Doet Oekraïne het in de aanpak van de oorlog zoveel anders dan de Russen? In een paginagroot artikel in de FAS mensen uit een dorp onder de rook van Kiev aan het woord gelaten. Een aantal oorlogsweduwen en een moeder die haar zoon ingekist zag terugkomen.
Het enthousiasme, waarmee net na de inval bijna iedereen zich vrijwillig meldde, is voorbij. Je wordt opgeroepen voor je nummer en dan gaan de meesten wel. Ondanks de miljarden, die het Westen al heeft overgemaakt, en de geschonken uitrustingsonderdelen krijgt men slecht een gedeeltelijk uitrusting en moet de rest zelf aanschaffen. En niet de goedkoopste spullen zoals bijv. nachtkijkers. Daar helpt het dorp dan financieel in mee.
Dan gaat het richting front. Niks geen 3 mndn training in de meest noodzakelijk handelingen. Die moet je maar van je collega's leren, die al aan het front zijn of zijn geweest. Oorlog is verschrikkelijk en een loopgravenoorlog zoals bij Bakmuth is nog tien keer zo erg. Het is vooruit rennen voor terreinwinst of bij gewonden dan wel overwicht van de tegenpartij in de tegenover gestelde richting. En steeds maar hopen, dat de kogels je missen.
De soldaten van Oekraïne hebben wat meer discipline en gebruiken hun hoofd beter. Desalniettemin zijn aan hun kant ook massaal doden te betreuren, die ze dan itt de Russen niet op het slagveld laten liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten