Het is allemaal wat rustiger. Bewegen gaat beter al doe ik er mezelf nog steeds geen plezier mee. De 'soepelheid' gebruikt om me tegen de afwas aan te bemoeien. Ja, voeten en afwas. Moeilijk te scheiden. Op een gegeven moment was het probleem de moeheid en niet zozeer de pijn. Is pijn vermoeiend of speelt de ene kwaal op terwijl de andere nog niet uitgeziekt is?
Ouderwets toegegeven aan een siësta. Zo twee uur van de wereld geweest. Nu verder met wat aan afwas is blijven liggen en bedenken wat met de avondmaaltijd gedaan gaat worden. Pannekoeken lijkt me een aardige.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten