Dank het enkelglas goeddeels met ijsbloemen bedekte ramen laten vagelijk het neerdwarrelen van de sneeuw doorschijnen. Bijna volle maan. De thermometer aan het begin van de nacht al ruim onder de min tien. De katten snorrend voor de haast roodgloeiende houtkachel. De kerstboom stralend van al het goud en de lichtjes staat prominent tussen de berg cadeautjes verpakt in groen, goud en rood versiert met linten, bloemen, hartjes en kaartjes. Het ruikt heerlijk naar den en de kruidige lucht, die opstijgt uit het zacht borrelende pannetje gühlwein op de hoek van de kachel. Kaarsen en waxinelichtjes in pure overvloed.
De lange en in eerste instantie prachtig gedekte tafel is veranderd in een slagveld. Het was gezellig en soms was het eten nog lekker ook. Iedereen had weer z'n best gedaan om de indruk te wekken, dat hij of zij de sterren van het firmament had gekookt ipv het bij de traiteur om de hoek te bestellen. De kwaliteit van de drank weten we morgenvroeg te benoemen. Na de kaas, koffie en de zoveelste cognac, calvados, marc of grappa is het wachten op het ongemakkelijk verschuiven van zitvlakken, het gekucht en de stokkende gesprekken. Iedereen is stikbenieuwd en doodsbenauwd.
De cadeau's lonken. Wordt het echte vreugde of wordt het wringen in bochten om niet op die boer met kiespijn te lijken? Iedereen lijkt zijn of haar billen te oefenen, maar hoopt toch vooral ze niet samen hoeven te knijpen. Straks mag ik ze uit het lijden verlossen door het eerst pak aan de rechtmatige nieuwe eigenaar te overhandigen, maar ik heb geen haast. Als de pakjes zijn verdeeld, de inhoud is bewonderd of stilletjes vervloekt, is de ban van de avond gebroken. Dan is het kerstgevoel vervlogen, kan het kind-zijn weer een jaar veilig weggestopt worden en banjert het alledaagse niks weer binnen. Nog ff...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten