Nwe dag, volgende weekeinde. Stemming blijft onbestemd. Fysiek blijft het alsof ik constant tegen grenzen aan stoot zonder ook maar naar iets van prestatie te streven. Pc, afwas, lezen, beetje koken .... zo kom ik ws redelijk ongeschonden door de dag heen. Natuurlijk is er meer te doen. Wordt tijd dat Mariana zich weer een beetje (meer) uit de koestering van haar 'ziek zijn' weet los te rukken. Maar ach, eigenlijk voegt dat weinig toe cq ontlast me nauwelijks. Stimuleert ook niet. Volgens mij hangt ze in eenzelfde soort onbestemdheid als ik. Haar plantentaak, haar bloemen, de rozen, de binnenplaats ... het is als een leeglopende ballon. Ze ontziet zich èn haar rug, terwijl dat naar mijn idee nauwelijks meer nodig is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten