De dag gadeslaan door de wimpers van een half dichtgeknepen oog gaat geen Olympische prestaties opleveren. De pollen hebben me te pakken. Eén dag, werkelijk één dag droog weer gehad deze week en drie dagen later kon je mij onder het tapijt vegen. Mag hopen dat dit geen voorbode voor de rest van het jaar is. Na de bomen staan me nog de bloemen, het gras, nog meer bomen, nog veel meer gras en natuurlijk de standaarden als stof en haren te wachten.
Mijn longen moeten ergens in bed rond slingeren en de rest van mijn lijf voelt als na een generale repetitie vierendelen en radbraken. Zover reikt mijn fantasie wel. Mijn hoofd mag er trouwens wel vanaf voor het moment. Dat kan alvast terug richting bed. De rest komt dan later wel. Eerst wat noodzakelijkheden rechttrekken, zien wat qua innerlijke mens ontbreekt voor de komende twee dagen en dan plat. Gelukkig regent het weer, dus het ergste moeten we hebben gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten