Ergens rond de tiende van deze mnd begonnen, dus nu 17 dagen, twee-en-een-halve week onderweg met onwillige voeten/benen. Het was al geen spetterende tijd en het is er niet beter op geworden. Integendeel. Moedeloos? Het woord is de afgelopen mndn zwaar geërodeerd. Dat stadium zijn we voorbij zonder direct een andere benaming (benoeming?) bij de hand te hebben. Er zit in elk geval een flinke dosis fatalisme bij in.
Is dit het? Moet ik het hiermee gaan doen? Hoelang gaat dit grapje nog duren? Zit herstel nog in de koker? Het zijn geen momenten, dat ik het niet meer weet, het is meer een continuüm. Het hangen voor de Pc begint te vervelen. Zat ik mezelf voorheen in de weg, hang ik me nu de keel uit. Kreupel naar de koffie. Afwas in meerdere étappes over twee of meer dagen verdeeld. Opzien tegen een paar treden afgaan. Weken achter met de was. Wanneer was de laatste keer, dat ik de honden uit heb gelaten? Het jaar is nauwelijks begonnen en voelt al als verloren aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten