(27/10/2008) Gisteren een tijdje zitten denken over hoe het nu verder moet, hoe ik het mezelf wat makkelijker kan maken om terug in mijn spoor te komen. Niet dat dat schokkend nieuwe inzichten heeft opgeleverd, maar inmiddels weet ik dat het goed is om ook de meest voor de handliggende zaken af en toe opnieuw te benoemen. Net als bij de dingen die je heel gemakkelijk vergeet als ze weer goed gaan, zijn er ook valkuilen, waar je het bestaan van vergeet als je ze voorbij bent, terwijl de kans natuurlijk klein is, dat het bij die ene duik blijft. Zo moet ik me meer richten op de dingen die wel functioneren ipv mijn energie steken in wat niet functioneert. Dat is een hele ouwe, maar daarom niet minder actueel. En deze is redelijk algemeen toepasbaar, zowel op mensen, relaties, dingen, klussen, het leven, etc. bijvoorbeeld meer focussen op de overeenkomsten ipv richten op de verschillen. Soms werkt het en soms niet.
Wat ik tot verkort heel goed kon en wat ik vast niet verleerd ben is het genieten van wat ik gedaan heb ongeacht of het nou iets alledaags als grasmaaien is of iets bijzonders als het repareren van de tractor. Nu sta ik bijvoorbeeld ’s morgens op en kan me verbazen over het feit, dat ik nog leef maar denk toch niet “Joepie!”. Ook de gretigheid om aan de dag te beginnen is nog niet wat het geweest is. Ik zie over het algemeen meer tegen de dag op dan dat ik blij ben om eraan te beginnen en dat weer niet uit een algemeen negatief gevoel of zo, maar gedreven door zoiets stoms als de gedachte “overleef ik deze dag?”
De afgelopen dagen ben ik soms in staat geweest om die gedachten aan de dood, het sterven of iets niet meer mee maken enigszins te relativeren, er zelfs de draak mee te steken. Misschien wel meer mijn methode dan een figuurtje maken en dat in een gezellig ingerichte kamer wegstoppen.
Dacht vandaag tijdens de afwas, dat het in feite toch weer langzaam uitdraait op een verwerking volgens mijn eigen aanpak. Alle hulp van buiten af heeft zijn/haar functie gehad, de ene zijstraat iets meer dan de andere maar uiteindelijk doe ik het niet alleen zelf, maar doe ik het ook op mijn manier. Hetzelfde geldt voor alle informatie en steun van buiten af. Teveel om op te noemen qua onderwerp of persoon, maar al dat had geen zin gehad, als ik niet steeds maar weer en soms meerdere keren per dag mezelf had gedwongen en nog zal dwingen om door te gaan. Steeds maar door, door en verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten