Verlangens

 Boodschappen gedaan. Is tenminste nog iets nuttigs uit mijn handen gekomen vandaag. Het hangt bij mij al een paar dagen tussen de goede en de verkeerde kant zonder richting te kiezen. De ene dag moeër dan de andere. De lichaamstemperatuur schommelt wat op de koortsgrens. Het hele lijf stijfjes. Het weer werkt ook niet mee. Indirect. Het houdt me meer binnen dan me lief is. Waar de alternatieven om bezig te zijn redelijk beperkt zijn. En dan denk ik rijstebrij, heudkees, nonnevotten of wafels. Lijk drs P. wel.

 Flitsen uit het verleden die vaak met gerechten te maken hebben en anders met plaatsen en plekken waar het goed toeven was. Die gerechten kan ik dan proberen te maken. Oa van de uitstekende website Zelfmaakrecepten.nl. Met de plekken en plaatsen gaat dat minder. Is soms wel jammer. Een dagje terrassen in Parijs of Rome. Je zou moeten kunnen 'beamen' zoals door Scotty in Star Trek. Het zou dagen als deze in een heel ander licht zetten.

Ontrouw

 Komende weekeinde is weer een F1-race (Australië) en die ga ik mooi niet kijken. Vier uur en zeven uur 's ochtends zijn de aanvangstijden voor training, kwalificatie resp. race. Om vier uur lig ik nog op één oor en drie uur later raap ik mijn zeven zinnen bij elkaar om met een deel van de honden aan de wandel te gaan. Misschien lukt het einde van de race bij de eerste koffie. Meen me te herinneren dat de races om en nabij de anderhalf uur duren. Zolang ben ik niet met de honden bezig.

 Vooralsnog loop ik 's ochtends maar één van de twee rondes en 's avonds soms ook. Volgende week zien of we terug kunnen naar het oude schema. Mijn persoontje de klos in de ochtend en Mariana aan het eind van de middag. Zeker is het nog niet. Wat mijn voeten/enkels/kuiten betreft is vooruitgang onduidelijk. Achteruitgang trouwens ook.

Schrapen

 De 62 gaan we deze mnd niet halen. Zelfs de 60 niet. Het woordenreservoir voelt leeg aan. Onderwerpen dienen zich niet aan. Tenminste niks wat inspireert. Nederlandse onderwerpen (stikstofcrises, BBB succes, mogelijke val van het kabinet) zijn in feite dubbel. Heb er wel een mening over, maar het treft mij niet, enkel de hervorming van pensioenen zou me kunnen raken in negatieve zin. Europese zaken zijn, hoewel ze me wel kunnen betreffen, in feite nog een verdere van mijn bed show. Bovendien heb je geen enkele invloed op de beslissingen, die daar worden genomen.

 Die invloed zou je hier wel moeten hebben. Zeker op lokaal niveau. Daar komt echter weinig van terecht. Net als dokters je hier maar mondjesmaat informeren over het hoe, waarom en de ev. consequenties van een ingreep, communiseert ook de gemeente alleen in voorschriften en verboden. Neem de aanleg van een riolering. Het EU-geld is binnen, met de aanleg kan worden begonnen. Zover hebben we het via de lokale tam-tam begrepen. Er liggen ook stappels buizen en bergen grof zand en grind op diverse plekken in het dorp. Maar wat dat gaat betekenen qua overlast, aansluiting, kosten, etc. Geen woord. Geen info-avond. Geen inspraakprocedure. De beslissing is genomen (EU voorschrift) en voor de bewoners van Coves is het slikken en desnoods stikken.

 De buizen zijn trouwens erg klein van omvang. De grootste diameter is 20 cm of 30 cm. Dat kan nooit genoeg zijn om iets van 200 huizen op aan te sluiten. Daarbij loopt de overkant bergaf naar de weg. Die hebben het makkelijk. Van onze kant moet je hellingopwaarts naar de weg. Dat is tegennatuurlijk. Dan moet het hele systeem anders om gelegd en de septictank omzeild worden. Een extra opvangbak met een vuilwaterpomp is geen alternatief. Dan moet alsnog de hele binnenplaats en de parkeerplaats voor het huis open en betaal je voor het reinigen van de septictank en het gebruik van de riolering. De vrg is sowieso of ze de mensen kunnen dwingen om van de riolering gebruik te maken en wie betaalt al die bijkomende kosten.

Ruimte

 Het is stil in huis. Je hoort enkel de ventilatoren van de Pc. Afwas is gedaan. Het is nog vroeg in de middag. Vrije tijd. Wat te doen? Als ik kies voor wat het eerst in me op komt, kruip ik terug in bed. Wat me anderzijds weer niet de bedoeling lijkt. Levert eerder een schuldgevoel op dan het voldoening geeft. Dan iets anders waar die voldoening wel tot z'n recht komt en het element 'moeten' afwezig is.

 Een krant kan of een boek. Al roept het ter hand nemen van een boek steeds weer een zekere innerlijke weerstand op. Geen idee waarom. Zou het kunnen, dat ik me niet toe sta om me in een boek te verliezen? Zo'n beetje vergelijkbaar met in bed kruipen? Er zijn gelukkig andere alternatieven zoals de al eerder genoemde krant of puzzelen of bijv. bakken. Ja, zin in. Wat me weerhoudt is het gebak in de koelkast. Een verrassing van Mariana. En dan hebben we de truck nog ...

Onbalans

 Waar het fysiek weer redelijk functioneert, schiet het met het moreel niet op. Enthousiasme is ver te zoeken. Eerder de neiging om me terug te trekken in een hoekje of holletje en de wereld aan me voorbij te laten gaan. Kan niet. Ik weet het. Het weerhoudt helaas niet het regelmatig de kop op steken van de neiging om af te haken. Winterslaap. Het is er te laat voor. Dan maar een voorjaarsslaap of direct overschakelen naar de zomerversie. Een onbewoond eiland mag ook met voldoende eetbaars en drinkbaars. En een Pc. Een internetverbinding is niet eens nodig. Geen moeten, enkel kunnen mocht ik willen.

 Zien dat ik me met het staartje van de afwas weer enigszins op de rails krijg. Meer hoeft niet vandaag. Mag wel natuurlijk.

Inzichtje

 Twee siësta's op één dag en naarmate de dag/avond vordert. klaart mn mijn hoofd op. Zowaar de afwas nog aangepakt en grotendeels afgerond. Bij zo'n berg als het nu alweer was geworden, gaat het meestal in 2 étappes.

 Afwas, was, koken en meer van die terugkerende onzin is de feitelijke toestand van volwassen/zelfstandig zijn. Niks wordt voor je gedaan. Je mag alles zelf doen. Wat, zeker met een baan, zoveel tijd opslokt, dat weinig ruimte blijft voor al die mooie plannen, die je voor je zelfstandigheid heb bedacht. Ook zonder baan slokken de noodzakelijke routines meer tijd op dan mij lief is. En daar hoef je bepaald niet voor met je fysiek te sukkelen.

 

 Hopelijk gaat het morgen weer wat beter. Daarbij hoeven we het niet van het weer te hebben. Als het niet regent is het te koud. Volgens de voorspelling is het wachten tot de tweede week van april voordat de neus weer buiten de deur gestoken kan worden om iets actiefs te doen. Hopelijk zitten ze er naast.

Moe

 Wit!. Alles is weer wit. Van zomerse dagen terug de winter in. Maart. Ach ja. Waar het weer de verkeerde kant op gaat, gaat het met mij beter. Ietsje. Zou zo weer het bed in kunnen en dan was ik er vanochtend pas bij tienen uit. Het terugnemen van de hondenronde(s) in de ochtend schiet zo niet op.

Inzakker

 Niet mijn dag. Moe. koud, koorts. Een pesterijtje of gaat het weer de verkeerde kant op? Een hangerige dag. Zelfs de afwas was me teveel. Met m'n duffe kop wel d'r op uit gegaan om mijn pillenvoorraad aan te vullen. De meid achter de balie zocht alle doosjes bij elkaar, paste indien nodig het aantal pillen aan en op het eind concludeerde ze, dat van een middel niet voldoende voorraad was.

 Dan denk je, doe me de rest en dan haal ik elders wat mist of kom over een paar dagen terug. Wat ze had was tenslotte al goed voor 2 mndn. Maar nee, iets met een ontbrekend nummer op het recept maakte dat het alles of niets was. Ze pakte alle doosjes weer bij elkaar inclusief die met het aangepaste aantal pillen en bracht alles weer waar het vandaan kwam. Het  kan aan mij liggen, maar dat was de verkeerde volgorde van werken. Gelukkig had een andere apotheek wel alles op voorraad. Zijn we weer voor 3 mndn ingedekt.

Geknipt

 Gisteren bezig geweest met het bijspijkeren van mijn snoeikennis. Vandaag de opgedane kennis in praktijk gebracht. Weet nu weer wat bedoeld wordt met 'gesteltakken'. De rest is of logisch of afhankelijk van eigen smaak en inzicht. Dooie takken. Weg. Oude takken. Weg. Kruisende takken. Weg. Dan nog wat met zijtakjes en spul dat te laag bij de grond zit. Ook domweg kortwieken hoort erbij.

 

 Al doende wordt de bedoeling van toegankelijkheid voor licht en lucht duidelijk. Direct ook maar naar de mogelijkheid van stekken gekeken. Niet dat dat al aan de orde is, en ik het tegen de tijd dat het zo ver is -over een jaar of 10- alweer vergeten bene, maar het is kennis voor de onderliggende, secundaire verstandsniveau's. Globaal blijft er altijd wel iets hangen, wat later als opstapje naar het opfrissen van ooit opgedane kennis kan dienen. Bovendien bleek het allemaal redelijk simpel en voor de hand liggend. Al is door de jaren heen gebleken, dat ik geen gelukkige hand heb in het stekken van planten.

Suf

 11:03, ochtend wel te verstaan, en ik schrik wakker achter mijn Pc. Net drie uur boven water. Surfen op het internet is blijkbaar een danig slaapverwekkende bezigheid. Zou anders niet weten waarom het meestal achter de Pc is en dan nog zo vroeg in de dag, dat ik domweg in slaap sukkel. Heeft niks met het terug zetten van de klok te maken. Itt de vele mensen die daar last van schijnen te hebben, is voor mij de klok het enige wat telt. Kwart over acht is kwart over acht en niet kwart over zeven omdat dat gisteren zo was.

 De voorspelde miezer van vannacht was domweg een stevige en niet bepaald korte plensbui. Dus die tuin gaat zeer ws niks worden. Kan de ochtend nog zo prachtig zonnig zijn. Moet dat nog ff checken. Denk dat mijn benen niet rouwig zijn als het urenlang gehurkt of geknield bezig zijn niet door gaat. Heb dat de afgelopen dagen proberen te vervangen door een gebukte manier van werken, zoals de meeste mensen volgens mij in de tuin werken, maar onwillekeurig ga ik steeds weer door de knieën. Niks zo hardnekkig als gewoontes.

Prematuur?

 Geen hoofdpijn maar pijn aan mijn hoofd. Mijn knar verbrandt. Voorjaarszon. Twee dagen. Wie denkt er nou in mrt aan om een hoedje op te zetten om hoofdhuidverbranding te voorkomen? Dat zoiets in juni of zo aan de orde is, is begrijpelijker. Die paar haren die er nog liggen houden de zon niet tegen. Dat snap ik ook wel. Maar in mrt??

Net niet

 Jammer van de regen anders was vanmiddag de rest van de champagne soldaat gemaakt. Ondanks de initiële stijfheid vanochtend goed bezig geweest. Op wat randdelen na is het bessenperceel gedaan. Dus bijna het eerste perceel opgeschoond. Het volgende 'slachtoffer' wordt het oude aardbeienperceel. Na dit seizoen wordt het perceel geruimd. Het perceel is duidelijk minder vuil. Wie weet morgen misschien.

 

 De regen heeft niet doorgezet. Een herstart mijnerzijds ook niet. Genoeg gedaan en weer stijf als een plank. Beweging helpt. Je moet er wel zin in hebben. We houden het bij de voldoening voor vandaag.

Grondig

 Fluks die tweede koffie naar binnen gieten en de tuin in. De afwas moet maar ff wachten. Stijf als een hark maar met het vooruitzicht van een aantal regenachtige dagen proberen zover mogelijk te komen met het bessenperceel. Het is een aangename, zonnige ochtend die in de loop van de dag volgens de verwachting overgaat in miezerig weer. Jammer maar een paar dagen rust kan aan de andere kant ook geen kwaad.

 De grond is in feite nog te nat. Je schudt ze niet zo 1, 2, 3 van de wortels van het onkruid. Voor het gemiddeld compostonkruid is dat geen probleem. Dan komt de aarde naar verloop van tijd vanzelf weer terug op de tuin. Bij het wortelonkruid werkt dat anders, omdat het weggegooid wordt en dus verloren gaat. Dat vochtgehalte luistert nauw. In feite is de grond of te nat of te droog. Het ideaal ligt daar tussenin en komt verhoudingsgewijs maar mondjesmaat voor. Het is dus eigenlijk altijd wel behelpen.

Tegenvallerd?

 Bevredigend maar wat gaat het godvergeten langzaam. Langer in de tuin bezig geweest dan gisteren maar minder gedaan. Wat gisteren drie dagen leek te gaan kosten worden er makkelijk vier. Minstens. De vertraging zat er wel een beetje in. Na mndn niet of nauwelijks bewegen vanwege de nodige aanslagen op het fysieke gestel, is het nog niet eens zo gek wat gedaan is. Nu doorzetten. Morgen weer. Souplesse en uithoudingsvermogen. Je krijgt het niet van achter de Pc zitten

Verzameld

 Inmiddels 86,39 % bij elkaar gereden. Behalve het Britse eiland zijn de resterende procenten versnipperd over heel Europa. Check weliswaar alle te rijden routes vooraf op mogelijke grijze delen maar zelfs voor een honderdste procent betekent het vaak dat meerdere routes gereden moeten worden. Het is sprokkelen.

 Ondertussen staat een update in de wacht en worden we lekker gemaakt met voorbeschouwingen van wat de nwe uitbreiding naar mn voormalig Joegoslavië gaat inhouden. Beide zullen mijn bij elkaar gereden percentage aan wegen wederom verwateren. Graag bij die uitbreiding niet teveel op een bedrijfsterrein doodlopende wegen. Daar valt op het ogenblik nog het meeste te halen. Je route moet er dan wel op z'n minst langs gaan. Voor omrijden is de geplande tijd, waarbinnen de opgehaalde vracht afgeleverd moet zijn, vaak te kort.

 Wat een gelul weer. Je zult er maar mee bezig zijn. Voor de gemiddelde computerspelfanaat is ETS2 natuurlijk een suffe bedoening. Geen spanning, geen geschiet, geen groeiend wapenarsenaal, geen kick, geen stress, geen adrenaline, geen gezoek, niks geen verzamelen, geen einddoel, etc. Dishonored_2 was wat dat betreft een mooie middenweg. D'r is inmiddels nog een ander spel wat me qua beschrijving wel aantrekt, maar me vooralsnog te duur is. Kom zo gauw niet op de titel. Genoeg zeperds geleden.

Stand

 Dit is het 12.000ste bericht op dit blog. Taart, vlaggen, champagne. Had iemand me daar ooit toe in staat gezien, had ik hem/haar/het uitgelachten. Een boek, dat zag ik wel zitten maar alle aanzetten liepen steeds weer vast, in het niets, dood. Kijk je nu terug met 2 stukjes per pagina, zijn dit inmiddels 6000 pagina's. Met 450 pagina's per boek, het moet wel lekker in de hand liggen, kom je op een boek of 13. Het genre, waar ze onder zouden moeten vallen, zou ik zo direct niet weten.

Onthoofd

 De kop is eraf. De eerst meters zijn gemaakt. Had natuurlijk meer gewild maar dat zagen de voeten niet zitten. Het gehurkt werken werd me niet in dank afgenomen. Forceren leek me niet de juiste aanpak. Morgen weer verder.  Het onkruid heeft vorig jaar duidelijk teveel ruimte gekregen. Mn de wortelvermeerderaars hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt. De zooi krijgt me nog eens zo ver dat de chemie te hulp wordt geroepen.

 

 Optimistisch benadert is bijna de helft van een perceeltje onkruidvrij gemaakt. Meer realistisch gezien praten we over eenderde. Dat wordt dus drie dagen pp (per perceel). En dan is dit het bessenperceel, dwz het is al met regelmaat bewerkt geweest. Dat zal ook gelden voor de aardbeienpercelen waarna het echte werk kan beginnen.

Stadten

 Vermoeiend zo'n dagje er tussenuit, al betreft het vnl prettige bezigheden. Dat wordt geen nachtwerk vandaag. Niet dat het dat anders wel geworden was. Bedtijd is al tijden zo rond tienen in de avond. Soms vroeger, zelden later. Wintertijd? Zou kunnen. In dat geval gaan we het de komende wkn merken als de klok weer verzet is en de avonden langer licht is gegund.

 Na het inslaan voor de innerlijke mens en vooral de innerlijke hond in Old Lisbon terecht gekomen. Een Portugees restaurant. Een van Mariana's voorkeuren. Daar zijn er drie van volgens mij. De Portugees, de Chinees en Crama Veche, een Roemeens restaurant in een werfkelder. Ze bestudeert in alle drie de gelegenheden altijd uitgebreid de kaart om vervolgens hetzelfde te bestellen als altijd.

 Dit keer was het hoofdgerecht anders. Zonder vlees, want vasten, en zonder vis, want dat mag niet op alle dagen. De pasta, tagliatelle met een roomsaus van eekhoorntjesbrood mocht er wezen. Je kunt het makkelijk zelf maken en toch bevalt het in een restaurant altijd weer beter. De entourage, de bediening, meestal ook de bereiding. Het is jammer, dat je aan het eind altijd de beurs moet trekken en een veelvoud neertelt in vergelijking met de fabricage in eigen beheer.

Bevoorrading

 Was ophangen en naar de grote stad. Het uitje kost het grootste deel van de dag. Hondenvoer is weer nodig. 100 km rijden is daarvoor bijna goedkoper dan thuis laten bezorgen. de tijd buiten beschouwing gelaten. Na afgestapt te zijn van Hill's, 2x Brit voor 1x Hill's, is het met vijf viervoeters nog steeds een aardige hap uit het maandbudget. Bij zo'n 400 gram pdphond kom je op ongeveer 15 kg per week uit. Dat is een zak bij Brit. Hornbach houdt het nog steeds op 140 lei per zak. Kortom bijna 600 lei per vier wkn. Alles globaal. Volgens mij zijn we iets royaler en bovendien zijn d'r nog twee van die teckels, die met enige regelmaat bijgevoerd willen worden ondanks alles wat de buren hen toestoppen.

 Online kosten de zakken incl. korting en thuisbezorgen 148 Lei. Besparing is krap. 32 lei met 7 lei per liter diesel per 18 km, wat op een lei of 35 komt. Extra is dan het ff er tussenuit zijn en wat minder standaard boodschappen scoren bij de naast Hornbach gelegen Kaufland.

Warrig

 Kruit gisteren verschoten? Ligt het aan het weer (regen)? De woorden willen ff niet. De voeten trouwens ook. Met de auto naar 24. Wat zal het zijn? 500 meter? Een ritje via de glascontainer als uitvlucht. Nog een wasmachine of vier en de achterstand op dat vlak is weggewerkt. Ondertussen de opbouw van de broeibak afgewassen. Het ding heeft sinds mei vorig jaar buiten gestaan. Viel qua vuil nogal mee. Weet ondertussen nog steeds niet of het ding dit jaar gebruikt gaat worden. Indien ja, dan is het inmiddels wel doorpakken geblazen. Electra doortrekken, tafel op de kop tikken, bloempotjes schoonmaken, zaaien, aansluiten en afwachten. Simpel, niet dan? Een voorbereiding die allang gebeurd had kunnen zijn. En dan hebben we de tuin nog. Mentale voorbereiding op volle toeren doorkruist door neervallende nattigheid. Een begin is het belangrijkste. De rest komt dan weliswaar niet vanzelf maar de drempel is verlaagd. Bergen & Beren. Benieuwd waar we staan als we dit jaar het glas heffen op voorbije 12 mndn. Aan welke vooruitzichten gaat er de komende tijd gewerkt worden?

Ondeugd

 Een moment van onoplettendheid is door Ukkie benut om er vanmiddag tussenuit te knijpen. Op zich geen punt ware het niet dat die opdonder een kip gesnaaid heeft bij een van de buren. Dat is iets wat je niet wilt hebben. Gelukkig niet bij de zeurburen waarvan de vrouw afgelopen zomer een akkefietje had met Mopke. Die lui wijzen steeds weer naar onze honden als ze een kip missen. Daarbij het bestaan van vossen en loslopende, pseudo wilde honden vergetend. Ze zien ook nooit wat, enkel de dooie kip of zelfs dat niet, maar weten zeker dat het een van onze honden was, terwijl die vrijwel altijd aangelijnd zijn.

 Het zet een streep door de vrije zondagochtend uitlaatbeurt. Nu wil die ene kip niet zeggen, dat het een gewoonte wordt, maar het zou kunnen. Iedere zondag een kip is niet de bedoeling. Niet de beste investering in het contact met de buren.

Des ooievaars

 Eergisteren een tweede ooievaar gespot. Het lijkt een paar. Het gaat vlotjes dit jaar. Benieuwd welk nest het betreft. Dat wordt weer schoonmaken en bijwerken, ei/eieren leggen, broeden, voederen, leren vliegen, zuidwaarts vertrekken, zomer voorbij. Letterlijk een bestaan in vogelvlucht. Vrg me af, wat de dieren op hun overwinteringsplekken uitspoken. Dat zijn toch iets van zes mndn minus de trektochttijden.

 Ooievaars trekken weg vanwege het gebrek aan voedsel in de winter. Was West-Afrika, mn de Niger delta ooit hun winterstek, schijnen veel ooievaars tegenwoordig in Spanje te blijven hangen vanwege de open vuilnisbelten, waar voldoende voedsel te vinden is om de winter door te komen. Hoewel ze knap oud kunnen worden (30 jaar in het wild) schijnen de meeste jonge vogels in het eerste jaar te sneuvelen. Drie tot vijf jongen per nest is dus geen overbodige luxe.

Feest?

 

Inventariseren

 Koken, was, afwas.... Het oude leventje hervindt z'n vorm. Vanochtend ook eens wat beter naar de tuin gekeken. Daar is voorzichtig gezegd een hoop werk te doen. Beter nu dan over een paar wkn. Het onkruid, het ongewenste kruid is herstellende van de winter en overzichtelijk qua omvang. Wordt weer perceeltjes tellen. Twee volledig opschonen voor aardappelen en uien, twee met aardbeien, eentje met bessen en dan is er nog zoiets wat een wijngaard had moeten worden. Mocht dat de komende wkn lukken, dan ziet de tuin er direct anders uit. Niet dat we er dan zijn. Nog niet op de helft, maar toch.

Herstart

 Voor het eerst in ruim vijf wkn vanochtend met de dames aan de wandel geweest. Het viel alleszins mee. Me tot de dames beperkt. Niet mijn voeten/benen gelijk twee rondes aan willen doen. Deed het goed? Moeilijk te zeggen. Het was alsof d'r geen pauze van vele wkn is geweest. De lat mag hoger.

Popelen

 Zondag. Rustdag. Alsof de week zo druk is geweest. Langzaam komt er eindelijk wat meer beweging in mijn bestaan. Wordt ook weer duidelijk, dat met de voeten niet alles opgelost is. Nu die wat naar de achtergrond verhuizen laat het hoofd weer van zich 'horen' naast de aldoor beroerde conditie. Het willen is aanwezig maar wordt beperkt door het kunnen. De tuin roept en ik vrg me af of dat überhaupt gaat lukken. Zie er eerlijk gezegd een beetje tegen op. Daar is maar één manier om daar achter te komen en dat is er in aan de slag gaan.

Terugweg

 Het moment van het terugnemen van de hondenronde in de ochtend komt er aan. Afkloppen, maar het heeft er alle schijn van, dat ik mijn voeten 'terug' heb. Traptreden gaan nog niet zo vloeiend als het zou kunnen. Voor de rest is er weinig meer aan te merken op het functioneren van het onderstel.

 

 De tuin rukt direct op naar de top van de prioriteitenlijst. Wat bewust links is blijven liggen, kan langzaam op mijn aandacht rekenen. De roulatieschema's boven water gehaald. De broeibak uiteen geschroeft om schoon te maken. Steelse blikken op de tuin zelf gegooid. Welke percelen gaan als eerste aangepakt worden? De uien en aardappelen zijn als eerste aan de beurt.

 Het aanzwellend enthousiasme zal het moeten doen met een conditie van 'lik me vestje'. Dat zal met het oog op de ingreep, die mijn lijf te wachten staat, dit jaar nog aanklooien blijven. Maar er is weer perspectief. Lang leve het perspectief.

Verbetering

 Het lopen gaat steeds beter. D'r is hier en daar nog sprake van enige stijfheid in de beweging maar van pijn is geen sprake meer. Scheelt stukken. Geen gesukkel meer bij het doen van de boodschappen. Energie om in de keuken en mn met koken bezig te zijn. Voeten zijn echt onmisbaar bij koken. Krijg als vanzelf weer zin om met nwe zaken aan de slag te gaan. In de loop van de dag wordt alles wat strammer maar onvergelijkbaar beter dan een week of wat geleden. Vijf wkn sukkelen. Het moet geen gewoonte worden.

Vermissing

 Door het ontbreken van de hondenronde in de ochtend, betekent uit bed direct aan de koffie. Een soort automatisme in handelingen zorgt er voor dat normaal gesproken binnen een paar minuten de latte macchiato voor het grijpen staat. Vanochtend miste een onderdeel in de routine.

 

 Het slangetje van de melkhouder naar het koffieapparaat lag niet waar het de dag ervoor was neer gelegd. Het was dan wel niet op de plek waar het anders gelegen zou hebben, maar zo'n slangetje krijgt niet opeens pootjes. Dan kijk je links, rechts, op de grond, etc en langzaam dringt het vermoeden door dat onze Ukkie een poot in die verdwijning zou kunnen hebben. En ja hoor, na enige zoeken in de tuinkamer een paar schamele overblijfselen gevonden van wat ooit het melkslangetje was geweest. 

 Dat werd koffie uit de machine, opgeklopte melk uit een pannetje op het gas en het internet op voor reserve-onderdelen. Blijkt Jura drie melksystemen te hanteren HP1 tot HP3. Eerst uitvinden welk systeem in ons geval van toepassing is. Al zoekende drong zich het idee op, dat het gezochte al in mijn bezit zou kunnen zijn, wat ook het geval bleek. Soms heb je meer dan je denkt.

Nasleep

 Dat was de eerste hulp....

 Vierentwintig uur pijnstiller vrij en kon alsnog nauwelijks op mijn benen staan na het verlaten van het bed. Beroerder dan beroerd. Dan maar met zwaar schut er tegen aan. Kost wat moeite om duidelijk te maken wat aan de hand is. Uitleg geven en vrgn begrijpen via een derde persoon (Mariana) is verre van ideaal. Gelukkig beheerste de aanwezige arts het Engels.

 Na allerlei controles was de conclusie dat de bijwerkingen van de pijnstiller nog steeds niet uitgewerkt waren. Heftig spul. Iets met morfine-achtige kwaliteiten naar het blijkt. Die mag op de zwarte lijst.

 En passant over de mogelijk achterliggende oorzaak gehad. Wordt tijd, dat ik daar de knoop over door hak. Alsof daar iets te kiezen valt. Die ingreep moet gewoon met alle ellende en risico vandien.

Misleid

 Heb je eindelijk iets dat werkt, schiet de boel het doel voorbij. Het middel is inmiddels erger dan de kwaal. Dat wordt geen driemaal, geen tweemaal, zelfs niet eenmaal per dag. Geen chemicaliën nodig om me beroerder te voelen dan ik al deed. Dan maar wat pijn voor lief nemen. Zelden zo zitten klooien met mezelf als de afgelopen wkn en dgn.

Gestild

 Eindelijk iets dat doet waarvoor het bedoeld is, nl pijn stillen. Het duurde ff eer ik door had dat het de verdwenen pijn was, dat het anders maakte dan anders. Als de ontstekingsremmer straks ook z'n werk naar behoren doet, kunnen we eindelijk weer een beetje normaal door het leven stappen.

 Had wel het idee, dat de pijnstiller slaperig maakt. Ondanks een ochtendsiësta vielen de ogen aan het begin van de avond het liefst dicht. Vroeg 'onder de wol'. Eenmaal in bed gebeurden vreemde dingen in mijn lijf en mn het hoofd. Kon het gisteravond niet goed omschrijven. Een gevoel te zweven, op een wolk te liggen. Gewichtsloos zijn. Vanmorgen bedacht ik me, dat het leek op 'high' zijn. Tenminste zoals het vaker wordt omschreven. Eigen ervaring ontbreekt.

 Al met al ruim twaalf uur effectief. Pas tegen de ochtend voelden de voeten weer verkeerd aan. Dus die driemaal daags kan eentje minder.

Belemmerd

 18º C was het vandaag en ik drentel wat rond in het huis en op de binnenplaats ipv aan de slag te zijn in de tuin. Van die initiatiefblokkerende situatie gebruik gemaakt voor een bezoekje aan de huisarts. Weer andere pijnstillers en iets om de voeten te normaliseren. Gelukkig ook een maagbeschermer. De afgelopen dagen het idee dat de maag de combinatie van al die chemische middelen niet op prijs wist te stellen. Zien of de combi dit keer meer effect heeft.

 

 De beste man weet het volgens mij zelf ook niet. Hij heeft na een bloedonderzoek dan wel gezegd dat de diagnose van de internist niet klopte, maar op mijn meermaals gestelde vrg wat het  dan wel is, volgt geen antwoord. Dovemans oren.

Lente?

 De eerste barza/ooievaar is gespot in het weiland achter onze tuin. Lijkt me aan de vroege kant. Een zg vroege vogel. Dat wil niet zeggen, dat de rest morgen of overmorgen aankomt. Dat gaat gespreid over een aantal wkn. Ook paren vliegen niet samen. Maar de eerste is binnen. De kwartiermaker? Het is voor het dier te hopen dat de tweede helft van maart gevrijwaaard blijft van matige vorst en sneeuw.

Miniem

 De pijp is weer leeg. Dat krijgt je, als je zo'n enerverend bestaan leidt als ik. Geen idee waar te beginnen met verhalen en dan komt per saldo niets uit het toetsenbord. De avonturen van het nachtelijke bed, het ontbijt, de siësta, de afwas, de was in 24 en de boodschappen bij de Penny. Het zijn over elkaar heen rollende diep menselijke ervaringen, die je de wereld niet wilt onthouden.

Oorlog-40

 Doet Oekraïne het in de aanpak van de oorlog zoveel anders dan de Russen? In een paginagroot artikel in de FAS  mensen uit een dorp onder de rook van Kiev aan het woord gelaten. Een aantal oorlogsweduwen en een moeder die haar zoon ingekist zag terugkomen.

 Het enthousiasme, waarmee net na de inval bijna iedereen zich vrijwillig meldde, is voorbij. Je wordt opgeroepen voor je nummer en dan gaan de meesten wel. Ondanks de miljarden, die het Westen al heeft overgemaakt, en de geschonken uitrustingsonderdelen krijgt men slecht een gedeeltelijk uitrusting en moet de rest zelf aanschaffen. En niet de goedkoopste spullen zoals bijv. nachtkijkers. Daar helpt het dorp dan financieel in mee.

 Dan gaat het richting front. Niks geen 3 mndn training in de meest noodzakelijk handelingen. Die moet je maar van je collega's leren, die al aan het front zijn of zijn geweest. Oorlog is verschrikkelijk en een loopgravenoorlog zoals bij Bakmuth is nog tien keer zo erg. Het is vooruit rennen voor terreinwinst of bij gewonden dan wel overwicht van de tegenpartij in de tegenover gestelde richting. En steeds maar hopen, dat de kogels je missen.

 De soldaten van Oekraïne hebben wat meer discipline en gebruiken hun hoofd beter. Desalniettemin zijn aan hun kant ook massaal doden te betreuren, die ze dan itt de Russen niet op het slagveld laten liggen.

Miserabel

 Op dagen zoals vandaag waarop miserabel fysiek overheerst, zou je een een stortvloed aan inspiratie moeten hebben. Snap dat de kans klein is dat dat samen gaat, maar je zou in elk geval iets te doen hebben wat ook nog een zweem van zinnigheid heeft. Nu om zeven uur op en half elf terug in bed en drie uur in comateuze toestand verkeerd. Waarna de misselijkheid, het opgeblazen gevoel en minder makkelijk benoembare foute sensaties niet verdwenen bleken.

 Het onwenselijke gevoel proberen weg eten. Dat lukte maar zeer ten dele. Dan zit je daar weer. Een tijd naar het wereldkampioenschap snooker 2022 gekeken op YouTube. Fascinerend maar natuurlijk volstrekt nutteloos in mijn bestaan. De afwas had gemoeten. De dag was daar echter al te ver voor gevorderd. Pijn in de voeten stak de kop op en de zwelling liet niet op zich wachten. Maar weer inzetten op morgen.

Genoeg...

 Geen krant, geen inspiratie, het schiet niet op met de voeten en moe. Te vroeg om het bed op te zoeken.Ws wachten me dan een aantal slaaploze uren. Dan maar naar het tegenover de Pc gelegen boekenrek kijken? Voor het vliegen tellen is het nog te vroeg. Af en toe een verdwaalde, die het gelukt is om de winter te overleven. Meer kans op lieveheersbeestjes. Die zitten mn in de badkamer en keuken en soms in het tussengelegen middendeel. Geen idee hoe die binnenkomen of beter binnengekomen zijn.

 Het niks geeft ruimte aan het balen. Balen als een stekker en erger, dat het nog steeds niet mogelijk is om de voeten het werk te laten doen, waarvoor ze ooit ontwikkeld zijn. Twee dagen geleden pasten wonder boven wonder de schoenen. Gisteren was dat weer bekeken en vandaag was het zelfs wringen in de laarzen.

 Wel de voornemens uitgevoerd. Mijn enige houvast op dit moment naast het regelmatig wisselen van zitten naar lopen cq staan en omgekeerd. Hoelang gaat dit geintje nog duren??

Nekslag

 Of het aan de opgedrongen sterke drank na de dienst en de beide glaas(jes) huiswijn lag of dat de algehele moeheid deze keer aan het langste eind trok. Ws allebei tesamen. Om half drie zat ik rechtop te slapen. Kortom siëstatijd. Half vijf weer boven water met het idee, dat ik net in bed was gestapt.

 

 Als eerste de voeten onder het dekbed vandaan tijdens het bijkomeen. De voeten leken oververhit. Na de ogenschijnlijke vooruitgang gisteren gaat het nu net ze ogenschijnlijk weer de verkeerde kant op. Een beetje hetzelfde beeld als bij de vorige medicijnloze tussenpoos. Eerst gaat het ff beter om daarna weer weg te zakken. Morgen, zondag, nog aanzien en maandag weer naar de huisarts. Slepende kwestie.

Rouwen

 Vandaag wilden de voeten niet in de schoenen passen en zo ging het in laarzen naar de zeswkndienst, die door omstandigheden al na vier wkn werd gehouden en aansluitend naar de gemeenschappelijke maaltijd. Weer buiten de deur met de lunch.

 

 De tocht naar de kerk is het langste eind dat ik in de afgelopen dik vier wkn heb gelopen. Was niet alleen aan mijn voeten maar eigenlijk meer aan het geheel van mijn benen te merken. Was blij om in de kerk op een stoel neer te kunnen ploffen. Misschien wat onbeleefd. De rest van de aanwezigen bleef de dienst staan. Schijnbaar hoort dat zo.

 De maaltijd was in La Prut en die tent zat vol met rouwgezelschappen. Ons inclus waren het er vijf. Allemaal met een priester die de maaltijd met een gebed inleidt en aan het eind, wat hij bepaalt, weer afsluit. Net binnen en aan tafel moesten we  opstaan vanwege zo'n gebed, dat zo luid werd voorgedragen, dat ik het idee had, dat het voor de hele zaal gold en mijn tafel vervolgens met de soep begon ipv op onze eigen priester te wachten, wat de rest bleek te doen. Groentesoep, vegetarische sarmale en cozonac als toetje. Eens niet de standaard hap.

Pizza

 Mijn kleine wereldje ff zat. Voldoening halen uit was en afwas lukte maar zeer deels. Tegen tweeën Mariana achter de stofzuiger vandaan gehaald, mijn schoenen geprobeerd wat zowaar met wat wringen lukte en de 'stad' in gereden. Zin in pizza. Een verhuisde oude bekende, die we nog een keertje met een bezoekje wilde vereren, bleek de deuren definitief gesloten te hebben.

 Aan de overkant (hun oude stek) zit een andere eigenaar die niet alleen de plek maar in feite ook de oude formule voor 100% heeft overgenomen. Daar is moeilijk tegen op te boksen. Daarvoor heb je zoiets als een concurrentiebeding. Ze hebben wat verbeteringen aangebracht zoals een bijna dicht buitendeel voor rokers en de pizza was de vorige keer niet verkeerd. Dat kon van deze keer niet gezegd worden.

 Mariana's pizza, vegetarisch want in de vastenaanloop naar Pasen, verzoop in olie en groentevocht en bij mijn margherita verstikte een kaas laag de eronder vrijwel afwezig tomatensaus. Deeg was gummi-achtig ipv knapperig. Bovendien had de wijn te lang open gestaan en had een oxidatie bijsmaak. Geen reclame deze keer.

Status quo

Samenspel

 De foute kanten van het duo fysiek en mentaal hebben elkaar weer gevonden. De een naait de ander op. Onbestemde gewaarwordingen in het lijf en de einde van het leven voelt dichterbij dan me lief is. Gedachten blijven aan de verkeerde onderwerpen kleven. Het lijf lijkt aan het einde van z'n latijn. Moe, draaiierig, misselijk. Niet de setting om er eens lekker tegen aan te gaan.

Grrrrrrr!

 Het leven/mijn bestaan vloog me vanochtend naar de strot en joeg me om half zeven het bed uit. Doe me dan maar getwijfel over het broodbeleg bij het ontbijt, dat brengt mijn ingewanden niet van slag. Even de neiging gehad om dan maar de hondenronde te doen. Daar na een eerste koffie wijselijk van afgezien. Me beperkt tot hout halen en wat vandaag verder in principe op het programma staat. Meer dan genoeg trainingsmeters te maken.

Therapeutisch?

 Twee acties en dan is de tank leeg. Conditie en voetenwerk doen qua onmogelijkheid niet voor elkaar onder. Dan zit je maar, terwijl ook zitten niet alles is. Hou me dan tegenwoordig bezig met Sumplete. Een spelletje met getallen gemaakt door AI. Een computerprogramma dat een computerprogramma heeft gemaakt. Kan natuurlijk niet helemaal zonder mensenhand maar dat programma (ChatGPT) geeft te denken.

 Het spelletje is niet verkeerd (Sumplete.com). Een vierkant verdeeld in vakken met daarin cijfers. De bedoeling is om de in de kantlijn genoemde totalen zowel horizontaal als verticaal kloppend te krijgen. Het aantal vlakjes bepaalt de moeilijkheidsgraad. Zit zelf op 6x6. Een hoop getel maar het kan erger. Het gaat tot 9x9. Hoop dat ik, voordat ik zover kom, mijn tijd weer aan struktureler zaken kan wijden.

Vormloos

 Het zijn dagen van niks. Je doet wat zonder het idee iets gedaan te hebben. Je kijkt aan het eind van de dag of de volgende terug en komt niet verder dan dat de dag voorbij is gegaan. Struktuur mist. Het zijn krenten uit een brei, die het aan smaak ontbreekt. Of het kan is belangrijker dan het doen zelf.

Verloop

 De huisarts weerspreekt de internist. Welke diagnose is nu de goede? Voor de feitelijke toestand maakt het niet zoveel uit. Naarmate de dag vordert kost de voortbeweging meer moeite. Het wisselt wat tussen meer of minder. Afwezig zit er nog steeds niet in. In feite is de dag een aaneenschakeling van momenten van bezig zijn en momenten van rust waarbij de eerste steeds korter en de rustmomenten steeds langer worden.

VPN

 Zo'n Virtual Private Network is niet het wondermiddel waar het voor aangeprezen wordt. Niet de mijne in elk geval. Verbindingen wordt continu verbroken. Ondanks de verbroken verbonding kan toch naar programma's in andere landen gekeken worden, die anders afgeschermd zou zijn. En omgekeerd werkt het soms weer niet.

 

 Wel de F1 kunnen zien via SRF in Zwitserland. En dat terwijl het netwerkscherm van Windows aangaf dat de verbinding verbroken was. Helaas was het beeld voor het merendeel van de tijd niet scherp. En hoewel het programma, want dat is het, als gebruikersvriendelijk werd aangeprezen, is die vriendelijkheid wat mij betreft ver te zoeken.

 Was het nou gratis, was het niet zo'n punt. Je gooit het van je Pc en probeert een alternatief. Dit geintje en alle alternatieven kosten geld. Geen kapitalen, maar toch. Deze week nog wat testen en anders zien of hun '30 dagen geld terug'- garantie wel naar behoren werkt.

Slepend

 Een zondag zoals zondagen vreemd genoeg vaak zijn: traag en initiatiefloos. Alsof het in de genen zit. Het is momenteel meer een kwestie van in de voeten zitten. Hoewel het pijn-element stukken minder is, blijven het gezwellen, die ik niet als de mijne herken. Stijf, zwaar, moe en opgedrongen. Zitten, staan, lopen en zelfs liggen. Het is het allemaal nog niet. In alle gevallen zijn de voeten op een overheersende manier aanwezig.

 

 Is dit het waar ik het mee moet gaan doen? Donderdag a.s. zijn het vier wkn dat het gedoe gaande is en om nou te zeggen, dat het vooruit gaat, is mezelf voor de gek houden. Het is dan wel stap voor stap mogelijk om mijn taakjes weer op te nemen, maar niets gaat van harte. Het is overzichtelijk afzien. Doorbijten en 's avonds constateren, dat er visueel niks is veranderd. Soms zelfs het tegendeel.

Racerij

 Shit. Begint het F1-seizoen weer en verheug ik me op jankende motoren, blijkt Hesgoal uit de lucht cq van het net gehaald. Een website waar via linken de races gratis waren te volgen. Wat nu? Een VPN? Dat heet dan gratis kijken in bijv. Oostenrijk maar de VPN is een betaalde service. En dat alleen voor de F1 in mijn geval. Nu heeft een VPN als grootste voordeel, dat je op het internet surft alsof je in een ander land zit dan waar je feitelijk woont. Maakt je anoniemer.

 In dit geval is het, dat je bijvoorbeeld simuleert in Oostenrijk te wonen en dus in aanmerking komt om de F1 gratis te kunnen volgen via ServusTv. In Nederland betaal je Viaplay of kijkt via de dienst van de F1 zelf. In Roemenië weet ik het eigenlijk niet.

 Na wat zoeken een VPN-abonnement gevonden waar kosten en baten redelijk in evenwicht lijken. Nu is het alleen zaak om de boel in de gaten te houden en niet in een automatische verlengingscyclus terecht te komen. Twaalf mndn om uit te zoeken of het slim is wat ik net gedaan heb.

Overtreffend

 Je hebt voer cq maagvulling. Je hebt eten waarbij de smaak ook een duit in het zakje doet. Dan is er het genieten als smakelijkheid de trek overtreft. En tenslotte heb je de verwennerij als de maaltijd een feest is voor smaakpapillen, neus, ogen en qua algehele verzorging. De gelegenheden waar de hoogste trap aangeboden wordt zijn hier helaas dun gezaaid.

 Het aanbod in Agnita valt voor het grootste deel in de eerste categorie. De restaurants in Sibiu bezetten niveau 2, in mindere mate 3 en een paar hebben een neiging naar het hoogste niveau. Bijv. Kombinat Gastro-Brewery of Jules.  De echte toppers zoeken we in de (directe) omgeving van Sibiu. Valea Verde in Cund kwam qua entourage aardig in de richting. Aan het eten moeten ze nog wat sleutelen.

 Voor de komende tijd hebben we twee nwe potentiële kandidaten op het oog. De eerste is een restaurant in Orlat, ten westen van Sibiu. Het is echt zoeken. Hotels en pensions te over maar als met keuken dan traditioneel Roemeens. Onlangs een veel belovende plek -nog iets verder weg- gevonden. En dan vergeet ik ff de goede ervaringen, die we in Cluj gemaakt hebben mn in Via. Het wordt sowieso tijd om die plek nog eens te bezoeken. De laatste keer dat we in Cluj-Napoca zijn geweest zal inmiddels iets van twee jaar geleden zijn.

Gekraagd

 Behalve ons lastig vallen vanwege de honden doet de politie hier ook hun eigenlijke werk. De dieven schijnen al in hun kraag gegrepen te zijn. Drie types uit Ruja. Een soort Coves aan de andere kant van Agnita. En een iemand van Agnita met familieconnecties in Coves. D'r moeten voor de hand liggende connecties zijn geweest, anders snap ik niet dat de politie zo snel resultaat heeft kunnen boeken.

 Maar ook voor het voorval zelf moet voorkennis aanwezig zijn geweest. Waar ingebroken werd ligt naast een school en de buren aan de andere kant zitten in Spanje. Je komt niet van een kilometer of 15 verderop om precies dat ene pand er uit te pikken, waarvan de bewoners voor een avond de hort op zijn vanwege een feest een dorp verderop.

 Benieuwd of de dorpstrom de komende tijd meer details weet te melden. De schrik kan terug in z'n hok en de prangende vrgn van wat, waar en hoe zijn weer ff voor latere zorg.

Ingebroken

 In tijden niet meer gebeurd. Het idee overvalt je. Dat het kan, is bekend. Dat het al een paar jaar stil is op dat gebied is misschien eerder een klein wonder maar wel erg prettig. Avondje uit en weg geld, weg sieraden en het huis overhoop gehaald. Nee, gelukkig niet bij ons. Daardoor is het voor de betrokkenen niet minder vervelend.

 

 Een overhoop gehaald huis is balen. Dat geld verdwijnt, nog gemeenschapsgeld bovendien is klote. Wat er echt in hakt is als sieraden verdwijnen of andere dingen waar herinneringen aan kleven stuk gemaakt worden. Heb dat ooit begrepen van mijn ouders, waar ondanks de speciaal tegen inbrekers bedoelde rolluiken, is ingebroken. Jouw emotionele waarde is voor het inbrekersgilde enkel potentiële cash.

 Kortom we schrokken en in een reflex de overpeinzing 'Wat is er bij ons te halen?' en hoe dat het beste voorkomen kan worden. Vijf honden en extra sloten ten spijt, als je ergens persé binnen wilt komen, houdt niets je tegen.

Oppakken

 Me eindelijk zover weten te krijgen om de wasmachine een slinger te geven, laat de elektriciteit het afweten. Initiatief dodend als je niet uitkijkt. D'r moest gelukkig ook schone was opgehaald worden. Dus door en niet bij de pakken neer zitten. Zo'n uitschakeling van de stroom kan minuten maar ook uren duren. Die was zien we morgen wel weer.

 Tijd om er nog wat pep achteraan te gooien en met Mariana buiten de deur gaan lunchen. Het moet nog steeds op mijn huisslippers, maar ondanks de omvang is het lopen inmiddels goed te doen. Even wat andere lucht opsnuiven en in feite Mariana uitlaten. Met bekenden lullen en Roemeense gerechten genieten. In haar eentje is ze daar nauwelijks toe te bewegen.

 Morgen verwennen we ons nog met een paar uur shopping-City (en ongetwijfeld uit eten), als mijn voeten meewerken, en dan moet het weer ff genoeg zijn. Bij de laatste inkoopsessie ontbraken de nodige kleinheden. Een goede uitvlucht om van achter een latte een tijd lang mensen te observeren.

Experiment

 Of het gaat werken is afwachten. Geen idee hoelang het spul nawerkt cq in je lijf blijft zitten. Vanwege het idee, dat de pijnstiller en ontstekingsremmer nauwelijks een bijdrage levert, het spul aan de kant geschoven. Het zijn geen paracetamolletjes. Tot nog toe is het verschil minimaal. D'r zijn zelfs momenten, dat het voor mijn gevoel minder is. Enkel de kuiten lijken strakker, maar dat was de afgelopen tijd iedere keer aan het einde van de dag.

Een slag om de arm lijkt me op z'n plek, maar inmiddels is het bijna 24 uur geleden dat de laatste pil mijn slokdarm is afgedaald. Wacht bovendien nog op een uitslag van de huisarts. Niet in de laatste plaats omdat de bedoeling me ontgaan is, net zoals het me niet gelukt is om de hanepoten van de diagnose te ontcijferen. Dat resultaat had voor mijn gevoel al binnen moeten zijn. Morgen aan de telefoon hangen.

Groeien

  Het is de tijd om aan voorzaaien te denken. Nou, ik denk er een hoop aan. Vrg me nog meer af of het wel zin heeft. Komt de tuin er van dit jaar? Slaan we het voorwerk in eigen beheer over en zien begin mei wat de markt te bieden heeft, mocht blijken dat het allemaal voortvarender gaat dan ingeschat?

 

 Opgeven voor je überhaupt begonnen bent? Niet mijn normale manier van doen, maar zoveel aanlopen het laatste jaar de mist in zien gaan, dat de vrg is gerezen of het al de moeite en ws mislukken waard is. Het zou dan sowieso de bedoeling zijn om de tuin deels om te gooien. Plannen en onafgemaakt werk zat.

 Als ik dan weer ergens een plaatje tegen kom van een mooie moestuin en dan bedenk hoe de mijne er aan toe is, is de moed maar met moeite uit de schoenen te houden. Nu is begin voorjaar niet de beste tijd om een tuin te waarderen. Een paar mooie wkn èn een gewillig fysiek kan daar echter snel verandering in brengen. Daarna is het een kwestie van bij- en volhouden.

Vooruitzicht

 Maart. Nwe mnd. Benieuwd wat me nu weer boven het hoofd hangt. Misschien aardig als mijn lijf de gelegenheid krijgt om orde op zaken te stellen. In feit zijn drie 'goede' wkn verkloot. Weet niet direct wat allemaal gedaan had kunnen worden, maar toch. De vooruitgang houdt bovendien niet over. We verklungelen nog wel een deel van de nwe mnd. Het is te hopen dat het nog te verklungelen deel beperkt blijft.