Wat heb ik toch een bloedhekel aan regen. Met veel geduld en jarenlang oefenen kan ik het tegenwoordig bijna vijf minuten volhouden om het weer niet te vervloeken, als het water weereens naar beneden plenst. Ik kan me niet anders herinneren, maar het zal wel ergens in de jeugd een oorsprong hebben, ongetwijfeld traumatisch. Nou we het daar toch over hebben ...... volgens mij spelen de Vogezen er een niet onbeduidende rol in. Mocht ik me op mijn ouwe dag vervelen kan ik daar altijd nogeens induiken met een aardige therapeute. Nu interesseert me die oorsprong geen ruk, de huidige beleving des te meer.
En die beleving wordt er door de jaren niet toleranter op. Integendeel, mag ik wel zeggen. Hoe zelfstandiger, vrijstaander, aparter en groter ik ben gaan wonen ..... de afkeer van regen is exponentieel meegegroeid. Daken, hemelwaterafvoer, verfwerk, ramen lappen ... om een paar regengevoelige bijkomstigheden te benoemen. Als ik ooit nogeens terugkeer in een flat zal de regen de wegbereider zijn. Regent het dan, maakt het niks uit. Buiten hoef en moet je niks, dus dat het ff niet kan is van geen enkel belang.
Dat is 'op het land' wel anders. Een moestuin is heerlijk, een moddertuin een stuk minder. Ik mag me gelukkig prijzen dat mijn honden een grotere hekel aan de regen hebben dan ik, daar hebben we dus nooit discussie over. Regen is overduidelijk nièt naar buiten. Ze knijpen de boel rustig een paar uur extra af. Autorijden in de regen is alles behalve leuk en van de charme van een terras in de regen zal me werkelijk niemand kunnen overtuigen. Kleren worden nat, een parapluie is handig maar ook erg lastig en ga zo nog maar ff door. IK WIL ZON of op z'n minst droog weer. Doe die regen, als het niet anders kan, maar 's nachts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten