Zondagavond, ergens in de buurt van zevenen, ik rij de oprit van mijn terrein op. Het regent, plenst, komt van bakken naar beneden. Het was bij de Porte de la Corrèze dat het begon. Symbolischer kan nauwelijks. Aangekomen ben ik in de auto blijven zitten, heb extra een nummer van Nora Jones geluisterd, mijn paraplu gepakt, al de bagage in de auto laten liggen en ben over het gras naar het huis geglibberd: Thuis! Nou ja, wat heet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten