer dan zwoerd, kraakbeen en bot. Het zal voor de smaak en vooral voor het indikken over nacht z'n functie hebben. De restanten of eigenlijk het geheel verdeeld in brokken gaat morgen naar de honden.

Kalmpjes

 Vandaag ga ik er een rustige, ongedwongen dag van maken. Mezelf geen verplichtingen opleggen. Gewoon doen wat gedaan moet worden en zien wat meer mogelijk is. Een glaasje genieten, een stukje rijden misschien, Snoepie in de gaten houden en verder met de blaastraining van Ukkie, die nou langzamerhand aan een echte naam toe is. Mij is nog niks te binnen geschoten waarvan ik gecharmeerd was.

 Geen koffie meer. Drie bakken was genoeg voor de start van vandaag. Nu wel nog op gang komen. Maar, zoals al gesteld, geen stress vandaag. Eenmaal in de keuken kom ik er vandaag ws niet of nauwelijks meer uit. De sleur van het volwassen zijn. Het heeft lang geduurd, maar ik heb het eindelijk door.

Verlangend

 Weer een prachtige ochtend. Bijna half februari. Heet dat nawinters? Of doet men dat alleen bij de zomer. Overdag komen de dubbele cijfers in zicht. 's Nachts zakt het nauwelijks meer onder de nul. Over een week of 6 verschijnen de ooievaars weer op hun nesten. De grond is nog bevroren. De bovenste 1-2 cm ontdooien door de dag heen. Het vrijkomende water kan nergens heen. Het is glibberen en glijden aan het eind van de middag. Het kost steeds meer moeite om de tuinkriebels onder controle te houden.

 De Covid-planning is hier dat eind van de mnd, begin mrt de meest beperkingen opgeheven zullen zijn. Dat komt goed uit met de werkplanning voor de tuin. Hondenvoer online bestellen is niet het probleem. Zaaigoed, planten en andere tuin- en klusbenodigheden is een ander verhaal. Het kriebelt echt. Ik verheug me op de eerste spadesteek, die ik ergens de komende wkn ga zetten.

Voortslepend?

 Vandaag Snoepie in de gaten gehouden. Prachtig weer, dus mocht hij nu wat mij betreft naar buiten. Onder begeleiding. Geen zin in uren zoeken als hij zich werkelijk definitief zou terug trekken, waar hij vooralsnog geen neiging toe vertoont. Hij is wel goed van slag. Het is duidelijk, dat hij merkt dat iets gaande is, maar niet weet wat. Hij drinkt -volgens mij- af en toe en bekijkt de voerbak alsof hij wil toehappen, maar doet dat niet.

 Ondertussen loopt hij van de ene ligplek naar de andere, tuurt zittend naar zijn voeten en zocht gaande de dag meer en meer mijn gezelschap. Hij is vel over been. Kan ribben, wervels, schouderbladen en heup probleemloos voelen. Of hij pijn heeft? Die indruk maakt hij niet. Niet als hij rondloopt en ook niet als ik 'm aanraak. Alles gaat traag. Hij is in korte tijd stukken ouder geworden.

 Tussen twee haakjes: ik zie 'm nou voor het eerste in twee dagen eten.

 Zou het dan misschien .... Je blijft natuurlijk hopen, maar de beschrijvingen van FIP zijn allemaal éénduidig in het eindresultaat: de kat gaat dit niet overleven.

Overzicht

 Een dag met verborgen beloftes. Een aangenaam winterzonnetje piept door het venster naar binnen. Met enige vertraging zijn inmiddels alle dames incl. de kleine meneer binnen. Na het derde gevecht met Snoepie om 'm z'n medicijnen te geven besloten het dier daar niet verder mee te pesten. Het kost me mijn vingers, is weinig prettig voor het dier en verkloot de goede band met de kat in z'n laatste dagen. Dat het niet lang meer duurt is wel duidelijk. Hij beweegt nog steeds opgejaagd, wilde gisteravond ineens naar buiten, wat mij een slecht plan leek, drinkt maar eet niet. Hij heeft een angstig verschrikte blik in zijn ogen. Kan inbeelding zijn, maar het is in elk geval niet z'n normale, enigszins afwezige manier om de wereld in zich op te nemen.

 Van de pepers vertonen inmiddels meerdere zaden een teken van leven. Van drie van de vier opnieuw gezaaide soorten ontkiemt iets. Van de 72 zaden vertonen er nu 5 een teken van leven. Als dat de score wordt, zijn die zaden definitief aan vervanging toe. De al verpotte exemplaren doen het goed, zitten inmiddels tussen de 5 en 10 cm hoogte. De tomatenplanten groeien gelukkig iets minder hard (temperatuur?) maar zien er goed uit. Als je dan bedenkt, dat ze nog zeker 3 mndn op de vensterbank moeten vertoeven, is het duidelijk, dat ik er veel te vroeg mee ben begonnen.

 Wat ik er vandaag verder van ga maken? Ik laat me verrassen. Het zal vnl in de huishoudelijke sferen liggen. Het moeten moet maar.

Spelen

 Een eerste rij-impressie van de nwe DLC van ETS2 'Heart of Russia'. Het moment van verschijnen komt naderbij. Ergens de komende tijd een bèta-versie voor een brede test en dan wordt het weer dokken, als je die kant op wilt met je truck. Kan ik een volgende toevoeging niet ruilen tegen de teruggave van UK? Ik heb er nog geen cm rubber verreden. Ga dat straks gegarandeerd wel doen in wat ze het 'Hart van Rusland' noemen.

 Voor de gein door de commentaren onder de video van de rij-impressie gebladeerd. Behalve de standaard O's en A's zijn er werkelijk weer een paar mensen, die menen te moeten zeuren over het resultaat of over geheel andere zaken beginnen, die ze liever aangepast zouden willen zien dan de release van een nwe DLC. Ik blijf dat wonderlijk vinden. Als het spel je niet bevalt of tegenvalt, speel je het toch niet. Heb hier een halve bibliotheek liggen van spellen, die niet waren wat ik ervan gehoopt had (Overwatch), waarvoor mijn vingervlugheid niet meer voldoende is (Wolfenstein, Ori) of de opzet naar mijn idee te omslachtig is (Witcher III). Dan kan ik wel gaan lopen zeuren in fora's maar uiteindelijk is het een kwestie van spelen of niet spelen.

 ETS2 bevalt me in al zijn eentonigheid. Vinger op het gas, blik op oneindig en gassen maar van Faro naar St Petersburg, van Bergen naar Edrine, etc. Waar ik wel een vervolg of een nwe versie van zou willen zien is Dishonored of Portal. Daar heb ik me uitstekend mee vermaakt.

Uitfaseren

 Snoepie ziet beter uit. Actiever. Op het onrustige af. Het lijkt alsof iets 'm opjaagt. Loopt van de ene slaapplek naar de andere. Weet niet te kiezen. Dan zit hij weer en staart met het hoofd naar beneden gebogen naar de voeten van z'n voorpoten. Hij is van slag, mag je wel stellen. Van slag vanwege de behandeling van gisteren of vanwege  het feit, dat hij voelt, dat er vanalles niet deugd in zijn lijf?

 De eerste schrik van gisteren is wat gekalmeerd. Snoepie had dan wel rustig 20 kunnen worden, maar ook nu 'm dat niet gegeven gaat zijn, hij heeft een aardig leven achter de rug. Al ben ik het, die het zegt. Van de duiker onder de toegangsweg naar Le petit Masvieux naar het Roemeense platteland. Weet niet hoe mensen kattenjaren omrekenen naar mensentijd. Volgens mij moet hij mijn leeftijd achter zich hebben gelaten al was 'm dat tot voor kort niet aan te zien.

 D'r is meer vrede in mij met wat me nu weer overkomt. Voorlopig ff zien hoe het met hem verder gaat. Mocht dat duidelijk berg af zijn, dan mag de dierenarts hem een handje helpen. Mag ik me ondertussen afvragen waar hij onder de grond gestopt kan worden.

Aanzwengelen

 Iets met plantjes, dansles en revolvergeweld van cowboys. Het was één verhaal vannacht, maar ik kan het inmiddels niet meer reproduceren. Diep weggeweest vannacht. Vermoeiende dag gisteren. Net alsof ik niet continu al moeër ben dan me lief is. Na het ontwaken in de ochtend kost het minuten aleer ik van "Nee, ik  wil niet" tot 'Tja, de honden" kom en dus maar opsta. De routines van het aankleden zorgen voor verdere versteviging, waarna ik schoongepoetst en wel het nimmer aflatende enthousiasme van de dames tegemoet treed. De dag is begonnen. Er is geen terug meer. Fris maar niet fruitig.

Epiloog?

 Van de hoop op een beter jaar is de afgelopen wkn weinig terecht gekomen. Voor mijn gevoel allemaal doden of bijna doden. En nu dus het mes in de laatste overlevende band met Frankrijk. De kat die mijn leven heeft gedeeld sinds de dood van Y. D'r zit een paar mndn speling in, maar veel is het niet. De laatste van mijn 5 viervoetig metgezellen, die de reis in de 406 Break van Le Chalard naar Coves aan den lijve hebben meegemaakt.

 Een treurig moment en een weinig prettige tijd in het vooruitzicht. Afhankelijk van hoe de komende twee wkn verlopen is inslapen misschien wel de beste optie. Ik bedenk het me nu pas. Het verhaal heeft me behoorlijk overvallen. Ik moet me nog een beeld vormen en ook proberen alles op een rijtje te krijgen. Het slikken voorbereiden.

 Had ik 'm liever zonder voortekenen op een ochtend dood aangetroffen? Ik geloof het niet. Het is wel oppassen, dat hij er niet tussenuit knijpt om ergens in z'n eentje de laatste adem uit te blazen. Ik heb dat bij twee katten gehad. Dat is verre van plezierig. Hoewel je weet wat ws gebeurd is, zul je het nooit zeker weten, tenzij je de restanten ooit bij toeval ergens aantreft.

Klap!

 Vanochtend aan de dag begonnen met het idee, dat ik wat steviger in mijn schoenen zou kunnen staan dan gisteren. Hondenvoer besteld om een paar uur later op te halen, aansluitend wat boodschappen, ff langs de dierenarts, Chinees ophalen en huiswaarts. Dat was het idee. Had er zowaar iets van zin in.

 

Tot aan de dierenarts ging alles vlotjes. Volgens de specialisten was het geen verstopping van de darmen. Een röntgenfoto moest uitsluitsel geven. Nee, dus. De opgezwollen buik was allemaal vocht. Ruim een halve liter konden ze aftappen. Iets met het hart of -erger- een of ander virus (FIP) waar weinig aan te doen viel. Dat laatste dus. Kostte een klein uur onderzoek en testen, ruim 800 Lei bij het afrekenen en de garantie dat Snoepie ten dode opgeschreven was. Eerder dagen dan mndn.

 Pfffffff. Stervensbegeleiding. Nou niet waar ik op zat te wachten. Wat medicatie ter bestrijding van de symptomen en een misplaats optimistische "Tot over twee wkn bij de controle".

 Snoepie had al niet zoveel te missen de laatste dagen en nu lijkt ze nog meer timide. Het kan de nawerking van de verdoving zijn. We zullen het morgenochtend zien. De komende (twee) wkn het diertje pesten met pillen die geslikt moeten worden en iets met een vloeistof, die hij via de bek moet opnemen. Weet niet, ik geloof, ik zie 'm liever de klok rond slapen en langzaam deze wereld verlaten.

11211

 11211 ...... ach ...... en toch.

Dwars?

 Ukkie bezorgt me de laatste grijze haren. Ik krijg geen grip op z'n blaasbeheersing of beter het gebrek daaraan. De nacht droog doorkomen is geen probleem, als hij in de reiskennel zit. Voor hetzelfde geld piest hij alweer binnen het half uur ergens binnen, nadat ik met hem naar buiten ben geweest èn hij daar heeft staan afwateren. Eén uur, anderhalf uur, twee uur .... geen idee welk ritme op het diertje van toepassing is. Wat ik ook doe, hij doet het altijd net iets voor het tijdstip, dat ik bedacht heb om met hem naar buiten te gaan.

 

 Qua luisteren om naar mij toe te komen is het weinig anders. Met regelmaat komt hij vrolijk dribbelend naar me toe, als ik hem geroepen of gefloten heb. Maar met hetzelfde gemak heeft hij geen boodschap aan mijn oproep. Uiteindelijk wel, maar pas als het hem uitkomt. 

 Als dat zo doorgaat gaan onze karakters botsen. Een beetje Prada in de herhaling, al had en heeft die geen problemen met het controleren van de sluitspier van haar blaas. Een beetje eigenwijs is leuk, maar het overdrijven blijft aan mij voorbehouden!!

Verspeeld

 Deze dag mag in de diepe, donkere krochten van de geschiedenis. Vergeten voor hij voorbij is. Wel 25 van de 40 procentpunten weggewerkt. Dat zegt genoeg over de gedenkwaardigheid van deze dag. Was mooi geweest als die 85% gerealiseerd waren. Dan was er een afleiding minder om me op te storten. Ik zal morgen iets meer ruggegraat moeten tonen om de dag niet achter het stuur van de truck te laten versloffen.

Afwegen

 Kom, we gooien er weer een week tegen aan in mijn huishoud-, tuinders- en truckersbestaan. Wonder boven wonder vertonen een paar peperzaden een teken van leven en dan nog zo snel ook. Waar zijn die twee à drie wkn kiemtijd gebleven? Gaat het de tweede ronde beter lukken? Het is afwachten. Dit itt tot het vinden van nog onbereden wegen in ETS2. Het is nog geen kwestie van een speld in een hooiberg, maar de grijze delen op de kaart raken meer en meer versplintert. Het gaat naar 0,01% per rit die toegevoegd kan worden aan de gele, reeds bereden wegen. Op die manier gaat het nog 40 dagen duren aleer ik die 85% gerealiseerd heb. Dat idee bevordert niet het animo om doelgericht aan de slag te blijven. Dan kun je beter met de afwas aan de gang hoewel dat een gebed zonder end is.

 Vrg voor vandaag is: 'Ga ik met Snoepie naar de dierenarts of wacht ik nog een dag?' Maandag is de verkeerde dag om een Sibiubezoek aan de dierenarts te combineren met het inslaan van de benodigde boodschappen. Lege schappen en gangpadblokkerende pallets vol nwe aanvoer zijn je deel in de supermarkt. Wat dat betreft zou morgen of overmorgen een beter idee zijn. Of dat ook geldt voor het verstopte verteringsstelsel van Snoepie is minder zeker. We gaan het de ochtend aanzien.

'Natuur'

 Het schiet allemaal weer niet zo op. Van de procentpunten in ETS2 tot en met de opmars van het voorjaar. Ik moet me daar niet teveel mee bezig houden. Beter naar de peper/paprika's kijken. De tomaten in de gaten houden. Me over de afwas buigen. Was opruimen. Door, door, door. Ik heb het te weinig gedaan vandaag en dan wordt je ingehaald door jezelf.

 

 De dozen met het kerstspul staan op zolder. De boom kan morgen bij die van vorig jaar achter in de tuin. Afgelopen zomer niet de tijd, zin, mogelijkheid gehad om de boel te verbranden. Dat kan mooi ingehaald worden in de komende weken. Samen met een hoop karton, dat de vuilnisophaler apart aangeboden wil zien in daarvoor bestemde blauwe, plastic zakken. Dat is me teveel werk. Fik d'r in en weg is de zooi. Geen plastic of andere ongeschikte zooi die hier vaak wel mee verbrand wordt, als het niet in de beek wordt geflikkerd.

 De oeverbegroeiing is nu grotendeels verdwenen en dus weer zicht op de rotzooi in de beek en op de oevers. Het is om te huilen. Het begint te lijken op zo'n Aziatische rivier, waar je het water niet meer ziet onder de dikke laag plastic flessen die langzaam richting zee schuiven. De zakken die ik verwijderd heb de afgelopen twee jaar zetten geen zoden aan de dijk. Het spul wordt ook minder toegankelijk doordat een beverburcht een stukje stroomafwaarts het water opstuwt. Mijn laarzen zijn niet meer hoog genoeg om in het water te staan.

 Benieuwd trouwens hoelang die bevers, die blijkbaar geen last hebben van al die vuiligheid, met rust gelaten worden. Het zijn beschermde beesten, maar ik geloof niet, dat daar hier iemand een boodschap aan heeft. Ze knagen bomen om van 20 cm doorsnee en ontdoen de nodige bomen in de onderste meter van hun schors. Die bomen lijken me dan ten dode opgeschreven. Het zijn wilgen en niemands eigendom, maar zo af en toe worden ze hier en daar wel gekapt.

Matigjes

 Door de dag heen gewerkt. Niks (bijzonders) doen kan een hoop moeite kosten. Een weinig soepel werkend fysiek of gehannes tussen de oren is opzich te doen zolang ze je apart lastig vallen. Komen ze samen op wordt het een ander verhaal. Had daar vanmiddag helemaal geen zin in en me teruggetrokken op bed. Nauwelijks geslapen. Uren bezig geweest om de ongemakken uit te vlakken. Had er zonder problemen de nacht aan vast kunnen koppelen, maar dat niet gedaan.

 Wordt het tijd om werk te maken van een tijdelijke (?) terugkeer in het medische circuit? Het is tijd voor controle. Enige geruststellende conclusies zouden welkom zijn. Voor hetzelfde geld kan het ook de andere kant op vallen. Mooi klusje voor morgen. Benieuwd op welke termijn de afspraken te realiseren zijn.

Chaotisch

 Ik mis mijn koekje bij de koffie en het wordt met de ochtend erger. Stom en qua buikspek niet slim, maar de hang naar zoet, mn in de ochtend is onmiskenbaar aanwezig. Sowieso zijn de voorkeuren qua voedsel danig overhoop gegooid de laatste tijd. Zou ik alleen leven, zou ik nu ws grotendeels uit blik leven en niet eens de moeite doen om het op te warmen. Bonen dan mn. Witte bonen in tomatensaus of chili con carne. Die ingrediënten willen ook nu nog wel eens deel uitmaken van het menu, maar bijv. ravioli uit blik. Ik zou normaal niet op het idee komen, maar ik kan de neiging er naar momenteel niet ontkennen.

 

 Het is met een hoop zaken weer 'achtbaan'. Het wisselt voortdurend èn het wisselt snel. Tussen ontwaken en de nacht in rollen zitten meerdere pieken en dalen van zaken als zin, motivatie, moreel, activiteit, etc. Zaken die je het liefst niet alle kanten op ziet schieten. De ene keer moet je zwaar op de rem, de andere keer zit je op het gas te rammen of bent veroordeeld tot aanduwen. Continuïteit is ver te zoeken, zeker wat betreft de juiste zaken op het gewenste niveau met een prettige snelheid.

Besturen

 Verder met het leeg trekken van de wolk leek me wel een goed idee. Oa om de laptop op te schonen en mogelijkerwijs te vervangen. Alsof het ding het aanvoelt, verschijnt sindskort met regelmaat het beruchte 'Blue screen', gegevensdump, etc. Met niks bezig geweest behalve een Word-document te vullen met wat uit Evernote komt. Niks systeemtechnisch gedaan of het zou het toetsenbord moeten zijn, wat ik na die keer dat ik de laptop helemaal uit elkaar heb geschroeft, onlangs eindelijk weer vastgezet is zoals het hoort. Maar het klinkt me tegenstrijdig in de oren, dat nu het toetsenbord weer vast zit het problemen geeft, terwijl het al die tijd daarvoor, toen het loszat, gelegenheid genoeg heeft gehad om problemen te maken.

 Eerst maar eens beginnen met de door Microsoft noodzakelijk geachte updates installeren sinds februari 2020. 17 zijn het er. Ook daar lijkt het me stug als het de oorzaak van het probleem zou zijn. En .... zoals altijd weer zal het ook dit keer zeer waarschijnlijk uitdraaien op meer problemen ipv een snelle oplossing. Het zijn zaken waar ik (inmiddels) liever verre van blijf. En dan te bedenken dat ik iets met het updaten van de foons moet. Apple. Ook zo'n klus waar je 9 van de 10 keer het moeras wordt ingestuurd ipv er snel en netjes doorheen geloodst. Dat wordt eerst weer eens doorgronden hoe het allemaal ook weer werkt en bedoeld is.

Kruipend

 84,51% is de stand van het bereden wegdek in ETS2 incl. tankstations, bedrijfsterreinen en parkeerplaatsen. Het is werken om aan de bedachte 85% te komen, voordat de volgende uitbreiding van het spel zich aandient. Het gaat met hondersten van procentpunten. Voor 0,01% heb je toch gauw meerdere tankstations nodig, waarvan je de nodige meermaals moet passeren alvorens ze als geheel meetellen.

 Ik laat me gelukkig niet meer zo gek maken door mezelf, als ik dat in het begin heb gedaan. Inmiddels, dank het doel van die 85%, wel weer bijna dagelijks in de truck te vinden maar slecht voor zeer beperkte tijden. Geen uren en ook geen nachtwerk.

 Ben ondertussen stik benieuwd naar de verschijningsdatum van het Europese deel van Rusland, waar we momenteel met regelmaat lekker mee gemaakt worden. De doorgang zal bij St Peterburg liggen. Dat staat nu al op de kaart. Een doorsteek via Roemenië, Moldavië en de Oekraïne was leuk geweest, maar ik geloof niet dat dat erin zit. Bovendien is dat oorlogsgebied voor je het weet. Moeten ze daar direct weer vanalles aanpassen, net als bij de ingestortte burg in Genua

Gammel

 Sodenodeju! De kerstverlichting naar binnen gehaald. Een beetje heen en weer gesleept met de ladder. Ladder op, ladder af. De ledjes zijn opgeruimd en mijn lijf voelt aan alsof het een poging tot vierendelen heeft ondergaan. Als dat een teken aan de wand is voor de naderende tuinactiviteit, dan hou ik mijn hart vast. Misschien moet dat wel letterlijk.

 Het mag dan allemaal redelijk goed en rustig aanvoelen, maar dan wel het niveau van tjokken niet overstijgen. Dit gaat nog voor menig tegenvaller zorgen, vrees ik. In elk geval straks niet te hard van stapel lopen. Was ik al niet van plan. Dit is een stevige reminder.

 

 Vrg me af of ik nog terug weet te halen, terug weet op te bouwen, wat ik in de laatste 2 jaar verloren ben. Mn de conditie heeft zwaar ingeleverd. Direct gevolgd door het incasseringsvermogen en kracht van de spieren. Zo'n uurtje als vanmiddag stemt me daarin niet bijster hoopvol.

Commercieel

 Weekend. Wederom. Week voorbij. De vijfde alweer in dit oude nieuwe jaar. Nog geen idee wat ik van de dag ga maken. 'Moet' wat dingetjes en daarna zie ik wel weer. Gisteren al geconstateerd dat het een soort wachten op het voorjaar is geworden. De blik vooruit laat twee wkn zien waarin qua weer weinig verandert. 3-4 graden beneden de nul in de nacht en 5-6 graden erboven overdag. Geen temperaturen om persé binnen te blijven maar ook niks waarbij je uren buiten aan de slag kunt.

 

 Vooralsnog voldoende kleine klusjes om te ontlopen. En als je je er dan toe aanzet, zoals het ontwormen van de katten omdat Snoepie zwanger lijkt, wat biologisch gezien onmogelijk is, met veel moeite die pil in z'n strot geduwd krijgt, kotst het dier een half uur later de boel uit. Kun je weer opnieuw beginnen. Maar kan dat direct? Hoeveel van het gif, wat het tenslotte is, heeft hij binnen gehouden? Kan d'r direct een nwe dosis achteraan of doe ik er goed aan om een weekje te wachten? Ander merk ook als het kan. Een kleiner formaat pil zou ook niet verkeerd zijn. Moeilijk te zien in die tegenwoordige verpakkingen.

 Vier maal per jaar zou je het moeten doen en dan eerst tegen vlooien en zo behandelen. De dierenartsen weten het wel te brengen. Die lachen zich een deuk. Is net zoiets als die 2-3 liter water per dag, die je zo ongeveer van alle kanten krijgt opgedrongen. De flessenvullers lachen zich de ballen uit de broek en pompen naar hartelust het grondwater op voor een per cent per m3 en verkopen het voor een euro per liter of meer. In Vittel (Vogezen) zijn de bewoners er tegen in opstand gekomen. Nestlé pompt daar letterlijk het grondwater onder de voeten van de localo's vandaan m.a.g een gestaag dalend grondwaterpeil. Maar dat terzijde.

 Ik hou de katten (en honden) in de gaten en als ik geen tekenen zie (lintworm) dan hou ik het op max. tweemaal per jaar. Maar nu met Snoepie lijkt meer/iets anders aan de hand, dus daar moet opnieuw een pil in alvorens verder te zien indien nodig.

Gezouten

 Zit in aanloop naar de avondhap aan een glaasje wijn en een handje pelpinda's. Met die laatsten is hier iets bijzonders aan de hand. Ze zouten die dingen hier. Zoute pinda's maar niet heus. Het zout zit op de buitenkant van de schil en alleen (een beetje) op de nootjes als de schil beschadigd is. Voor de rest zit het zout dus vooral op je vingers. Een cultuurgebaseerd verschil van aanpak?

 Ze kennen hier het kilogewijs wegwerken van zonnebloem- en pompoenpitten. Ook die zijn meestal gezouten. Minder vreemd omdat je ze kraakt in je mond en zo behalve de pit bevrijdt ook het zout meeneemt. Dat is echter niet mijn manier, en volgens niet alleen niet mijn manier van pelpinda's eten. Die breek je open met je vingers en kiept de noten in je mond. Het zouten van die dingen slaat dus in feite nergens op tenzij je ze in de mond stopt om te kraken. Eens opletten hoe Mariana ze eet.

Opstappen

  Goede ochtend, mindere middag. Zonder overleg houdt het animo het ineens voor gezien. Tegengas proberen te geven. Mocht niet baten. Morgen nwe ronde.

Eindstrijd?

 Weer ff tegen de -10º aan. Het blijft vriezen 's nachts en overdag enkelcijferig boven de nul. Het is wachten op dubbele cijfers in de plus. Het ziet er de komende twee wkn niet naar uit. Nog maar ff behelpen dus. Ik heb geen hekel aan het winterseizoen, maar zo tegen het eind duurt het me altijd weer te lang. Ik wil door. Ik wil verder. De doodgeslagen natuur reanimeren. Groen ipv de dorgele restanten van het vorige groeiseizoen.

 Door, door, door. Niet stil hoeven te staan bij wat geweest is. Het leven zou een stuk soepeler verlopen als het zo zou werken. Reizen zonder bagage. Je koopt wat je nodig hebt en gooit weg wat overbodig is geworden. Een paar niet al te diepe zakken waar de meest gangbare zooi in meegenomen kan worden en dan hoppa: vooruit, door, verder!

 Je bent meer met het verleden bezig dan je op het eerst gezicht zou denken. Onderhoud is bijhouden wat voorbij is. Oude plannen realiseren is uitvoeren van wat gedaan had kunnen zijn. Om het maar niet te hebben over slepende zaken uit het verleden. Het trekken van die vrijheid gevende streep onder wat geweest is, is helaas niet altijd mogelijk.

Ingezakt?

 Hoe raar dat gaat als je een streven loslaat lijkt wat ooit normaal was een uitzonderlijke situatie. Hoe heb ik ooit, een goed jaar geleden een gemiddelde van ruim 4 berichten per dag voor elkaar weten te boksen als het me nu vaak voor een enkel berichtje al moeite kost om wat woorden bij elkaar te vegen, die zin samen zin geven? Is me dat in de ochtend gelukt, denk ik, dat de rest 's avonds wel komt. Mooi niet, dus.

 Het kan nauwelijks anders, dan dat ik met minder dingen bezig ben. Mijn hoofd leger is. Ik me minder druk maak over de wereld om me heen en het geklungel van mezelf. Minder interesse? Minder te beleven? Een saaier leven? Het zou natuurlijk ook gewoon beter kunnen gaan, wat ik niet geloof en bovendien geen reden om met minder dingen bezig te zijn. Het lijkt erop alsof ik me bij het leven in het algemeen en in mindere mate bij dat van mezelf heb neerlegd. Zoiets?

 Het huishouden rolt. De planten groeien. Het seizoen maakt buiten bezig zijn vooralsnog weinig zinvol. Er is voor de rest genoeg te doen en dat probeer ik zoveel mogelijk te ontwijken. So what?

Onttakelen

 De Kerst is bijna geheel in dozen en kast verdwenen. Nog iets met de buitenverlichting, oa een stekker vervangen, en nog wat van dat kleins en de dozen kunnen weer op zolder. Onder gescheten worden door nestende vogels. Het opbouwen van die hele toestand is al een aardige aanslag op mijn voorkeuren. Het opruimen overtreft dat ruimschoots. De kerstboom was meer dan voldoende geweest.

 

 Nu een mnd of twee rust en dan doen we het op z'n Pasens nog een keertje dunnetjes over. Gelukkig heeft de commercie nog niks van de midzomernacht weten te maken en is zo'n onzin als Halloween een ver van ons bed show gebleven. Anders zouden we het hele jaar met decoreren en weer opruimen bezig zijn.

 Bij het wegwerken van de kerstsfeer is het niet gebleven. Er is meer gedaan vandaag. Ik zou zonder problemen tevreden mogen zijn. Heb me daar kort op nageslagen, maar geen spoor kunnen ontdekken. Toch is het alsof een omslag in de lucht hangt. Weet nog niet of die weergestuurd of uit mezelf komt. De dingen gaan net dat ietsje vanzelfsprekender, waardoor het bezig blijven minder energie kost, d'r ruimte is om resultaten niet ongezien voorbij te laten gaan. Het is niet veel, maar het zou een begin van iets moois kunnen zijn.

Gekwakkel

 Wat meer enthousiasme bij het doen van dingen en het zou in de richting van perfectie gaan. Wat ik doe, en dat is al niet zoveel, weet nauwelijks voldoening te bewerkstelligen, laat staan lol. Het is als eten omdat je vindt dat het moet, niet omdat de smaken je plezieren. Maar goed, altijd beter dan niks doen. Dus ook vandaag maar weer verder met een paar van die recentelijk liggen gebleven kleine klusjes.

 Had wel in bed willen blijven vanochtend. Uitgeslapen voelde het voor geen meter. Maar de dames en Ukkie wilden de deur uit. En terecht. Dan begint de dag met enige tegenzin, maar voordat de kleren aangetrokken zijn, is alles weer in zijn normale dagelijkse sleur terecht gekomen, de automatische piloot ingeschakeld en neemt de trek in koffie het stokje over van de neiging om in bed te blijven liggen.

 Retour met een frisse neus èn met alle honden die mee op de ochtendronde zijn gegaan. Dat zou reden genoeg moeten zijn om de dag met de vlag uit te beginnen, maar helaas. Ik kan voorlopig het seizoen nog de schuld geven. Over een paar weken is dat afschuiven voorbij. Als ik dan niet handenwrijvend en naar de dag snakkend onder het dekbed vandaan kom, ligt het gewoon weer aan mezelf.