Het radbraken weten te stoppen. Nu alles een beetje goed terug stoppen op de gewenste plek, geen botten gebroken maar menig spier overwerkt en vele pezen overstrekt. Het leven lijkt soms meer op een seriële herstellingsfase, dan het gewenste feest met af en toe een dippie.
Ongewild gewerkt deze week, zullen we maar zeggen. Gelukkig is het zondag, schoonmaakdag, al zal de wervelwind nog minder wervelen dan normaal. Iets zal echter moeten gebeuren, niet in de laatste plaats omdat straks weer nieuwsgierigen komen neuzen. Niet dat ik de verleiding voel tot een flitsende presentatie. De eerste indruk is weinig enthousiasmerend, om dat hopeloze woord te gebruiken. Maar weet wie vergis ik me nu de verkeerde kant op, zoals ik me al vaker tot illusies heb laten verleiden.
Eerst nog maar een koffie. Tegen die tijd zal het tweede oog misschien ook open willen en, laten we wel wezen, dat geeft toch altijd weer een wat evenwichtiger beeld van de werkelijkheid. Straks kunnen we dan alle kanten op, zowel de Duvel als de Champagne liggen koud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten