Verdunnen of beter gezegd aanlengen was vorige maand het werk. Dit keer is het meer indikken, reduceren. Grijp ik naar het toetsenbord, als ik in de ochtenduren al een stukje heb ingetikt, dan moet ik terug. Ja, van mezelf natuurlijk en niet vanwege iets of iemand anders. Maar wel terug. Inhouden. Nalaten. De wereld laten bezinken ipv opjagen. Tot rust komen in mezelf, met mezelf en met mijn omgeving. Klinkt weer veel zweveriger dan de feitelijke inhoud is. Daar kan ik verder weinig aan doen. Tegenwoordig zullen ze ritalin adviseren, zoals je voor elk afwijking van het gewenste gemiddelde wel een farmaceutische cocktail uit de kast kunt trekken. Dat het effect van het middel bij het grootste deel van de gebruikers dan weer op inbeelding is gebaseerd, maakt het gebruik nog zieliger, dan het sowieso al is.
Ik mag werkelijk blij zijn, dat ik nu niet in de aanloop naar het puberen zit. Ik kan zo een riedel etiketjes op mijn voorhoofd plakken, waar ze zo'n 40-50 jaar geleden gelukkig nog nauwelijks van gehoord hadden. Net zoals het hele professionele cirquit in 2007-2010 meer farmaceutische lapmiddelen in de aanbieding had dan begrip.
Prachtig onderwerp voor een hartstikke foute discussie. Nee, die paar extremo's die werkelijk met dat pilletje geholpen zijn, wil ik hun snoepje niet afpakken. Ik wil niemand wat afpakken. Iedere zijn of haar speeltje, als de persoon er blijer, vrijer, gelukkiger of minder depri van wordt. Maar waarom de inhoud van een medicijnkastje verplicht direct en indirect subsidiëren en de vulling van de wijnkelder niet?? De bewezen positieve gezondheidseffecten van de laatste zijn beter en objectiever gedocumenteerd dan de resultaten van de gemiddelde pillendraaier. Het is iets, wat je bovendien zonder problemen kunt delen en vaak nog gezelligheid oplevert ook. Bovendien zijn de neveneffecten meestal een stuk aangenamer. En teveel is nou eenmaal altijd verkeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten