Hoe hard ik me ook heb verzet, het was onvermijdelijk, dat ik eens mijn neus bij het jagen moest laten zien. Sinds een paar jaar verantwoordelijk voor de jacht op mijn eigen terrein, heb ik die taak uitbesteed aan een stel bejaarde Fransen, die naast de categorie ongedierte (vos, wildzijn, das en moerasbever) ook jaagt op eenden, hazen, reeën, herten en diverse vogels waarvan fazanten en patrijzen aan de vooravond van het seizoen speciaal uitgezet worden en bijna met de hand te vangen zijn.
Gisteren is het me niet gelukt om de vriendelijk doch dringende verzoeken om toch eindelijk mee te gaan op de jacht aan de kant te schuiven. Vanochtend dus, de laatste zondag van het jachtseizoen warm aangekleed en ruim voor achten bij de schuren van de buren. Drie jagers, twee honden en een toeschouwer. Ter begroeting kwam een veldfles uit de binnenzak, waarvan de inhoud in de schroefdop werd gegoten en mij werd aangeboden. Sterke drank op nuchtere maag. Lijkt Slovenië wel. Was ik niet wakker geweest, dan had deze, duidelijk in eigen beheer gestookt 'eau de vie de pomme' mij wel in het licht gerukt. Nadat de anderen hun slok hadden gehad, werden fluoriserend roze hesjes uitgedeeld en het plan voor de ochtend besproken. Twee jagers zouden zich bij Libertix opstellen met zicht over de weilanden en ik zou met de andere jager en beide honden in een omtrekkende beweging via de bossenpartijen op de wachtenden afgaan en alles wat aan wild voor ons zou vertoeven opjagen in de richting van de geladen geweren. Na twee uur wandelen en nog een slok uit de veldfles ging ik met lege handen naar huis. Gelukkig. Al twee keer mijn deel gehad dit jaar.
(Restant reünie-blog)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten