Zou ik gelukkiger zijn, als ik vanochtend was ontwaakt onder de strakke blauw lucht ergens op een tot vakantieparadijs omgetoverd atol, omringt door kristalhelder water met kleurrijke vissen??
Het kostte een heel korte aarzeling, maar het erop volgende "Nee", deed me deugd. Behalve dat natuurlijk al een tijdje alles beter zou zijn, dan waar ik nu zit, qua gevoel dan tenminste, is zo'n 'menselijke dierentuin setting' toch niet de plek, waar ik me eieren kwijt kan. Begrijp me niet verkeerd. Een weekje verwennen, daar is natuurlijk niks mis mee, maar dat verveelt (mij), voor je het weet. Een goede Nederlands- en Duitstalige boekenwinkel op loopafstand zou voor enige uitstel van de executie kunnen zorgen, maar uiteindelijk zou me de plek gaan benauwen.
Het is iets voor mensen, die van lullen met anderen leven en dan ook nog met steeds dezelfde anderen of steeds over hetzelfde met andere anderen. Dat is niet aan mij besteed. Ik wil .... Ja, wat wil ik? Nou, niet dat. Maar dat wist ik al. Als het eiland onbewoond zou zijn, mogelijkheden voor een moestuin zou hebben en ik het contact met de buitenwereld zou kunnen beperken tot een (twee-)wekelijks uitstapje met de boot naar een stadse omgeving met voldoende variatie qua menselijke drukte, commerciële verleidingen en horecavoorzieningen, dan zou het al een heel ander verhaal zijn. En toch .....nee, dank je.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten