Het is net twaalf uur 's middags geweest, maar het voelt aan als een lange donkere winteravond. Beetje grijsgrauw weer. Niet echt koud, net onder nul. Een port voor de neus en vanochtend boter gekocht om cake en/of ontbijtkoek te maken. Het openhaardvuur ontbreekt, net zoals het berenvel en brandende kaarsen en toch omringen ze me in mijn gedachten.
Was het zomer geweest, zou ik me hangerig genoemd hebben. Dat ben ik nu niet. Het is iets van overgeven aan. D'r zit zelfs iets van tevredenheid bij. Op de drempel van een mndn durende winterslaap maar nog aarzelend. Mag het? Sta ik het me toe? Genoeglijke gedachten, die toch ook weer wringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten