De "sukkel" neem ik terug. Het moet meer iets van "sul" zijn en dat dan weer in de goeie betekenis van het woord. Toen ik maandagochtend rond half negen op het betreffende adres aanbelde, werd ik vriendelijk ontvangen door de eega van de eigenaar. Meneer zelf was in de tuin bezig. De dag beloofde prachtig te worden en gezien het water, dat ik gisteren onderweg op de velden had zien staan, zitten ze ook hier om zon te springen.
Na wat beleefheden en tweezijdige uitleg waren de misverstanden uit de lucht. Binnen minder dan een uur werd het groen-witte machientje verruild voor groen-witte flappen, het ding achteruit de trailer opgereden, vastgesnoerd en kon de terugweg aanvaard worden.
Elf uur, rond 600 km en enige persoonlijke ervaringen rijker kon ik nog net voor het sluiten van de bar twee bier naar binnen slaan, voordat ik het ding van de trailer heb gereden. In theorie had ik een kleine 200 km autosnelweg kunnen nemen, maar heb dat tot een dikke honderd beperkt. Het op- en neergaan van de snelweg net voor Limoges was me een brug te ver met het gewicht van de trailer op mijn trekhaak en mijn overduidelijk gebrek aan ervaring in dit soort aanhangwerk. Niet dat de departementale wegen die heuvels niet hoeven te slechten. In tegendeel, bij Limoges maar ook in de Bourgogne met regelmaat de 10% helling gehaald, maar dan gebeurd dat met a. minder medeweggebruikers en b. met een lagere snelheid.
Om half tien nog wat testmeters gemaakt en ook begrepen waar mijn vorige machine waarschijnlijk vroegtijdig aan ten gronde is gegaan. Blaren, letterlijk of in overdrachtelijke zijn, maar altijd weer die blaren!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten