Bagage

 De koffer nog in pakken en morgenvroeg ...... vrrrrrroem weg. Niet met het vliegtuig op weg naar onvoorbereide situaties, dat scheelt meer dan de helft in de tijd qua pakken en de benen nemen. Geen rare plastic zakjes, vloeistoffen niet beperkt tot 100 ml, de hele koffer vol bederfelijke waar alleen al omdat het kan en geen gedoe over bijbetalen en ander gezeik zolang als het maar in de bak van mijn station past! Gewoon morgenochtend die sleutel in het contact steken en ik weet, dat ik 's avonds in alle redelijkheid ben, waar ik zijn moet, ongeacht wat ik me in de tussenliggende tijd bedenk. Geen luchtzakken, geen geëmmer over elektronische apparatuur, uitstappen waar en wanneer ik wil en slakken of vliegen al naar gelang behoefte en verspillingszucht.

 Rare feestdagen, maar dat zijn ze al jaren. Geen genotzuchtig rollen in bekende modder. Elk jaar weer afwachten wat ik er van weet te maken. Lang geleden dat ik zo uitgebreid heb gekookt .... voor mezelf. Maar hoe nieuw en bijna vergeten ook daar zit niet het gewicht voor dit jaar verborgen. Er lijkt een nieuwe traditie begonnen. Een contradictio in terminis maar toch. Voor een deel treed ik in de sporen, die ik een jaar geleden voor het eerst heb getrokken, deels nog onbedoeld ook. Tenminste niet bedoeld op de manier waarop het verliep. Maar ik heb het tot in die elders genoemde tenen met genoegen over me heen laten komen. En gevaar, gevaar (!) maar ik ga dit jaar in de reprise maar natuurlijk anders. Nooit, nooit, werkelijk nooit terugkeren naar iets of iemand als de bagage enkel uit herinneringen bestaat. Ok, als je teleurgesteld wilt worden, mag het, want die kans is bijna 100%.

 Dit jaar geen ineens uit het beeld verdwijnende mogelijke nieuwe liefde, geen nawrokende familietroubles, berusting in de maar niet lukkende verkoop, een lijf wat bijna weer controleerbaar is en een geest die hunkert naar meer, anders, beweging en bijna zelfs bezigheid.

 Nou, hoe klinkt dat? Niet slecht toch? Nog ff doorzetten en dan geloof ik er zelf misschien ook in.