Je hebt dagen in soorten en maten en zelfs de dagen 'van niks' kennen hun variaties. 'Niks' is niet altijd 'niks'. Zolang het 'potjes en deksels'-verhaal op dagen van toepassing is, lukt het altijd wel om iets van een mouw ergens aan vast te knopen, en valt uiteindelijk mee wat vooraf het vormloze niet leek te ontstijgen.
Gisteren bijvoorbeeld. Begin van de week. Een flauw gevoel. Zelden een gedenkwaardig moment. Eerder hinderlaag dan vrolijk vertrekpunt. Maar aardig weertje en zonder dralen in de voiture gestapt en me van de ene bezigheid naar de andere getransporteerd. Uiteindelijk nog zinnige zaken op de rails gezet ook. Had ik op de rand van het bed teruggekeken op de dag, had ik misschien zelfs iets van tevredenheid weten te ontdekken.
Maar soms heb je van die dagen, waar je met de beste wil van de wereld niks mee aankunt. Zoals vandaag. Nat begin. Een stemming glibberiger dan paling in een emmer snot. Nergens zin in. Ook niet in niks doen. Dan wordt het aardig krapjes om nog iets van een draai te fabriceren, die met een hoop fantasie en welwillendheid in de buurt van de mogelijkheid zou kunnen komen, dat het waarschijnlijk -weliswaar bij gebrek aan beter- de best haalbare kaart betreft.
Wat gisteren, eenmaal begonnen, van het een naar het ander leidde, blijft vandaag steeds weer in proberen steken. Zo'n startende motor, die de goed gevulde accu dankbaar leegtrekt en het verder verdomt. We doen nog een laatste ronde en anders geef ik me gewonnen. Slechts op punten, maar toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten