Overval

 Een wereld van verschil:

 

 Vandaag 128, voorlopig

 Gisteren 1416

 Deze maand 4589

 Vorige maand 717

Jacht

 Ik lijk Verstappen wel. Breek het ene record na het andere. Na het maandelijkse 'all time high' groter dan 4000 pageviews, nu ook het dagtotaal naar onbekende hoogten gestouwd. Vandaag over de 1000 bezochte pagina's (and counting). Nog nooit voorgekomen sinds de start in 2012. Ook niet in de tijd, dat er meerdere blogbijdrages per dag verschenen. Wat dat betreft ben ik wel lui geworden.

Stormloop

 Het interesse in de blog blijft overweldigend. Dank de laatste dagen, en nog steeds, stomen we deze mnd op naar een 'all time high'. In de jaren 2018-2021 weliswaar met regelmaat de 2000 pageviews/mnd aangetikt dank interesse uit Italiaanse hoek met een stuk of 100 pageviews om de andere dag. Inmiddels zitten we op 3,5 duizend bezochte pagina's en nog een kleine twee dagen te gaan deze mnd. Bovendien minder eenzijdig qua bezoekers.

 Je kunt je dan een hoop afvragen, wat ik een paar jaar geleden ook gedaan heb, maar verder dan oorsprong (VPN buiten beschouwing gelaten) en aantal kom je niet. Ben en blijf qua interesse ook erg dubbel. Wat zou ik meer willen weten? Woonplaats misschien? Maar wat zegt het als je dan plaatsnamen als Kumamioto of Rovaniemi ziet staan? Zou ook niet weten wat ik met reacties zou aan moeten. Kortom ik blijf lekker mijn inmiddels ruim 10 jarige gang gaan.

Opbergen

 De komst van de winter valt niet meer te ontkennen. In de loop van de komende tien dagen daalt de nachttemperatuur onder minus 10. Tijd om binnen te zetten wat beter binnen kan staan. Het is weer op de valreep, maar daar is weinig meer aan te doen. Morgen lijkt de laatste geschikte dag om met dat soort dingen aan de slag te gaan. Tegelkachel voor het eerst dit jaar aansteken. De appels die inmiddels een paar wkn buiten staan naar binnen halen èn met de verwerking beginnen, maar dat niet direct morgen. Bosmaaier naar tuinkamer. Ding is nauwelijks gebruikt dit jaar. Gastenhuis ordenen zodat de deur dicht kan. Waterleiding aftappen en waar nodig isoleren. Schommelstoel demonteren en wegzetten. Kruiwagens naar binnen halen. Parasol inklappen en wegzetten. Tafel en banken in schuur verstouwen. Reden genoeg om morgen voor de afwisseling eens op tijd uit bed te komen.

Parasieten

 Het wagenpark is weer compleet. Nu geen schade meer oplopen, want indien door eigen schuld wordt het dokken uit eigen zak. Hoewel de dealer weer een mooie verzekeringscent verdiend heeft, probeerde hij Mariana nog een aantal zg noodzakelijke vervangingen aan te praten en dat voor bedragen waarvan je achterover slaat. Remmen voor en achter en iets met het rubber bij de reactiearm wielophanging aan de voorkant. 5000 Lei. Dat is grosso modo 1000 euro.

 Kosten remschijven voor: 80-100 euro voor set van 2

 Kosten remblokken voor: 20-40 euro per set van 4

 Kosten remschijven achter: 50-60 euro voor set van 2

 Kosten remblokken achter: 20-30 euro per set van 4

 Kosten draagarmrubber minder dan 10 euro per stuk.

 Dan kom je dus op 250 euro aan materiaalkosten. Waar blijven die andere 750 euro dan?? Eerst maar eens rondkijken, noodzaak en prijzen checken.

 Had bij het wegrijden thuis nog ff de schrik te pakken. Na verwijderen van de sneeuw van de vooruit wilden de ruitenwissers niet. Vastgevroren. Losgewrikt. Nog steeds geen schoege. Geen motorgeluid, niks. Allebei de motoren ter ziele?? Moeilijk voorstelbaar maar pas in Sibiu na een uurtje op een zonnige plek kon ik het ijs helemaal verwijderen en viel alles gelukkig mee.

Voortzetting

 Mijn verbazing raakt vermengd met het idee, dat er iets niet met rechte dingen toegaat. (Is dat goed Nederlands?) Gisteren op 313 pagevieuws geëindigd. Vandaag staat de teller inmiddels 474 bezochte pagina's uit minimaal 20 verschillende landen:

 

 Verenigde Staten 212, Finland 154(!), Duitsland 41, Japan 20, Australië 15, Verenigd Koninkrijk 13, Canada 12, Zweden 10, Nederland 9, Frankrijk 8, Zwitserland 4, Singapore 4, Brazilië 3, Noorwegen 3, Polen 3, Spanje 2, Hongkong 2, Italië 2, Rusland 2, Overige 17.

 

 Waar heb ik het aan te danken? Het blog bevat nauwelijks beeldmateriaal, geen porno of ander bloot. Enkel tekst. Niks opruiends. Gauw 98% en dat dan ook nog in het Nederlands. Met de nodige moeite weet ik welgeteld twee hits op google te vinden. We gaan zien hoe het zich ontwikkeld.

Winters

 Wit. Alles wit bij het ontwaken vanochtend. Het was me al opgevallen, dat de Karpaten in hun geheel met sneeuw bedekt waren en niet alleen de toppen. Ook de weerberichten uit de omringende landen gaven sneeuwverwachtingen. Toch was het ff slikken. Behalve wit ook goed koud. Op daken en bomen is de sneeuw vandaag ook niet gesmolten.

 Je zou d'r zo van terug onder het dekbed willen kruipen. Maar niet gedaan. Die paar minusgraden is niks van wat mogelijkwijs nog komen gaat. Dat wegkruipen onder het dekbed kan altijd nog.

Schrikken

 Op 'goede' dagen wil het aantal pageviews in de laatste 24 uur nog weleens de 40 overstijgen. De laatste tijd met uitschieters die daar nog overheen gaan. Dan is er steeds als land de categorie 'Overige' aangegeven. Iemand die moeite doet om zijn/haar herkomst te verbloemen. Jammer maar iemands goed recht.

 Vandaag stond de teller op 124(!) en de verwachting was, dat het merendeel uit de categorie 'Overige' zou komen. Niks daarvan:

 Verenigde Staten 66, Finland 36, Canada 9, Duitsland 4, Japan 4, Nederland 4, Australië 3, Verenigd Koninkrijk 1, Hongkong 1, Polen 1.

 

 Normaal gesproken komen de bezoekers in de afgelopen mndn uit de Verenigde Staten, Nederland, Duitsland en Japan. Zou wel willen weten wat die plotse interesse betekent. Meer dan toeval? Heb de laatste dagen niks speciaal uitgehaald op het blog 

 Update: Inmiddels op 247 pageviews en bezoekers uit Tsjechië, Servië, Singapore, Slowakije en overige

Dip

 Het wil nog niet echt. Moeheid blijft toeslaan. Zitten weer rechtop te slapen.

Kanteling

 Ergens is een verkeerde knop omgegaan. Geen energie meer. Zat ineens weer rechtop te dutten. Moe en vervolgens choas in hoofd en buik. Een erg onprettige toestand. Mocht je doodgaan bewust beleven, dan stel ik me zoiets voor als wat in de loop van de middag speelde. De goede tijden ten einde? Het einde van een marathon zonder deze gelopen te hebben. Afgebrand zonder iets gedaan te hebben. Kan ook de afgelopen dagen nauwelijks ter verantwoording roepen.

 Hebben de 'kwade machten' de laatste resten van de antibioticakuur om zeep geholpen en het heft in handen genomen? Inzinking of afslag? Hoelang is het nu goed gegaan? Vier wkn? Alles was net weer een beetje in z'n normale doen.

Rechts?

 Het is een beetje raar in feite om er mee bezig te zijn, maar de verkiezingen in Nederland hielden me al dagen bezig. Gaan ze van de ene ramp (Rutte) naar de andere (Timmermans)? Zijn de kiezers het eindelijk zat? Had me voorbereid op een lange nachtelijk zit om de resultaten van de stemmingen te volgen. Het was echter bij de eerste exit-poll bekeken. Wilders PVV van 17 naar 35 zetels en veruit de grootste partij. Dat was weliswaar niet de definitieve uitslag, maar duidelijk genoeg. Geen zin om voor wat verschuivingen in de marge op te blijven en in bed gedoken. Nederland heeft voor een andere koers gekozen na ruim 12 jaar afbraak door Rutte. Nu zien hoe dat vorm krijgt in een nw kabinet.

Afronding

 Het waarmerk-verhaal is eindelijk rond. Vandaag voor de vierde keer naar Sighisoara gereden voor de vertaling van de begeleidende tekst. Een volgende keer kan het sneller maar het is te hopen, dat men geen gewoonte maakt van dergelijke geintjes.

 Vanwege het prachtige weer en om niet direct weer terug te rijden op een terras in de zon gaan zitten en de passanten gade geslagen. De laatste keer voor dit seizoen? Met de koffie was niks mis. Het verbaasde me, dat het bestelde stuk taart langer op zich liet wachten. Een stuk taart op een bordje leggen kost beduidend minder tijd dan het maken van een latte macchiato. Het stuk taart bleek bij aankomst nog deels bevroren. Het was de magnetron die het zo lang liet duren.

 

 Met het verdwijnen van de zon opgestapt en opzoek gegaan naar een supermarkt. De keuze was beperkt. Een Kaufland in gedoken en me erover verbaasd, dat de indeling niet hetzelfde was als die in Sibiu. Dat is meestal toch wel het geval. Dat was zoeken dus. Het leek ook een grotere versie dan de al enorm grote winkel in Sibiu. Ook het assortiment was niet identiek, maar ook weer niet afwijkend genoeg om er blijvend de boodschappen te doen.

Veranderingen

 Het was alweer de nodige tijd geleden dat we Sibiu ondergronds zijn gegaan voor een traditionele Roemeense maaltijd. Geen speciale reden. Op de valreep van Mariana's all-risk verzekering voor haar kever haar auro weggebracht voor een reparatie van de achterbumper. Daar had iemand tegenaan gezeten. Was het van metaal geweest, was niks aan de hand geweest. Nu is dat onderdeel meestal van plastic en betekent repareren in feite domweg vervangen. Dus een paar dagen zonder auto en om te voorkomen, dat Mariana terug moest lopen naar Coves (50 km) met mijn auto er achteraan gereden en van de gelegenheid gebruikt gemaakt om de innerlijke mens te versterken.

 Hoewel op het eerste oog alles als vanouds leek, waren er toch tekenen die me deden denken, dat er een andere wind waaide. Andere borden op tafel. Ander personeel. Andere menukaarten. Ander gevoel. Qua maaltijd was het moeilijk om verenderingen in de keuken waar te nemen. Itt andere keren moest het deze keer vegetarisch zijn. We zitten in de vasten-periode in aanloop naar de Kerst. Moeilijk vergelijkbaar met de vleesschotels die normaal de revue passeren.

 

 Ik had wel een rundvleesspies van de grill gewild. Met iemand die -onvoorstelbaar maar waar- geen rundvlees lust is het niet vanzelfsprekend om met enige regelmaat bloederige lappen vlees te eten. Het moet steeds weer door en door gegaard varken zijn of ev. kip.

Bijkeutelen

 Zondag. Verstappen blijkt ook te kunnen winnen als ik niet kijk. Geen zin om vanochtend al om acht uur voor mijn Pc-scherm te zitten. Minimaal een half uur eerder het bed uit om de innerlijke mens te verzorgen. Daarvoor moet ik een half uur voor het opstaan mijn ogen proberen te openen èn open weten te houden. Alles kost tijd tegenwoordig. Daarbij gaat het fysiek al een tijdje heel redelijk. Achtien van de 22 races gewonnen. Dat kunnen er negentien worden en dan zit het er voor dit seizoen op. Een score die nauwelijks te verbeteren valt. Zelfs niet door Verstappen zelf.

 Kortom de dag in alle rust begonnen. Het wereldnieuws tot me genomen en bedacht of en zo ja wat ik van deze dag zou maken. Vooral kunnen maken. Wat dan feitelijk uitgevoerd wordt blijft een verrassing. Bijna vanzelfsprekend te lang voor het scherm blijven hangen. Uiteindelijk wel de keuken deels aan de kant geruimd en voorbereidingen voor de maaltijd van de avond getroffen. Veel snijwerk. Maar op tijd begonnen en meer verzorgd dan de inhoud van een blik of zakje uit de diepvries. Niks mis mee trouwens en vooral lekker snel. De verhouding tussen de tijdsinvestering van het koken en het feitelijk veroberen van de maaltijd is een stuk gunstiger dan als je de kok uithangt.

 Vanavond mezelf getrakteerd op het eerste deel van Dishonored incl twee DLC's. Alles voor een prikje. Kan ik de komende tijd mijn moordlust weer botvieren, al valt die de laatste tijd best mee. Afgezien van dat waarmerken-verhaal dan.

Uitgekakt

 Rustig bijkomen. We zijn er nog niet, maar hebben het ergste achter de rug. Dat hoop ik tenminste. Straks de scan van het gewaarmerkte paspoort -op de valreep- naar mijn bank mailen en dan hopen, dat ze ondanks de vooralsnog ontbrekende Engelse vertaling de boel niet blokkeren. En zo ja, wat het de-blokkeren dan weer voor voeten in de aarde heeft en welke kosten dat met zich mee brengt.

 De week heeft er ingehakt. Zowel fysiek als mentaal. Het zijn absoluut niet de toestanden waar ik om zit te springen. Irritante, volstrekt zinloze overbodigheden. En passent een hele week in de benen geweest. Ik kan me de laatste keer niet herinneren. Ik had probleemloos de hele dag in bed kunnen liggen en ws het grootste deel daarvan slapend doorgebracht. Maar dat is ook weer zo iets. Niet dat er veel uit mijn handen gaat komen vandaag, enkel om het moreel enigszins een steuntje in de rug te geven.

Extraatje

  Verrassing! Ik kan me niet heugen, dat ik de meid van het vertaalbureau heb gevraagd om het paspoort behalve te vertalen ook te laten waarmerken. Toch is dat wat gebeurd is. Ze zal het uit mijn verhaal opgemaakt hebben, waarvoor ik de vertaling nodig had. Ik had het niet eens direct door. Pas bij de notaris werd duidelijk dat de waarmerking al was toegevoegd. 

 Had het mens dat direct gezegd, had ik haar duidelijk gemaakt, dat die waarmerking in het Engels moest. Nu moet er weer een vertaalslag gemaakt worden, Weer 100 km rijden, waarmee het resultaat voor het waarmerken van het paspoort op een kleine 400 km uitkomt. Iets van 16 liter diesel of te wel 25 euro. De kosten van het vertaalbureau en het tijdsbeslag buiten beschouwing gelaten.

 Het hele gedoe gaf me een vreemd gevoel van ontevredenheid. Een koffie met gebak en later een halve pizza wisten dat gevoel niet de kop in te drukken. Thuis in bed geploft, waarna het een stuk beter ging.

Miscommunicatie

 Grrrr. Het is, dat ik het had kunnen weten, als ik iets verder gekeken had dan mijn neus lang is. Anderzijds was het handig geweest als de meid van het vertaalbureau direct had gewezen op de aangeven tijd ipv enkel de datum te noemen. Stond ik daar om een uur of twaalf om de vertaling van het paspoort op te halen, was die pas na vieren beschikbaar. Even overwogen om te wachten, maar om vier uur sluiten alle notarissen hier hun tent. Zinloos kortom.

 Geen zin om direct weer terug naar huis te gaan wat door het stadje lopen struinen. Waar ik in de Franse jaren rustig een paar uur kon stuk slaan in een stadje van niks als Perigueux, wilde de rust daarvoor niet verschijnen. Misschien het jaargetij? Waarschijnlijker het ontbreken van gunstig gelegen café's. Café's überhaupt. Het is een stadje voor een hapje. Vnl restaurants. Toch maar in de auto gestapt.

Leegte?

 Mijn leven is zo enerverend, dat de routine om 's avonds de dag in een paar woorden samen te vatten langzaam maar zeker een stille dood sterft. D'r is gewoon steeds vaker niks het vermelden waard. Dat de slaapkamer inmiddels bijna op koelkastniveau zit qua temperatuur heeft daar ook wel wat mee te maken. Lekker weggedoken onder het dekbed verleidt niet tot het recapituleren van de dag. Zo krimpt het bestaan steeds verder.

Déja vu

 Het kan prettig zijn als de dingen lopen naar verwachting en soms ook absoluut niet. Waarmerken van iets doe je niet ff, tenminste niet hier. Aangezien de ene notaris in Agnita er geen zin in had en de andere notaris gewoon niet aanwezig was, bleef als alternatief Sighisoara over. Kleine 50 km verderop. Uit eerdere ervaring wist ik, dat de Roemeense wet blijkbaar voorschrijft, dat wat gewaarmerkt moet worden in het Roemeens moet zijn. Nu kan ik me dat bij een lap tekst goed voorstellen, maar bij een paspoort ... Staan er 10 woorden op het paspoort? Ik zou het moeten checken. Desondanks niks geen soepelheid: vertalen!

 Gelukkig blijkt in Sighisoara ook een dependance van een vertaalbureau te zitten. Het vertalen van het paspoort gaat twee dagen duren. Twee dagen!! Je krijgt het niet bedacht. Mezelf maar getrakteerd op een koffie en een gebakje. Donderdag kan ik een nwe poging wagen om mijn paspoort te laten waarmerken. Het is, dat het een prettige weg om te rijden is, anders zou je de boel toch het liefst opblazen.

Papierwinkel

 Na iets van 50 jaar wil mijn bank weten of ik wel ik ben. Hoe krijgt men het bedacht. Ik ben natuurlijk die ene crimineel, die onder dekmantel zijn inkomen probeert wit te wassen. Als je het bijgeleverde verhaal moet geloven, is de procedure een fluitje van een cent. Paspoort scannen en een selfie meeleveren. Pas in tweede instantie blijk je daarvoor wel een recente telefoon te moeten hebben met een nfc chip.

 

 Mijn Iphone SE van een tigtal jaar geleden mist zo'n ding. Het is de zoveelste keer, dat iets wat je vrijwillig voor eigen gebruik hebt aangeschaft verworden is tot iets wat vanzelfsprekend aanwezig moet zijn. Alles gaat met app hier of app daar. En dan nog in de nieuwste hardware en software versies. En dat met al het gelul over duurzaamheid. Mijn oudje doet het nog perfect. 

 Kortom niks geen fluitje van een cent. Ze willen nu een gewaarmerkte kopie van mijn paspoort en dat in het Engels. Ik zie donkere wolken boven me samentrekken.

Griezelig

 In een FAS van begin oktober een artikel over laberatoria die klooien met virussen. Dat men die ziekmakers probeert te begrijpen, snap ik. Dat men probeert om ze gevaarlijker te maken qua besmetting en fataliteit, snap ik niet. En als het nou één zo'n lab zou doen, bleef ondanks alle beveiligingen het risico een stuk overzichtelijker dan met een 50-tal van die labs verdeeld over de wereld. En het worden er blijkbaar nog meer. Je voelt aan je water dat daarmee de kans op een ongeluk in de beveiliging groter wordt met alle rampzalig tot apocalyptische gevolgen vandien.

 Brr. Geen vrolijk stemmend idee. Iets om niet te lang bij stil te staan. Of Covid zo'n aan de beveiliging ontsnapt virus is, daar blijft men over stechelen. Maar het kan en zal statistisch gezien ook ooit gebeuren en dan mag men zich gelukkig prijzen als het geen ebola-achtige killer is.

Moeizaam

 De machinerie begint haperingen te vertonen. De wasrekjes vol moet de aandacht verlegd worden naar andere activiteiten. De bekende schakelproblemen. Het blijft een stroeve bezigheid. Geen soepele ommezwaai van het een naar het ander. Geen vanzelfsprekende richtingverandering ondanks het feit dat die voor de hand ligt. Het is nou niet zo, dat het 'To do'-lijstje leeggestreept is. Ook niet dat het vol staat met nwe onbekende zaken. Het zijn vnl oude koeien, die eindelijk eens uit de sloot getrokken moeten worden.

 Het weekeinde benutten voor een pas op de plaats en volgende week de zoveelste poging ondernemen om de boel niet alleen op de rails te zetten, maar ook op de rails te houden.

Terugkeer

 De stapel FAS kranten groeit. Tijd om ze 'weg' te lezen. Een onderwerp dat na bijna een jaar rust weer terugkeert is Covid. Mn de long-versie. Het houdt me bij en tijd en wijle bezig. Waar komt de last van mijn lijf nou feitelijk vandaan? Is het een immuniteitsprobleem of de nasleep van twee Covid-infecties? Mocht je het symptoomspectrum van die laatste kunnen geloven dan heeft die mogelijkheid duidelijk de overhand. Anderzijds zijn die symptomen zo algemeen en omvangrijk in aantal, dat je nauwelijks van een eenduidige diagnose kunt spreken.

 Het zijn in feite twee partijen. De ene die zo ongeveer iedere klacht onder het kopje 'Covid' schuiven en de andere partij die daar grote vrgtkns bij zet. De vervelende naweeën zijn evident, alleen getalsmatig verre van wat de gelovigen ervan maken. Meer pschychosomatisch dan concreet aantoonbaar (pathologisch?). Een eenduidige checklist bestaat niet.

 Ik ga me daar iets meer in verdiepen. Ga ergens de komende tijd ook voor een vaccinatie. Niet overtuigd. Puur het voordeel van de twijfel. Vrg is alleen waar beginnen? Van voren af aan of kan ik instappen met de zg booster van het seizoen. Zou de huisarts het weten?

Wankel?

 Het zal deels gelegen hebben aan de onrustige nacht maar vast niet alleen. Vier uur in twee siëstablokken van 2 uur geslapen als een blok. Dan blijft weinig van de dag over. Weinig waarin wel wat gedaan is, maar dat mag verder geen naam hebben. Het is te hopen, dat dit niet betekent, dat we weer afscheid gaan nemen van de betere periode van de afgelopen tijd.

 Hoewel de dagen niet overlopen van activiteit hebben ze wel een zekere vanzelfsprekendheid op dat vlak. De aanzet blijft moeite kosten maar ontlopen doe ik het in elk geval niet al blijft het wel bij noodzakelijkheden en komen extraatjes niet of nauwelijks aan bod. Er is zowaar een neiging tot meer, die mij tevreden stemt. Afkappen zou me teleurstellen.

12345

 Het getal spreekt voor zich.

Inzichtelijk

 Alles kost moeite. Niet zozeer energie. Bed, bad, (af)was, boodschappen, in feite zelfs niksdoen. Zonde, want fysiek gaat het niet verkeerd op het ogenblik op een bijna dagelijkse 2-urige siësta na. Misschien is de oplossing wel om gewoon met minder activiteit per dag tevreden te zijn. Niet alleen de leeftijd ook de 'drive' heeft zijn beste tijd gehad. Het 'ff dit' en 'ff dat' is niet meer wat ooit vanzelfsprekend was. Veel ledige momenten. Lange omschakelmomenten, zeg maar gerust perioden. Een hoop tijd gaat verloren aan afronden en weer opstarten. Ondertussen ontstaat een stuuwmeer(tje) van wat niet gebeurd en vooruit geschoven wordt. Als iets niet stimuleert is het dat ophopen van achterstallige activiteit.

Lachen

 Vanwege de matige opkomst van oudjes uit Coves op de gezamelijke maaltijd op kosten van de gemeenschap, vroeg Mariana vandaag een van de buren waarom ze niet aanwezig waren. Kreeg ze het antwoord 'Wij hebben eten thuis!'. Een manier van denken die ws bedoeld is om zich boven hen te verheffen die wel gegaan zijn. Allemaal armoedzaaiers of zoiets.

 Nu hadden voor mij best meer inwoners van het dorp acte de presence kunnen geven. Weet zo een stuk of tien die verstek hebben laten gaan, maar dat mens met haar eten thuis kun je in gezelschap beter kwijt dan rijk zijn. Een stem die door beton heen gaat en rancuneus als de pest. Die is na bijna een jaar (of is het al langer?) nog steeds bezig met het akkefietje met onze honden.

Oudjes

 Op kosten van de gemeenschap naar het restaurant. Alle gepensioneerden van de gemeente Agnita, dat is incl. Coves en Ruja, waren uitgenodigd voor een gemeenschappelijke maaltijd. Geen idee wat de bedoeling daarvan zou kunnen zijn. Een avondje peptalk met het oog op de herverkiezing van de burgemeester? Verbetering van de onderlinge contacten? De oudjes eens de deur uit krijgen? Nou, dat laatste kon het niet zijn. Wat aanwezig was, waren dan wel oude van dagen maar dan het actievere deel daarvan. Ook van de burgervader zelf geen spoor te bekennen.

 Als extraatje was er een optreden van een lokale zang- en dansgroep en een manager van de Penny als soliste. De maaltijd was de voorspelbare koffie, soep en hoofdgerecht. Ja, de koffie gaat hier altijd vooraf aan de maaltijd.

 In totaal waren er iets van 150 personen. Dat op een bevolking van ruim 12.000 zielen (wiki) mag gerust niet representatief genoemd worden. De doelgroep had er grotendeels dus weinig zin in of er moeten meerdere avonden zijn geweest, wat ik niet geloof.

Weekeinde

 Zometeen de F1-race in San Paulo volgen via een VPN en dan hebben we voor vandaag de dag weer gehad. Zondag. Een dag van niks. Gekookt. Dat wel. En niet slecht al zeg ik het zelf. Het is toch steeds weer een teken dat er iets meer pit in me zit dan op de momenten, dat ik een overdrachtelijk blik open trek. Een teken dat het morgen wel eens het begin van een goede week zou kunnen zijn.

 Bedenk me, dat we in feite de hele week aan het vlees moeten. Vanaf komend weekeinde is het weer vleesloos tot aan de Kerst. Zo komt dat varken van dik twee jaar geleden, of is het al langer (?), nooit op. Als het minderen van de vleesconsumptie de wereld gaat redden, hebben wij daar ons bijdrage ruim aan geleverd. De volgende stap zou het weglaten van dingen als pasta, aardappelen en rijst moeten zijn. Echt alleen nog maar konijnenvoer met wat noten. Ik geloof niet, dat dat er ooit van gaat komen.

Oplopen

 Het stapelt weer. Morgen  erger zien te voorkomen. Als achter de feiten aanlopen ook de afwas insluit gaan zo weer de nodige dagen verloren aan inhalen van de achterstand. Het zal trouwens wel maandag worden. Zondag blijft een vrijbrief voor niks doen houden. Ook zonder kerkbezoek.

 Het gaat ondertussen niet slecht. De werking van het antibioticum is op z'n hoogtepunt. Op wat kleine dingen na is er rust in de tent. De vrg is voor hoelang. Ik geef het nog twee wkn. Dan zakt het kaartenhuis weer in elkaar. Twee wkn en dan is het bijna december, komen de zg feestdagen er aan en heeft 2023 zijn beste tijd gehad. Niet dat het zo'n best jaar is geweest, maar dat is voor een andere keer.

Inleveren

 Moe! De tol voor de dag van gisteren. Een dag die 100% beter ging dan de voorlaatste keer, dat ik in Sibiu verwijlde. Had me het een en ander voor vandaag voorgenomen. Zie daar niet veel van terecht komen. Het weer kruipt langzaam richting herfstige omstandigheden. Ik heb daar op zich niet zoveel mee te maken. Toch stimuleert het als de zon schijnt en de deur open kan. Dat kan van de miezer van vandaag niet gezegd worden.

 Je zult in Gaza wonen of in de loopgraven zitten in het zuid-oosten van de Oekraïne. Dan ben je vast niet bezig met dit gezeur. Ik zie me in geen van beide situaties een serieuze tijd overleven. Ook zonder raketten van de Hamas of artillerievuur van de Russen lukt het me om vrgtkns te zetten bij de zin van mijn bestaan. Ik zou tevredener moeten zijn. Heb tenslotte nog een huis waarin goed toeven is en een bed ipv een thermomatje ergens in een modderige loopgraaf.

Freewheelen

 Mezelf uitgelaten vandaag. Moest iets met de auto. Dat betekent naar Sibiu of tenminste daar in de buurt. Vroeg op. Snel klaar. Het grootste deel van de dag nog voor de boeg. Zonder specifiek doel een aantal van de standaard supermarkten afgeklapperd. Nog nooit zo weinig geld uitgeven op een dergelijk strooptocht langs uiteenlopende verleidingen. Mag ook eens een keer.

 Uiteindelijk in 'mijn café' in de shopping-City terecht gekomen en onder het genot van enige consumpties de mensen bekeken die het winkelcentrum in kwamen of net verlieten. Bijna allemaal hadden ze haast. Haast op weg naar hun doel. Haast op weg naar buiten. Komen met lege handen, hooguit een hand- of schoudertas (mannen tegenwoordig ook) en verlaten de tent weer zonder zichtbare aankoop. Je vrgt je nippende aan je latte af wat ze gedaan hebben.

Helder!

Bubbels

 Dubbelslag. Eindelijk aan de afwas geraakt.èn wat minstens zo belangrijk is; de 10 literfles met druivensap is begonnen met wijn worden. Gisteren leek het er al op, al wilde het waterslot niet in beweging komen. Na enig denkwerk geconcludeerd, dat de fles ws niet goed afgesloten was. Dat herstelt met bloem en water. Soort van kleien en knoeien. Eenmaal afgedicht en uitgehard kwam ook het gistingsproces opgang. Netjes op tijd. Inmiddels borrelt het waterslot dat het een lieve lust is. Nu het suikergehalte van de 25 literfles aanpassen. Iets van 2 kg suiker oplossen. Echt oplossen deze keer. Hopelijk gaat dat zonder geëmmer qua gisten. Blijk nog een aantal porties echte wijngist in de koelkast te hebben liggen. Twee jaar oud ....  maar koel, droog en donker bewaard. Op hoop van zegen.