Vandaag wilden de voeten niet in de schoenen passen en zo ging het in laarzen naar de zeswkndienst, die door omstandigheden al na vier wkn werd gehouden en aansluitend naar de gemeenschappelijke maaltijd. Weer buiten de deur met de lunch.
De tocht naar de kerk is het langste eind dat ik in de afgelopen dik vier wkn heb gelopen. Was niet alleen aan mijn voeten maar eigenlijk meer aan het geheel van mijn benen te merken. Was blij om in de kerk op een stoel neer te kunnen ploffen. Misschien wat onbeleefd. De rest van de aanwezigen bleef de dienst staan. Schijnbaar hoort dat zo.
De maaltijd was in La Prut en die tent zat vol met rouwgezelschappen. Ons inclus waren het er vijf. Allemaal met een priester die de maaltijd met een gebed inleidt en aan het eind, wat hij bepaalt, weer afsluit. Net binnen en aan tafel moesten we opstaan vanwege zo'n gebed, dat zo luid werd voorgedragen, dat ik het idee had, dat het voor de hele zaal gold en mijn tafel vervolgens met de soep begon ipv op onze eigen priester te wachten, wat de rest bleek te doen. Groentesoep, vegetarische sarmale en cozonac als toetje. Eens niet de standaard hap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten