Mijn suf, verslapen dorpje breeduitgemeten in het lokale wereldnieuws. Lattende relatie slecht woordenwisseling met twee schoten. Da's mijn kop, die uit het regiosuffertje was minder pakkend. Niks stiekem en in het verborgene. Op klaarlichte dag, midden in het gehucht op slechts enige passen van het gemeentehuis. Bam, boem. Wat slechter gemikt, had de burgervader het loodje gelegd ipv de partner.
Ieder Frans huishouden is dank Napoleon minimaal een en vaak meerder schietgevallen rijk. Dat het corpus delicti dus de vorm had van een jachtgeweer verbaast mij niks. Eerder schering en inslag dan uitzondering. Het is een bewijs voor het gebrek aan fantasie bij de gemiddelde Fransmens. Schiet ie daar niet mee op loslopend wild, ongedierte of jachtcollega's dan schiet ie wel z'n eigen kop d'r af of zoals in dit geval z'n vriendin aan mootjes.
En waarom? Roddels gaan snel en waren ruim voor het ter perse gaan al binnen: Verhuizing. Vrouwlief had blijkbaar tegen de zin van het mannetje in besloten om te gaan verhuizen. Leek haar, misschien niet zo onterecht, wel handig. Hij durfde, na 78 jaar het dorp niet te hebben verlaten, die stap naar het naastliggende departement niet aan. Je zult 80 worden, een kortdaat en lief mens zijn en door zo'n schijtlijster aan barrels worden geknald. Schandalig! Hoop voor haar dat het kogels waren en geen hagel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten