Voetenwerk

 Dat was dan februari. De mnd van de voeten. Voeten die inmiddels -afkloppen!- op de goede weg terecht zijn gekomen. Tijd om de draden op te pakken? Het zal na drie wkn uit de roulatie geweest te zijn niet van vandaag op morgen gaan. De conditie was voordien al een ramp. Dat wordt werken met geduld. Een fitnesscoach (gètverdemme, vies woord) zou geen kwaad kunnen. Niet om af te vallen. Integendeel. Er mag/moet naast de conditie spiermassa hersteld worden.

 Lopen. Vooral lopen. Honden uitlaten. Naar 24 gaan om de was te doen. De tuin? Wat dat laatste betreft is het afwachten wat het weer gaat doen. Zeurt de winter na of knalt het voorjaar erin? Extra, niet-activiteit gebonden beweging kan daarbij geen kwaad. Zien hoe het met Coves ervoor staat. Naar het eind en terug is zeker meer dan 2 km. De andere kant op, dorp uit richting de provinciale weg gauw 3, dus 6 vv. Dan moet je wel de locali wegwuiven, die je een lift willen aanbieden.

Levensvrgn?

 Als je 's nachts wakker ligt kan er vanalles door je hoofd gaan. Meestal dingen die gedaan moeten worden maar steeds weer vooruit worden geschoven of stommigheden, die je ooit begaan hebt. De afgelopen tijd en dus ook vannacht weer zit daar de vrg tussen of het broodje bij de koffie de aanstaande ochtend met kaas of met hagelslag belegd gaat worden. Niet direct tekenen van een swingend bestaan, toch?

 Het is kaas geworden. Kaas met stroop op een inmiddels erg oud broodje. Je zou ze iedere ochtend vers moeten krijgen. Aan de poort hangend zoals het vroeger een tijdlang in het weekeinde aan onze voordeur het geval was. Heerlijk geurende, nog warme kadetjes, harde broodjes. Met rijstijden, kneden en bakken zal het gauw twee uur eerder zijn dat je het bed uit moet. Als je het in twee uur haalt. Wie weet komt het er ooit van, maar dan toch de avond ervoor en dan de nacht in de koelkast en 's morgens bakken. Dat is maar 20 minuten of zo.

Vervelen?

 Afwas voor 85% gedaan èn gekookt. Vandaag misschien wel meer gestaan dan gezeten. Iets tussen afzien en 'net te doen'. Ook twee uur gelegen. De siësta was onvermijdelijk. Steeds weer als er ff een zittende pauze was, dachten de oogleden, dat ze dicht mochten vallen. 

 Ondertussen aan het schuiven met de pijnstiller. Leek die eerst geen 24 uur te werken, gaat ie er nu met gemak overheen òf is overbodig. Was het eerste slikmoment rond 11 uur in de ochtend, zitten we nu op 4 uur 's middags. Niet dat het persé moet. In feite is het verschil mèt of zonder chemische toevoeging nauwelijks merkbaar. Pijnlijk kun je het niet meer noemen, maar het is verre van pijnloos.

 

 Het is en blijft vooral vermoeiend. Zou zo het bed in willen. Niet slim ws en dus maar niet doen ook. Bedenken hoe ik me een paar uur weet bezig te houden. Ijsberen van Pc naar aanrecht v.v.? Een oude krant ter hand nemen? D'r ligt nog een stapeltje, zeg een noodvoorraad. Een boek? Puzzelen of punniken? Iets produktiefs. Ik mis het.

Afbeuren

 Ergens rond de tiende van deze mnd begonnen, dus nu 17 dagen, twee-en-een-halve week onderweg met onwillige voeten/benen. Het was al geen spetterende tijd en het is er niet beter op geworden. Integendeel. Moedeloos? Het woord is de afgelopen mndn zwaar geërodeerd. Dat stadium zijn we voorbij zonder direct een andere benaming (benoeming?) bij de hand te hebben. Er zit in elk geval een flinke dosis fatalisme bij in.

 Is dit het? Moet ik het hiermee gaan doen? Hoelang gaat dit grapje nog duren? Zit herstel nog in de koker? Het zijn geen momenten, dat ik het niet meer weet, het is meer een continuüm. Het hangen voor de Pc begint te vervelen. Zat ik mezelf voorheen in de weg, hang ik me nu de keel uit. Kreupel naar de koffie. Afwas in meerdere étappes over twee of meer dagen verdeeld. Opzien tegen een paar treden afgaan. Weken achter met de was. Wanneer was de laatste keer, dat ik de honden uit heb gelaten? Het jaar is nauwelijks begonnen en voelt al als verloren aan.

Wennen

 Stramme kuiten en minder pijnlijke maar dikkere voeten. De chemie gooit weer het een en ander overhoop om aan z'n doelen te voldoende. Het spul heeft dan wel niet zoveel bijwerkingen naar het schijnt. Enkel de maag moet het ontgelden. Daarvoor heeft het een ellelange lijst van mogelijk nadelige gevolgen van combinaties met andere medicijnen. Ook uit mijn voorraad komt niet alles ongeschonden weg.

 

 Morgen een pauze inlassen en zien hoe het zonder chemische ondersteuning gaat? Is - geloof ik- geen goed idee. Eerst maar 'ns een nachtje over slapen. Iets wat afgelopen nacht zeer naar tevredenheid lukte en me een hoop waard is.

 Zitten maakt kortom stijf. Lopen versoepelt dat weer, maar te lang rechtop bezig zijn vermindert het feect van de pijnstiller. Het gaat om het vinden van de balans. Het lijkt wel wat op de F1-coureurs na de winterstop in hun nw ontwikkelde racebolides.

Oorlog-39

 'NAVO waarschuwt China geen wapens aan Rusland te leveren.' Iets in die trant was de kop van een artikel in de VK ergens de afgelopen tijd. Een beetje hypocriet, of niet? Zelensky hoeft maar met zijn wensenlijst te wapperen en het Westen levert direct of na een hoop discussie het gewenste spul om de Russen het leven zuur te maken. Wat is het verschil? Mag het bij de aangevallen partij wel, maar bij de aggressor niet?

 Het zou het conflict weer naar een ander (hoger?) niveau tillen. Het zou ook betekenen, dat China achter Rusland staat. Wat ik me nauwelijks kan voorstellen. Al is China ook niet de minste bij het inpikken van buurlanden. Neem bijv. Tibet en het hele gedoe met Taiwan.

 Laat die Leopard tanks nu maar gauw op het slagveld verschijnen en de voorspelde doorslag geven. Deze onzin heeft al zoveel mensenlevens gekost. Dat het nog kon in deze tijd.

Halfwerk

 De nwe pijnstillers doen iets meer maar komen slechts tot de helft van de tijd, die ze eigenlijk zouden moeten werken met één pil per dag. Door de dag heen was het goed te doen. De nacht was een kleine ramp. Zit daarbij aan de maximale dosering, dus een tweede tablet is geen optie. Misschien is het ook een kwestie van opbouwen. We gaan het aan den lijve ondervinden.

Saampjes

Pijnlijk

 Maandag begonnen, vandaag de uitslag. Het beestje heeft nu een naampje. Eentje waar ik niet blij van word. Dit is ook niet bepaald het einde maar het begin van een nw traject doktoren. Kan het nu eens ophouden met het verder te verzuren van mijn leven?

 Weer zo eentje waar je mee moet zien te leven, maar dan meer dan een ongemak. Na vier verschillende pijnstillers, die hun werk niet deden, nu iets dat wel lijkt te werken. Wat helaas de diagnose enkel bevestigd.

 Na het lokale werk gaat het volgende week of zo richting het hospitaal in Sibiu. Kan daar inmiddels wel opzoek naar een kamer als dat zo door gaat.

Ruiterlijk

 Kijk, zo moet je het hebben. Gisteren besteld, vandaag binnen. Voorlopig weer een voorraadje hagelslag tot mijn beschikking. Weliswaar De Ruiter ipv Venz, maar als dat de terreinen zijn, waarop je moet inleveren, is daarmee te leven. Direct een broodje opgewarmd, beboterd en met de pure chocolade hagelslag bestooid.

 

 Moeilijk te zeggen of de smaak verschilt van Venz. Wat wel jammer is, is dat het slechts met margarine gecombineerd is. Zelfs de zg smeerbare echte boter is uit de koelkast gelaten nog steeds nauwelijk te smeren. Niet dat we vroeger thuis echte boter op tafel hadden staan. Daar was het Blue Band dat de klok sloeg.

Verwensels

 Vandaag eindelijk, na een hoop geaarzel, de hagelslag, puur van De Ruiter besteld en gelijk maar betaald ipv aan de koerier. Ossewit was niet op voorraad anders had die mee gekund. 

 Tijdens de zoektocht, die uiteindelijk vast is gelopen in allerlei graantoestanden, ook een website tegengekomen die het spul in de boxen bij La Prut wilde afleveren. Easy Box heet het geloof ik. Kost 15 Lei bezorgkosten als je niet aan het gewenste bedrag komt voor gratis transport.

 

 Thuis bezorgen bleek slechts 2 Lei duurder, 50 eurocent. Voor het besparen van die 2 Lei moet wel 15 km worden gereden en ben je gewoon gauw een half uur kwijt. Weegt niet tegen elkaar op. Nu doe ik er niks mee, maar komt het ooit tot die keuze, laat die koerier mooi tot aan onze poort rijden.

Kalmer

 Het is allemaal wat rustiger. Bewegen gaat beter al doe ik er mezelf nog steeds geen plezier mee. De 'soepelheid' gebruikt om me tegen de afwas aan te bemoeien. Ja, voeten en afwas. Moeilijk te scheiden. Op een gegeven moment was het probleem de moeheid en niet zozeer de pijn. Is pijn vermoeiend of speelt de ene kwaal op terwijl de andere nog niet uitgeziekt is?

 Ouderwets toegegeven aan een siësta. Zo twee uur van de wereld geweest. Nu verder met wat aan afwas is blijven liggen en bedenken wat met de avondmaaltijd gedaan gaat worden. Pannekoeken lijkt me een aardige.

Tijdbeslag

 De huisarts heeft gisteren 'ns links en rechts op mijn voeten geduwd en geconcludeerd, dat de internist zich er verder mee mocht bemoeien. Popa is z'n naam. Een norse man. Kon natuurlijk niet dezelfde dag. Vandaag na tienen. Dan heeft hij zijn rondje langs de patiënten gedaan. Hij zal ook 'ns naar mijn voeten kijken, schat ik zo in, een beetje drukken hier en daar en dan concluderen dat bloed geprikt moet worden en dat nuchter, dus overmorgen zo rond zeven uur in de ochtend. Uitslag de dag erna en zo zijn we weer een week verder.

 Of het nu voetje voor voetje (grappig) beter gaat, blijft moeilijk te zeggen. Het liep vanochtend weer een stuk soepeler dan gisteravond, maar er is een dag te gaan. Ik loop prachtige voorjaarsdagen mis. Zien of na het ziekenhuisbezoek eindelijk het meeste van de kerstdecoratie tussen de ramen en op de toegangspoort verwijderd kan worden. Als we niet uitkijken is het straks Pasen voordat de laatste sporen van de Kerst opgeruimd zijn.

Opgeblazen

 Een zoektocht op het internet kan soms iets verbetens krijgen. Wat begon met 'Bestaat Smack van Kellogg's nog?' Veranderde gaande het surfen in 'Verdomme, waarom is het hier niet te krijgen!' Waarbij ik het me extra moeilijk maakte door ook Rice Krispies en gewone Cornflakes van Kellogg's te willen hebben. Die waren wel te krijgen maar zelden op één plek en al helemaal niet in combinatie met Smack.

 Stond al zoekende versteld van de prijsverschillen. Waar de Kellogg's Cornflakes gemiddeld rond de 25 lei per 3 of 450 gram zat, was er een site met korting tot 19,50, maar ook sites die het presteerden om er meer dan 200 Lei voor te vragen. Hoe prijsonbewust moet je zijn om zo'n bedrag te betalen?

 Uiteindelijk daalde iets van inzicht in en ben ik eens nagegaan wat het in feite is, waar het spul uit bestaat. Cornflakes zijn fulgi de porumb. Rice Krispies gepofte rijst: oriz expandate. En Smack zijn gepofte tarwekorrels met honing in het Roemeens: pufarine grau cu miere. Ook op die manier zijn ze niet alle drie op eenzelfde website te vinden. We gaan eerst maar eens met die kennis de supermarkten langs.

Achteruitgang

 D'r staat het een en ander in de wachtrij. Kan me d'r niet toe aanzetten om de losse opmerkingen aan te vullen tot alinea's, die zin geven. Moe. Vandaag het uiteten. Gisteren de boodschappen. In bed kruipen heeft weinig zin. Afgelopen tijd een paar maal gedaan en prompt tot 2 of 3 uur in de ochtend wakker gelegen. De voeten en onderbenen leveren mede hun slaapverstorende ongemak.

 Vanochtend leek het ff 'over'. Daar kom je in de loop van de dag vanzelf op terug. De hele (mid)dag zitten is het net zo min als door winkels slenteren. Je zou ze af moeten kunnen schroeven. Maar bij meerdere lichaamsdelen is eerder al gebleken, dat dat leuk bedacht is, maar praktisch zo zijn nadelen heeft bij de uitvoering.

Culinair

 Hoewel het restaurant mn uitverkoren werd door Mariana vanwege de plek, gingen we er heen om oog en tong te strelen met goede en verzorgde gerechten. Hun website gaf een aardige indruk, maar websites zijn nog geduldiger dan papier. Dus afwachten.

 We kregen geen kaart maar een zes gangen menu. De binnenkomer met een mousserende wijn uit de streek Vranca voldeed aan de verwachtingen. Het vervolg, ze noemden het een carpaccio van selerie, was een misser. Het gevulde broodje kon het daarna niet compenseren. De marokkaanse tomatensoep paste met z'n scherpte niet in het menu. Het hoofdgerecht was een doorgegaard stuk varkensnek met een rode wijn saus. Daar was niks mis mee. Het toetje een pannacotta met frambozencoulis. Dat zat plompverloren in een glas. Daar liet men een opmaakkans liggen. 

 Ze hadden er niet bij gezegd, dat de wijn niet was inbegrepen. Gelukkig hadden we dat redelijk snel door en alsnog de wijnkaart bekeken. Fors aan de prijs. Minimaal 3-4 maal over de kop tov winkelwaarde, ook bij de duurdere wijnen. Gemiddeld lag de prijs rond de 350-400 lei. Alles per glas verkrijgbaar en dan nog weer een slagje duurder. Gelukkig waren er ook een paar die het gemiddelde wat naar beneden trokken.

 Alles bij elkaar was de Prijs - Kwaliteit verhouding oké muv de wijnen. Had een hoger eindbedrag op de rekening verwacht.

Weggestopt

 De door Mariana uitgekozen plek om eindelijk weer eens buiten de deur te eten, lag behoorlijk afgelegen. In een deel van Transylvanië waar wij normaal niet komen. En dat niet alleen maar ook nog veel boerser, modderiger en op het oog minder onderhouden: Cund.

 Het begon al met het ontbreken van richtingaanwijzers. Dus gokken in de hoop dat we goed zaten en dat met een wegwijzer beloont te zien. Wat het geval was. Wel schrikken dat het een niet-geasfalteerd weg was, waar we naar verwezen werden. Breed, redelijk vast gereden maar vol kuilen en hier en daar glibberig van de modder. Gelukkig was geen sneeuw te bekennen en bleef de weg ook redelijk horizontaal zonder al te scherpe haarspeldachtige bochten.

 Geen idee hoeveel, maar het zullen de nodige km's geweest zijn voordat we weer asfalt onder ons rubber hadden. Eenmaal in het dorp was het zoeken nog niet ten einde. Bij een tweede doorloop ontdekten we een piepkleine donkergroene pijl met daarop de naam van wat ze zelf 'resort' noemen: Valeo Verde. Teruggekeerde Sachsen die een business uit de modder hebben getrokken. De kamers hebben we niet gezien maar het restaurant was ronduit smaak- en sfeervol.

Cyclus

 Tot mijn eigen verbazing pasten - met een beetje wringen- de voeten vanochtend in de schoenen. Beter zo dan met laarzen aan naar een beter restaurant.

 Wat 's morgens lukt is niet automatich op de rest van de dag van toepassing. Naarmate de middag vorderde werd het meer en meer duidelijk, dat de voeten het niet zo hadden op de schoenen. Misschien het zitten wat moeten afwisselen met een kleine wandeling. Het is mn het begin van de positieverandering van zitten naar staan en van staan naar lopen, die het meest vervelend is.

 

 Het enige voordeel, behalve het uiterlijk, was een beter gevoel van de pedalen dank de dunnere zolen van de schoenen. Nadeel was dan weer, dat je vanwege die dunnere zolen de koppeling verder moest intrappen bij het schakelen. Dat was het eerste signaal, dat de schoenen misschien toch niet de beste keuze waren.

 

 Terug thuis mijn voeten bevrijdt. Aan het eind van zo'n dag zijn ze moe, zwaar, pijnlijk èn oververhit.

Uitbreiden

 Na de boodschappenronde in de supermarkt een stoel moeten opzoeken. Helaas geen sfeervolle ruimte maar beter dan niks ingeklemd tussen een pizza-stand en een verkooppunt van luxe ogend gebak. Allemaal glimmend van de gelei en in de meest extravagante kleuren. Je hebt ze ook in de shopping-City. Me vaker afgevraagd hoe het spul zou smaken. Buitenkant zegt wat dat betreft niet zoveel. De nieuwsgierigheid is tot op heden niet voldoende om tot aankoop van een kleine selectie over te gaan.

 

 Rondom Hornbach ontstaat langzaam maar zeker een winkelcentrum. Niet overdekt, maar met het bekende setje aan winkels, die je elders ook hebt. Eerst was het de supermarkt Kaufland, toen een blok met C&A en co. Vervolgens een joekel van een constructie van een keten met de naam Jumbo. Allemaal speelgoed, cadeaugedoe en wat keukengereedschap. Onvoorstelbaar, dat zoiets kan bestaan. Nu zijn ze weer bezig met de constructie van een volgende toevoeging. Mag hopen, dat daar een sfeervollere koffietent een onderkomen in vindt.

Waken

  Nieuwe ontwikkeling? Moe in bed stappen en dan tot een uur of 2 in de ochtend de slaap niet kunnen vatten. Blijkbaar slaapt het beter zittend voor het scherm van de Pc. Een hoop tijd om al de stommigheden uit je leven aan je voorbij te laten trekken. Eenmaal de slaap gevat, is het steeds maar voor een uurtje. Als het licht begint te worden heeft de slaap er eindelijk zin in en is het 10 uur, voordat je het weet.

Inslaan

 Met minder dwarse voeten dan gisteren ze in de laarzen gewrongen en naar Sibiu getogen. Je hebt met die geïsoleerde rubber laarzen beduidend minder gevoel van de pedalen. Maar soit, het was te doen, tenminste op de heenweg. Onderweg een halt gemaakt om de auto schoon te spuiten. D'r was weinig zichtbaar van de originele donkerblauwe kleur dank de vervuiling (fijn zand?) van het zout waarmee hier gestrooid wordt. Inmiddels ligt er een 20-30 cm brede strook stofachtige zooi langs de kant van de weg, die iedere keer opwaait als een auto en mn een vrachtwagen langs scheurt. Het was wachten op een vrije plek. Nog nooit gehad.

 De boodschappen voor het levensonderhoud beperkt tot Kaufland. Ik blijf het vreemd vinden, dat zo'n hypermarché niet alles in z'n assortiment heeft, waarnaar ik zoek. Geen kandijsuiker voor in Mariana's espresso. Geen Smack, niks van Kellogg's alles Nestlé. Niet het gewenste badschuim. Geen gepelde pompoenpitten (onbehandeld). Vloeibaar afwasmachinemiddel niet te vinden. Tientallen pastavormen maar geen kleine elleboogjes.

 Natuurlijk hadden ze een hoop wel (zelfs truffels uit de diepvries) of kon er geschoven worden. Na een extra wandeling naar de auto (betaalkaart vergeten) de boel ingeslagen en naar de overkant voor het honden- en deze keer ook kattenvoer. Tanken en huiswaarts.

Plat

 Net een dag of wat voordat de ballen in dozen gestopt zouden worden, is gisteren de kerstboom om gegaan. Aardig wat ballen minder om weggestopt te worden tot volgend jaar. Wie, wat of hoe is onduidelijk. Geen van ons tweeën was in de buurt. Spontaan? Honden? Het kan maar is beide even onvoorstelbaar. Dat ding staat er nu 2 mndn en behalve een bal die door mij naar de grond is gegaan, is niks gebeurd.

 

 Witte, gele en groene ballen aan gruzelemeneten. Dat wordt volgend jaar zien of zoiets nog te krijgen is. Niet alleen wat de modekleuren dan voor de Kerst zijn, belangrijker is, dat het geen plastic nep zooi is, maar gewoon mooi glimmend gekleurd glas. 

 Vandaag maar werk maken van het verwijderen en opruimen van al die kerstdecoratie. Het is ondanks de scherven wel prettig, dat we gewoon weer van de ene kant van het huis naar het andere uiteinde kunnen kijken zonder dat het zicht door een boom wordt belemmerd.

Verlies

 Zonder het gedoe met de voeten had het een actieve week kunnen zijn. Ben je eindelijk boven Jan komt een stok uit onverwachte hoek tussen je spaken. Zonde want het fysiek houdt zich voor de rest netjes gedeisd. Tijden niet meer gehad en dan dat. Kan er weinig meer van maken dan dat het me niet gegund is om een beetje soepel door het leven te rollen. Wie trekt er aan mijn touwtjes?

Bingo!

 Het vele zitten heeft ook een voordeel gehad. Met regelmaat in de truck gestapt. Steeds routes gezocht met zoveel mogelijk onbereden asfalt. Je bent dan natuurlijk afhankelijk van het aanbod in de stad, waar je het laatste transport hebt afgeleverd. Het is een kwestie van het mogelijke aanbod nalopen op de kaart. Het heeft me iets meer dan een procent opgeleverd in stapjes van honderdsten en vandaag eindelijk weer over de 85% gegaan: 85,05.

 Het is behalve zoeken ook een kwestie van simpelweg dezelfde route meermaals rijden in beide richtingen. Straks ook naar bedrijven toe rijden, waar het vervoerde transport helemaal niet voor bedoeld is, maar enkel om het grijze asfalt geel te kleuren. In feite doodlopende wegen als je er verder niks te zoeken hebt.

 Maar we zijn weer klaar voor een volgende opdate met dito wegpercentageverwatering. Een volgende Dlc zou in feite meer welkom zijn. Het zou, als het goed is, de landen van voormalig Joegoeslavië omvatten. De Kroatische kustweg, Mostar, Split, Dubrovnik maar natuurlijk ook Zagreb en Belgrado en hopelijk de nodige tussendoorwegen. Die missen wat in de laatste opleveringen. Niet alleen maar 'Fahren, fahren auf der Autobahn'.

Voetenwerk

 Moeilijk te zeggen of het nu vooruit gaat of het bewegen een vorm van gewenning is. Heb wel het idee, dat mijn voeten te warm zijn gehouden afgelopen dagen en dat dat niet in het voordeel van de vooruitgang was. Daar wat meer afwisselend mee omgesprongen vandaag.

 

 In het kader van de beweging vandaag boodschappen gedaan. Normale schoenen pasten niet. De twee maten grotere laarzen gingen net met wat duwen en trekken. Die gaven eenmaal aan de voeten zelfs iets van steun. Dus, daar ging het, schuifelend door de Penny.

Vrgtkn

 Langzaam moeten de voeten weer aan de slag. Het gaat absoluut niet van harte. Voor mij is het simpelweg afzien, mn de start. Het is nog net niet nodig om een stuk hout tussen mijn tanden te klemmen voor het dempen van ongecontroleerde geluiden. Het probleem maakt niet de indruk vanzelf weer te verdwijnen al gaat het 's ochtends allemaal net iets soepeler. Toch maar doktoren?

Erkennen

 Lopen is afzien.

 

 Je hebt je voeten nodig om te koken.

 

 Zonder voeten weinig opstaan.

 

 Je voeten dragen je. 

 Willen je voeten niet, dan heb je pech.

 Je zou de voeten op handen moeten dragen.

Au

 Maar ff niet meer. Ik ben het zat. Niet weer iets wat mijn leven dwars zit. Alweer drie twee dagen naar de klote en weet ff niet wat ik er mee aan moet. Weer dokteren? Van lijf verwisselen zou meer zoden aan de dijk zetten.

Eindigheid

 Zonder de directe confrontatie eens in de zoveel tijd zou je de dood bijna vergeten. Hier heeft hij zijn prominente plek al een tijdje verloren, maar weg is ie niet. Zeker niet! De onvoorspelbaarheid maakt 'm ongrijpbaar als je niet in een ziekbed belandt maar 'pfff' weggeblazen wordt.

 Laatste nog weer eens zo'n moment in de nacht, dat ik wakker schrik in de volle overtuiging dat mijn naam geroepen werd. Pesterijtje? Dan ben je wel ff de weg kwijt. De afgelopen wkn waren nou ook niet direct pareltjes qua ontkenning van de dood. De stapeling van wat tegenzit zuigt je weerstand tegen het idee van het einde van je leven uit je weg.

 Gelukkig gaat het omgekeerd ook redelijk vlot met het wegwerken in de coulissen. Moet er niet een begrafenis tussendoor komen.

Oprukken

 Weer een dode in de directe omtrek van Mariana. Neef. Zelfde leeftijd als Mariana. Het tikte gisteren duidelijk ff aan. Vandaag condoleren, morgen begraven. De grafdelvers hebben moeten hakken. De begrafenis van zijn vrouw van een aantal jaren geleden staat me nog bij. Een emotionele toestand op het randje van de hysterie.

 Vanmiddag al wezen condoleren. Weinig anderen aanwezig. Een paar directe familieleden. Zoon. Zus. In feite bezig met de organisatie. Het is ook erg kort dag hier. Frisdrank en koek voor de bezoekers. Geen sterke drank te zien. Witte wijn en rijst voor de dienst van morgen. Ondanks het ontbreken van verwarming in de kapel lag de man toch onder een koelaggregaat. Van een tweede overledene in dezelfde ruimte was de kist gesloten.

 Na een uur was Mariana uitgekletst en zijn we terug naar huis gegaan. Het is de hele dag onder nul gebleven. Dat middagbezoek was een goede keuze. Nu is het kwik alweer bij de -10.

Digitaal

 Met opschonen van de Pc bezig geweest. Lijkt banaal, voor hetzelfde geld zou nog wel eens een doorbraak kunnen zijn. Hoeveel jaar geleden is het, dat ik meer met de Pc deed dan woordrijgen? Dat moet nog in Frankrijk zijn geweest. Met de nieuwe conffiguratie is niks meer gebeurd dan spellen instaleren en dat op de verkeerde schijf. Zelfs dat is nooit gecorrigeerd.

 Nu de bezem door het register gehaald na het verwijderen van een aantal miskopen. Volgende stap moet het verplaatsen van Dishonored_2, ETS2 en Witcher 3 zijn. En dat natuurlijk zonder verlies van behaalde resultaten. Niet dat ineens binnen Ets2 bijv. heel Europa uit onbereden asfalt lijkt te bestaan en de met moeite bij elkaar geharkte 85% in het digitale niets zijn verdwenen.

 Tenslotte de laptop opschonen en programma's als Evernote en Words overzetten naar de Pc en meer technisch getint klussen klaren. Vandaag zou zomaar het begin kunnen zijn geweest.

Afsluiting

 -21ºC, dwz -23/-24º C vannacht. Een waardig einde van een koude week, de winter van 22-23. Komende nacht 'slechts' -10º of daaromtrent en dan snel verder de goede kant op. Korte broek, sandalen en mouwloze T-shirts opduikelen. Grapje.

 Mag me voorbereiden op het hernieuwd uitlaten van de honden in de ochtend. Neem aan dat de te verwachten temperaturen geen kortsluiting meer veroorzaken in mijn lijf. 

 Vandaag een rustig dagje als het aan mij ligt. Wat afrondingen en me eens voorzichtig buigen over het komende tuinseizoen. Puzzel wil voor geen meter. Kwarktaart is bijna verorberd. Een cake bakken misschien?

Oorlog-38

 Iedereen heeft weer ff geapplaudisseerd voor Zelensky. De bedelaar voor steeds zwaarder militair materieel heeft weer eens op de trom kunnen slaan. Vanalles wat en vanalles te weinig. Luchtafweergeschut dat 1100 projectielen per minuut de lucht in schiet maar dan niet genoeg munitie om dat een keer of 60 te herhalen. Dat is een beetje het beeld. Het is allemaal verouderd of afgeschreven materiaal. Munitie die niet meer gemaakt wordt of door Zwitserland geweigerd wordt te leveren.

 De winter loopt ook in de Oekraïne op z'n eind. Met offensieve acties mag men opschieten. Voor je het weet loopt alles weer vast in de modder. Waar zijn al die toegezegde tanks? Hoelang duurt het voordat de voorlopig nog geweigerde F16's toch geleverd gaan worden?

 Alles en iedereen loopt op z'n tenen behalve Poetin, die trekt het ene blik kanonnenvoer na het andere open. Jaagt er een hele generatie doorheen en ontvoert anderzijds op grote schaal kinderen uit de bezette delen van de Oekraïne. Gaan we in 2023 resultaten zien?

Afronding?

 Slechts -17º resp. -19ºC vannacht. Top dan wel dieptepunt gehad? Op naar de zomer! Eerst maar eens zien hoelang het duurt aleer het grootste deel van de sneeuw verdwenen is. Het is niet direct 25 graden boven nul. Het kwik blijft nog ff rond de -10ºC hangen, dan de -5 en tenslotte de nul met nog steeds de mogelijkheid om in de min te duiken. Winter 2022-23.

Minder

 Moe, moe, moe. Gaat het zo snel weer de verkeerde kant op? Er zijn nog andere foute signalen. Maar even niet mee bezig houden. Niet zozeer de kop in het zand als we zien het wel als het zover is. Het ging vandaag niet zo flitsend als gisterochtend maar toch wel het een en ander gedaan. Zelfs de dames uitgelaten aan het eind van de middag.

 Wat tegenvalt is het wederom stapelen van de afwas. We eten nou niet bepaald tig-gangen menu's met het dito verbruik van pannen, borden, glazen en bestek. Toch slibt het aanrecht rondom de wasbakken steeds in een rot vaart dicht. Morgen weer mee aan de slag. D'r staat weinig anders op het programma. Afkloppen. Geen onverwachte dwarsliggers.

Aanslag

 Acht uur 's ochtends -23º. Met correctie is het vannacht dus 25=26º onder nul geweest. De winter slaat eventjes krachtig toe en volgens de vooruitzichten moet de koudste nacht nog komen.

Taart

 En daar was ie dan eindelijk ... de kwarktaart of iets wat daar heel dicht bij in de buurt komt. Met de boodschappen iets gevonden wat qua consistentie in feite kwark moest zijn. Bij de zoektocht gefocusd op een 500 grams plastic pot zat het in een zakje. Heette natuurlijk ook geen kwark maar 'verse koekaas'. Soort hangop. Gestremd en deels uitgelekt. Dichterbij zie ik me niet komen.

 Simpel recept gescoord waarvan achteraf wel wat aan de verhoudingen verandert kan worden met het oog op een volgende keer. Van de steeds weer opgevoerde kruimelbodem ben ik niet gecharmeerd. De hangop de volgende keer met de mixer mengen met een klets yogurt en de gelatine kan minder.  Slagroom van 250 naar 200 ml. Da's puur praktisch, omdat dat hier de standaard hoeveelheid voor UHT-room is. Net zoals ook de roomboter 200 ipv 250 gr per pakje is.

 Half tien was het eindelijk gepiept. Zooitje kon in de koelkast een nachtje opstijven. Een volgende keer met een smaakje, bijv. sinasappel of aardbei. Het een vers, het andere uit de diepvries.

Pieken

 -19ºC. Dat is dus een twintiger. Min negentien om half negen 's morgens is snel 2 tot 4 graden warmer dan het koudste moment van de nacht. Er komen nog drie dagen die daar ws overheen gaan. Dan hebben we het weer gehad voor dit jaar. Nog ff afkloppen. Nou ja 'we', mn Mariana dan die de hondenrondes doet. Ingekort maar toch.

 

 Ik laat de kou nog ff links liggen. Het gaat beter, misschien wel goed zelfs maar geen duiken in het diepe deze keer. Moest het, dat zou het een ander verhaal zijn. Gisteren pas tegen 23 uur onder de wol gekropen. Dat was weer tijden geleden. Een twee-uurs nacht gehad. Fenomeen is me bekend. Weet alleen ff niet waar het geplaatst moet worden. Zit het in de aanloop naar foute boel of is het deel van de terugkeer naar normaal?

Wens

Ommekeer?

 Ben inmiddels een ander mens geworden. Het is net alsof een/de storm is gaan liggen. Beduidend minder koude-gevoelig, loop soepeler en steviger, slaap beter en nog wat van die gewenste veranderingen. De lichaamsterreur is een halt toegeroepen. Energie komt vrij. Enthousiasme keert aarzelend terug. Nu voorzichtig van de stapel komen, met kracht en conditie aan de slag en foute signalen in de gaten houden.

 Zien welke draden we gaan oppakken. Hout, keuken, bakken, was, tuinplanning om een paar mogelijkheden te noemen. Een kwark- dan wel yogurttaart behoort vandaag zeker tot de mogelijkheden.

Omgooien?

 Met het eind van de matige (-17º) vorstperiode in zicht, de minus twintig gaan we nog halen, kriebelt het ineens op het tuinvlak. Jaren geleden al eens bedacht, dat 16 (?) perceeltjes met nette rijtjes van de meest uiteenlopende groenten misschien niet de beste invulling zou zijn voor de moestuin. Sindsdien speelt het idee om meer fruit en mn bessen aan de tuin toe te voegen. Deels ook al gedaan met aal- en kruisbessen en een tweetal aroniastruiken.

 

 Denk daarmee door te gaan. Niet alles vol plempen. Vrg is nog wat tussen de bessen te doen en voor de rest 6 percelen overhouden naast de aardbeien voor het standaard moestuinverhaal. Een nw doel?

Ideetje?

 In de zoektocht naar iets wat aantrekkelijk genoeg is om met enige regelmaat als drankje tussendoor dienst te doen, schoot me het idee van een 'Vin Fiert' door mijn hoofd vandaag. Normaal gesproken op basis van rode of witte wijn maar dan met druivensap. Zoveel druivensap in flessen gestopt afgelopen jaar en die staan maar wat te staan. Te zoet voor mijn smaak. Een zakje of eetlepel glühweinkruiden zou daar een klein wondertje kunnen verrichten. Nog genoeg van liggen en je drinkt het warm. Past helemaal bij dit weerbeeld.

Opleving?

 Waar is de energie en het enthousiasme gebleven, die me na middernacht overvielen. Kook- en bakideeën in overvloed. Een meeslepende hang naar een goed glas witte wijn en een superverse bief-tartaar. Niet te fijn gesneden. Verse fijngehakte peterselie, kappertjes, zoetzure cornichon, sjalot, mosterd, beetje mayo en worcestersauce. Zout en peper naar smaak. Alles goed gemengd zonder afbreuk te doen aan de orginele structuur en op de top een rauwe eidooier. Je kunt me er voor wakker maken, maar dat hoefde niet. Alleen nergens een bord met bief-tartaar en een halve dampend verse baguette aanwezig.

 Cake, kwarktaart met verse aardbeien, erwtensoep seizoen 23, een Paasstol en ga zo maar door. Geen houden aan. Bijna het bed uitgestapt en aan de slag gegaan. Het zal bij tweeën zijn geweest. Het was dat de wijn en de tartaar ontbraken.

 Vanaf een uur of vier in korte, diep slaapmomenten weggezakt. Het is dan of een gewicht op me wordt gelegd en de hoeveelheid langzaam wordt opgevoerd. Tegen de tijd om het bed te verlaten voelt het aan alsof het gewicht me daarvan weerhoudt. Weg enthousiasme. Weg energie. Geen trek in wijn noch tartaar. Misschien dat iets van die kwarktaart terecht komt.

Heroveren

 Hoewel het fysiek beter gaat, wil het met het bezig zijn nog steeds niet echt lukken. Meer de kunst van het ontwijken, dan de handen uit de mouwen steken. Het gekrompen wereldje rekt minder makkelijk op dan het krimpt. Natuurlijk ook niet direct te hard van stapel willen lopen. Eerst maar eens zien, dat niet de volgende terugslag op de loer ligt. Het zou eerlijk gezegd vreemd zijn als het niet het geval zou zijn.

 De activiteit blijft in de afwas steken. Het komt er sneller bij dan het weggewerkt wordt. Ondertussen kijk ik knarsetandend naar het winterse landschap. Dat record is binnen. De Dames (gem. formaat) staan tot aan hun buik in de sneeuw. Bij de vorige recordpoging waren de toenmalige honden beduidend groter en reikte de sneeuw niet tot de buik, maar het is echt meer deze keer.

 Een uur door de sneeuw baggeren trekt me wel aan, ware het niet, dat ik nog steeds niet soepeltjes van badkamer naar keuken beweeg (of omgekeerd).

Smack

 Na de Bambix en Kellogg's cornflakes periode was het een tijdje Smack dat de klok sloeg bij het ouderlijk ontbijt. Iets gepofts met gecarameliseerde honing. Laatst ineens zin in maar het aanbod van de Penny is te beperkt om zoiets in de schappen te hebben. Ze hadden wel iets. Ringetjes à la al die chipsfiguren maar dan met honing en dat in twee versies. De ene ruim twee kee zo duur als de andere. Toch voor de goedkopere gegaan en daar direct spijt van. De chemie knalde er in de smaak van af. De tweede een stuk subtieler, best te pruimen maar het is niet het gezochte.

 Nu blijkt die Smack ook van Kellogg's te zijn en nog steeds te bestaan. Dat wordt de schappen van de grote supermarkten aan een gedegen inspectie onderwerpen.

Prijzig

 De kleintjes schrapen en kruipen soms uren eerder onder de wol met de verwarming en het licht uit en de Tv aan. Bang als men is om straks een rekening te krijgen, die ze niet kunnen betalen. En in bed is het warm. Ondertussen stopt Shell ongegeneerde 40 miljard dollar winst in z'n zakken. We hebben het er al een keer over gehad. Dat klopt gewoon niet.

 Van een paar miljard minder wordt Shell niet armer maar kunnen een hoop energierekeningproblemen opgelost worden. Gewoon naar beneden met die prijs. De buitenproportionele prijsverhogingen waren/zijn slechts tijdelijk en hadden op een historisch gemiddelde afgetopt kunnen worden. Het zijn de kleintjes die de dubbeltjes moeten omdraaien. Zelfs de overheid verdient dik aan de onevenwichtige situatie.

Koude

 Als de voorspellingen vorm krijgen gaan we vannacht/morgen het sneeuwrecord van jaren geleden breken. Witter dan wit. Kerst met vijf wkn vertraging. Als er werkelijk 30-40 cm sneeuw valt is met wat er al ligt in feite niet meer met goed fatsoen te lopen. Laat staan met honden aan de lijn.

 Na de sneeuwval klaart het op en kelderen de temperaturen. Die sneeuw zijn we voorlopig niet kwijt. Een wintertje. Jammer dat het genieten beperkt moet blijven tot van achter het raam. Naar de vuilnisbak is te doen. Hetzelfde geldt voor de diepvries, maar dan toch al met een extra laag kleding. Indien goed ingepakt is ook hout halen mogelijk. Langer buiten blijven is vrgn om problemen. Dan trekt mijn lijf het niet en is het maar afwachten of het bij een partij geril blijft.

Slaperig

 Vandaag tot vier uur 's middags geen knip voor de neus waard geweest. Gelikkig wil het nu een beetje en kan tenminste gekookt worden. Het is iedere dag weer afwachten of de energie zich een beetje bij elkaar pakt of het een slepende toestand blijft. Een rijstmaaltijd. Goed te doen. Zou er eigenlijk de uitjes van conimex bij willen hebben, die mijn moeder altijd weer gebruikte. Volgens mij waren/zijn dat gefrituurde uienringen. Bakken is echt anders. Maar om daar nou Mariana's oude frituurpan voor op te tuigen....

 Hoe gaat dat met een Airfryer? Hier moet sowieso alles met olie en die heeft snel z'n beste tijd gehad, als ie weer een tijdje heeft gestaan. Hier geen ossewit gezien. Zou het ook kunnen met wat ze hier 'Boter' noemen? Varkensvet. Reuzel. Hoe werkt zo'n Airfryer trouwens? Vrijwel zonder olie of vet. Blijkt. Hete lucht is de aanjager. Dus zoiets als ovenfriet. Het maakt me niet enthousist.

Slap

 Een (vrijwel) volledige actieve dag, incl gevecht tegen de slaap is (nog) niet aan mij besteed. Gelukkig vandaag geen afknapper. Een beetje hetzelfde geworstel met de slaap als gisteren met de slaap in het voordeel.

Oorlog-37

 Na mndn van bakkeleien met mn Duitsland krijgt Oekraïne zijn tanks. Leopards en Abrams mn. Kan wel ff duren. Eerder mndn dan wkn. Dan heeft Rusland z'n voorjaarsoffensief achter de rug. Een beetje mosterd na de maaltijd. Met wat pech cq Russische overmacht mogen ze van Oekraïnse zijde dan weer beginnen met het her-herveroveren.

 Nu we de tanks hebben gehad krijgen we hetzelfde verhaal met de F-16. Nu ligt de USA dwars. Allemaal onnodig uitstel, want met de levering zijn ze niet direct in zetbaar. Daar gaat net als bij de tanks en het moderne rakettenwerk een opleiding aan vooraf en dat zijn gauw weer mndn en niet een weekeinde op de hei.

 Men, de NAVO en VS, blijft spul leveren om een soort evenwicht met de Russen in stand te houden. Voorkomen dat Oekraïne onder de voet wordt gelopen maar de Oekraïne niet de gelegenheid bieden om over de Russen heen te rollen. Wat wil het Westen?

Tweekamp

 Afgezien van een voortdurend gevecht tegen de vermoeiheid is het een redelijke dag (geweest). Eindelijk, eindelijk aan een deel van de afwas toe gekomen. Hier en daar verschijnt weer een stuk aanrecht. Dat wel nog een pauze nodig was, is demotiverend. Zo meteen koken en dan zijn er toch twee dingen gebeurd op één dag. Da's weer ff geleden.

 Ondertussen blijft het met enige regelmaat sneeuwen en duikt in het weekeinde de temperatuur onder de -10º C en komt het kwik ook overdag niet boven de nul uit. Voorlopig is dat het vooruitzicht voor de komende twee wkn. Een eerste en direct laatste winterse stuiptrekking of gaat de winter in de tweede helft van februari ff helemaal los??