Droogte

 Het gaat weer enigszins. Dat deed het gisteravond ook en toen moest de beroerde nacht nog komen. Hoeveel uur heb ik vandaag verslapen? 8? Makkelijk. Behalve die ellendige moeheid is het ook een volledig gebrek aan interesse om iets te doen. Dat verdween min of meer aan het eind van de middag en kunnen koken, de planten, die er volgens mij op zitten te wachten, water gegeven en een paar bonenplantjes in de grond gestopt. De laatste vulling van de tuin. Van nu af aan is het enkel schonen, inrichten, winterklaar maken en oogsten natuurlijk. Daar kan ik dagen als vandaag en gisteren niet bij gebruiken.

 Een beetje water zou zo langzamerhand op z'n plaats zijn. Het wordt steeds weer voorspeld, ook door lokale websites. Verder dan dreigen komt het niet. Voor de wat dieper wortelende en niet overmatig waterbehoeftige planten is niks aan de hand. Op 15-20 cm diepte is de grond vochtig genoeg. Maar de bovengrond is inmiddels als beton en moeilijk bewerkbaar. Daar zou enige uren miezer het werk stukken makkelijk maken. Niet de hoeveelheden die door de straten in Zuid Limburg of ergens in Duitsland spoelt. Nee, nette, rustige regen die de tijd krijgt om in de grond te trekken. Zal wel niet als het losbarst maar je blijft hopen.

Tegenwerking

 Bij die ene dag gaat het helaas niet blijven. Niks weer normale dag. Zit bij te komen van een beroerde nacht. Straks toch maar rustig aan met de normale dingen van het leven aan de gang proberen te gaan. De tuin moet nog ff wachten. Dat is balen, maar verder weinig aan te doen. Beetje huishouden, meer zit er niet in. Ook hier werkt het niet. Te druk met mijn eigen ongemak. En met een hoofd waar voor mijn gevoel uitgebreid op gebeukt is, wil het formuleren van zinnen ook niet lekker lukken. Terugtrekken kortom tot het allemaal weer wat soepeler gaat.

Aarde(n)

 Een rededlijk eind opgeschoten op de terugweg. Geen middag-siësta (pleonasme?) en ook nu niet overmatig moe. Kan voorzichtig aan een normaal begin van de dag denken morgenochtend. Verder met waar we gebleven zijn: maaien. Langzaam denken aan een plek waar aarde gestort kan worden om ze vervolgens in de kasbak en enkele plekken in de tuin te dumpen. Zwarte aarde moet het zijn, dezelfde (+/-) als wat er al ligt. Na aanbiedingen voor vele m2 aan de straatkant van het huis is er nu een mogelijkheid -wel de aarde nog checken- om een veel kleinere hoeveelheid (meermaals) aan de achterkant, kortom de tuinkant geleverd te krijgen. De prijs slaat naar mijn idee echter nergens op. Vijfhonderd lei. Daar moet het spul al van heel ver voor aangevoerd worden en dan ben ik er niet in geïnteresseerd. Is de afstand de directe omgeving van Agnita, dan is het geldklopperij.

 We kijken even verder met in het achterhoofd, als het nu niet gebeurd zijn we zo een jaar verder. Als de alternatieven dezelfde prijs hanteren en onderhandelen geen optie is, zal ik door de zure appel heen moeten bijten. Maar eerst dus een plek vrij maken en met het enigszins gehavende vijverrubber afdekken. Voordat alles op de gewenste plekken ligt, is het minstens begin zomer volgend jaar. Misschien dus ook van boven afdekken. Ik zie me anders onkruid trekken voordat de aarde deel uit maakt van de tuin.

 Het plan om de tuin afgerond, dwz in onderhoudsstaat te krijgen, gaat ws niet lukken. Maar wat maakt een weekje meer uit op al die mndn, die ik al bezig ben. Bovendien heeft Mariana ongevraagd één van mijn Duvels opgetrokken. Veel meer dan opdrinken zat er niet in en ik moest er vanmiddag niet aan denken. Het model flesje is hetzelfde, het etiket anders, vele malen donkerder net als het bier èn ik had het al achter haar bier gezet, want ik ken inmiddels het gebrek aan aandacht bij haar meer dan genoeg. Weer naar Sibiu? Eerst eens een rondje levensmiddelenwinkels in Agnita.

Herstel

 Een ongewild hangerige dag. En dat op een prachtige dag. Strak blauwe lucht. Volgens mij de eerste keer deze zomer. Mediterrane sfeer. De sfeer van terras, parasol en een glaasje. Als ik er nu aan denk, mn dan dat glaasje, dan gaat er een rilling van afschuw door me heen. Nou, dan kun je rustig stellen, dat ik een eind verwijderd ben van normaal. Hopelijk trekt dat bij in de komende uren. Niet zozeer voor dat glaasje maar meer met het oog op morgen.

 Ik kan nou heel flauw gaan opsommen, wat ik niet allemaal had willen doen vandaag. Om te beginnen was daar ws maar de helft van gebeurd en ten tweede maakt één dag niet zoveel uit. Maar dan moet het wel bij die ene dag blijven.

 Zo maar eens voor de tweede keer plat gaan vandaag. Net geprobeerd om een film te kijken en ik zat gelijk te slapen. Het zou prettig zijn als de wondere wereld der medicijnmensen eindelijk duidelijk zouden kunnen maken wat er aan de hand is. Het is kort maar overduidelijk heftig, als je er dagen van moet bijkomen.

Ontspoord

 Het duiden van de voortekenen gaat me steeds beter af. Dat was twaalf uur van de wereld. Nog steeds moe en een knallende koppijn. Ipv blij zijn, als je ineens helemaal klachtenvrij bent, kan ik me dan beter voorbereiden op de volgende klap, die gaat komen. Laat ik het positief bekijken. Het had erger kunnen zijn. Met een beetje geluk kan ik morgen weer gewoon verder, nou ja gewoon ... Vandaag een pas op de plaats.

 Het tempo is nog een paar stappen gezakt. Het lijf voelt als een zak aardappelen. En het hoofd zou ik een dagje weg willen zetten. Dat worden meerdere siësta's vandaag.

Aanloop?

 Koud binnenin. Was dat het weer? Wat gaat dat worden? Ook ineens zo moe dat ik overal en zelfs rechtop kan slapen. Dat wordt zometeen onder de wol.

Op?

 Raar gevoel. Opgebruikt maar niet moe. Alsof ik leeggetrokken ben maar dat nog niet door heb. Waren dat al weer mijn sporadische mooie probleemloze momenten? Toch een beetje als die laatste stuiptrekkingen, die opleving voordat je als een soufflé op de tocht in elkaar zakt? Laat ik de omstandigheden niet op ideeën brengen.

 Veel gedaan vandaag en dat doet deugd. Ik mag nou naar een ruitenwissermotor gaan zoeken. Ik zal een poging wagen, maar het type auto rijdt hier niet zoveel rond zoals dat bijvoorbeeld met de oude Golfjes het geval is. Gelukkig is het spul ook nw te krijgen en eigenlijk neig ik daar naar. Met tweedehands is het ook maar afwachten wat je krijgt, als je al iets weet te vinden.

 Dat gedoe maar ff van me afgezet en me getrakteerd op een rondje door de Mega Image. Ik heb er nog steeds geen supermarkt associatie bij, als ik de naam door mijn hoofd laat gaan, maar het is het weldegelijk en een verleidelijke bovendien. Ik heb dus nu weer koekjes in huis. Dat wordt zelfbeheersing betrachten.

Pareltjes

 De rust om open te staan voor het hier heersende gemoedelijke(re) leven lijkt weer de kop op te steken. Het genieten van de rit naar Sibiu. Oog voor het landschap, de kleurrijke dorpen, de eindeloos lijkende variatie aan groen op de velden, de heuvels, de Karpaten met de laatste vlekken sneeuw, etc. Het is het verschil tussen 'Ha', een paard en wagen voor me' en 'Gvd, weer zo'n kutkar op de weg'.

 Loopt het leven naar wens? Het heeft er de schijn van. Helaas zijn het al tijden maar momenten, die tussen de warboel van de rest opduiken. Dat was in het begin wel anders. Wat is er veranderd? Zijn het die befaamde laatste loodjes, die maar niet willen? Wil ik teveel? Het houdt me al een tijdje bezig zonder dat het een antwoord heeft opgeleverd. Heeft het met verzoenen te maken? Met niet tevreden kunnen zijn? Niet die streep kunnen trekken en het doen met wat ik heb?

 Vragen, vragen, vragen. Maar niks ertussen wat door weet te prikken. Gelukkig kan ik de vrgn op een dag als vandaag lekker links laten liggen en van het moment genieten.

Terug?

 Netjes voor zessen mijn bed uit. Goed en beloftenvol begin van de week. Vóór de hondenronde aan de koffie, beter dan na het maaien. De beste oplossingen komen na een nachtje slapen. Je moet de dubbeltjes vrij laten rollen opzoek naar hun beste plekje. Gelukkig wijst het zich vanzelf want als ik het nu zou moeten bedenken zou er weinig van terecht komen. Het 'mechanische' deel van het lijf functioneert, de rest moet nog in de benen komen.

 

 Ineens is het er weer. Geen gedoe met weigerende oogleden, geen overtuigingskracht nodig om het bed te verlaten, zonder wekker op de gewenste tijd bij de positieven, de hele dag bezig en 's avonds om een uur of elf, twaalf naar bed omdat het je verstandig lijkt en niet omdat je nou zo moe bent. Waar komt die energie vandaag, die slechts enkele weken geleden zo node gemist werd??

 

 Onwillekeurig schiet daar een associatie met de laatste stuiptrekkingen door mijn hoofd. Zou lullig zijn. Na al die inzet van de laatste mndn en met de finish in het zicht, maar het scenario-technisch ideale moment. Een bezwijkende hoofdpersoon, die de kroon niet krijgt te zien, die hij/zij/het net op het werk heeft gezet. Drama. Leven. Willekeur.

Eindspurt?

 Vandaag in ere afsluiten en morgenochtend als de sodemieter op tijd eruit. Oa. maaien. Weet niet of ik daar om zes uur mee kan beginnen, terwijl dat inmiddels wel het eerste is, wat moet gebeuren. Naar de garage gaan heeft op dat tijdstip ook weinig zin. Wat dan? Een paar kleine klusjes in de tuin. Het vroege tijdstip is niet exclusief voor het zwaardere werk bestemd. Maar veel verdienen qua tijd doe ik met wat gepiel links en rechts niet. Dit klinkt naar een uurtje later uit de veren, met de honden aan de wandel en bij terugkomst de maaier aanzwengelen ..... maar de koffie dan?

 

 Schuiven gooit al snel alles overhoop. Geen halszaak, maar het heeft alles behalve mijn voorkeur. Het zou nieteens voor één dag zijn, maar zeker voor twee, misschien wel drie. De temperatuur kruipt weer naar de 35+. Koffie en blog na tienen, siësta ipv lunch, huishouden in de namiddag en de tweede tuinsessie na de avondmaaltijd, half acht/acht uur totdat de muggen te vervelend worden. Zoiets. De stukjes moeten opnieuw gelegd en liefst passend gekregen worden. 

 Morgen, als ik in Sibiu ben niet vergeten een paar Duvels in te slaan. Ik verwacht en hoop de komende week de tuin over de eindstreep te trekken, waarna met het èchte werk kan worden begonnen: het omspitten van de braakliggende delen. Dat lijkt me een uitgelezen ochtendklus. Van 05:00 tot 08:00 of eerder. 's Avonds de tuinslang op de boel en hopen dat de grond 's morgens geen beton meer is. Het zou mooi zijn als het nu werkbaar blijkt, anders wordt het gauw oktober, met alle risico's vandien. Voordat je het weet is het alweer voorjaar.

Aardbeien

 De eerste tuinopbrengst zit in de diepvries. Snel hè? Het water stond al een tijdje op. Peultjes in zakjes. Ik had me dat bedacht met aardbeien in jampotten, op taarten en uit de ijsmachine. Die opbrengst is in stuks het aantal vingers van twee handen nog niet overstegen. Veel meer zie ik het niet worden. Ik laat nu misschien de uitlopers hun gang gaan. Niet meer dan eentje per plant en één scheut per uitloper. Dan in augustus uit planten op een nw perceel.

 Dat rouleren is een hele toestand. Het is een '1, 2, 3'-kwestie. Eerste jaar planten (weinig opbrengst), tweede jaar max. opbrengst, derde jaar minder opbrengst en nwe stekken maken. Dat kan op meerdere manieren (van mooiemoestuin.nl):

 

 Je kunt zelf kiezen hoe je haar wilt telen. En dit is onze favoriete manier: volgend jaar geven de planten die we op bovenstaande foto in oktober uitplanten een kleine oogst (maar met 40 planten is dat echt nog wel een paar kilo). Het oude aardbeienbed is ondertussen opgeruimd, schoon gemaakt en kan volgend jaar voor andere groenten worden gebruikt. Het jaar erop heeft ze haar beste opbrengst, en het jaar daarop(het derde jaar na het uitplanten van de stekken) gaan we weer nieuwe stekken nemen voor een nieuw aardbeienbed.

 

 Er zijn ook mensen (met een grotere tuin, of mensen die gewoon elk jaar een meer dan goede oogst willen) die een dubbel aardbeienbed hebben. Zij nemen in het tweede jaar van aardbeiplanten stekken die ze in een nieuw bed uitplanten. In het jaar daarop geven de jonge planten (hun eerste jaar) een kleine opbrengst. En de planten waar stekken van zijn genomen heeft dan haar derde jaar en geeft dan nog een zeer redelijke opbrengst. Dit kost je 2 vakken in de moestuin, maar zo heb je dus altijd een zeer goede opbrengst. In het volgend jaar neem je weer stekken van de jonge planten (die dan hun tweede jaar in gaan), en ruim je na de zomer de planten op die hun derde jaar hebben gehad. Je hebt dus zo in elk jaar eenjarige, tweejarige en driejarige planten. Dan moet je uiteraard wel voldoende ruimte hebben in je tuin voor in ieder geval 2 of wellicht zelfs 3 aardbeibeden.  

 

 In het eerste geval beperk je je tot één perceel en schuift door naar het volgende in het derde jaar. Dan moet de opbrengst in het eerste en derde jaar wel redelijk zijn. Het tweede alternatief werkt met 2 percelen en de beschrijving heeft mij aardig wat hoofdbrekens gekost. Er wordt gesteld, dat je elk jaar één-, twee- en driejarige planten hebt. Dat klopt volgens mij niet. Dat werkt alleen als je met drie percelen werkt, wat dan weer -normaal gesproken- een gigantische berg aardbeien moet opleveren, omdat je altijd weer een tweede jaar's opbrengst erbij hebt. Wat ik ga doen moet ik me nu bedenken. Ik neig naar twee percelen en dus nu géén stekken.

Zondags

 Je heb zondag en zondag. Vandaag is het een superzondag. Zondagser kan een zondag nauwelijks zijn. Wat een slome toestand. Als je aan het niksdoen toegeeft is het alsof je wegzakt in een warm bubbelbad en een stel vaardige handen je aangenaam weten te kneden. Vervolgens naar de relaxruimte (zonder nep haardvuur op een flatscreen) en of je wilt of niet wordt je weggedragen door het esotherisch gepingel van de muziek. Zo'n zondag.

 Het is dat ik voor alles zelf moet zorgen. In de benen moet dus. Zonde. Het kan dus toch nog net iets beter dan het vandaag al is. Een butler en een masseuse. Is dat nou teveel gevraagd?

 Laat ook maar. Ik ga me over het blancheren van de peulen buigen en daarna kijken wat Verstappen er in Oostenrijk van weet te brouwen. Hoop weer een goede, gratis stream te vinden. Stom genoeg, en dat denk ik vandaag niet voor het eerst, heb ik het webadres van die van vorige week niet genoteerd. Rare sport. 71 ronden met snelheden tot boven de 300 km/u. Maar het er naar kijken heeft wel wat. Het gezoef, janken kun je het niet meer noemen, van de voorbij scheurende auto's heeft iets hypnotisch.

Slowlife

 Voor mijn gevoel ben ik al sloom en een zondag doet in deze enkel nog een schep(je) er boven op. Niet speciaal vroeg uit mijn nest gekomen. De ochtendriedel afgewerkt. Peulen geplukt en nu is het de vrg òf en zo ja wat ik ga koken. D'r dringt zich een neiging op om de lunch over te slaan. Geen groente-vlees en maagvulling. Ik denk dat we het bij fruit  houden en een bbq in de avond. Past wel bij het nog steeds prachtige weer.

 Voor de tuin mocht er wel weer wat nattigheid vallen. Gebeurt dat niet vandaag, wordt het weer slepen met de gieter. Hollen of stilstaan. De tuin. Het leven.

Zeer

 Ongelukje. Niks niet raars of ongewoons gedaan. Toch zag Rosa mijn reiken naar de poort, om die na de hondenronde aan het eind van de middag te sluiten, als teken, dat we weer aan de wandel gingen. Zij wilde wel. Gaf een onwijze ruk aan de lijn, die ik niet echt stevig vast had, en verdween. Niet wat het zijn moet. Was het daarbij gebleven, was er weinig aan de hand geweest maar de beide andere dames wilden ook wel.

 

 Inmiddels de lijnen steviger in de hand, dus weg kwamen ze niet. Prada's lijn is net een kleine meter langer en die liep achter me langs van rechts naar links, stoof naar voren en haalde mij onderuit. Klapte met het hoofd op de bestrating en schuurde wat schaafwonden bij elkaar. De rest zal morgen blijken. Kan er als gebrek aan souplesse nog wel bij.

 

 Het liefst zou ik ze dan de nek omdraaien. Maar dan heb ik geen honden meer en kwaad bedoeld was het ook weer niet. Ze wilden gewoon terug naar het net gemaaide veld. Bij het passeren met de ronde was al duidelijk dat er vanalles 'interessants' in het a.s. hooi zat. Rosa had zelfs zoiets als een dooie rat te pakken. Ik hoefdc me dus ook geen zorgen te maken over waar de dame heen zou gaan. Het ging linea recta naar het pas gemaaide weiland. Nadat ze alle banen had gehad en vanalles had lopen kauwen, kwam ze terug alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Nou, dat wordt zonder eten naar bed!

Sloompjes

 Moe kan ik niet zeggen dat ik ben. Niet speciaal tenminste. Fit is anders maar dat is dan weer niet verbazingwekkend na 15 uur in de benen zijn. Zelfs vanavond na een regenbui, die de naam niet mocht hebben, nog 1,5 uur aan het bessenperceel gewerkt. Morgen kan ik daar de puntjes op de 'i' zetten.

 Was ff kwijt waar ik de middag mee gevuld heb. Maar dat waren twee sessies met afwas. Keuken is nu weer aan de kant. Kan ik morgen weer iets uitgebreider koken. Het gaat allemaal traag. Het is dan misschien geen moeheid maar na de ochtend blijf ik steken in iets hangerigs. Wil wel. Doe ook. Maar met 60 op de snelweg. Gelukkig heb ik geen last van medeweggebruikers.

 

 Die ene die hier rondloopt is bovendien nog langzamer dan ik ben. Ik heb me wel een keer bedacht, dat die hele tempoverzakking voorkomt komt uit het omgaan met Mariana. Wie met pek omgaat .... Ik kan dan wel als een juffrouw Mier "Tuut, tuut, tuut" zeggen alles en iedereen uit de weg jagen, maar volgens mij neem je langzaam over, waar je steeds weer tegenop loopt, de traagheid in dit geval. Het omgekeerde was beter geweest of iets van een compromis, maar dat is helaas niet het geval.

Bessig

 Van de knoflook naar de bessen geswitcht. Zoals bedacht een minder hoploze klus maar ook weer niet zo van 'dat doe ik ff'. Om twaalf uur ermee gekapt. Het is dan wel geen 32+ maar warm genoeg om aan de zin van de bezigheid op dat moment te twijfelen. Bieslook (groot) verwijderd. Het zat de kruisbessen in de weg en 2 bij 0,2 en 0,5 m hoog krijg je met geen mensemogelijkheid met z'n tweeën weggegeten. Foutje kortom, bedankt en richting de composthoop.

 Nog een verrassing tegengekomen. Wat ik van begin af aan als struiken met rode bessen had bedacht blijken zwarte bessen te bevatten en omgekeerd. Jammer, want die rood bedachte struiken zijn het grootst en hangen goed vol itt wat nu rood blijkt te zijn. En, het is natuurlijk een kwestie van smaak, maar rode bessen happen smakelijker weg dan zwarte. Zwarten zijn meer iets voor siroop of likeur voor in de witte wijn. Dus de stekken, die ik heb genomen, zijn dus rood, als ze wortel willen schieten. Dat is dan wel weer fijn.

 Ik moet goed twee jaar geleden behoorlijk door elkaar zijn geweest, dat ik tot zo'n verwisseling ben gekomen. Ff dacht ik natuurlijk dat de producent de boel in de verkeerde doosjes heeft geduwd. Maar waarom zou hij. Een kleurenblinde medewerker misschien, die bovendien niet kan lezen? Ach, gewoon mijn eigen domheid.

Hè, hè

 Vannacht eindelijk de beloofde plensbui. De tuin is blij. Weer vroeg in de benen zonder direct in de tuin aan de slag te gaan. Gewoon een rustig begin van de dag zonder dat het direct de hele ochtend zal gaan kosten. Straks de tuin in. Het scheelt een kleine 10ºC tov gisteren. Opgefrist heet dat.

Droogstaan

 Een bewateringsplan kun je  niet op de weersvoorspelling baseren. Tussen 15 en 18 uur niks en ik zie het er ook vanavond niet meer van komen. Gokken op de nacht? Maar niet doen. Dat wordt kortom met gieters slepen De uien hadden gisteren al gewild en toen heb ik ze met de verzekering voor vandaag teleurgesteld. Ik ga dat niet nog een keer doen. Ook niet wachten tot morgenvroeg.

 Als ik van die vroege ochtenden een gewoonte ga maken -lijkt me sterk- dan moet ik me over de invulling van de middag en avond buigen. Heb vandaag sinds de lunch wat lopen lanterfanten. Beetje hier wat. Beetje daar wat. Een hoop niets. Vanalles lopen bedenken en uiteindelijk vrijwel niks gedaan. Zonde. Ik had beter een paar uur op bed kunnen gaan liggen. Niet dat dat zo heel veel had opgelost. Ik zou nu enkel iets fitter niks doen.

Vlot

 13:53 en mijn dagtaak zat er op! Dat was boven verwachting. Prachtig met het oog op de weersvoorspelling. Zowel Weeronline als een lokale weersvoorspeller verwachten onweer tussen 15 en 18 uur. Eerst zien, dan geloven. Maar mocht het zo uitpakken, dan kan ik na zessen ws nog wat doen in een opgefriste buitenlucht. Maar eerst eens afwachten of ik zometeen niet al aan de slag kan. Onweer is nou niet bepaald een betrouwbaar weertype. Een begin met het laatste hopeloze perceeltje zou niet verkeerd zijn.

 Kleed ik me dan weer om of durf ik het aan in de korte broek? Dan worden het in elk geval verbrande benen. De vellen zullen er wel niet direct bij hangen. We gaan het gewoon doen. Volgens mij is bovendien de ergste hitte voobij. Het betrekt. Dat herinnert me eraan, dat de ramen van mijn auto deels geopend zijn. Kom, dit wordt niks, aan de slag.

Vroeg

 Nog voor zessen mijn nest uit. Bingo! Het kostte twee keer aanlopen maar vanochtend is het gelukt. Bijna fris buiten. Mistig. Aangename werktemperatuur. De kasbak is nu schoon. Nu aan de slag met het laatste door onkruid overwoekerde perceel: de zoektocht naar de knoflook en rode bieten. Het einde komt in zicht.

 

 Dat einde ga ik vandaag niet halen. De tuin laat ik na de vroege ochtend sessie voor wat ie is. Tijd om het zwembad in orde te maken. Had het haast niet meer verwacht, dat dat nog nodig zou zijn. Zien of me dat in één dag lukt. Pompen, scheppen en dweilen. De ene 'onmogelijke' klus lost de andere af. Zou ik deze zomer binnenshuis nog aan iets constructief toe komen? 'Binnenshuis' omvat dan ff alles wat er aan overdakte ruimten aanwezig is: woonhuis, gastenhuis en schuur.

 Maar ff niet te ver vooruit willen lopen. Zelf Hercules deed al zijn werken -volgens mij- niet op één dag. Het voordeel van dergelijke klussen is, dat ze itt de tuin eenmalig zijn. Geen jaarlijks wederkerende inspanningsnoodzaak. Echt afstrepen, kortom.

Zomers

 Zometeen mijn neus nog eens in de tuin laten zien, Maar eerst iets van een maaltijd. Je zou het op zo'n dag, dat je druk bent met vloeistof tanken, bijna vergeten. Het zijn rustige avonden. Te aangenaam om binnen te zitten. Buiten heb je verder niet zoveel te doen, als je zit. Dus je zit maar wat te zitten, kijkt wat rond, drinkt nog iets om de dorst voor te blijven en bedenkt ineens, dat je verdomd ontspannen zit te wezen.

 

 Zomerse rust. Eigenlijk zou je ergens, waar het niet te toeristisch is, op een terras aan een autovrije boulevard moeten zitten. Koffie, grappa, water, een eindeloos lijkende stroom passanten, waarin je naarmate de avond vordert steeds meer bekende gezichten ziet. Mensen lopen heen en weer tussen de einden van het dorp. Pantoffelen.

 Ik kijk nu naar groene heuvels, een stel ooievaars, Snoepie en een tuin die van ver is gekomen maar inmiddels die naam weer mag hebben. Achter me is Mariana druk met water geven. Als ik anderhalve gieter in de tuin moet gieten, vind ik dat veel werk. Mariana is er op de binnenplaats iedere avond 1 à 2 uur mee zoet. Bloemen ... je zult er maar van houden.

Ingeleverd?

 

 

 Is dat niet het hele leven zo?? Op welke momenten mocht je naar eigen inzicht in slaap vallen en op eigen initiatief uit bed stappen?? Ik kan me mijn baby-jaren niet herinneren, maar zover mijn herinnering reikt, was het verplicht naar bed en verplicht eruit. Misschien waren de (eerste) studentenjaren wat dat betreft nog de beste tijd. Maar ook niet alle dagen van de week.

Genotszucht

 35ºC. Vakantieweer. Terrasweer. Koude witte wijn weer. Een hoop, maar geen werkweer. Tenminste niet buiten in de volle zon. Een constatering en absoluut géén klacht. Heerlijk weer. Zweetweer. Na een aantal vierkante meter onkruid verwijderen me al voor het middaguur uit de tuin teruggetrokken. Je moet je plek weten.

 Ik geloof niet, dat het werkelijk 35ºC is. Het zou kunnen. Een thermometer zou nog altijd welkom zijn. Vreemd genoeg loop ik die dingen nergens tegen het lijf. Maar 31 of 32 is ook voldoende voor hetzelfde effect. Net nog geprobeerd om wat op te ruimen in de tuin, maar daarmee gestopt. Geen zin om weer kletsnat te worden. Na de afwas zal ik iets 'binnens' moeten verzinnen. En vanavond de toekomstige augurken en de momenteel slap hangende koolplantjes niet vergeten.

 Er mag so wie so wel wat water vallen. Alles beheerst en met mate graag. Iets wat een beetje onweersbui nogal eens vergeet. Zo niet, dan wordt het op meer plekken water geven. Nog steeds niet de hele tuin, maar bijv. de uien zien er dorstig uit.

Beessies

 Gisteren de eerst ongewenste beestjes op de aardappelen. Niet de volwassen kever maar iets tussen larve en kever in, 2-3 mm groot en rood van kleur. Het heeft verbazingwekkend lang geduurd. Ondanks de regelmatige visuele controle moet het dus een kever en misschien wel meer gelukt zijn om eitjes te leggen. Dat doen ze aan de onderkant van het blad. Daar zou je op moeten controleren. In de afgelopen weken met regelmaat eens een blad gekeerd, maar  je hoeft geen hectaren vol te hebben om in te zien, dat dat in feite een ondoenlijke klus is. Dus was het wachten op grotere tekens van leven.

 Gelijk vangen, in dit stadium vallen ze minder snel dan als volwassen versie, en -Here vergeef me- pletten. Heel erg veel schade kunnen ze niet meer aanrichten. De planten zijn groot en vol in blad en de aardappels gevormd. Twee weken geleden al een struik verwijderd om de potentiële opbrengst te controleren. Geen patatreuzen maar mooie aardappelen van klein appelformaat, die inmiddels groter zullen zijn. Maar de beestjes moeten sowieso bestreden worden anders nestelen ze zich in de tuin en ben ik voor hun verschijnen niet meer afhankelijk van de omringende aardappelvelden.

Ingetogen

 Prachtige dag. Kan er weinig anders van maken. Had wel om vijf uur uit mijn nest willen zijn. Dat is er niet van gekomen. Wil niet zo dit jaar. Kreeg om zeven uur mijn ogen met met de grootste moeite open. Gisteren is een deel van het gras achter de tuin gemaaid. Dat maakt het begin van de dag alweer een stukje aangenamer. Nu nog het anti-tekenspul voor de honden en de dames kunnen eindelijk weer ff los. Vergeet het iedere keer weer als ik voor iets naar Agnita ga.

 Rustige dag gepland vandaag. Eerst als een wilde tekeer gaan in de kasbak. Wordt tijd, dat die eindelijk schoon mag heten. Daarna opdrogen en aan de slag met het huishouden en opruimklusjes in de tuin. Met de monomane focus op de tuin blijft een hoop liggen. Zelfs in de tuin dus. Overal stapels onkruid en verder zooi die al tig keer van links naar rechts en weer terug gelegd is ivm het maaien. Het zijn van die klussen, waar je in feite de zin van ontgaat, maar waar je je wel iedere keer, dat je er langs loopt, aan stoort, omdat het nog steeds niet gedaan is.

 Een pas op de plaats kortom. Eén dag spurten. Eén dag kalmer aan doen. Èn dat uit vrije wil en niet door hemelwater afgedwongen. Tijd om de woorden in daden om te zetten.

Voldoening

 Een uur geleden de dag qua tuin afgesloten. Op zich niet zoveel gedaan. Het is moeilijk om alles in strekkende meters om te rekenen en alleen meters maken is het ook weer niet. Een week (of zo, volgens mij minder) geleden aan het voorlaatste 'hopeloze' perceel begonnen met schoon maken.Vandaag het veldje om gewerkt èn beplant.

 

 Het voldane gevoel wat dat resultaat geeft, is niet 1, 2, 3 in woorden te vatten. Even was daar vanavond dat intense tuingevoel bij het in de grond stoppen van de laatste koolplantjes. Boerenkool. Het is nog geen garantie voor boerenkool met worst, maar de teerling is geworpen. Pp'tje nummer 3? Ik ben ff de tel kwijt, maar ik geloof het wel.

 Onderetussen is meer gebeurd. Gisteren een luie stoel op het bordes naar de tuin gezet en van het resultaat tot op heden zitten genieten. Ook vandaag was daar de rust om over de tuin uit te kijken. Er is inmiddels meer tuin dan onkruid te zien. Mijn oog viel daarbij op het net, een paar dagen geleden ingezaaide perceel met augurkenzaad. En daar piepten al de nodige plantjes op. Natuurlijk pas de zaadlobben maar sneller dan gedacht. Zou het aan de goede zorg hebben gelegen? Het is in elk geval -per toeval- het perfecte moment van zaaien geweest. Net nadat de ergste nattigheid voorbij was en de temperatuur omhoog schoot.

 

 Het initiatief ligt goeddeels weer bij mij en niet bij de natuur. Klinkt lullig maar ik zie het onkruid geen augurken produceren.

Verslechtering

 Nwe weeronline.nl website. Weer zo'n voorbeeld van vernieuwing die geen verbetering is. Had je eerste vrijwel alles in één scherm. Datum, zon/wolk/regen-icoontje, temperatuur dag/nacht, windkracht, regen in mm en regenkans. Nu past het 14-daagse overzicht om te beginnen niet meer op het scherm en moet je scrollen. Vervelender is, dat je wel aan het icoontje ziet of regen verwacht wordt of niet, maar je door moet klikken om de hoeveelheid en kans te zien. Natuurlijk ook extra info, maar die is verder niet zo interessant, al zullen ze dat zelf natuurlijk heel anders zien.

 Het is zo'n smiechterige aanpak om meer pageviews te genereren, mensen langer op je website te houden. Ik zou bijvoorbeeld mijn stukjes tot 1,5 regel kunnen beperken en een '.... lees verder ....' kunnen toevoegen. Nu kun je 7 stukjes op één pagina lezen met een beetje scrollen. Met de 'lees verder'- aanpak zouden dat 8 pagina's zijn. Kortom minder overzichtelijk, langzamer en bovendien voegt het niks zinvols toe. Geen vooruitgang te noemen.

Leegloop

 Dood punt. Ochtendsessie van dik twee uur afgerond. Vervolgens pauze, lunch, druif snoeien en pas bij drieën. De hitte-ontwijk-activiteit is kortom te kort om de aanwezige tijd te vullen. Luxe probleem maar daarom voor het moment ff niet minder vervelend. De tijd tot de honden, en dat zou voor de honden best later mogen dan normaal gezien de temperatuur, maar op andere manieren vullen. Zoals deze bijvoorbeeld.

 Het perceel voor de kolen is vanochtend op een halve meter na gedaan. Dat lullige kleine stukje zat er niet meer in. Niet zo zeer de warmte als het lijf gaf aan, dat er grenzen overschreden zouden worden, kunnen worden bij doorgaan. Forceren maakt geen zin, dus er voor dat moment mee gekapt. Dat stuk kan ook aan het eind van de middag voordat de kolen losgelaten worden in de volle grond. Benieuwd hoe dat 'groeien als kool' in zijn werk gaat.

 Bij de aardbeien is zoiets op het ogenblik aan de gang. De planten krijgen eindelijk iets van omvang/massa en eentje (!) laat hoopvol een versie zien van hoe straks hopelijk alles in bloei staat èn vervolgens natuurlijk vruchten produceert. Een mens geeft de hoop niet op.

Vuiltje?

 Gisteren als siësta-activiteit de 25 ltr rode rosé afgevuld in flessen. Dat ging wonderbaarlijk goed. Andere aanpak gekozen om oxidatie tijdens het afvullen te voorkomen. Tegen verwachting in werkte dat beter dan de manier waarop ik het tot nog toe heb gedaan. Minpuntje was, dat ik tijdens vullen van de flessen het idee had, dat er flessen tussen zaten die niet geheel schoon waren.

 

 Vreemd. Moeilijk voorstelbaar maar achteraf weldegelijk waar gebleken. Niet dat ik de flessen weer overgegoten heb. De laatste fles haalt zelden de gewenste vulling en na consumptie van de inhoud bleek de bodem niet de helderheid te hebben, die het had moeten hebben. En dan heb ik het idee, dat ik de schoonmaakprocedure zeer strikt in acht hou. Zowel bij de wijnflessen als bij de weckpotten is het schoonmaken en schoonhouden een pijnlijk precieze toestand.

 Het zij zo. De controles opvoeren is nauwelijks mogelijk. Iedere fles gaat meermaals door mijn handen. Dus eentje die fout gaat is niet onmogelijk maar meerderen zou niet moeten kunnen. Hopelijk heeft het geen al teveel negatief effect op de inhoud. Een inhoud die verre van zoet was. Een genot!! Anders dan de 50 ltr die er nog staan. Die zijn zo zoet, enkel geschikt voor Mariana.

Overheersing

 Tja, het is het aan of het ander en gisteren was het blog het niet. Vandaag een normale start en verder zie ik wel, een pas op de plaats als het ware. Gisteren voor het eerst sinds lang een dag van 8 à 9 uur gemaakt, pauzes en maaltijden inclusief èn niet alleen in de tuin bezig geweest. Kortom nog steeds vooruitgang en dat wil ik graag houden zo, zelfs als het voor langere tijd ten koste van het blog gaat, wat ik me niet kan voorstellen.

 Vandaag van hetzelfde laken een pak zonder dat het als vervelend ervaren wordt. De dagelijkse sleur met een prettige twist. Het werk in de tuin moet ik nog ff strak houden anders zie ik de boel weer verslonzen. Het is ff erbij blijven voor het gewenste resultaat. Bijhouden wat gedaan is en daar verder waar het uit de hand is gelopen. "We komen er wel" is het mantra en het is nog te vroeg om het los te laten.

 Zometeen als eerst de volgende 'lading' aardbeien scoren. Drie stuks wachten op consumptie. Dan zitten we op welgeteld 7 stuks!! Dat is 75% meer dan de score was. Gigantische groeipercentages. Hoeveel stuks zouden er in een kilo zitten? 30? 40? Ach, het leven van een moestuinder gaat niet over rozen.

Vroeglaat

 Niet helemaal wat de bedoeling was, maar acht uur en bijna klaar om aan de slag te gaan is niet slecht. Het 'vroege vogels'-werk krijgt morgen een nwe kans. Vandaag net na zessen wakker maar daarmee was ik nog lang niet naast het bed. Dat kostte me bijna een uur. Deels omdat voor het eerste sinds mndn de rust aanwezig was om ff diep in het niets te duiken. Tja, moeilijk uit te leggen. Laat ik het op diep ontspannen houden.

 Prachtige dag voor de boeg. In elk geval qua weer. De rest overzie ik vanavond in de terugblik. Van tegenzin geen spoor te bekennen. Nu kunnen de omstandigheden altijd nog een streep door de rekening zetten. Houden die zich gedeisd, zou ik niet weten wat naast een prachtige dag ook een produktieve dag in de weg zou kunnen staan. Ff afkloppen voor de zekerheid.

 Het gaat zweten worden vandaag. Misschien dat ik de heetste uren ga ontwijken, maar dan nog. Heerlijk. Eerlijk zweet.

Doorbraak?

 Langzaam komt smaak, zin, rust en zengevoel terug. Ik klop alles direct tweemaal af en hoop dat tegenwerking op de korte en middellange termijn zich ff met anderen bezig houdt of nog beter gewoon met zichzelf. De tuin begint weer iets van tuin te krijgen. D'r is nog steeds allejesus veel werk te doen om te komen, waar ik allang had moeten zijn, maar dat licht aan het einde van de tunnel lijkt geen illusie te zijn.

 

 Het sisyphuskarakter van de klus begint te verbleken. Nog ff en ik geloof er weer in. Wat een uitputtingsslag is het geworden. Het is zoals altijd weer goed geweest, dat het vooraf wel rampzalig maar minder rampzalig leek dan het achteraf weldegelijk is geworden. De kasvlakte is nu ruim over de helft ontdaan van het hoge onkruid. Het perceel voor de kolen werkt nog niet mee, maar ook hier zit ik tegen het derde aan wat inmiddels schoon is. Dan is er nog één rampje te gaan en rest enkel het opschonen van het bessen- en het druivenperceel.

 Als ik met die laatste twee, die grotendeels al gedaan zijn, aan de slag ga, over een week (??), dan ga ik me een daglang trakteren op Duvels. Duvels in de brandende zomerzon. Duivels!

Ongelijkheid

 Nw Zealand stuurt een tot vrouw omgebouwde man naar de spelen om deel te nemen bij de vrouwen. Notabene als gewichtsheffer. Maar dat maakt niet zoveel uit. Er zijn weinig sporten (geen?) waar vrouwen voordeel zouden hebben, als ze zich als man beschouwen of laten verbouwen en zo uit willen komen. Dit is op en top oneerlijke concurrentie. Ik snap werkelijk niet dat dit wordt toegestaan. Voorwaarde in een bepaalde max hoeveelheid testoron in de bloedbaan. Volgens mij zegt dat geen ene ruk, als je eerst als man ben opgegroeid, heb getraind, spiermassa heb gekweekt, etc. Dat alles verlies je niet, omdat wat wordt weggeknipt en je je ongans moet slikken aan oestrogenen.

 Gelukkig wordt er aarzelend tegen geprotesteerd en zelfs de deelname van zulke types aan vrouwenwedstrijden verboden. Vooralsnog incidenteel. Ik denk, dat ik als vrouw de boel zou boycotten als zo'n type wordt toegelaten. Als er niks tegen wordt gedaan, krijg je vanzelf, dat er een trans-top ontstaat en de 'echte' vrouwen om de kruimels mogen vechten. En met die gender-onzin van vandaag de dag hoeft je je nieteens te laten ombouwen, het is voldoende, als je je zelf 'ziet' als de persoon, die je zijn wilt. Biedt enorm perspectief voor pedofielen.

Klam

 De eerste keer dit jaar dat ik heb lopen zweten in de tuin. En dat op de langste dag. Schandalig. Deed me deugd dat het werken in de volle zon, maar nog steeds beneden de 30ºC in de schaduw, geen problemen op leverde. T-shirt uittrekken lijkt me een slecht idee tenzij Mariana de hele tijd in de weer is met zonnebrand van 50 of hoger. Ik stroop mijn mouwen op en dat is in combinatie met mijn nek voldoende. Als ik mijn armen naast mijn benen houdt, liggen twee werelden naast elkaar. Voor het moment Noord-Afrika en Groot-Britannië.

 In de beide eerste sessies bij het onkruid verwijderen gebleven. Straks proberen om ook iets anders te doen. Bijvoorbeeld het derde perceel in perfect staat van onderhoud verzetten. Volgens mij kan ik ook peulen plukken. Daar loopt het met de opbrengst beter dan bij de aardbeien. Verse peulen is elk jaar weer een genot. Ze vorig jaar ook ingemaakt en ik moet zeggen, dat viel me niks tegen. Dus, mocht het nodig zijn, kan dat dit jaar weer. Heb tenslotte tijd te over ....

Interesse

 Het interesse uit Italiaanse hoek laat het weer ff afweten. Net zo intrigerend als z'n aanwezigheid is het plotse wegblijven. Ineens is het haaientandenbeeld in de statistiek verdwenen. Iedere tweede dag een piek van over de 100 pageviews afgewisseld met het meer feitelijke interesse van 20 à 30 pageviews op een dag uit Amerikaanse, Nederlandse en Duitse hoek. Weinig verdwaalde bezoekers tegenwoordig uit ander hoeken van de wereld.

 Ik ben er momenteel nog minder mee bezig dan ik voorheen al deed. Wel breek ik me nog steeds het hoofd over wat ik met het blog wil. Hoe verder qua inhoud èn vormgeving. Daar zit nauwelijks beweging in. Geen spetterend creatieve doorbraak in het vooruitzicht. Meer een sloom slepende voortgang op diep ingesleten paden. Misschien is het ook wel goed zo. Een gevaarlijke gedachte. De rode loper naar een vluchtweg.

Miskleun

 Pillen halen op tweede Pinksterdag is een dom idee. Gelukkig realiseerde ik me dat vóór ik in de auto ben gestapt richting Agnita. Geen verstoring kortom van het bedachte dagverloop. Gelukkig heb ik van wat echt ter zake doet nog het een en ander aan oud spul liggen. Werkt dat niet meer, wat ik me niet kan voorstellen, dan zal ik het met zelfbedrog moeten doen. De Penny, die wel open zal zijn, belijkt het ook maar ff. Die wormtabletten lopen niet weg. Da's jammer omdat ik me stiekum al bedacht had om een pakje stroopwafels mee te laten gaan of zo'n goedkoop vanille-ijsje van 1 Lei. Of misschien wel allebei.

Stilte

 Zondagse stilte op maandagochtend. Niks vroeger opstaan. Half negen voor het eerst wakker dank de volledige afwezigheid van maandagse werkgeluiden. Geen bus, geen tractor, geen in en uit het dorp scheurende auto's, geen koeien, geen karren, geen honden, geen pluimvee geluiden. Het platteland zoals het platteland me het liefst is.

 Ook op het hondenrondje enkel vogel- en insectengeluiden. Jammer van het latertje. Het ontneemt mij de rust om van de rust te genieten. 'Stadse restant stress' zal ik het maar noemen. Ik kan me niet voorstellen dat een van de andere dorpelingen daarmee bezig is. Die registreren ws ook de rust niet meer.

 Zo direct met ongewenste vertraging de tuin in en al doende van de rust genieten. Heb begrepen dat er vanochtend geen mis is. Dus geen kerkelijke ochtendverstoring vandaag.

Plannen

 Ben ik me helemaal aan het voorbereiden op de maandag vergeet ik weer even, dat het Pinksteren is en het dorp het niksdoen heiligt. Daar ga ik me niet aan houden. Niet strikt tenminste. Eén zo'n dag moet genoeg zijn. De Here heeft tenslotte ook niet drie dagen op z'n luie reet gezeten en het bij eentje gehouden.

 Vroeger dan vandaag mijn nest uit, een beperkte shot caffeïne en fluks aan de slag in de tuin voor ronde een. Lunch. Tweede ronde. Honden weer. Ronde drie. Dat zou het skelet voor de dag van morgen kunnen zijn. Wordt je door de omstandigheden toch weer gedwongen om te plannen. Zonder een plan zou het vrijwel zeker zo'n dag als vandaag worden en de tijdspassering zich stuurloos vullen.

 Shit, ik moet mijn pillenvoorraad aanvullen. Kijk, zo begint het weer. Dat wordt strak naar de apotheek en linea recta naar huis. Nee, kan niet. Ik heb nat hondenvoer nodig om Prada en Bobby hun ontwormingstabletten in te laten nemen. Dus ook naar de Penny. En dan uitkijken, dat zich niet nog meer tussen mijn strakke planning weet te persen. Eigenlijk zou ik ook iets met de was moeten ....

Benoemen

 De zondagsrust wordt door mijn onderrug minder op prijs gesteld dan een paar uur over de dag verdeeld bezig zijn in de tuin. Het verschil zit in de marge, maar toch. Dat weten we dan voor morgen. Verder met mijn queeste. (= Langdurige en gevaarlijke zoektocht naar een persoon of een object, waarbij een vaak eenzame held een opdracht krijgt om een bepaalde zaak tegen allerlei hindernissen in tot een goed einde te brengen.) Klopt, muv die eenzame held, niet helemaal. Met een paar relativeringen en aanpassingen aan de lokale omstandigheden komt de 'strijd' tegen het onkruid een aardig eind in de richting. Het zou dan zoiets worden als:

 

 "Langdurige (mndn inmiddels) en gevaarlijke (rug) zoektocht naar verdwenen groenten, waarbij een vaak eenzame held zichzelf de opdracht geeft om een bepaalde zaak (tuin) tegen allerlei hindernissen in (onkruid) tot een goed einde (onkruidvrij) te brengen."

 

 Mezelf vanavond met een tweetal internetbestellingen (eindelijk!) verwend. Hopen dat ik niet genept word. Eigenlijk heb ik daar wel vertrouwen in. Een kleine bonus in het vooruit voor de week die komen gaat.

Krimp?

 Het weer begint zomerse trekjes te krijgen. De rug laat langzaam na. Met een beetje geluk kom ik vandaag in de tuin tot het derde 'perfecte' perceel. Zo schuiven we verder. Maar eerst afwas en koken. Ik heb het me nooit afgevraagd, weet wel dat haar hart er niet lag, maar met hoeveel tegenzin moet ons moeder iedere dag weer achter het fornuis bezig zijn geweest? Moeite voor enige creativiteit heeft ze zelden of nooit gedaan. De variatie in soep-vlees-aadappelen-groente-en-een-toetje was afhankelijk van de dag van week.

 Of woensdag 'gehaktdag' was kan ik me niet herinneren. Wel dat vrijdag vleesloos was en zondag met regelmaat frites en doorgebakken biefstuk op het programma stond. Ik weet inmiddels uit ervaring, dat je op de automatische piloot een heel eind kunt komen, maar van lol kun je die aanpak niet betichten. Ik probeer zo af en toe weer ietsje extra te doen in combinatie of vormgeving. Nadeel is dat het tijd kost.

 Dat nadeel speelt wel op meer vlakken mn ook bij de hondenrondes. Ik gun de dieren meer beweging, ruimte en ontdekken dan het tweemaal daags een halfuurtje aan de lijn lopen trekken. Maar dat kost tijd. Tijd die je, net als geld, maar éénmaal kunt besteden. Besteed je het aan het een, is het er niet meer voor het ander. Dan beginnen de prioriteiten op te spelen en de algehele vertraging van het leven te schuren.

 Voor een dag zoals die 20 jaar geleden normaal was, heb ik nu, denk ik, een uur of vier tot zes per dag extra nodig.

Overlast

 Verder met de 'rug-tuin-weer'-soap gemixt met wat huishoudelijke scenes. Rusaliile, Pinksteren, zondag. Dat betekent sinds Pasen dat ik me tot het middaguur beter binnen kan ophouden. De geestelijke hier heeft bedacht, dat het wel aardig is om het hele dorp via versterking met de uitvoering van de mis te terroriseren, ook als ze daar niet voor naar de kerk willen komen. Daar kan een beetje moskee nog een puntje aan zuigen.

 Vriendelijke man maar ik ga er echt een keer iets van zeggen, als hij dat blijft volhouden. Er bestaat ook nog zoiets als burengerucht. Anders is het misschien een idee om op zondagochtend standaard The Wall van Pink Floyd op vol volume af te spelen en dat tweemaal achter elkaar, anders krijg ik de dikke drie uur dat een mis hier duurt niet weggeblazen.

 Als ik geestelijk bezoedeld wil worden ga ik wel naar de kerk. In mijn moestuin heb ik geen behoefte aan kerkelijke opdringerigheid.

Driedelig

 Nummer 2 voor elkaar. We gaan maar weer tellen. Ergens stimuleert het of werkt tenminste ondersteunend. Als het weer nou ook nog een beetje wil en mijn rug stopt met de dwarsliggerij zou het zomaar kunnen opschieten. Dinsdag schijnen we eindelijk door de 30ºC-grens te breken. Zal slikken zijn met zo'n beroerde aanloop als dit jaar. Maar altijd beter om in de schaduw te zitten of binnen bezig te zijn omdat het te warm is om je buiten in te spannen, dan tot binnen veroordeeld zijn, omdat het buiten te nat is.

 De derde tuinsessie vandaag besteed aan het zaaien van wat augurken moet gaan opleveren. Redelijk wat zaadjes (40) in de grond gestopt. Vijf rijen op één perceel. Hopelijk willen ze allemaal opkomen. Zal met het aankomende betere weer vooral een kwestie van water geven worden. We zijn vrijwel door de voorraad ingemaakte augurken heen en ik wil geen zure bommen meer maar meer de Franse 'fine' versie. Ze worden wel omschreven als 'knobbelig en bobbelig, scherp en knapperig'. Je moet er dan wel in korte tijd voldoende bij elkaar hebben om aan de slag te kunnen gaan. Vandaar de bedoelde hoeveelheid planten. Ik denk dat je 3-4 dagen speling hebt bij het oogsten alvorens je een partij kunt inmaken.

 Mag hopen dat bij een volgende augurkeninmaaksessie de plantjes voorgetrokken kunnen worden in de kas of misschien ook eigenlijk niet. Het valt me op, dat wat op het internet zijn/haar/het ervaring met tuinieren deelt bijna alles voortrekken. Je moet er maar de ruimte voor hebben. Laat ik weer en muizen dienende hopen dat de zaadje niet verrotten, verdrogen of verorberd worden. Wordt weer 1 à 2 weken wachten.

Inhaalslag?

 Net geen drie uur en twee tuinsessies achter de rug. Klinkt me als therapie in mijn oren. Eén van de tien actieve percelen mag nu onder controle heten. Het aardbeien perceel ligt er prachtig bij èn dat doet deugd. Uien en aardappelen zijn ook het werk niet en met het net van de tulpenbollen ontdane perceel, bestemt voor augurken, moet ik relatief snel op vier kunnen zitten. Zeker nu er eindelijk, eindelijk een serieus aantal mooie dagen in het verschiet ligt. Voor wat de voorspelling waard is.

 Het zou gvd tijd worden. De dag/nacht-verdeling staat op kantelen richting de winter, die weet dat hij straks weer aan de beurt is. Ga ik geruisloos over van het opschonen in het winterklaar maken van de tuin. Vooralsnog is er weinig wat het gevoel weet te compenseren dat zomer'21 een verloren seizoen gaat worden. Er kan nog 2-2,5 mnd aan de stoelpoten van dat idee gezaagd worden.

Behelpen

 Gisteravond leek het ergste leed geleden. Minder moe en een stuk soepeler. Vanochtend is het gewoon weer hommeles. Stijf van het liggen cq niet bewegen? Zoiets zal het wel zijn. Dus? Aan de slag na de koffie. Alles met mate en gepaste inspanning. Verder met opschonen en mezelf de illusie verschaffen, dat ik de tuin onder controle heb.

 De aardbeienproduktie staat inmiddels op 3. Een vierde staat er aan te komen. Dat zijn geen kilo's maar stuks. Van een dikke 20 planten midden juni een opbrengst van 4 stuks lijkt me een record in beperking. Je mag wel een feestje bouwen om elke aardbei die zover is, dat ze verorberd kan worden. Trommels, trompetten en champagne! Het is schrapen.

 Het enige dat dit jaar redelijk goed gaat zijn de aardappelen, nog geen coloradokever gezien (afkloppen!), en misschien ook de peulen. De rest is mondjesmaat waar het al van het omringende onkruid is bevrijd. Nog zo'n jaar en ik laat de tuin bestraten met wat Japanse kiezeltoestanden links en rechts. Direct ook een grote voorraad glyfosaat inslaan voordat de verkoop daarvan in Europa helemaal wordt verboden. Dat mag dan voor de particulier al het geval zijn, maar dat is natuurlijk probleemloos te omzeilen.

Viraal_78

 De mondkapjesplicht wordt in Nederland vrijwel afgeschaft. De zoveelste nonsens beperking die opgeheven wordt. Alleen de 1,5 m, de enige zinnige restrictie blijft bestaan. Alsof iemand zich daaraan gaat houden. Hier is de gezichtsbedekking nog verplicht, zodra je de openbare weg verlaat muv het binnengaan van je eigen huis.

 

 En hoe gaat dat straks in omgekeerde richting. Krijgen we dezelfde, vaak aantoonbaar nergens op gebaseerde beperkingen als de herfst de zomer opvolgt? En zo ja, hoeveel jaar denken ze dat vol te houden? Afgezien van wat gezagstrouwe types kun je navolging bij herinvoering volgens mij op je buik schrijven.

 Het is bovendien te hopen, dat de komende mndn meer aandacht aan alternatieven wordt besteed, die de wereldwijd uitgesmeerde experimentele zooi kan vervangen. Spul en/of produktiemethoden waar al decennia ervaring mee is opgedaan, waarvan lange termijn gevolgen bekend zijn, net als de effecten bij combinatie met andere medicijnen.

 Nu zal menigeen zeggen "Als die er geweest waren, waren die wel ingezet". Het is echter al van meerdere kanten bewezen, dat van begin af aan alles ingezet is op gebruik van nieuwe, experimentele middelen waarvan mn lange termijn effecten absoluut ongewis waren èn zijn. Zelfs de werkingsperiode is nog steeds een vrgteken. Dat ongelijke speelveld zou recht getrokken moeten worden.

Inleveren

 Een onwillige rug en een, naar mijn idee nergens op gebaseerde lamlendige moeheid is een verkeerde combinatie om ook maar iets voor elkaar te krijgen. Zelfs het blog lijdt onder motivatieverweking. De ideetjes of, zo je wilt, ergernissen zijn er maar de rust van het zitten ontbreekt of ik zit domweg te slapen.

 Vanmorgen na een urrtje achter de Pc, anderhalf uur plat. Vanmiddag na dokter's bezoek (receptverlenging), wat boodschappen en de lunch, anderhalf uur plat. Net een halfuur wat lelijke wilgen staan snoeien en op het eind nauwelijks in staat om de snoeischaar van de grond op te pakken.

 De is geen klagen. Dit is een combi van ergernis en verwondering. Twee weken gaat dat nu zo. De moeheid is wat later aangeschoven. Mariana doet zo de hondenronde. Kan ik proberen om het aardbeienveld te schonen en los te werken, voordat het onkruid daar voor derde keer de overhand weet te krijgen.

 Wat ooit moeiteloos allemaal kon, is nu bijna cherry-picking. En dat zo uit het niets weer. Om moedeloos van te worden.

Achteruit?

 Ik ben er niet op vooruit gegaan, dank mijn tuinactiviteit. Eerder het tegenovergestelde maar dan wel subtiel. Het is niet, dat ik aan het bed ben gekluisterd. Zitten blijft de meest vervelende houding. Ondertussen wel de nodige vierkante meters tuin van onkruid bevrijd. Wat telt zwaarder? Misschien niet direct weer zes uur kruipen en hurken en enige versoepeling constateren zou ook niet verkeerd zijn.

 Vandaag had een rustdag moeten zijn, maar van de heel dag regen is geen spoor te bekennen. Sterker nog, de zon schijnt. Vanmiddag weer verder in de tuin?  Wie weet.

Doordouwen

 De rug blijft dwarszitten. Desondanks gaan we aan de slag. Zien wat ie doet, of ie buigt of barst. Zal er niet direct vol tegenaan gaan, al is dat tegenwoordig al lang niet meer wat het ooit geweest is. Uiteindelijk schijnt beweging de beste remedie. Bedachtzaam, dat wel. Het belooft een redelijk mooie dag te worden en ik ben mijn opgelegde terughoudendheid meer dan zat. Krijg ik ws spijt van. Het zij zo.

 Onkruid, onkruid, onkruid. Het groeit sneller dan ik het in de gegeven omstandigheden uitgetrokken krijg. Eerst maar het kasvlak verder opschonen en mocht ik tegen die tijd nog niet compleet kreupel zijn, dan zijn er nog 3 percelen waar het onkruid inmiddels (weer) de overhand heeft. Het bessenperceel heeft daar mijn voorkeur. Die dingen komen tussen al het onkruid maar moeilijk aan rijpen toe. We gaan het zien. Half elf ....

Verzameling

 Nog steeds weinig te melden.

 Doe niks.

 Gebeurd niks.

 Denk weinig.

 Prikkelende onderwerpen krijgen me niet in beweging.

 Het kilometersvreten in ETS2 is vergeleken met een maaltijd een zoutloze pap zonder pit.

 

 Ik doe de afwas (weer).

 Kook (weer).

 Erger me (weer) aan het beperkte aantal bonen dat tot ontkiemen bereid is bleken. Ook de groene deels in de herkansing gooien?

 Sta (weer) verbaasd van het tempo waarin het onkruid tiert in deze voor hen schijnbaar erg voordelige weersomstandigheden.

 Kijk treurig naar de voorlopig magere èn nog steeds groene opbrengst van de aardbeienplanten. Ik zie meer uitlopers dan vruchtbelovende bloemen. Die uitlopers horen pas na de oogst te verschijnen. Nu is dan 'na' enigszins dubieus bij doorbloeiers. Denk toch dat ik morgen eens ga knippen. Volgens mij voorkomen ze de bloei. Ik had me, hoewel het het eerste jaar is, wel een paar kilo bedacht. Kom nu volgens mij niet verder dan een ons of twee, mocht het spul rijpen.

 Een siësta van 2,5 uur uit mijn mouw geschud.

 Ik borstel de honden om de rui enigszins te controleren. Bobby heb ik gewoon tot op z'n zomerrvacht kunnen kaal plukken.

 Ik probeer mijn onderrug tot minder tegenwerking aan te zetten.

 Ik hoop me een ongeluk. Morgen moet het gewoon maar weer. Rug of geen rug.

Selectief

 

 

Tunneleind?

 Met een beetje goede wil zijn voorzichtige tekenen waarneembaar, dat vandaag mijn laatste rustdag gaat worden. De mist trekt op. Het fysiek twijfelt nog en hinkt er wat achteraan. Mag hopen dat ook die partij op tijd tot het gewenste inzicht komt.

Verlangen

 Weinig verandering. De omstandigheden houden stug vol. Wat moet je met een lijf, dat je het liefst in een garage zou willen achterlaten ter reparatie? Wat is slim? Rustig aan doen en last hebben van het zitten of in de tuin aan de slag gaan en last krijgen van het bewegen?  Het weer beperkt voorlopig de keuzemogelijkheden. Dat wordt wat rondhangen, op bed liggen, film kijken, koken en/of de hoofdstraat van het dorp op en af lopen. Wat me doet denken aan een man, die in mijn eerste jaar hier is gestorven, en in zijn laatste mndn de hele dag niks anders deed dan heen en weer lopen door het dorp. Weer niet de meest opbeurende gedachte.

 Mijn wereld krimpt weer hard. Helaas geldt dat niet voor wat gedaan moet worden. Zou nou wel willen ruilen met Harrison Ford in The Call of the Wild als hij ver van de bewoonde wereld de verlaten hut aan een rivier ontdekt, min of meer leefbaar maakt en wat loopt te klooien in de rivier. De lobbes van een hond dan als enige gezelschap. Geen mens, geen moeten, maar dan die wintermndn .....

Hardnekkig

 Het blijft een tragikomische bedoening om mij achter mijn Pc vandaan te zien komen. Ik probeer zolang mogelijk in de benen te blijven, maar ik zou niet weten hoe ik op die manier een hele dag zou moeten vullen behalve wandelend van A naar B en/of terug naar A. Gisteren nog onkruid lopen trekken. Daar vandaag van af gezien. Hoewel minder beperkend dan zitten, had ik achteraf het idee, dat het niet het slimste idee was. Bovendien vandaag begonnen met drie uur extra slaap en de hele ochtend op de honden en de koffie na aan me voorbij laten gaan.

 Het leek me slimmer om me tot het huishouden te beperken. Aan het begin van de ochtend een tweetal pijnstillende tabletten geslikt in de hoop, dat mijn souplesse tenminste deels zou terugkeren. Die farmaca kan ik met een gerust hart overslaan, want het werkt voor geen meter. Tenzij daar de slaperigheid door kwam. Mijn onderrug was er in elk geval niet van onder de indruk.

 Lang geleden dat ik er zolang last van heb. Meestal verdwijnt het na een paar dagen net zo onverwacht als het is verschenen. Morgen gaat weer geen spetterende dag worden, dus we houden ons maar ff gedeisd.

Behelpen

 Tja, wat zal ik 'ns zeggen? Hommeles! Het weer is het nog steeds niet. Mijn lijf wil weer niet. Ik begin mezelf in de weg te zitten. Hoelang heeft het momentje geduurd dat het allemaal weer in orde leek? Twee dagen? Of was het nog minder? Zat vanmorgen bij het scannen van de actualiteit al voor tienen weer rechtop te slapen en dat na een 10-urige nacht. Een onrustige weliswaar, maar wel slapende. Het zijn karige up's in een overwegende down.

Omgooien?

 Waar zijn de rozen, die voor het leven bedoeld zijn? Het blijft behelpen en niet alleen met het weer en/of de rug. De stemming heeft een hoop om tegenop te boksen. Of is het de motivatie? Of is het een samenspel? Inmiddels zo op de tuin gefocussed, dat ik iedere avond weer denk dat en wat ook anders gedaan had kunnen worden, maar ik dus niet gedaan heb.

 Zo ook vanmiddag weer een paar uur (2?) aan het onkruid staan trekken, terwijl het maar de vrg is of het wel zo slim is. Kan beter iets kiezen wat in een paar uur af te ronden is. Nu fragmenteert de boel en ontstaat er een vreemde hang naar iets waarvan allang besloten is, dat het geen prioriteit meer heeft dit jaar.

 Het principe 'maakt niet uit wat maar doe iets', klopt zo sec gewoon niet. Niet de eerste keer, dat ik me dat bedenk. Ik denk, dat ik zo op bed ga liggen en me The call of the wild opnieuw ga kijken. Hopelijk staat me niet alles nog helder voor de geest en weet ik vooruit wat gaat gebeuren. Vrees van wel. Je zou daar een wisknop voor moeten hebben in je brein. Eentje die je actief kunt besturen, niet zoiets als dementie, waar je mee geconfronteerd wordt.

Leegloop

 Dat gaat een dag van niks worden. Wat een periode van ongekende activiteit had kunnen zijn, is verworden tot de edele kunst van het duimdraaien. 'Tuurlijk is er meer dan werken in de tuin. Laat nu het merendeel van de andere activiteiten toch afhankelijk zijn van de mogelijkheid om buiten bezig te zijn of op z'n minst de werkplek vrij te maken door de zooi, die in de weg staat, naar buiten te bonjouren. Wat overblijft is het huishouden, maar om daar dag-in, dag-uit mee bezig te zijn is niet het meest aantrekkelijke perspectief. Dat wordt vroeg of later in de truck stappen en kilometers vreten.

Verzuipend

 Half juni. Herfst. Gisteravond voor de hondenronde de jas aangetrokken en een sjaal omgeslagen. Het zou toch de tijd moeten zijn van zwoele zomeravonden waar je in je T-shirt er ff op uit trekt. Zelfs de muggen hebben er geen zin. Wat dat betreft had ik aan een T-shirt met korte mouwen genoeg gehad. Wat kort geleden nog uitzag als de eerste mooie week van dit jaar begint inmiddels ook oranje te kleuren. Vooruitzichten als de wortel voor je neus, die net buiten bereik hangt. Het wordt ook deze mnd niks meer. Zelfs de temperaturen die in het vooruitzicht tussen de 25 en 30º C liggen komen als het zover is nauwelijks verder dan 16 of 17º C. Ik voel me belazerd. Klaag liever over de hitte.

Ongevraagd

 Het werk in wat de kas moet gaan worden deed goed. Het idee van wat mogelijk is, maakt de tuin completer dan ik ooit een tuin heb gehad. 'Tuurlijk blijven er kleine aanpassingen en aanvullingen mogelijk en soms ongetwijfeld ook wenselijk. Zo bezig betrekt het ongemerkt op de achtergrond en ineens zijn daar de gedachten, die ik liever niet denk. Gaat de kas werkelijk in elkaar gezet worden? Ga ik het gebruik van de kas meemaken? Ben ik er nog het volgende seizoen? Waar doe ik het allemaal voor? Etc en zo verder.

 Eenmaal door het cordon sanitaire heen gebroken, kan ik ze alleen nog negeren. Iets waar deze gedachten over het algemeen schijt aan hebben. Ze zijn er dan ook nog steeds, hebben zich geïnstalleerd en kijken onverstoorbaar in mijn richting. Ik laat ze maar voor wat ze zijn. Wie wie in zijn eigen vet laat gaar koken is me niet duidelijk.

 Hopelijk kan ik morgen, desnoods tussen de buien door, weer aan de slag. Doen is de beste remedie tegen denken.

0-1

 KO door de pollen. Ieder jaar wel weer een paar van zulke dagen. Gelukkig nooit aaneengesloten. Behalve het onophoudelijke en slopende genies grijpt het spul verder om zich heen. Brandende en tranende ogen. Een keel als schuurpapier. Jeuk ergens tussen keel en oor. Een neus als een lekkende kraan. Piepende ademhaling. Hoesten.

 De wereld kruipt van papierzakdoekje naar keukerol naar opgedroogde zakdoek. Alles steeds opnieuw nat en zelf met een leeggezogen gevoel. En dat met een rug die je het zitten niet gund. Heeft niks met hooikoorst te maken maar daarom niet minder fijn. Eind van de middag eindelijk een tegenmiddel geslikt. Inmiddels lijken de slijmvliezen tot rust gekomen. Nu morgen nog een partij pijnstillers als de rug nog steeds niet wil en ik voel me vies chemisch. Soort van Amerikaans

Hatsjie

 Twee uur. Ongelogen twee uur loop ik nu al te niezen. D'r klopt niks van met al die regen buiten, die de lucht schoongespoeld zal hebben. De binnenatmosfeer natuurlijk niet. D'r hebben echter nog geen ramen en/of deuren opengestaan, dus daar zal weinig verschil met gisteren zijn en gisteren heb ik geen last van een dergelijk idiote niesbui gehad. Het sloopt. Keel en ogen blazen ondertussen hun deuntje mee. 

 Aan het hebben van hooikoorts is weinig te doen, maar als je er dan nog zo'n last van hebt en het buiten zo'n klote weer is, dan is het een stuk vervelender dan als de zon schijnt. Lengte of breedte. Het is nooit goed. Maar het minste kwade lijkt me toch werkelijk niet teveel gevraagd. Laat de snot zich beperken tot de zonovergoten perioden en daar heb ik er dit jaar nog geen één van gezien.

Licht

 Regen. We krijgen tenminste wat beloofd was. Van de in het verschiet liggende mooie week is inmiddels nog maar één dag over. Kwakkelweer. Wanneer verdwijnen die wolken, de regen en verschijnt dat stralende, wolkenvrije zonnetje in beeld met temperaturen van 30+?? Als het zo doorgaat krijg ik schimmel in mijn baard. De in potjes gezaaide bonen verzuipen ipv verdrogen. Eén soort heeft het doorstaan en komt op. De ander geeft geen teken van leven in één van de vijf potjes. Dat wordt een tweede poging.

 

 Gisteravond zowaar aan het verwijderen van het onkruid in de toekomstige kas kunnen beginnen. Ik hoef gelukkig geen rekening te houden met planten, die bedoeld zijn en ik moet ontzien. Alles kan eruit. Dat werkt een stuk makkelijker. 4 m2 gedaan. De rest (28) moet met een beetje geluk in een dag kunnen.

 Er komt schot in zake de tuin. Het uitzoeken/verwijderen van de berg sloophout en het bewerken van nog nooit bewerkte delen komt langzaam in zicht. En met de huidige nattigheid zou dat beter moeten gaan, dan als alles, de bovenste 5 à 10 centimeter, kurkdroog is.

Onvoorspelbaar

 Zo'n dag waar je van het weer niet op aan kunt. Waar is die voorspelde regen gebleven? Nu wordt het morgen helemaal een ramp. Maar wie gelooft Weeronline nog? En maar steeds verschuiven. Kan me nu al bedenken wat met die voorspelde mooie dagen gaat gebeuren. Zo valt niet te plannen. Wel vanmiddag ff een uurtje meegenomen en zo nog een keer.

 

 Het bewegen bevalt mijn onderrug beter dan het zitten achter de Pc. Zo mijn druiven terug gevonden. Tijdens het verwijderen van het te hoge onkruid helaas ook een jonge druif bij de voet afgeknipt. Ik laat 'm maar zitten. Wie weet begint ie straks of volgend jaar van onder het oppervlakt opnieuw.  Moet kunnen, als het wortelstelsel voldoende goed ontwikkeld is èn ik de boel niet weer laten overwoekeren. Elf planten doen het aardig tot zeer goed. Drie zijn niet meer. En een stuk of vier/vijf moet ik nog bevrijden. 

 Al met al moeten er nog een stuk of tien/twaalf nwe stekken gemaakt worden, die volgend voorjaar in de grond zouden moeten om de wijngaard te completeren. Moet sowieso meer met stekken doen, maar dat terzijde. Allez, au jardin!

Weekend

 Moest van verre komen vanochtend. En dan heb ik het even niet over het slachtveld dat ik aantrof in de keuken. Gewoon, niet wakker willen worden. Door moeheid de oogleden dicht gedrukt krijgen. Meerdere aanzetten waren nodig, voordat de dag de nacht weggewerkt kreeg. Twee slechte dagen voor de boeg. Qua weer had ik best in bed kunnen blijven liggen. Het is nog niet zover, maar de middag schijnt te verregenen en morgen wordt het nog een slagje natter. Dan twee dagen bijkomen en eindelijk iets van beter weer voor wat de verwachting waard is.

 

 Blij dat ik me de afgelopen dagen een breuk gewied heb. Zou het onkruid nog steeds een meter of hoger gestaan hebben, zou diepetreurnis mijn dagen hebben gevuld. Niet dat het nu Hosanna en Hallelujah is. Nog genoeg werk te doen en vooralsnog stemt mijn onderrug tegen. De twee mindere dagen komen me kortom niet geheel verkeerd uit. Jammer dat zitten ook niet gewaardeerd wordt door mijn rug. Dat wordt een beetje drentelen en doen.

Kort

 Er waren eens 10 kuikens, nu is er geeneen meer ........ Honden (en stomme mensen)!

Ontkoppelen

 Je houdt je zelf er in feite mee voor de gek.  Met het afsluiten van je elektronische apparatuur dan. Mijn CD-speler laat ik bijv. gewoon in de stroom zitten en de 'blackbox' voor de Samsung flatscreen ook. En die laatste, daar zou je toch ook niet aan moeten denken, dat daar een overdosis elektra doorheen gejaagd wordt. Is volgens mij weinig minder dan een computer

 Behalve deze selectieve voorkeuren zit ook de Pc met regelmaat aangesloten, als het misschien beter van niet zou zijn, nl. als ik, zoals vandaag, uit huis ben of, zoals straks, in mijn bed lig en voor de afwisseling het onweer me niet weet te wekken. In feite zou ik in deze tijd van het jaar het ding, èn dus niet alleen de Pc, alleen bij gebruik onderstroom moeten zetten. Een hele heisa? Is dat te doen? Het zal mn de Pc zijn die steeds weer aangesloten moet worden. De rest kent geen regelmatig gebruik. Toch eens overwegen. En nu niet vannacht dat ene verkeerde onweer aub!

Verlies

 Onweer is balen. Een blikseminslag in je elektriciteitssysteem wil je niet hebben. Niet zozeer in je eigen systeem, dan is gewoon alles zwart en vliegen de contactdozen uit de muren, maar ergens in de bovengrondse bekabeling met als gevolg een overdosis in je leidingen. Het een en ander zal afgevangen worden, maar voor de zekerheid ontkoppel ik de Pc, laptop en modem. De centen die de vervanging zou kosten kan ik beter voor andere dingen gebruiken. Maar wat veel vervelender is, is het mogelijke of vrijwel zekere verlies van data.

 Nu maakt iedere computergebruiker natuurlijk altijd back-ups (.....ahum), liefst dagelijks, maar ook als je dat een keer niet vergeet is er altijd wel wat wat je had willen bewaren maar helaas definitief in de 'eenen en nullen''-jungle is verdwenen. Dat gebeurd zelfs zonder feitelijk schade door een blikseminslag ergens.

 Als ik mijn Pc netjes afsluit ruimt het ding alle cookies op. Handig om de VK te pesten, al lees ik die artikelen tegenwoordig op een andere, onbetaalde manier. Het geeft vooral een schoon gevoel. Dat het me deze week 34.000 credits op mijn fruitmachine heeft gekost was bijvoorbeeld minder. Maar nog vervelender was dat ook twee boodschappenkarren in de cookies zaten. Dat realiseerde ik me vanavond pas. Eentje daarvan was met een heleboel zoek- en vergelijkingwerk tot stand gekomen. Dat wordt dus dubbel werk. Dat is niet alleen vervelend. Dat is vooral stom.

Bedekt

 Een rustige dag zo boodschappen doend. Weinig in/aan mijn hoofd. Enkel het besef om af en toe op de foon de betreffende lijstjes te controleren of niks vergeten wordt. Natuurlijk vergeet je uiteindelijk toch altijd weer wat en ook lijstjes zijn zelden compleet. Prettig is bovendien, dat je weer ergens kunt gaan zitten om iets te drinken en/of eten. 

 

 Het mondkapje heeft op zo'n dag als vandaag iets irreëels. Buiten hoeft het niet meer. Gevolg is, dat je het meestal vergeet mee te nemen. In de bouwmarkt of Shopping City moet het dan wel weer om. Als je pech hebt, is dat dus terug lopen naar de auto. Het viel me op, dat bij twee van de drie controlepunten wel nog de temperatuurcamera's stonden maar geen beveiliger meer, die je oa op het dragen van een mondkapje zou kunnen wijzen. 

 In een horecazaak ga je dus met mondkapje op naar het toilet en doet gemondkapt de bestelling aan de bar. Aan je tafeltje doe je het ding dan weer af voor zolang je er verblijft. Het bedienend personeel heeft er dan wel weer een om. Strikt genomen moet je het ding dan weer omdoen tot voorbij de drempel van de buitendeur.....

Betrekken

 Het blijft onstabiel weer. Prachtige ochtenden om in de loop van de middag de ellende te zien samentrekken. Ook vandaag onweer en een plensbui waar je u tegen zei. Geen idee hoe erg het in Coves is geweest. Het heeft er goed geregend, dat was bij terugkomst niet te missen, maar het droogt ook altijd weer redelijk snel op -behalve in de tuin- en dan ziet het direct een stuk minder rampzalig uit, dan als je bedenkt een extra rondje Shopping City te maken, omdat je geen zin hebt om gedoucht te worden op weg naar je auto. Uiteindelijk nog wel wat druppels gevangen, maar dat mocht, zeker in vergelijking met een half uur daarvoor, geen naam hebben.

Retroperspectief

 Een omgekeerde dag. Geen vooruitblik maar eentje in de achteruit. Me vanochtend niet meer internetgenot gegund dan een rondje langs de actualiteit. Vervolgens wezen stadten. De C5 moest opgehaald worden. Hij was weer in orde. Waar later trouwens wel enige correctie op van toepassing was. Een niet-werkende ruitenwisser, één van de twee en dan ook nog die van/voor de bijrijder, is minder bezwaarlijk dan een niet werkend koppelingspedaal, maar wel een beetje stom. Gelukkig waren ze het vervangen van de remmen niet vergeten. Tenminste, dat hoop ik.

 Met één auto naar Sibiu, met twee retour. Staat altijd wel een tikkeltje decadent als we allebei met onze eigen wagen de stad door karren, samen ergens heen gaan en weer apart vertrekken. Duur dagje zo met de onvolledig gerepareerde auto en vervolgens boodschappen voor honden, katten, tuin en eigen verbruik.

 Het viel me weer een keertje op, dat het meeste van de boodschappen voor eigen gebruik vloeibare zaken zijn. Jus, water, wijn, bier, sterkers, badschuim, smoothies, yogurtdrankjes, soms frisdrank. De vaste bestanddelen zijn veruit in de minderheid. Het leeuwendeel daarvan is voor de Penny in Agnita. Of de Mega Image in Sibiu, maar zover reikte de tijd niet vandaag.

Versterkend

 Het is verbazingwekkend hoe goed en soepeltjes alles verloopt. Afgezien van die onderrug dan. Dat heet overmacht. En heb ik daar iets voor gedaan? Ik heb geen idee, maar zou eerder voor 'Nee' dan voor 'Ja' opteren. De kwaden houden zich gedeisd. Een soort 'staakt het vuren' wat door beide partijen stilzwijgend wordt aangehouden.

 

 Niet moeër uit bed dan ik er in ga. Niet dat lamlendige gevoel bij het idee dat er iets gedaan moet worden. Een slag actiever in het doen. Een pas sneller bij het lopen. Soms zelfs trek als ik kook. Iets heeft de fijnafstelling beter weten te regelen. Helaas ben ik dat niet. Het zou de greep op mijn wel en wee een stuk groter maken. Bijsturen ipv de bocht weer net niet halen.

 Vrg is nu: semi-definitief of tijdelijk? ....

 .... en toen stond hij op en moest lachen vanwege z'n kreupele onhandigheid dank een aangeslagen staartbeen. Een evolutionair relict, een overbodigheid die zijn bestaan bevestigt door bij tijd en wijle dwars te zitten. Schuifelend gaat het naar de keuken. Een laatste koffie voor het begin van het actieve -ahum- deel van de dag.

Kneuzig

 Het verlaten van het bed was geen probleem. Ook de hondenronde ging soepeltjes. Het verlaten van mijn Pc-plek is echter nog dezelfde ramp als gisteravond. Rustige dag maken, lijkt me verstandig. Genoeg andere klusjes te klaren. Vooral niet teveel zitten en opstaan dus. Jammer van/voor de kniebuigingen in de tuin. Prachtige dag weer met mogelijk onweer ergens in de middag. Wie weet. Bloed kruipt waar het niet gaan kan.

 

 Er zijn mensen, die zeggen, dat je door de pijn heen moet. Soms denk ik dat ook, vaak ben ik daar dan weer van terug gekomen. Maar het kriebelt. Ik was net zo lekker op dreef.

Tja ...

 

 

Spi(j)t?

 Na de honden ff proberen door te douwen. Behalve dat de regen me dwong om de laatste halve m2 alsnog tot morgen (of later) te laten, ga ik dit sowieso berouwen. Mijn rug heeft de hakken in het zand gezet. Hopelijk kan ik morgenochtend wel nog een beetje normaal onder het dekbed vandaan komen. Opstaan en naar rechts draaien om achter mijn Pc vandaan te komen vergt intensieve coördinatie. Dat wordt een heet bad en duimen.

 

 Èn dan het perceel net niet 'af' hebben gekregen. Een hard gelag. Vreemde gang van zaken. Ik heb qua beweging weinig anders gedaan dan de vorige dagen en toen geen serieuze last van mijn rug gehad. Zelfs de beweging van links zitten en rechts werken is de afgelopen dagen al langs gekomen naast de complimentaire versie van rechts zitten en links werken. Die ene dag teveel, die ik beter als tussndoortje aan andere bezigheden had kunnen besteden? Wie het weet mag het zeggen.

 

 Het lijkt alsof weeronline.nl er lucht van heeft gekregen en de komende zes dagen oranje heeft gekleurd: regen! Dank je, maar was niet nodig geweest. Ook met een houten rug is zonnig weer te prefereren boven nattigheid. Bovendien was vandaag voor de tuin genoeg water voor een week of twee. Dus wat de komende dagen gaat vallen is overbodig, maakt de paden weer zompig en maakt dat ik me andere dingen moeten bedenken om me van de straat te houden.

Meer!

 Na een produktieve ochtend een gelijkgezinde middag? Dan zou het nog wel eens kunnen, dat het uienperceel schoon en voor het moment klaar is. Ook voor een voedzame lunch gezorgd idvv een risotto. Niks weerhoudt me kortom van een lange, vruchtbare middag terroriseren van rug en knieën. Ze doen hun best, moet ik zeggen, maar het blijven zwakke plekken.

 Natuurlijk kijk ik alweer verder. Het leven houdt niet op bij een opgeschoond uienperceel. De bak van de kas kan natuurlijk, maar ik zoek iets subtielers. Het vrijmaken cq terugzoeken van de druivenplantjes lijkt me wel een aardige. Overzichtelijke klus, al zou je het niet zeggen, als je de plek zou zien. En vooral ook dankbaar om de plantjes weer vrij in het zicht te krijgen. Iets wat muv van de kas voor ieder perceel geldt, waar het onkruid de overhand heeft gekregen.

 Het is zo'n typisch moment waarop 'niet vooruit te branden' op het punt staat om om te slaan naar 'alles tegelijk willen'. Een stuk of zes klonen incl. mezelf en ieder aan de slag met zijn eigen takenpakket. En at zes weken lang .... als je het nou over wensdromen wilt hebben.

Doortasten

 Geen gelul vandaag. Een tweede koffie mag nog net en dan aan den slag! Tijd dat er schot in het verwijderen van het onkruid komt. Ff geen maaien. Dat kost teveel tijd. Me vandaag direct verliezen in het gepiel. Het gaat vooruit, maar vooralsnog ben niet ik het, die aan de knoppen zit. Het lijkt wel wat op een archeologische opgraving van een stad. De contouren zijn er maar de details liggen nog bedekt onder een dikke laag aarde. En niks met bulldozers en zo, maar met een krabbertje en veger & blik.

 Ik ben benieuwd wat de stand van zaken zal zijn waarop de tuin de winter in gaat. Af en toe overvalt me de vrees, dat de kas dan nog steeds niet zal staan. Het is nog net geen nachtmerrie maar het idee jaagt het zweet uit de poriën. Aarde was het wat ontbrak. Nu moet voor die aarde eerst het onkruid verwijderd worden. Stilstand is achteruitgang! Op naar de uien.

Zomeren?

 Na de hondenronde was het idee om verder te gaan in de tuin. Een dreigend onweer houdt mij daar voorlopig van af. Jammer, want minder opgeschoten dan gehoopt. Behalve dat een enorm gepiel is, mn tussen de wortels, ben ik iets te enthousiast geweest met het aantal rijen uien, waar tussenin nogeens twee rijen wortels staan. Het staat te dicht op elkaar om fatsoenlijk bewegen en dus werken mogelijk te maken. Nu niet alleen het gedoe met het onkruid maar ook nog eens verdomd goed oppassen, dat ik geen uien vertrap. Zes rijen met uien maximaal volgend jaar. Als dat niet genoeg is, dan verder in het tweede wortelperceel.

 De tijd gebruikt om de zomeropstelling van de binnenplaats verder af te maken. Het geloof blijft pushen. Een bbq hebben we ook al gehad. Nu enkel het zwembad nog. Vorig jaar was het volgens mij allang schoongemaakt en gevuld met leidingwater.

Opschakelen

 Vóór twaalven de tank leeg gemaaid. Kijk, dit begint erop te lijken. Ff mijn luchtwegen laten bijkomen. Het piept niet zo als gisteren maar schuren en krassen doet het wel. Belgische hoptroepen ingeroepen en over een half tot een heel uur moet het verder kunnen met de slag. Zien of het heetst van de dag te doen is. De temperaturen zijn nog geen dertigers tenslotte. Het zou mooi zijn om het uienperceel vandaag onkruidvrij te krijgen. De greep is aan de hoge kant, maar niet onmogelijk.

 In de bak voor de kas groeit het onkruid in een tempo, dat je bijna naar glyfosaat zou grijpen. Het zou kunnen. Heb het spul staan, gekocht op zo'n moment jaren geleden dat het me bijna teveel werd, maar tot op heden niks mee gedaan. Na de uien maar eerst voor de toekomstige kas gaan. De kolen zijn nog niet klaar voor de volle grond. Bovendien kan het een en ander met een beetje goede wil gecombineerd worden. De combi zou zelfs stimulerend kunnen werken.

Settings

 Tijd om richting tuin te verkassen. Onweer in de middag, als je weeronline mag geloven. Onweer heeft als eigenschap, dat het meestal lokaal is. Voor hetzelfde geld dus niet boven Coves hoeft los te barsten. Maar ik ga daar niet op gokken. Gokken doe ik tegenwoordig al genoeg en de lol is daar alweer grotendeels van af. Het aantal credits van de fruitmachine wordt blijkbaar in een cookie op mijn Pc vastgelegd en is inmiddels zo buiten proportie hoog, dat het zo goed als onmogelijk is om met lege handen te komen staan en dat maakt het spel een stuk minder interessant. Kunnen verliezen hoort bij de kick. Nu is het zoiets als het bijna halve miljard wat ik als transportondernemer op mijn bankrekening heb staan. Dan maak je je ook niet meer druk om een snelheidsboete hier of een rood stoplicht daar. Het doet afbreuk aan de werkelijkheidsbeleving.

 Waar ja via de tuin en het weer niet terecht kunt komen. Terug maar. Eerst een tankje leeg maaien en dan weer tussen de uien en wortels duiken en hopen in een 'flow' te geraken. Lukt dat niet blijft het gewoon een domme bezigheid waar ik niet om zit te springen. Lukt het wel dan levert het voldoening en zelfs lol op. Een wereld van verschil. Dezelfde tuin. Zelfde perceel. Zelfde onkruid. Andere verwerking tussen de oren.

Dubbelop

 Een andere droomthema wat vannacht maar ook al met regelmaat voordien is gepasserd, is het hebben van een ander, naast mijn eigen vrouw. Minnares? Vreemgaan. Geflirt. Per saldo gebeurd er altijd weinig, behalve dat er een opvrijerig sfeertje hangt. Dit kan niet letterlijk bedoeld zijn. Geen wensdroom. Als ik me ergens niks bij kan voorstellen is het een tweede vrouw in mijn leven. Ik heb aan eentje mijn handen meer dan vol.

 Je aandacht over twee personen verdelen en het bestaan van die ander tenminste voor één van beide verborgen houden. Het lijkt me een crime. Ik moet nu soms nog de naam van Y. inslikken als ik Mariana bedoel te zeggen. Dat kan alleen maar fout gaan. Ik zou ook niet weten, waar ik de tijd vandaan zou moeten halen. En dan al die smoezen, die je moet verzinnen, om je afwezigheid te verklaren. De plekken bedenken, waar je ongezien kunt vertoeven met de nwe vlam. Etc.

 Nee, letterlijk kan dat thema niet genomen worden. Hoe zou je het dan moeten zien? Het verlangen naar een ander leven? Naar een aanvullend leven? Ik zal er mijn gedachten eens op los laten.

Complex

 .... met een gezelschap op de fiets naar een vakantiebestemming. Vertrekplek is herkenbaar als de hof van mijn ouderlijk huis. Garage links, serre midden, stalletje rechts, tussenliggende deel betegeld met van die vierkante stoeptegels. Vreemd genoeg staat iedereen met zijn/haar fiets in de serre. Er is discussie of we wel alles bij ons hebben. Is geen beddengoed nodig? Ik zeg, dat ik ervan uit ga, dat dat ter plekke aangeboden wordt. Hetzelfde voor borden en bestek. Voor onderweg is er stokbrood en de grapjas die ze mee moet nemen plet ze alvast 'omdat dat toch gaat gebeuren onder de snelbinder'.

 

 In feite staan we al een tijd op het punt van vertrek, maar komen er steeds weer nieuwe vrgn. Zo ook of de achteringang van de garage wel afgesloten is. Wat volgt is een hele toestand over sleutels. Sleutels die niet passen. Verroeste sleutels. Doormidden gebroken sleutels. Etc. 

 Of we uiteindelijk vertrokken zijn? Geen idee.....

Doorstart

 Nog 3,5 perceel te gaan (uien meegeteld) wat het verwijderen van het te enthousiast groeiende onkruid betreft. Laat ik de twee percelen met bessen en druiven even buiten beschouwing. Ook daar moet wat mee. Mn de druiven zijn zoek. De aalbessen heb ik zo goed en zo kwaad als het ging al vrijgemaakt. Maar dat is voor aan het eind van de rij. De plek waar de kolen moeten komen te staan moet nog en het deel waar wortelgewassen staan muv de wortels dan. Die laatste is best nog te overzien. Of dat ook het geval is, als ik er aan toe ben om het perceel te schonen is afhankelijk van de hoeveelheid tijd, die de rest me gaat kosten.

 

 De kolen staan op de binnenplaats in potjes net als twee partijtjes stambonen, maar die moet nog ontkiemen. Gekocht in pakjes van 100gr. Al diverse jaren gebruikt en vaker dan eens moeten herzaaien. Desondanks zit ik volgens mij nog niet op de helft van de inhoud. En dat met een geadviseerde houdbaarheidsdatum van 2019. Als je 100 gr in drie jaar wilt 'op' gebruiken èn je niet tot één soort boon wilt beperken èn stam- zowel als stokbonen wilt zetten, moet je wel heeeeeeeeel erg van bonen houden, want je verzuipt er gegarandeerd in. 

 De kolen doen het in vergelijking met wat in de kweekbak heeft gestaan heel aardig. Ik vrg me af of ik de plantjes, die met z'n vieren in een potje staan, omdat alle vier de zaadjes zijn opgekomen, nog ga verspenen. Heb me vooralsnog beperkt tot vloeibare bemesting. Maar hoevaak moet dat? Eenmaal per week? Lijkt me teveel. Eenmaal per mnd? Lijkt me aan de krappe kant. Eenmaal per twee weken dan maar?

Herontginning

 Blij, dat het deel van de uien (en wortels) dat compleet door het onkruid was overwoekerd weer terug is in nette schone herkenbare rijen. Het is nog wel een dag of twee werk voordat het hele perceel weer toonbaar is. Slecht jaar. Niet enkel vanwege het weer, ook mijn eigen inzet heeft te wensen overgelaten. Was het weer voor tuinwerk te doen, lag ik in bed koud te hebben of liep in de naweeën als een zombie door het huis.

 

 Kan ik me wel voornemen om de volgende keer ondanks alles gewoon aan de slag te gaan als het weer het toelaat. Dat zou betekenen, dat ik dit jaar de kantjes er vanaf heb gelopen en niet gedaan heb wat gekund had. Daar teken ik indringend protest tegen aan. Het stressen heb ik afgezworen, maar als het niet gaat, gaat het gewoon niet en valt er weinig anders te doen dan je daar (letterlijk) bij neer te leggen.

 Hoop ook dat in de rest van wat misschien straks een zomer genoemd kan worden, niet teveel van deze verkeerde combi's voorkomen. En als, dan graag op regenachtige dagen plannen. Maar beter is helemaal van niet. Tussen de buien door werken is al moeilijk genoeg.

Relativering

 Zo af en toe heb je ze. Dit is dan wel een oudje (2015) maar dat doet geen afbreuk aan de inhoud. Klimaatsveranderingen gaan over een exponentiële veelvoud van eeuwen, niet over jaren. Hele artikel hier:

'De aarde kan best een paar graden warmer'

 

  Een paar highlights:

 "Er is geen enkele reden om aan te nemen dat klimaatverandering nou zo verschrikkelijk is. Tenzij je fondsen werft voor Greenpeace of een politicus bent die zich als redder van de mensheid presenteert. Dan heb je er baat bij om de boel te overdrijven. De realiteit is dat het klimaat nauwelijks invloed heeft op ons welzijn en onze welvaart. Er wonen gelukkige en rijke mensen in bloedheet Singapore maar ook in steenkoud Canada. Er zijn mensen ongelukkig en arm in bloedheet Kenia maar ook in steenkoud Mongolië."

 

 "De jongens en meisjes van het KNMI moeten doen waarvoor ze betaald worden: het weer voorspellen. Ze hebben nul expertise op het gebied van klimaatbeleid. Ze weten niets over energiebeleid en niets over economie en moeten dus hun mond houden. Nee, ik vind ook niet dat ik de onderhandelaars op de klimaattop in Parijs tekort doe. Er is niets verrassends uit die top gekomen. Er is geen enkel verband tussen de doelstellingen en het gevoerde klimaatbeleid. Wat dat betreft zijn deze klimaatafspraken net zoiets als de wereldvrede: Het zou goed zijn als die er is maar we gaan verder met vechten."

 

 "Armoede is een groter probleem dan klimaatverandering.  Help je de armen door de uitstoot van broeikasgassen terug te dringen of door de armoede te bestrijden? Een belangrijke vraag waarop nog niemand een duidelijk antwoord heeft."