Hahn's Hilla uitgelezen. Zware kost in de laatste paar 100 pagina's. Onbevredigend einde. Ik vreesde al zoiets en zat er dus niet naast. Ik zal het niet de schuld van mijn stemming in de schoenen schuiven maar het helpt ook voor geen centimeter. Meer dan onbestemd. Ff geen zin in het leven. Mis iets van een stimulans. Het verplicht thuiszitten doet ook weinig goed. Niet dat ik anders niet ook vnl thuis had gezeten, maar dan was het vrije wil geweest.
Een jaar geleden was het bakken de stimulans om bezig te blijven. Het zou nog kunnen komen maar is er nog niet. D'r is dit jaar van een hoop niets terecht gekomen. De tuin is om te huilen. Iedere ochtend en avond loop ik door de puinhoop om de dames hun vrijheid te gunnen dan wel te doen wat gedaan moet worden. Dat gaat een hoop energie kosten om terug te komen, waar ik was.
D'r slingert nog het nodige op de binnenplaats wat op z'n winterplek gezet zou moeten worden. Ik zie het en word er niet koud of warm van. Morgen misschien en dan is het op een gegeven moment gewoon te laat. Ook dat weet ik. En ook dat laat me koud. Er moet een knop om. Waar zit dat ding?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten