Ja, nee dus!

(27/11/2008) Gisteren weer niet in staat geweest om de kopopstekende onrust te ontzenuwen. Om drie uur richting St. Yrieix gelopen. Ruim anderhalf uur te voet over weggetjes waar best een half uur of langer niks of niemand langs kan komen. Geen angst, geen verkramping van mijn ademhaling, geen nare gedachten, niks. Eenmaal in St. Yrieix bij de garage blijkt, dat ze nog niet klaar zijn en hoewel ik in feite alle tijd van de wereld heb, gaat er dan iets mis en schiet het weer verkeerd. Na de nodige ontspannnende inspanning alsnog voor een verhoging van de kalmeringsdosis gekozen en na een half uur doorzetten eindelijk wat ontspanning in mijn lijf en weer de mogelijkheid om kalm te ademen. Why o why?? Dit heeft niks met angst te maken en al helemaal niet met doodsangst, dan had me het zweet moeten uitbreken op weg naar St. Yrieix en niet daar ter plekke op steenworp afstand van het ziekenhuis!! Wat is het, waardoor komt het en vooral (!) hoe krijg ik het mechanisme gestopt, voordat vanuit mijn onderbuik bij wijze van spreken alles verkrampt t/m mijn kruin!!